Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
20-12-2005
Schilderij "Provence"
In de donkerste dagen van het jaar wil ik iets zonnigs bespreken. Ik ga van het schilderij "Provence" enkele technieken van naderbij bekijken. Het schilderij zelf is reeds enkele jaren oud maar nog steeds vind ik dat ik met dit schilderij een grote stap voorwaarts heb gemaakt in het pastelschilderen. Tevens is dit schilderij nog in mijn bezit en behoort tot één van de favoriete schilderijen van mijn echtgenote. Ook heb ik met dit schilderij deelgenomen aan een wedstrijd over de grens en tot mijn verbazing ..................? Vanaf morgen start ik met schrijfsels en uitleg over het ontdekken van de enorme mogelijkheden van Pastel en aanverwanten.
Voor dit onderdeel kan je op dezelfde manier tewerk gaan als bij het kiezen van een passepartout. Meestal kies ik de kader in functie van het schilderij, de gebruikte kleuren in het schilderij en in de passepartoute. Hier heb ik mij laten leiden door enkel zaken die ik voor een gedeelte beschreven heb in de keuze van een passepartoute. In de eerste plaats heb ik gekeken welk is de meest naar voor tredende kleur bij het schilderij tesamen met de passepartoute. Dan kun je twee zaken zeggen: ofwel het blauw van de deur ofwel het goud van de passepartoute. Gezien het blauw van de deur niet terugkomt in een extra passepartoute heb ik nu gezorgd voor een compensatie en heb ik de hoofdkleur van de kader blauw genomen. Om het totale beeld af te werken heb ik er verder voor gezorgd dat er ook een zweem van goud aanwezig was in de lijst. Als je nu goed op de foto kijkt dan kun je duidelijk zien dat nu alles wat ik beschreven heb in de vorige schrijfsels toegepast is in dit werk. Ik hoop dat je hiermee weer wat duidelijker inzicht heb gekregen dat het schilderen niet alleen uit schilderen bestaat maar er ook een aantal aanverwante technieken en inzichten nodig zijn om een Pastelschilderij op niveau te kunnen afleveren. De aanhorige technieken vragen misschien niet zoveel talent het schilderen zelf, maar minstens een zeer goed inzicht in de kleurenleer . Graag wil ik de opmerkingen van degenen die dit lezen horen om eventuele vragen die er nog zijn te kunnen beantwoorden.
In eerste instantie dient een passepartoute bij een pastelschilderij om dat schilderij te vrijwaren van het glas dat voor het schilderij zit.. In tweede instantie dient deze passepartoute een verrijking voor het schilderij te zijn. Daarom is het van het grootste belang zulk passepartoute met de grootste zorg te kiezen. Meestal opteer ik voor een dubbelpaspartoute. Dit wil zeggen dat ik twee passepartoutes op elkaar bevestig waarbij de onderste, meestal, rond de volledige omtrek een halve centrum groter is dan de bovenste. Ook dit heeft weer een tweeledig doel. In de eerste plaats doe ik dit om nog meer diepte te creëren tussen het schilderij en het glas en in de tweede plaats om het schilderij een aanvullende waardering te geven. Veel pastellisten beperken hun kleurenkeuze tot enkel neutrale kleuren (wit, beige, gebrokenwit, lichtroze of grijs edm) en spelen zo een beetje op save. Dit doe ik niet. De reden is zoals ik reeds zei dat het passepartout een verrijking voor het schilderij dient te zijn. Dus ga ik kleuren kiezen voor het passepartoute die ofwel een tegenstelling zijn voor de kleuren van de tekening of de gebruikte kleuren van het schilderij versterken in de zelfde tinten. Deze keuze maak ik geheel gevoelsmatig. In ons voorbeeld heb ik gekozen voor een enkele passepartoute. Er zijn mischien wel lezers die zich afvragen waarom dan nu een passepartoute en waarom goudkleurig en niet blauw. Omdat het blauw van de deur reeds genoeg aanwezig is in de tekening. En dan zou het blauw alles gaan overheersen en dat kan niet de bedoeling zijn. Dus heb ik gekozen in dit geval voor één en een goudkleurige passepartoute genomen. Dit heeft als reden dat ik het zonnige van de streek wilde weergeven maar ook en dat is de voornaamste reden wilde ik de rijkheid van een moskee hier benadrukken. Natuurlijk speelt ook mee dat deze goudkleur de gele en oker tinten van de muur weerspiegelt. Wanneer men dan het schilderij dan nog eens overloopt dan ontbreekt er nog een ding om te bespreken en dat is de keuze van de lijst en daar wil ik morgen de reeks mee afsluiten.
Om een pastelschilderij af te werken zoals het hoort dient men rekening te houden met de kader en natuurlijk met de passepartout. Over de lijst wil ik de volgende dagen iets meer uitleg geven . Vandaag zou ik willen aanvatten met de passepartout. Je dient voor de passepartout rekening te houden met twee zaken enerzijds zijn de afmetingen van belang en anderzijds is de kleur van groot belang. Over de afmetingen kan ik redelijk kort zijn meestal neem ik de twee zijkanten en de bovenkant gelijkvan breedte voor de onderkant neem ik meestal een twee centimeters meer. Waarom ik de onderkant iets meer breedte geef dan de andere kanten is vrij eenvoudig. Het is namelijk zo dat de onderkant eigenlijk het schilderij moet ondersteunen (niet letterlijk) en daardoor iets robuuster mag zijn dan de drie andere kanten. Dat je voor een groot schilderij ook een breder passepartout neemt lijkt vrij normaal al kan het soms ook heel mooi zijn om voor een schilderij met kleinere afmetingen een redelijk breed passepartout te nemen. De werkelijke breedte is natuurlijk weer iets van goede smaak en er voor te zorgen dat je schilderij er beter van wordt. Voor de kleur neem ik meestal de tijd. Door goed te kijken en te kiezen welke kleur het dichts aanleunt bij mijn werken krijg ik meestal een goede afwerking . Er zijn nogal wat kunstenaars die op veilig spelen en zich beperken tot enkele neutrale tinten. Ook in onze kunstkring wordt dat nogal eens gedaan. Wel ik doe dit niet, ik vind dat je, door een juiste passepartoute (qua afmetingen en kleur) te kiezen, je een extra dimensie kan toevoegen aan je schilderij. Ik ben namelijk van menig dat zowel de passepartout als de kader een wezenlijk onderdeel vormen van je schilderij. Dit wil niet zeggen dat deze twee onderdelen het geheel moeten overheersen, maar dat zij wel een perfecte aanvulling van je schilderwerk dienen te zijn. Door hieraan met de nodige omzichtigheid te werk te gaan en de nodige aandacht te schenken zal het werk in het algemeen een trapje hoger komen te staan. Morgen wil ik uitleggen waarom ik bij dit schilderij een goudkleurig passepartout heb genomen.
Vandaag enkele woordjes over het passepartout rond een schilderij. Er zijn nogal eens mensen die me vragen waarom er rond een akwarel of pastel meestal een passepartout wordt geplaatst. En waarom dit niet het geval is rond een olieverf of acryl schilderij. Omdat je een akwarel en pastel meestal achter glas inlijst, voor een betere conservatie, dien je er best voor te zorgen dat je kunstwerk niet tegen dat glas gedrukt wordt. Om aan dit principe te voldoen dien je een ruimte te creëren tussen het glas en het werk.Die ruimte kan je dus met een passepartout maken. Het is namelijk zo dat wanneer je werk tegen het glas aankomt te liggen je werk beschadigd kan raken door bv condensatie. Die condensatie gaat zich meestal vormen aan de binnenkant van het glas. Ik heb ooit op een tentoonstelling van akwarellen gezien, dat door de overvloedige condensatie verschillende werken beschadigd waren. Gezien akwarellen voor het grootste gedeelte uit water bestaan en dit water bij grote temperatuur schommelingen voor condens kan zorgen, kan dit soms problemen geven. Ik wil er onmiddelijk bij vermelden dat dit euvel zich meestal voor doet wanneer men niet genoeg aandacht besteed aan de afwerking van het schilderij. Bij pastel is er nog een bijkomende reden waarom zo een passepartout nuttig is. Je kan namelijk er voor zorgen, dat je passepartout aan de onderkant een milimeter van het schilderwerk verwijderd blijft. Hierdoor is het mogelijk dat losse deeltjes pastel steeds via deze opening achter het passepartout verdwijnen. Normaler wijze komen er geen deeltjes pastel los maar indien het gebeurt en je hebt je werk aan de onderkant tegen het passepartout aanstaan, kunnen deze losse deeltjes niet weg. Waardoor zij tussen het glas en de passepartout of op de schuingesneden kant van het passepartout komen te liggen. Iets nogal rommelig overkomt vind ik. Om dit verschijnsel tegen te gaan zijn er ook pastellisten die de laatste laag van het schilderij overvloedig fixeren , waardoor het pastel vaster komt te zitten op zijn ondergrond. Ik fixeer nooit de eindlaag van een pastel omdat het fixeren de kleuren van pastel verdonkert en redelijk beinvloed, iets waar ik niet van hou. Morgen kiezen van kleur voor de passepartout.
Kiezen van een passepartout voor een pastelschilderij.
Gezien ik mijn schrijfsels over het ontstaan van een pastelschilderij onderbroken heb voor enkele woorden uitleg te geven over de K. van Bockrijckprijs wil ik vandaag weer aanvatten met mijn beschrijving over een deur vna een moskee.Om alles toch een beetje duidelijk te laten overkomen start ik met het bericht over: Waarom een Pastelschilderij achter glas inlijsten? Pastel is een nogal kwetsbare kleurstof. Dit wil niet zeggen dat het pastel dat op papier of karton aangebracht is, geen degelijke kwaliteit heeft, maar eerder, dat het nogal stof gevoelig is. Wanneer je een pastel zou ophangen zonder een beschermende glaspartij dan zou het schilderij zeer snel, veel van zijn natuurlijke klasse verliezen. Een zelfde verschijnsel doet zich voor bij akwarellen. Ook hier moet je het schilderij achter glas zetten omdat het anders zeer snel zou verouderen. Akwarel heeft een bijkomend nadeel, namelijk dat het nogal lichtgevoelig is. Wanneer je een akwarel rechtstreeks in de zon of op een plaats waar het zonlicht vrij spel heeft, gaat ophangen, dan kan je na een aantal jaren zien dat de kleuren gaan verminderen qua intensiteit. Met de huidige kleuren is iets het minder het geval maar toch dien je er best op te letten dat je een akwarel niet rechtstreeks ophangt daar waar de zon vrij spel heeft. Met pastel heb je daar geen last van. Een van de eigenschappen van pastel is dat het zeer kleur echt en zeer kleur vast is.Het is eigenlijk geen verf maar krijt. En natuurlijk helpt het glas ook om je pastel te conserveren als je je schilderij goed afsluit. Ik gebruik steeds een speciaal geslepen glas van 3 mm dikte om mijn pastel mee in te lijsten. Er zijn pastellisten die gewoon glas gebruiken maar dat geeft niet het zelfde resultaat. Ik vind en meen te weten, dat wanneer iemand een pastel mooi vindt en die pastel wil kopen, hij /zij zeker niet op 10 of 20 extra zal kijken. Gewoon glas is natuurlijk wel een stuk goedkoper maar kwalitatief ook een stuk minder. Het nadeel aan glas voor een schilderij te plaatsen is natuurlijk dat je soms reflecties van kunstlicht in het glas ziet. Ook bij het fotograferen van dergelijke werken met een flitslicht heb je nogal eens problemen. Het licht van de flitser wil soms wel eens een lelijke witte vlek op je foto achter laten, dit kan je goed zien op de hierbij geplaatste foto. Daarom nemen sommige mensen ontspiegeld glas, dat heeft als voordeel dat je geen reflecties meer hebt, maar het grote nadeel is dat het ook een heel stuk van de kleuren rijkdom van je schilderij weg neemt. Daarom zal ik nooit een akwarel of pastel inlijsten achter ontspiegeld glas. Morgen wil ik de passepartout belichten met name zijn functie en waarom ik die gouden kleur gekozen heb.
Het werk van René op de tentoonselling Karel van Bockrijck
Op de foto een van de drie blindtekeningen van René. Zoals je kan zien bestaat het grootse gedeelte van de tekening uit een lijn. Bekijk hierbij zeer kritisch de zeer moeilijke houding van het model. Er is verder doorgewerkt aan de hand volgens dezelfde methode van blindtekenen. Waarom moeilijk ? Omdat er zeer veel perspectivistiche verkortingen in voorkomen.
Geselecteerd voor de Karel van Bockrijckprijs 2005: René Vandebroek
Gisteren gaf ik reeds aan dat een van onze leden geselecteerd is voor de Karel van Bockrijckprijs. René Vandebroek maakt reeds enkele jaren deel uit van onze kunstkring Alkanna. Hij is op latere leeftijd opnieuw beginnen te tekenen en ik moet zeggen eigenlijk is het spijtig dat deze "kunstenaar" niet vroeger herbegonnen is. Maar het is zoals het zo dikwijls gaat voor mensen van onze generatie eerst zorgen voor de kroost via een "gedegen" beroep en dan komt de "hobby". De hobby van René is meer dan een hobby alleen, hij heeft namelijk talent te over voorwat zijn tekenkunsten aangaat? Sinds een tweetal jaren is hij afgestudeerd aan de Academie van Bilzen en hij vervolmaakt zich sindsdien verder aan de Academie van Hasselt. In deze academie bestaat er een gedegen opleiding met als resultaat "Master in de tekenkunst". Daarom vind ik deze selectering voor deze prestigieuse tentoonstelling een eerste parel aan zijn werk. Ook is het bijzonder dat de jury zijn werk, dat een niet alledaagse vorm van tekenkunst is, selecteerde voor deelname aan de tentoonstelling. Het werk is namelijk ontstaan uit de blindtekenmethode. Wat houdt dat blindtekenen dan in zul je, je mischien wel afvragen? Blindtekenen is een vorm van expressie die men zich aanleert om de coördinatie oog hand te vervolmaken. Dit wil zeggen dat je een object gaat tekenen door enkel naar dat object te kijken en niet op je blad kijkt voor eventuele correcties aan te brengen. Dit wil tevens zeggen dat je tekening eigenlijk uit één ononderbroken lijn dient te bestaan. In het geval van René was het nog moeilijker gezien hij verschillende poses van een model blindelings tekende. Tot slot hoop ik dat ik hiermee de trouwe bezoekers van mijn blog, weer iets meer heb kunnen bijbrengen over een niet alledaagse manier van expressie, maar zeer doeltreffend is om vormen en verkortingen in de vingers te krijgen. Dus René vanwege alle leden van Alkanna een welgemeend proficiat en moge je nog lang lid blijven van onze kunstkring.
Vandaag wil ik iets meer uitleg geven over deze vijfjaarlijks prijs die dit jaar 2005 voor de vijfde keer is gehouden. Zoals ik reeds eerder vermeldde is dit jaar het zestig jarige bestaan van de Federatie voor Beeldende Kunsten samengevallen met de K. van Bcokrijckprijs. Enkele getallen zullen aantonen dat deze prijs een redelijke weerklank heeft in Limburg bij de amateurkunstenaars. Er waren 63 kunstenaars die in totaal 170 werken hebben binnengebracht. Gezien er voor deze prijs een selectie dient te gebeuren is er steeds een jury aanwezig die een volle dag debatteerde over de ingebrachte werken. Deze werken waren niet enkel schilderwerken maar ook de andere diciplines zoals glaskunst en beeldhouwkunst waren aanwezig. Uit dit grote aanbod selecteerde de jury 37 kunstenaars met in totaal 63 kunstwerken. Deze kunstenaars kwamen uit 19 kunstkringen van de 20 kunstkringen aangesloten kunstkringen wat een enorm succes betekende. Ook uit onze kunstkring Alkanna hebben twee kunstenaars deelgenomen waarvan er één geselecteerd is namelijk René Vandebroek. René die nog academie loopt in Hasselt voor vervolmaking van zijn tekentalenten heeft deelgenomen met een werk dat ontstaan is via de blindtekenmethode. Maar hierover wil ik morgen meer uitleg geven en mijn stuk over de K. van Bockrijckprijs afsluiten. Wat ik u vandaag nog wil tonen is het werk van Paesmans Philip (zie foto) die met zijn inzending de eerste prijs wist weg te kapen. Zijn werk bestaat uit drie olieverf werken die de titel dragen "Icarus te dicht bij de zon ....?". De prijswinnar is lid van de kunstkring Alkarte welke samen met Koninklijke Kunstkring Heikracht-Neerpelt 6 weerhouden leden in de eindselectie wisten te plaatsen. Pikant detail hierin is dat de Kunstkring Heikracht-Neerpelt (reeds gesticht in 1929) een van de stichtende Kunstkring leden is van de Federatie 60 jaar geleden.
Gezien ik gisteren in mijn gastenboek de vraag kreeg of Karel van Bockrijck iets te maken heeft met het domein Bokrijk en mijn schrijfsel door externe omstandigheden misterieus verdween begin ik er vandaag opnieuw aan. Om op de vraag van Jan Frederick te antwoorden, Karel van Bockrijck heeft als persoon geen uitstaans met het domein Bokrijk. Het domein bevindt zich in een van de deelgemeente van Hasselt met de naam Bokrijk.De persoon die wel invloed heeft gehad was de "in gestalte kleine maar in daden grote man" Gouverneur L. Roppe. Hij was bij leven de grote bezieler en heeft ervoor gezorgt dat het domein tot stand kwam en heeft ook heel sterk gewerkt aan de internationale bekendheid van dit openlucht museum. Wat Karel van Bockrijck betreft kan het zijn dat zijn voorvaderen de naam "van Bockrijck" kregen omdat zij toendertijd "van Bockrijck" kwamen maar dat weet ik niet helemaal zeker. Wat ik wel weet is dat K. van Bockrijck de eerste naoorlogse Griffier van de provincie Limburg was. En dat hij aangezocht werd door een groep Kunstminners om bij de oprichting van de Federatie op 22 december 1945 als eerste voorzitter aan te treden. Dat die mensen wisten waar "Abraham de mosterd haalt" moet duidelijk zijn. Zij wisten immers, de man die het financiën van Limburg beheerde en mee hielp verdelen, er toe te overhalen om voorzitter te worden. Waardoor zij verzekerd waren een voor die tijd redelijk gewichtig man op de bok van hun kar te krijgen. Want tot dan toe stelde de provincie Limburg geen al te grote ijver en belangstelling ten toon als het ging om Kunst in het algemeen en Beeldende kunst in het bijzonder. De doelstelling die de toenmalige Federatie voor Beeldende Kunsten zich stelde was om een aantal Kunstverenigingen onder een noemer te plaatsen als ook om beginnende Limburgse Kunstenaars een goede start te geven. Dat dit project slaagde kan men zich wel voorstellen, gezien deze Federatie na 60 jaren bloeit als nooit te voren. Op dit moment telt deze Koninklijke vereiniging 20 aangesloten Kunstkringen wat staat voor een 700 tal aangesloten leden. Als erkentelijkheid voor Karel van Bockrijck zijn werk en ijver werd in 1985 de eerste vijfjaarlijkse prijs Karel van Bockrijck ingericht. Dit jaar in 2005 was het reeds de vijfde maal dat deze prijs werd uitgereikt maar daar wil ik morgen iets meer over vertellen.
Sorry maar de tekst bij dit artikel is helemaal de mist ingegaan wegens storing of fout lopen van de internet lijn . Daarom morgen deze tekst. Op de foto herkent u de deputé van de provincie Limburg voor oa. financiënen kunst de heer Jos Claesens (links op de foto), de winnaar van de K. van Bockrijckprijs de heer Filip Paesmans (rechtss), de eervolle vermelding mevrouw Spiering Henriette tweede (van rechts) en tenslotte Pierre Vanstipelen penningmeester van de federatie.
Zoals ik reeds in een van mijn vorige schrijfsels vermeldde ben ik lid en voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Onze kunstkring is lid van de Koninklijke Limburgse Federatie voor Beeldende Kunsten. en bij deze federatie ben ik penningmeester. Naar aanleiding van het zestigjarig bestaan van de Limburgse Federatie en de door deze federatie in het leven geroepen vijfjaarlijkse prijs Karel Van Bockrijck. Voor deze prijs wordt er om de vijf jaar een wedstrijd uitgeschreven voor amateur kunstenaars uit de provincie Limburg. Deze prijs, voor beeldende kunsten, waarvoor er een zeer grote belangstelling is, en waaraan tevens een tentoonstelling is gekoppelt loopt momenteel in het Dommelhof te Neerpelt. Deze tentoonstelling is toegankelijk vanaf maandag 5 december tot en met zondag 18 december alle dagen van 14 tot 17 uur. Deze Prijs is in Limburg uitgegroeit tot een waardevolle Kunsthappening voor de Limburgse Amateur kunstenaars die via een Limburgse kunstkring lid zijn van onze Federatie. Afgelopen zondag was er de opening van deze tentoonstelling met tevens de bekendmaking van de Laureaten en de prijswinnaar Karel van Bockrijk. Gezien de waarde van deze prijs voor de Limburgse amateurkunstenaars wil ik de volgende dagen iets meer uitleg geven over het ontstaan en laureaten van dit evenement en even mijn reportage van de deur van een moskee onderbreken..
Vandaag enkele woordjes over het passepartout rond een schilderij. Er zijn nogal eens mensen die me vragen waarom er rond een akwarel of pastel meestal een passepartout wordt geplaatst. En waarom dit niet het geval is rond een olieverf of acryl schilderij. Omdat je een akwarel en pastel meestal achter glas inlijst, voor een betere conservatie, dien je er best voor te zorgen dat je kunstwerk niet tegen dat glas gedrukt wordt. Om aan dit principe te voldoen dien je een ruimte te creëren tussen het glas en het werk.Die ruimte kan je dus met een passepartout maken. Het is namelijk zo dat wanneer je werk tegen het glas aankomt te liggen je werk beschadigd kan raken door bv condensatie. Die condensatie gaat zich meestal vormen aan de binnenkant van het glas. Ik heb ooit op een tentoonstelling van akwarellen gezien, dat door de overvloedige condensatie verschillende werken beschadigd waren. Gezien akwarellen voor het grootste gedeelte uit water bestaan en dit water bij grote temperatuur schommelingen voor condens kan zorgen, kan dit soms problemen geven. Ik wil er onmiddelijk bij vermelden dat dit euvel zich meestal voor doet wanneer men niet genoeg aandacht besteed aan de afwerking van het schilderij. Bij pastel is er nog een bijkomende reden waarom zo een passepartout nuttig is. Je kan namelijk er voor zorgen, dat je passepartout aan de onderkant een milimeter van het schilderwerk verwijderd blijft. Hierdoor is het mogelijk dat losse deeltjes pastel steeds via deze opening achter het passepartout verdwijnen. Normaler wijze komen er geen deeltjes pastel los maar indien het gebeurt en je hebt je werk aan de onderkant tegen het passepartout aanstaan, kunnen deze losse deeltjes niet weg. Waardoor zij tussen het glas en de passepartout of op de schuingesneden kant van het passepartout komen te liggen. Iets nogal rommelig overkomt vind ik. Om dit verschijnsel tegen te gaan zijn er ook pastellisten die de laatste laag van het schilderij overvloedig fixeren , waardoor het pastel vaster komt te zitten op zijn ondergrond. Ik fixeer nooit de eindlaag van een pastel omdat het fixeren de kleuren van pastel verdonkert en redelijk beinvloed, iets waar ik niet van hou. Morgen kiezen van kleur voor de passepartout.
Vandaag zie je het afgewerkte schilderij. Op de foto zie je duidelijk het hele schilderij met glas, passepartoute en kader. Waarom een Pastelschilderij achter glas inlijsten? Pastel is een nogal kwetsbare kleurstof. Dit wil niet zeggen dat het pastel dat op papier of karton aangebracht is, geen degelijke kwaliteit heeft, maar eerder, dat het nogal stof gevoelig is. Wanneer je een pastel zou ophangen zonder een beschermende glaspartij dan zou het schilderij zeer snel, veel van zijn natuurlijke klasse verliezen. Een zelfde verschijnsel doet zich voor bij akwarellen. Ook hier moet je het schilderij achter glas zetten omdat het anders zeer snel zou verouderen. Akwarel heeft een bijkomend nadeel, namelijk dat het nogal lichtgevoelig is. Wanneer je een akwarel rechtstreeks in de zon of op een plaats waar het zonlicht vrij spel heeft, gaat ophangen, dan kan je na een aantal jaren zien dat de kleuren gaan verminderen qua intensiteit. Met de huidige kleuren is iets het minder het geval maar toch dien je er best op te letten dat je een akwarel niet rechtstreeks ophangt daar waar de zon vrij spel heeft. Met pastel heb je daar geen last van. Een van de eigenschappen van pastel is dat het zeer kleur echt en zeer kleur vast is.Het is eigenlijk geen verf maar krijt. En natuurlijk helpt het glas ook om je pastel te conserveren als je je schilderij goed afsluit. Ik gebruik steeds een speciaal geslepen glas van 3 mm dikte om mijn pastel mee in te lijsten. Er zijn pastellisten die gewoon glas gebruiken maar dat geeft niet het zelfde resultaat. Ik vind en meen te weten, dat wanneer iemand een pastel mooi vindt en die pastel wil kopen, hij /zij zeker niet op 10 of 20 extra zal kijken. Gewoon glas is natuurlijk wel een stuk goedkoper maar kwalitatief ook een stuk minder. Het nadeel aan glas voor een schilderij te plaatsen is natuurlijk dat je soms reflecties van kunstlicht in het glas ziet. Ook bij het fotograferen van dergelijke werken met een flitslicht heb je nogal eens problemen. Het licht van de flitser wil soms wel eens een lelijke witte vlek op je foto achter laten, dit kan je goed zien op de hierbij geplaatste foto. Daarom nemen sommige mensen ontspiegeld glas, dat heeft als voordeel dat je geen reflecties meer hebt, maar het grote nadeel is dat het ook een heel stuk van de kleuren rijkdom van je schilderij weg neemt. Daarom zal ik nooit een akwarel of pastel inlijsten achter ontspiegeld glas. Morgen wil ik de passepartout belichten met name zijn functie en waarom ik die gouden kleur gekozen heb.
Hoe kan ik het oog van de toeschouwer leiden in een schilderij
Op bijgaande foto kan je een aantal lijnen zien met een nummer. Wanneer je een foto van dit schilderij bekijkt in de vorige fase dan moet je voor je eigen eens uitmaken hoe dat je het schilderij werkelijk bekijkt en welke richting je oog volgt. Voor 95% van de toeschouwers zal men beginnen te kijken volgens de pijl met nr 1 snel even links en rechts kijken. De hoofdlijn om het schilderij verder te bekijken zal verlopen volgens pijl 2 en het oog zal het schilderij verlaten langs pijl 3. Hoe komt dat zullen veel toeschouwers zich afvragen? Wel dat is voor een gedeelte bewust gekozen en een gedeeltelijke voorbestemde lijn van het oog. Het bewust kiezen van een lijn vertrekt bij de kunstenaar. Deze kan een toeschouwer zijn aandacht naar een wel overwogen punt trekken door middel van een blikvanger op de juiste plaats te zetten (zie een van mijn vorige stukjes over plaatsen van een focuspunt of blikvanger). Maar het is ook algemeen geweten dat de meeste mensen rechtshandig zijn, hierdoor bekijkt men eerst links onder naar het schilderij. Dit lijkt ingewikkeld en dat is ook zo, maar ja zo werkt onze natuur.Dus met deze wetenschap zorgt de kunstenaar voor een extra stimulans om het oog naar toe te trekken. In dit geval heb ik als blikvanger de deur gekozen (dmv zijn kleur ) maar de voorgrond (onder links) heb ik net aantrekkelijk genoeg gemaakt om als eerste vluchtig beginpunt te functioneren. Onmiddelijk wordt het oog dan getrokken naar het echte aandachtspunt van het schilderij namelijk de deur (door zijn kleur). Via pijlen 2 leid je het oog over de hele tekening en je zorgt ervoor dat bijvoorbeeld in dit geval de boven kant recht of links interressant genoeg is om langs daar het oog uit het schilderij te leiden. Hierdoor maak je gebruik van een natuurlijk gegeven maar je plaatst je verschillende onderdelen zo dat deze op die natuurlijke lijn liggen waardoor je de wetenschap hebt dat de meeste mensen onbewust (sommige bewust) het hele schilderij overschouwd hebben Mochten er mensen zijn die er een andere kijkrichting op nahouden dan zou u mij een groot plezier doen door mij dit te melden. Ik vind het altijd interressant om nieuwe zaken te onderzoeken. De volgende dagen wil ik afsluiten door een bespreking van het volledige schilderij te geven en ook het passepartoute en kader te bespreken.
Vandaag wil ik aan de hand van het besproken schilderij één van de vele wetenswaardigheden over pastel uit de doeken doen. Als je goed naar de tekening kijkt zul je zien dat er op verschillende plaatsen het pastel dikker aangebracht is dan op andere. Je kan je de vraag stellen waarom wordt dit toegepast? Het is niet zo moeilijk om met pastelkrijt verschillende lagen aan te brengen. Het is namelijk mogelijk door een pastellaag licht te fixeren om daarover een andere laag aan te brengen. Het is een ander paar mouwen als men op een welbepaalde plaats een ophoping van pastelkrijt wil krijgen of zoals men bij olieverf schilderen zou zeggen om pastueus te schilderen. Het is namelijk zo, dat wanneer je er in slaagt, tot een realisatie te komen waar er op sommige plaatsen pastel dikker aanwezig is, je iets extra's krijgt. Je krijgt namelijk als suplement in je techniek een nog realistische beeld . Je moet natuurlijk in de eerste plaats er op letten dat je gladde oppervlakken egaal weer gegeven zijn. Door onregelmatige oppervlakken een redelijke structuur te geven krijg je een extra speling van het natuurlijke licht in je schilderij. Met andere woorden wil dit zeggen, dat de dikker aangebrachte laag pastel zelf een schaduw werpt op de ondergrond en dat de hoogste delen van deze opgehoopte pastel, het meeste licht vangen.Dit extraatje kan je benutten om de plasticiteit van het werk nog beter tot zijn recht te laten komen. Om dit soort zaken toe te passen dien je in de eerste plaats over de nodige ervaring te beschikken. Maar je gebruikt ook best pastels en karton/papier van uitstekende kwaliteit. Bij het bekijken van de foto zul je duidelijk kunnen zien dat er in de achtergrond daar waar de lichtere plaatsen zijn er ook duidelijk meer pastel aanwezig is. Waardoor je ook een duidelijk onderscheid kunt maken tussen het gedeelte van het pleisterwerk dat nog aanwezig is op deze muur en het gedeelte van het pleisterwerk dat reeds af gevallen is. Natuurlijk speelt de kleurkeuze hier ook een cruciale rol. Om te besluiten zou ik je willen verzoeken om zelf een aantal plaatsen op te zoeken op de foto waar het pastel dikker is aangebracht dan op andere plaatsen.
Vandaag zou ik de afgewerkte deur voor een laatste keer willen bespreken. Je kan nu duidelijk zien dat er nog een aantal wijzigingen aangebracht zijn. In de eerste plaats kan je zien dat de klinkernagels die in het begin op deze deur stonden verwijdert zijn. Waarom? Wel het werd te druk op deze kleine oppervlakte en daarom heb ik besloten ze weg te laten. Ten tweede kan je goed zien dat aan de onderkant van de deur verschillende zaken afgewerkt zijn. Zo zie je dat een deurdorpel is aangebracht en dat de regenlat die zich onder aan de deur bevindt ook verder uitgewerkt is. De taak die de deurdorpel in dit schilderij heeft is mischien niet helemaal duidelijk. Het is natuurlijk vanuit technisch oogpunt gezien niet meer dan normaal dat er een dorpel onder een deur zit maar hier moet de dorpel ook een verbinding maken tussen de blauwe deur en de donkere voorgrond. Zoals je kan zien op de foto heb ik de verschillende kleuren die zich op het schilderij bevinden opnieuw gebruikt in deze dorpel, waardoor hij zijn verbindende functie kan vervullen. Ook kan je zien dat ik de verschillende barsten in de deur iets meer opgehaalt heb voor wat de kleur betreft. Het venster in de deur heb ik wat verdonkerd omdat het bovenste venster aangeeft dat de ruimte achter deze deur niet verlicht is. Ook de zijkanten en de onderkant van de boog heb ik de kleuren donkerder gemaakt omdat dit de dieptewerking ten goede komt. Verder kan je zien dat het fronton in zijn geheel onder handen genomen is, waardoor de schaduw en lichtwerking mijns inziens daardoor beter in het geheel passen. En tenslotte kan je duidelijk zien dat de venster boven het fronton iets gedetailleerder geworden is. Je ziet nu duidelijk dat het aanwezige glas in verschillende stukken gebroken is en ook de beschermings staven zijn iets duidelijker weergegeven.
Ik wil vandaag iets kwijt over mijn gezondheid. Zonder te willen zeuren of klagen kan ik vandaag zeggen dat ik eindelijk te weten ben gekomen wat mij al jaren parten speelt. Reeds meer dan 25 jaar word ik op de onnoemlijkse momenten en uren geplaagt door rugpijn. Sinds een aantal maanden heb ik ook met pijn opstoten en bewegings moeilijkheden in andere gewrichten te maken. Deze pijn en de beperkingen die de ziekte met zich meebracht heeft mij genoodzaakt om momenteel met een stok te lopen. In de voorbije weken heb ik verschilende onderzoeken en een kijkoperatie (aan mijn knie) ondergaan. Sinds vandaag heb ik nu de uitslag. En wat blijkt, ik heb een soort reuma die de gewrichten aantast, maar meer nog de spieren en pezen die rond die gewrichten zitten. Wat blijkt nog meer dat de rugpijn die ik reeds zovele jaren heb, een gevolg is van van deze reuma. Ik heb nu de raad gekregen om via aangepaste medicatie en kinesitherapie (150 beurten ineens voorgeschreven) proberen te redden wat er te redden valt. Het meest frusterende aan de hele zaak is, dat ik eigenlijk 25 jaar pijn heb geleden op een plaats die je ten eerste beperkt in al je bewegingen, maar en dat is het meest frapante aan het geheel, dat je door die rugklachten nogal eens bekeken werd van daar is er weer een met rugpijn. Men hoeft dit niet te geloven maar dit is zeer belastend en frusterend. Hetgeen dat alles nog een beetje erger maakt is dat de reuma met de moeilijke naam nml. "Spondyloarthropathie" zich niet in een beginstadium maar reeds verder gevorderd is dan men aanvankelijk dacht . Ik kan je verzekeren dat leuk anders is, zeker wanneer men je meld dat je met de beperkingen eigen aan deze vorm van reuma zal moeten leren leven. Een zaak mag duidelijk zijn bij de pakken gaan neerzitten is nooit mijn aard geweest, en dit zal ik ook nu niet doen. Als opsteker voor mijzelf is het feit dat ik nu weet wat er eigelijk al die tijd mis was met mij, dat dit wel erg is, maar zeker niet levens bedreigend is. Ook het feit dat hetgeen ik nog kan doen ik via medicatie en "kine" zeker zal blijven doen zo goed als het ook maar kan. Ook voor mijn vrouw is er een grote spaning weggevallen, eindelijk weten we waar we aan toe zijn. De tijd zal ons wel leren hoe we verder alles zullen moeten organiseren. Voila dit moest mij van het hart. Vanaf vandaag ga ik proberen verder te gaan zoals ik bezig was namelijk mij goed te amuseren met mijn blog en alles wat er omheen zit en zeker genieten van al het geen ik nog kan beleven waarin het opgroeien van mijn kleinzoon Pieter mij zeker genoeg zal kunnen afleiden van al de ongemakken die deze ziekte met zich meebrengt.
Aan de hand van de foto van vandaag wil ik wil ik enkele woordjes uitleg geven over de voorgrond. Als je even terug kijkt naar de vorige fases dan zul je zien dat er aan de voorgrond van het schilderij (het onderste gedeelte van het schilderij) praktisch niets gedaan is. De reden hiervoor is tweeledig, in eerste instantie heeft dit te maken met praktische voorzorgen en de tweede reden is zuiver tekenkundig. De praktische reden is dat wanneer je in dit geval onmiddelijk de voorgrond meebewerkt, je steeds moet rekening houden dat je hand van dit gedeelte geen smeerboel gaat maken. Ik los dit meestal op door met een steunlat te werken. Dit is een lat waar mijn hand opligt tijdens het schilderen waardoor ik niet in aanraking kom met het tekenpapier. Het tekenkundig gedeelte, waarom ik tot het laatste gewacht heb om deze voorgrond uit te werken is dat ik op dit allerlaatste moment alles beter kan overschouwen. Waardoor deze voorgrond perfect kan aansluiten bij de rest van het schilderij. Wanneer je goed kijkt naar dit gedeelte dan zie je dat er zeer warme en donkere kleuren gebruikt zijn. Je kan je afvragen waarom is dit gedaan? Ten eerste is er natuurlijk het idee dat ik het schilderij in zijn geheel een warme uitstraling wilde meegeven. Om hierin te slagen heb ik dus warme kleuren in het hoofdgedeelte gebruikt, zoals geel, warm grijs, oker tinten, goud en een mooi smaragdgroen. Dus moet ik in de voorgrond die warme tint doorzetten. Omdat de oogtrekker, de deur zelf, eigenlijk uit een koudere kleur, namelijk blauw is samengesteld heb ik ook in de voorgrond het blauw laten terugkomen. Je zult je dan mischien de bedenking maken dat het bruin in de voorgrond veel donkerder is dan het bruin dat je in de gevel kunt vinden. En dat het blauw in de voorgrond weer net veel lichter is dan het blauw van de deur. Ook hier is een goede verklaring. Ik heb er namelijk voor gekozen dat de voorgrond relatief eenvoudig van stuktuur moet zijn. Maar hij moet wel een sterk contrast vormen met het hoofdonderwerp. En wanneer je dan het schilderij in zijn geheel bekijkt moet er een grote kleureenheid in het hele schilderij aanwezig zijn. Tenslotte om de voorgrond niet te eentonig te maken heb ik iets meer detail gegeven door enkele kleine objecten zoals wat stenen en onregelmatigheden te sugereren.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
