Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
03-12-2007
Pastel: Portret Pascal: Fase1/deel4
Vandaag wil ik verder gaan met enkele woorden uitleg te geven over het schilderen van huidtonen in pastel. Op de hierbij geplaatste foto kan je duidelijk zien dat er twee verschillende huidtonen zijn. Ik heb deze foto speciaal genomen om te laten zien hoe ik een huidtoon opbouw in pastel. Het gezicht is op dit moment als het ware in tweeën verdeeld. Je ziet enerzijds dat het gedeeldte tot pakweg aan de neus een normale huidskleur vertoont en het gedeelte onder de neus nogal groenig van kleur is. Ik kan je zeggen dat het onderste gedeelte de eerste opzet van de huidtoon is en dat het bovenste gedeelte een verder afgewerkt stadium is. Waarom geef ik nu deze foto? Zals je weet of niet weet bestaat het menselijk lichaam voor een groot gedeelte uit water. Het bloed dat in ons lichaam zit is overal aanwezig en de meeste mensen zien dit wel eens over het hoofd als ze huidtonen willen schilderen en gaan dan kleuren zo uit de tube of de zogenaamde huidskleur pasteltinten krijtjes gebruiken. Ook gaan veel mensen er van uit dat het bloed alleen maar door onze aderen stroomt. Maar niets is minder waar. Onze heel huid wordt gevoedt door het bloed en dit door heel kleine onderliggende haarvaatjes. Wel deze doorbloeding geeft de zo typische kleur aan onze huid. Om deze typische kenmerken van onze huid weer te geven dien je iets extra's te doen bij het schilderen van de menselijke huid. Zeker bij het blanke ras moet je letten op deze bijzonderheid omdat de huid van de blanken zo teer lijkt. Rubens die een meester was in het weergeven van menselijke figuren, was een van de eerste die het mysterie omtrent het schilderen van huid wist te ontrafelen en te perfectioneren. Ik ga niet de hele werkwijze die Rubens bezigde om de huidtonen perfect weer te geven uit de doeken doen maar in het kort kwam het er op neer dat hij een groene onderschildering (olieverf) gebruikte. Deze onderschildering liet hij vervolgens meespelen in het hele verder schildersproces dat hij toepaste. En dat was in zijn geval, en nu nog steeds, dat hij de huid opbouwde door te glaceren. Wat is glaceren? Dit is een manier van schilderen die men perfect kan toepassen bij olieverf en wel door een aantal doorschijnende lagen verf over elkaar aan te brengen. Doordat deze lagen doorschijnend zijn gaan de onderste lagen de bovenste steeds beïnvloeden qua kleur. Dit komt dordat er door deze verschillende lagen een verschillende breking van licht gebeurt in deze lagen. Wel ik doe hetzelfde met pastel. Ik breng een groene onderschildering aan bij het schilderen van huidtonen. Maar omdat pastel dekkend schilderen is moet je rekening houden met een aantal extra voorwaarden Die voorwaarden ga ik niet verklappen want laat dat nu net het geheim van de meester zijn. Dus je ziet dat het niet altijd maar kleur opbrengen is om een juiste toon te schilderen het is ook dikwijls uitproberen van verschillende zaken en experimenteren maar ook het uitdiepen van je kenneis door lectuur en materialenkennis om tot een goed resultaat te komen.
Vandaag ga ik eindelijk nog eens wat meer kunnen schrijven over dit schilderij. Het is inderdaad al van 21 november geleden dat ik nog een stukje heb geschreven maar er zijn van die dagen dat het gewoonweg niet gaat. En deze keer heeft de fibromyalgie goed huis gehouden in mijn lichaam en ik kan zeggen dat het nog niet voorbij is. Maar genoeg daarover het is op bijgaande foto goed te zien wat er in dit stukje gaat beschreven worden. Het gaat inderdaad over het aanbrengen van een verbindingskleur in het gezicht. Je kan het eigenlijk beter gewoon de huidstoon noemen, maar in mijn geval is dat niet correct. Meestal probeer ik, nadat ik de verschillende onderdelen zoals ogen, neus, mond, oren heb ingewerkt en uitgetekend een eerste verbinding tussen deze onderdelen tot stand te brengen. Ik heb daarom voor deze foto gekozen omdat je hier nog een klein onbewerkt stukje kan vinden. Beneden onder aan de kin is er nog geen kleur aangebracht en kan je goed zien wat nu eigenlijk het verschil is tussen wel of geen verbindingskleur. Zoals je kan zien gaat zij de verschillende onderdelen met mekaar verbinden. Maar wat meer is, deze toon zorgt er nu reeds voor dat het spel tussen licht en schaduw begint mee te spelen. Het komt nu zeker nog niet tot zijn volledig recht maar je kan toch reeds het onderscheid goed waarnremen. Mede hierdoor komt er al een goede plasticiteit in het gezicht tot stand. Nu kan je ook al duidelijk zien waar het naar toe zal gaan met het portret. Het is nog veel te vroeg om te spreken van een geslaagd schilderij maar op dit moment krijg ik toch al een indruk of het een goed portret gaat worden of dat het redelijk hard werken gaat worden om een goed portret af te leveren. En je weet dat voor mij een goed portret een gelijkend portret is dat de geportretteerde op zijn voordeligst naar voor laat komen. En ik denk dat het hier in de goede richting zal evolueren. Volgende keer zal ik iets meer schrijven en laten zien hoe de huidtoon er verder voor zorgt om een eenheid in het portret tot stand te brengen.
Vandaag ga ik het één en ander schrijven over het opzetten van dit portret. Zoals steeds ben ik begonnen met een vrij gedetaïlleerde tekening van het model. Iets wat ik uitvoerig beschreven heb in deel1. Nu wil ik verder gaan met het opzetten van de eerste kleurstreken met pastel in het gezicht. Steeds als ik een portret van iemand teken probeer ik te streven naar een zo groot mogelijke gelijkenis ten opzichte van het model. Je zal van mijn hand niet snel iets zien waar je kruis nog munt van kunt herkennen, zeker niet als het om een portret gaat. Ook probeer ik de geportretteerde zo optimaal mogelijk in beeld te brengen. En dat optimaal in beeld brengen bedoel ik letterlijk en dat vind ik dan ook één van mijn belangrijkste doelstellingen bij het maken van een portret. Ook probeer ik altijd de kenmerken van de persoon zo voordelig mogelijk te schilderen. Ook deze doelstelling vind ik enorm belangrijk. Om dit alles zo goed mogelijk uit te voeren begin ik bij een portret steeds met de ogen daarna volgt de neus, de mond en de oren. Wanneer deze onderdelen mijn goedkeuring wegdragen dan ga ik verder met het hele gezicht en al de andere onderdelen van het schilderij. Waarbij ik meestal eindig met de achtergrond. Ook voor het portret van Pascal ben ik op deze manier te werk gegaan. Op bijgaande foto kan je goed zien dat ik eerst ben begonnen met de onderdelen die ik hierboven heb beschreven. Je kan op de foto goed zien hoe extreem de eerste kleuren zijn die ik gebruik in het gezicht. Je ziet dat de lippen zeer rood zijn ook zie je dat de lichtplekken op de neus vrij donker rood zijn aangezet. Ook zie je dat er een geelgroene kleur gebruikt wordt om de huidtoon weer te geven. Op dit moment is dat nog niet van zo een groot belang, die huidtoon, omdat ik in de eerste plaats de ogen, neus en mond op de juiste plaats en met de juiste afmetingen wil weergeven. Maar je kan toch duidelijk zien dat door het linker gedeelte van het gezicht van kleur te voorzien de neus voor een groot gedeelte haar vorm krijgt. Ook kan je duidelijk zien dat de mond zijn proporties heeft maar nog lang niet zijn definitief stadium bereikt heeft. Ik wil hiermee zeggen dat alle kleuren op dit moment nogal eentonig en zwaar zijn aangebracht maar die zullen in de volgende fases nog verschillende behandelingen krijgen alvorens ze hun definitieve kleur zullen hebben. Het is dan ook zoals ik al gezegd heb de bedoeling om de onderdelen van het gezicht zijn juiste plaats te geven. In de volgende bespreking zal ik het hebben over het aanbrengen van een verbindingskleur in het gezicht en de invloed die de verschillende kleuren van deze verbindingskleur hebben op het gezicht.
Vanaf vandaag wil ik aan de hand van een aantal besprekingen het ontstaan van dit portret weergeven. Ik kan zeggen dat tijdens het werken aan dit portret voor mij één van de fijnste schildersessies heeft opgeleverd tot nu toe. Dit komt natuurlijk niet alleen door het schilderen maar door de ontmoeting met Pascal en de gehele gebeurtenis die rond dit project werden gevoerd hebben daartoe bijgedragen. Het is natuurlijk gemakkelijk achteraf dit soort dingen te vertellen maar de waarheid mag en moet gezegd worden. Vandaag wil ik dan starten met de eerste opzet die ik gemaakt heb van Pascal. Ik heb in dit geval gekozen voor een houding die hem, volgens mij tamelijk goed typeerd. Het is een ietwat gedraaide houding van het torso maar de geportretteerde kijkt je vanop het papier duidelijk aan. Ook kijkt hij de toeschouwer aan met een iet wat terughoudendheid die hem zo typeerd, en hij heeft die geheimzinnige glimlach rond zijn mond die ook weer zeer kenmerkend is. Ik kan je verzekeren dat ik nog een tijdje kan doorgaan waarom ik voor deze houding en deze gelaatsuitdrukking heb gekozen maar dat ga ik niet doen omdat alles anders te uitgebreidt en te melig zou kunnen overkomen en dat is niet nodig denk ik. Op de foto die bij dit artikel geplaatst is zie je dat ik een schets gemaakt heb van het model en dat deze schets vrij gedetailleerd is. Maar voor degenen onder u die mijn blog regelmatig volgen is het natuurlijk geen nieuwtje meer. Zij weten immers dat ik meestal start met een goed uitgewerkte tekening. Je kan trouwens op de foto goed zien dat ik in deze fase al de schaduwen op het gelaat maar meer nog op de kleding aangegeven heb. De schaduwvlekken in het gezicht heb ik op dit moment wel niet donker ingekleurd omdat die hinderend zouden kunnen werken bij het verder afwerken van het portret. Mijn volgende bespreking zla handelen over de eerste aanzet van het gezicht met name de ogen, mond en neus.
Vandaag wil ik wat meer uitleg geven over het verloop van een eerste kennismaking en de daarbij horende eerste tekensessie. Mijn eerste kennismaking met Pascal verliep toch wel anders dan gewoonlijk. Het was namelijk zo dat er tijdens deze samenkomst een aantal ongebruikelijke dingen moesten mee verwerkt worden. Ons eerste gesprek werd namelijk op film vastgelegd en dat was toch voor mij een ietwat stresserende bedoening. Het was een eerste kennismaking tussen Pascal en mij maar tegelijkertijd moest deze eerste kennismaking vastgelegd worden op film zodat dit filmmateriaal later zou kunnen dienen voor de opstart van kanaal50. En ik kan je verzekeren dat dit soort opnames wel het één en ander betekenen voor de personen die daraan meewerken. Ook maakten men een hele reeks opnames over hoe een portret tot stand komt en wat daar allemaal bij hoort. Ook dat gaf wat meer stress dan bij een normale sessie. Maar goed we zijn gestart die dag zoals ik gewoonlijk doe namelijk met een gesprek tussen mij en de persoon wiens portret ik mag schilderen. Dat gesprek moet de te portretteren persoon een inzicht geven in mijn werkwijze en hetgeen hem of haar te wachten maar ook tegelijkertijd probeer ik een beeld te krijgen van de innerlijke persoon die ik ga portretteren. Zo'n eerste gesprek is voor mij van het allergrootste belang omdat je daar meestal een inzicht krijgt hoe en wat de gast verwacht van zijn portret, maar hetgeen voor mij nog belangrijker is dat ik dan probeer om een inzicht te krijgen over de dingen des levens die deze persoon beroeren. En deze iets meer sociale dingen beïnvloeden voor een groot gedeelte hoe dat ik het portret uiteindelijk zal schilderen. Na deze eerste babbel die meestal in mijn salon plaats vindt gaan we voor een kleine werksessie naar mijn atelier. Deze eerste werksessie duurt ongeveer een driekwartier tot maximum één uur. Daarna gaan we nog wat bijpraten en genieten van een versnapering waarna we vervolgens nogmaals een uurtje gaan werken in mijn atelier. Tijdens deze twee eerste sessies neem ik wat aantekeningen en maak ik wat schetsen die later wanneer ik het schilderij aan het schilderen ben van pas kunnen komen. Op de foto kan je een aantal van deze eerste tekeningen en kleurschetsen zien. Op het einde van deze eerste dag maak ik ook nog wat foto's en bepaal ik samen met de geportretteerde de afmetingen en de wijze waarop het portret zal gemaakt worden. Deze afspraken kunnen gaan van het materiaal waarin het schilderij gemaakt wordt tot in welke houding het model wil geportretteerd worden. Ook wordt dan gesproken over de lijst en de prijs van het protret. Wanneer al deze dingen besproken zijn en zowel het model als ik tevreden zijn over de werkwijze wordt een tweede schildersessie vastgelegd zodat het model enig idee heeft hoe en wanneer we opnieuw samenkomen om verder te werken. Hoe ik de tussentijd tussen deze eerste en tweede samenkomst invul wil ik in de volgende besprekingen verder uitleggen.
Vandaag wil ik starten met de uitleg over het portret dat ik mocht schilderen van Pascal Vyncke. Ik heb indertijd redelijk wat succes gehad met de wedstrijd die ik inrichte om de bekende Vlaming te raden en waarbij een aquarel van mijn hand kon gewonnen worden. De aquarel is gewonnen door Johan van het blogje Johan 1958. Johan was en is nog altijd (hoop ik ) zeer tevreden met zijn prijs. Om een portret van iemand te schilderen dien je toch wel wat zaken vooraf in orde te maken en op te volgen. Vandaag wil ik deze eerste stappen even in beeld brengen. Meestal begin ik een opdracht met enkel foto's op te vragen of te maken van de persoon die ik wil of mag schilderen. Aan de hand van deze foto's maak ik dan een aantal schetsen en of tekeningen. Deze voorstudies zoals ik die noem dienen om mij met het gezicht van de betrokkene iets vertrouwder te maken. Het zijn meestal nogal verschillende poses of standen van het gezicht die ik op dat moment teken. Ook kunnen deze tekeningen uitgevoerd worden in verschilllende technieken. De ene keer maak ik zo'n voorontwerp in potlood de andere keer in inkt of nog een andere keer met pastel of aquarel. Het gebeurt ook al eens dat ik voor één welbepaald portret de verschillende technieken gebruik in evenveel voorontwerpen als dat ik welbepaalde technieken nodig acht. In dit geval maakte ik een voorontwerp in potlood en pen. Maar ook maakte ik een aantal schetsen van onderdelen van het gezicht. Nadat ik een aantal voorontwerpen gemaakt heb aan de hand van deze eerste foto's nodig ik de persoon van wie ik een portret teken of schilder uit voor een eerste sessie. Op deze bijeenkomst leer ik de persoon nog wat beter kennen en probeer ik een aantal dingen die kenmerkend zijn voor hem of haar vast te leggen. Na deze sessie start ik met het echte ontwerp van het portret. Als het portret een stuk is gevorderd nodig ik de geportretteerde opnieuw uit voor weer een zitsessie waar ik de nodige aanpassingen kan uitvoeren indien dit nodig is. Na deze sessie werk ik het portret verder uit. Vervolgens nodig ik de persoon nogmaals uit om een laatste sessie te komen zitten en toets ik het portret nogmaals aan de werkelijkheid. Is alles zoals ik het wil en kan de persoon van wie het portret is zich vinden in het geheel dan werk ik verder. Waarna ik het portret beëindig. Je ziet dat er bij het tekenen van een portret meer komt kijken dan alleen maar tekenen of schilderen. Neen voor mij komt er ook een beetje psychologie bij kijken. Ik bedoel hiermee dat ik eigenlijk een beetje wil doordringen en of nader kennismaken met de persoon die ik mag schilderen. Op de foto's bij dit stukje zie je twee portretten die ik maakte aan de hand van de eerste foto's van Pascal. Eén portret in potlood en één in pen. Mijn volgende besprekeing zal handelen over de eerste zitsessie en de vorderingen die ik maakte tijdens deze sessie.
Vandaag wil ik een laatste foto met wat uitleg over deze aquarel geven. Op de foto zie je de aquarel zoals ze er op dit moment uitziet. Ik heb alleen een passepartout rond het schilderij geplaatst omdat de lijst nog niet geleverd is. Ik denk dat ik aan het werk zelf niets meer moet toevoegen om het nog te verbeteren. Sterker zelfs al wat ik nu nog ga bijvoegen gaat het werk verminderen in kwaliteit . In deze laatste fase heb ik niet veel aanpassingen meer uitgevoerd. Ik heb het hele schilderij nog eens overlopen en hier en daar nog een paar kleine aanpassingen zoals kleur die iets te flauw was opgehaald of enkel kleine lichtvlekken aangebracht op de vaas zelf en een passepartout gesneden om het geheel te omkaderen. Het is niet altijd even gemakkelijk om op tijd te stoppen aan een schilderij maar bij dit werk vind ik op dit moment dat het nu volledig klaar is. Wanneer ik de lijst rond het werk heb staan zal ik een laatste foto plaatsen en dan zal het werk volledig afgewerkt zijn.
Vandaag wil ik weer iets meer vertellen over deze aquarel. In het bijzonder wil ik nu iets meer uitwijden over het schilderen van de trap en de vaas. Waarom hecht ik nog al wat belang aan dit onderdeel van mijn schilderwerk? Het is natuurlijk zo dat ik als ik iets probeer af te beelden ik tamelijk waarheidsgetrouw te werk ga. Ik las laats op iemands blog dat er schilders zijn die een beeld van de werkelijkheid willen weergeven. De desbetreffende schrijver vergeleek deze schilders nogal smalend met pseudo-kunstenaars die iets willen weergeven wat niet per sé moet weergegeven worden vermits de werkelijkheid niet kan weergegeven worden. En wanneer men dat toch wil doen men dat beter met een foto kan doen. Ik ben het daar duidelijk niet mee eens omdat ik vind dat je met een foto niet die weergave kunt doen die je met borstel en penseel wel kunt doen. En omdat de foto klakkeloos imiteerd wat er staat of is (en dat kan soms zeer groot nodig zijn) maar een schilder die zoals ik te werk gaat geeft zijn gevoel en zicht op een onderwerp zoals hij dat voelt weer. Want ik zeg ook niet dat zij die schilderen zonder bepaalde regels van perspectief en andere wetten na te leven zomaar iets er op los kliederen en met een paar verfvegen een bepaald onderwerp proberen weer te geven, pseudo-kunstenaars zijn. Alhoewel het voor mij gemakkelijk zou zijn om te bewijzen dat het moeilijker en technisch veel meer onderlegdheid vraagt om iets realistisch weer te geven. Maar dat heb ik al eens gedaan op mijn blog en ik ga dat niet meer herhalen. Als iemand goesting of zin heeft om dit te lezen dit kan je gemakkelijk terugvinden in mijn overzicht. Dus waarom hecht ik belang aan die juiste weergave, omdat natuurlijk dan je schilderij aan realistische waarde wint. Als je naar de trap kijkt dan zie je bevoorbeeld dat deze niet egaal ingekleurd is. Neen aan de rechterkant is er een donkere schaduw die over de gehele trap valt. Je kan je nu afvragen waar komt deze schaduw vandaan? Als je het schilderij goed bekijkt dan zul je zien dat het licht dat op de trap valt, komt door het venster in de achterste muur. Dit venster werpt zijn licht over de trap en daar bovenop maar over een gedeelte van de trap. Dit om de eenvoudige reden dat het niet breed genoeg is om de hele trap te belichten en omdat de vaas met haar sokkel in de weg staat om de hele trap te belichten. Als je nu nog beter kijkt, dan zie je dat het net is of de schaduw naar boven toe breder wordt. Dat is ook zo maar dat heeft dan weer met perspectief te maken. De trap die loopt van beneden naar boven smaller uit door het perspectief dat zoals je weet steeds smaller wordt naarmate je de horizon nadert. Maar in dit geval komt het licht van achter (lees boven) de trap en dat volgt eigenaardig genoeg maar tegelijkertijd ook weer normaal dezelfde regel en loopt dus van boven naar beneden. Vermists de trappen onder het breedste zijn (door het perspectief) lijkt de schaduw onder het smalst en het licht het breedst. Ik weet dat dit redelijk ingewikkeld lijkt en best ook moeilijk te begrijpen is voor een leek maar neem maar van mij aan als je dit niet toepast zoals ik het beschreven heb (en zoals je het ook ziet als je naar de natuur schildert) je geen realistische voorstelling krijgt. Ik denk dan ook dikwijls bij mijn eigen dat het misschien, om dit soort en nog andere regels, mening modern schilder zich laat verleiden tot wat kliederen en veel pragmatische zever over wat zijn schilderij te verbeelden heeft, laat verleiden. Ik hoef in dit geval aan niemand te zeggen dat dit een trap is waar aan de bovenzijde een vaas staat en dat die trap belicht wordt door het licht uit het venster boven aan de trap. Want dat ziet iedereen die naar het schilderij kijkt. Wat ik hier wel wil uitleggen is hoe ik tot dit tafereel kom en welke regels ik daarvoor dien te respecteren en dat het best moeilijk kan zijn om zulk een eenvoudig tafereel goed en waarheidsgetrouw te schilderen. Tot slot wil ik nog zeggen dat de vaas die boven aan de trap staat belicht wordt door dezelfde lichtbtron als de trap namelijk het raam en dat daardoor de vaas aan de linkerzijde lichter van kleur is dan rechts. Want die rechterkant ligt natuurlijk in de schaduw. Ook wil ik er nog even op wijzen dat je van de tekenfout die ik gemaakt had bij de opzet van het schilderij niets meer merkt. Dit ,omdat ik dat door kleur weg te halen en achteraf weer kleur aan te brengen dat missertje mooi heb kunnen wegwerken. Mijn volgende bespreking zal de afwerking van het schilderij inhouden.
Vandaag ga ik iets meer vertellen over de verdere afwerking van dit schilderij. In de eerste plaats zou ik je er willen op wijzen dat je van het stuk dat ik verkeerd intekende praktisch niets meer terug vindt. Ik heb door verschillende keren verf weg te wassen en naderhand enkele extra kleurwassingen te plaatsen, de tekening zo ver aangepast dat je niet meer kan zeggen dat er iets foutiefs was aan de ontwerptekening. Hierdoor wil ik duidelijk aantonen dat je ook met aquarel de nodige correcties kunt aanbrengen als je maar de juiste handelingen uitvoert en goed materiaal gebruikt. Een tweede opmerking wil ik maken over het muurtje dat de trap van het linker gedeelte scheidt. Je kan nu goed zien dat ik door stippelen en spatten een welbepaalde struktuur aan deze muur heb gegeven. Je moet bij deze werkwijze er goed op letten dat je papier niet te nat is want anders loopt alles door elkaar. Dit is dus een techniek die je eens moet uitproberen op een appart stukje papier. Neem voor deze test hetzelfde papier als het papier waar je schilderij op staat zodat je met dezelfde waardemeter kunt meten waardoor je de gevolgen van je experimenteren op dezelfde leest schoeit. En de derde opmerking handelt over de linker muur. Ik heb zoals ik in de vorige bespreking reeds zei ook hier iets extra's aan gedaan. Zoals je nu kan zien is de groene kleur lang niet meer zo hard als op de vorige foto. Ik heb een kleurwassing over het hele linker muur gedeelte gelegd. Een wassing van sterk verdunde gummigut (dit is een zeer doorzichtig geel) die het geheel een warmere uitstraling geeft en daardoor het schilderij aan waarde doet winnen. Ik zie dat dit een goede uitwerking heeft op het schilderij en ik denk dat ik nog een extra wassing over dit gedeelte ga leggen. Tot slot zie je ook dat ik heel wat werk in de trap en de vaas gestoken heb. Hoe ik dat gedaan heb ga ik de volgende keer in detail bespreken.
Vandaag wil ik iets meer uitleg geven over het aanpassen van het schilderij. Om het gedeelte dat ik wil verwijderen goed aan te pakken maak ik het schilderij nat op die welbepaalde plaats en neem ik met een bortel steeds opnieuw verf weg.Om dit succesvol te kunnen doen is het is noodzakelijk om te werken op een redelijk zwaar papier. Ik zelf werk meestal op een papier van minimum 300 gram. Het papier waar ik nu op aan het werken ben is Fabriano van 640 gram. Dit is een van de zwaardere papiersoorten en dit papier kan een ferme stoot verdragen. In het geval van deze tekenfout is dat ook noodzakelijk. Want ik heb verschillende keren het zelfde procede van nat maken en verf wegnemen moeten herhalen. Op de foto zie je nu al duidelijk dat ik een groot gedeelte van de foutieve inkleuring weggenomen heb maar toch zie je nog steeds een gedeelte van de lijnen die ik heb ingeschilderd. Bij een volgende bespreking zal ik verder ingaan en duidelijk laten zien hoe het foutieve gedeelte verdwenen is. Om een tegengewicht te geven aan de donkere kleuren aan de rechterkant heb ik een lichte kleur links op het schilderij opgebracht. Ik heb er voor gezorgd dat deze kleur een granulerend effect heeft waardoor je niet zo een egaal oppervlak krijgt als bij de donkere kleuren. Waarom deze granulerende kleur? Ik moet toegeven dat het voor mij ook een experiment is om een vlak waar niets op gebeurd van kleur te voorzien. Granulerend wil zeggen dat er een bepaalde struktuur te zien is in de verf en dat zie je bij deze groene kleur redelijk goed. Ik wil er onmiddellijk aan toe voegen dat de kleur op zijn eigen minder goed past bij de overige kleuren maar daar zal ik mij weer iets moeten over laten invallen. Ik denk dat ik een aantal transparante kleurwassingen moet gaan gebruiken om de kleur aan te passen aan het schilderij. In de volgende bespreking zal ik hierover wat meer uitleg geven.
Vandaag enkele woorden uitleg over het verder afwerken van deze aquarel. Ik heb in het begin van dit schilderij en wel bij de opzet gesproken dat er een degelijke en goede voorbereiding dient gemaakt te worden bij zo'n onderwerp. Wel ik heb dat gedaan en ik dacht dat ik dat goed gedaan had. Maar ik ben nu tot de conclusie gekomen dat ik toch een tekenfout gemaakt heb. Als je op de bijgaande foto kijkt naar de muur die langs de trap omhoog loopt dan zie je dat ik daar een soort lambrisering (rode kleur) heb geschilderd. Als je dan boven aan de trap kijkt dan zie je dat ik de lijn van deze lambrisering doorgetrokken heb tot in de hoek tegen de achterste muur. Maar ik heb geen rekening gehouden met het feit dat de lijn die deze lambrisering aangeeft schuin omhoog loopt en daardoor veel te hoog in de hoek met de achterste muur eindigd. Want de trap eindigd een stuk voor deze hoek. Er is natuurlijk een stuk overloop op het einde van de trap en daar begint de lambrisering horizontaal te lopen en niet schuin. Dus je ziet dat er ondanks een goede ondertekening toch nog tekenfouten kunnen gemaakt worden. Het was nog niet erg geweest als ik dit vroeger had opgemerkt. Bijvoorbeeld toen ik begon met het schilderen van deze muur maar dat is niet het geval geweest. Dus het probleem dat zich op dit ogenblik stelt is "hoe ga ik op een fatsoenlijke manier deze fout rechtzetten". In de eerste plaats ga ik proberen de kleur zoveel mogelijk weg te wassen en dan de tekening aan te passen. Daarna ga ik alles opnieuw van een kleurlaag voorzien en dan zullen we zien of alles nog presentabel genoeg is om verder te werken. Dit toont natuurlijk ook aan dat het goed is om van ietwat ingewikkelde onderwerpen een studieschilderij te maken zodat je de verschillende knelpunten al op voorhand weet zitten en dat je daardoor in je uiteindelijk schilderij reeds een aantal van die knelpunten goed kan omzeilen. In mijn volgende bespreking ga ik verder proberen uit te leggen hoe ik deze tekenfout probeer recht te zetten en of die rechtzetting de moeite waard is om het schilderij verder te vervolledigen.
Om fase 1 af te sluiten wil ik vandaag aan de hand van een panorama foto duidelijk maken welke stappen ik verder gezet heb om het schilderij af te werken. Het is natuurlijk nog lang niet af maar je kan nu op deze foto duidelijk zien wat er nog bijgekomen is maar ook kan je zien hoe je de kleur van het werk in de loop van het proces kan aanpassen. Op de eerste foto zie je dat ik begonnen ben met de zijkant van de trap een eerste kleurlaag te geven. Vermists ik in het begin van het schilderij gezegd heb dat ik dit werk vooral met de contrasterende kleuren wil maken en ik met blauw en rood zou werken heb ik gekozen om het onderste gedeelte van deze muur rood te schilderen. Als je nu naar deze rode kleur kijkt dan zie je dat ik de kleur aan de onderkant van de trap minder fel van kleur gemaakt heb dan de kleur bovenaan de trap. Dit is niet zoals je het normaal zou schilderen. Want zoals als je weet uit mijn vorige werkbeschrijvingen heb je het atmosferischperspectief dat zegt dat kleuren die verder van je af liggen steeds meer vervagen. Waarom heb ik dit nu gedaan? Wel ik heb in mijn vorige bespreking gezegd dat ik de blik van de toeschouwer langs de trap naar boven wil zuigen. Door de helderste kleuren van het schilderij te concentreren aan de bovenkant van de trap wordt automatisch de blik van de toeschouwer naar dat punt gezogen. Ik wil hiermee aantonen dat je als schilder verschillende mogelijkheden hebt om de toeschouwer te boeien en wat misschien nog belangrijker is je kan de toeschouwer zijn blik leiden. Je kan hem daar brengen waar je hem wilt hebben. Voor mij is dit bovenaan de trap. Op de tweede foto zie je dat ik begonnen ben met de invulling van de traptreden. Hier volg ik het atmosferischperspectief wel. De treden onderaan zijn warmer van kleur dan die bovenaan. Ook de schaduwen die op de trap zullen komen te liggen zullen aan de onderkant zwaarder zijn dan aan de bovenkant. En ook dit heeft weer zijn doel. Ik wil namelijk dat de toeschouwer zijn reis in het schilderij begint onderaan de trap en gezien ik dat deel van het schilderij zwaarder aanzet (want de trap heeft het grootste gedeelte van het schilderij) zowel wat plaats als kleur betreft zal zijn blik naar de onderkant gezogen worden en dan via de trap naar boven geleid worden. Op de derde foto kan je duidelijk zien dat de verschillende onderdelen iets meer op elkaar zijn afgesteld en dat het geheel nu beter toto zijn recht begint te komen. Ik zeg wel begint te komen want het schilderij is nog lang niet klaar. Wat ik daarvoor doe en hoe ik dat bereik zal ik je in de tweede fase proberen duidelijk te maken.
Ik wil vandaag iets meer uitleg geven over deze aquarel en dan meer specifiek over het opdelen van het werk in verschillende stukken. Zoals je nu duidelijk op de foto kan zien heb ik enkele onderdelen geschilderd die het schilderij verdelen in verschillende stukken. In de allereerste plaats deelt de muur die ik met een lichte okerwassing heb aangegeven het schilderij in twee delen. Ik heb er voor gekozen om deze muur niet in het midden van het schilderij te zetten dit om te voorkomen dat het schilderij in twee evengrote stukken zou uiteenvallen. Waardoor je eenminder interessant geheel zou krijgen. Door deze muur iets uit het midden te zetten kan ik de trap, die het hoofdmotief van het schilderij moet vormen, meer ruimte geven. Door de indeling van het schilderij op deze manier te doen gaat de trap nog meer aandacht trekken en dat is wat ik wil. Het is namelijk de bedoeling dat je langs de trap omhoog klimt tot bij de vaas en vandaaruit het gehele schilderij overschouwd. Daarom zal ik de linkermuur ook ondergeschikt van kleur maken, zodat de monumentaliteit van de trap nog meer naar voorkomt. Ik kan er nog aan toe voegen dat de trap in werkelijkheid niet zo groots en breed is als hij op het schilderij lijkt. Maar door hem op deze manier uit te beelden krijgt de trap meer aandacht en wordt hij belangrijker in het schilderij. Want nu reeds zonder dat de trap een kleur heeft springt hij naar voor en trekt hij de aandacht. Ik wil op dit moment aantonen dat je als schilder de mogelijkheid hebt om door middel van een welbepaalde compositie, je zelf bepaalt wat het hoofdmotief is van je schilderij. Je kan zelf bepalen welk onderdeel van het onderwerp je in de kijker wilt plaatsen. Dit heeft natuurlijk ook als gevolg dat je als schilder de mogelijkheid hebt om zelfs van één onderwerp verschillende schilderijen te maken. Ook wil ik hiermee nogmaals aangeven dat het van groot belang is, om aandachtig, de juiste compositie van je werk te bepalen en op te stellen. Om het geheel van deze compositie op dit moment nog wat meer sterkte te geven, heb ik aan de onderkant een voetlijn weergegeven zodat het geheel niet in het ijle hangt maar werkelijk op de grond steunt. Tevens heb ik boven aan de trap, de sokkel waar de vaas op staat, al een kleurtje gegeven, zodat je nu reeds, als je blik de lijn van de trap volgt een eindpunt hebt waar je blik naar toegezogen wordt. In de volgende bespreking zal ik het hebben hoe je dit onderwerp verder kunt uitdiepen en hoe je de trap steeds meer als aandachtspunt kunt laten fungeren.
Vandaag ga ik iets meer uitleg geven over deze aquarel. In de eerste plaats wil ik wat meer aandacht geven aan het waarom ik dit onderwerp heb gekozen. Je weet waarschijnlijk al een tijdje dat ik graag huizen en onderdelen van huizen en woningen teken en schilder. Dit onderwerp is natuurlijk een uitdaging om te tekenen maar een nog grotere uitdaging om te schilderen. Zeker om zulk onderwerp weer te geven in aquarel. Omdat deze aquarel een studie is voor een grotere pastel is de uitdaging nog groter gezien er een aantal moeilijkheden in vervat zitten die een redelijke technische kennis van het aquarelleren vereisen. In de eerste plaats vind ik de trap de moeite om als blikvanger in dit werk te dienen maar ook de vaas of pot die bovenaan de trap staat is iets dat mogelijkheden en moeilijkheden heeft. Ten tweede is er nog de kleur die ik wil gebruiken. Ook die wil ik op een nogal onconventionele manier gaan weergeven. Ik ben van plan om de kleuren blauw en rood met elkaar in evenwicht te brengen maar ze toch een redelijk opvallend rol te geven in dit werk. Het is altijd zo dat je een schilderij mooi vindt om de één of andere reden. Het kan soms zijn dat je de kleur die gebruikt is mooi vindt maar in een ander schilderij is het onderwerp van het grootste belang en springt dat eruit. Hier wil ik een alledaags onderwerp toch die intensiteit geven om eruit te springen. Gezien de techniek die ik gebruik niet de gemakkelijkste is, wil ik door middel van deze techniek de kleur een hoofdrol in dit werk laten spelen. Je weet ook zo stilletjesaan dat ik meestal zeer gedetaïlleerd te werk ga in mijn schilderijen en ik zou deze techniek ook graag met aquarelverf meester worden dus in dat opzicht wordt het een studiewerk. Ik moet nog enkele technieken in het aquarelleren beter onder de knie krijgen en daarom is dit onderwerp redelijk interessant. Dus je ziet dat er redenen genoeg zijn om van deze studie iets goeds proberen te maken. En dan bedoel ik "goed" niet alleen iets moois maar meer nog dat ik er goede lessen kan uit trekken. Als je nu op de foto kijkt dan zie je dat ik de muren blauw heb geschilderd en dat ik nu reeds een klein rood accent aan de linkerkant heb aangebracht. Hoe het schilderij verder verloopt en welke moeilijkheden er zich nog zullen voordoen vertel ik in het volgende deel.
Vandaag ga ik beginnen met de beschrijving over het ontstaan van een nieuwe aquarel. Het is weer een studiewerk voor een groter pastel die ik wil waken. Het is een onderdeel van deze pastel zoals de vorige aquarel "Stro" ook een onderdeel was van deze grotere pastel. Door deze studies te maken leer ik al op voorhand iets meer over het onderwerp dat ik later ga maken op een groter formaat. Maar doordat ik het studieschilderij maak in een andere dicipline als het eindschilderij bekwaam ik me ook wat meer in deze dicipline en dat is meestal het aquarelleren. Want al mijn voorstudies maak ik in aquarel omdat dit het medium bij uitstek vind om snel te werken en om op zeer korte termijn de juiste beslissingen te nemen. En dit laatste is één van de moeilijkste onderdelen van het aquarelleren. Ook hoef ik me geen zorgen te maken of de studie wel lukt en een goed schilderij wordt. En door je zo ontspannen op te stellen voor je aan het schilderen gaat lukken deze werken meestal wonderwel. Het mooiste voorbeeld hiervan is de onlangs gemaakte aquarel "Stro". Op de foto van vandaag zie je het onderwerp en ik heb het weer helemaal uitgetekent in detail. Hier is vooral de trap die nogal wat studie- en tekenwerk vraagt maar door mijn opleiding als tekenaar ben ik met dit soort onderwerpen vertrouwd geraakt en leveren die minder problemen op als men zou denken. Al moet ik toch ook goed uitkijken om alles in zijn juiste verhoudingen te tekenen. Als je op de foto kijkt dan zul je zien dat de muur die aan de linkerkant getekend is dezelfde muur is die ook voorkwam op de aquarel "Stro" maar daar stond ze aan de rechterkant van de tekening. Hoe het werk verder evolueert zal je kunnen volgen in de loop van de volgende weken.
Ik wil vandaag deze reeks afsluiten met het afwerken van het schilderij. Zoals je op de foto kan zien heb ik een passepartout en een kader toegevoegd aan de aquarel en nu krijgt het geheel natuurlijk een heel andere uitstraling. Ik wil hier wel opmerken dat het schilderij zoals ik het aan Johan zal versturen geen lijst bevat. Het passepartout daarentegen zal wel rond het schilderij zitten. Ik heb niet zo heel veel meer gewijzigd aan het schilderij sinds de laatste bespreking. Alleen heb ik nog wat gewerkt rond de betonnen blokken die de afscheiding vormen tussen het gedeelte van de woning waar de kapstok met de hoeden hangt en het andere gedeelte, dat in werkelijkheid een gang is waarin de trap naar de bovenverdieping zich bevindt. Want ik kan er wel bij zeggen dit is geschilderd naar een bestaande toestand. Ik heb dus via de spattechniek die ik in de vorige bespreking uitvoerig uit de doeken gedaan heb deze afscheidingsmuur wat meer zeggingskracht gegeven. Natuurlijk mag je met dit soort technieken niet overdrijven maar moet je ze enkel daar toepassen waar je denkt dat ze iets bijbrengen aan het geheel. Natuurlijk is deze uitspraak zeer relatief of subjectief. Want wanneer kun of mag je zeggen dat de één of andere techniek iets kan bijbrengen aan een schilderij of tekening. Dit is meestal afhankelijk van het gevoel van de maker en dat kan dan door de toeschouwer gesmaakt of niet gesmaakt worden. Waarbij ik in één adem wil vermelden dat het daarom niet fout hoeft te zijn als de toeschouwer het niet smaakt. Ik wil hiermee dan ook duidelijk stellen dat ik schilder voor mezelf en nimmer of nooit voor een ander. Want het schilderen is en blijft voor mij een uitlatingsmogelijkheid van gevoelens. En geloof me vrij daar is het mij om te doen, mezelf uiten op een manier waar ik me goed bij voel en als anderen dat mooi vinden dan is dat meegenomen vindt men dat niet goed dan is het ook maar zo. Het gaat er mij in hoofdzaak om, dat ik tevreden ben met dat wat ik gemaakt heb, of dat nu kunst is durf ik te betwijfelen maar voor mij betekend het in elk geval meer dan eens een overwinning. Een overwinning op mezelf en een overwinning op sommige personen die steeds iets weten aan te merken op mij of op mijn werken. Vandaar dat ik er ook altijd stilletjes bijdenk die welbepaalde criticasters hebben zelf nog niets in die aard gemaakt of zelfs zeer weinig gepresteerd. Dus dan is het wel gemakkelijk om iemand anders te bekritiseren. Mijn volgende bespreking zal handelen over een nieuw schilderij ik weet nog niet of het een pastel of een aquarel zal zijn maar in elk geval zal het iets zijn dat ik met veel zwoegen en zweten zelf gemaakt heb.
Door verschillende omstandigheden heb ik de laatste dagen weinig kunnen schrijven op mijn blog. Vooral de fibromyalgie heeft mijn leven de laatste week weer bepaald en dit in de negéatieve zin. Maar vandaag ga ik toch iets schrijven over de winnaar van de wedstrijd "wie is de bekende Vlaming die ik tekende". In mijn vorig stukje schreef ik reeds dat ik een aantal goede antwoorden heb binnengekregen en dat Pieter de winnaar uit mijn hoed zou trekken. En ik kan zeggen dat dit nu gebeurt is. Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad vooralleer de foto's goed waren maar uiteindelijk heeft Pieter het briefje met de naam van de winnaar uit mijn schildershoed genomen. Op de foto zie je hoe fier hij is en het papiertje met de naam toont. De winnaar is Johan van het blog Johan 1958 geworden en ik zou zeggen proficiat aan deze winnaar. Voor degene die niet de prijs gewonnen hebben zou ik zeggen niet treuren want ik ben van plan om nog zulke wedstrijden uit te schrijven en dan kan iedereen opnieuw zijn kans wagen. Aan Johan kan ik zeggen dat ik via mail de nodige formaliteiten zal afhandelen zodat de aquarel voorzien van een passepartout hem ongeschonden zal bereiken. Mijn volgend stukje zal handelen over de laatste werkzaamheden aan de aquarel "Stro" en zal ook een foto bevatten van het afgewerkt schilderij.
Het spijt me enorm dat ik de laatste dagen mijn vele bezoekers niet heb kunnen antwoorden (maar ik maak dat wel goed) maar ik heb zeer weinig tijd gehad om te bloggen. Ik heb nogal wat extra zaken gedaan en door de fibromyalgie moet ik dat meestal achteraf bekopen. Maar en dat is het voornaamste het waren allemaal plezante zaken waar ik veel genoegdoening van gehad heb. Tevens hebben deze dingen mij zoveel moed gegeven dat ik de pijnen er achteraf maar bijgenomen heb. Wat deze zaken zijn daar wil ik later nog eens op terug komen maar door al deze beslommeringen heb ik niet de tijd gehad om nog iets te schrijven over de wedstrijd van het portretteren van de bekende Vlaming. Natuurlijk weten jullie allemaal dat het Pascal Vyncke was die ik mocht portretteren en ik heb op deze wedstrijd zo'n 100 mails binnengekregen. Er waren veel verschillende antwoorden maar er waren ook een aantal juiste bij. In totaal kreeg ik 11 juiste antwoorden binnen. Je kunt dan zeggen dat is niet veel maar dat is toch 10 procent van het aantal ingestuurde mails. Ik heb alleen rekening gehouden met de mail die mij bereikten dus de antwoorden op het blog heb ik niet in aanmerking genomen (dit heb ik ook op voorhand gezegd).. Wie zijn deze mensen waartussen geloot zal worden om een aquarel van mijn hand te winnen: - Jeanne van het blog Mamma , Mamma 2 - Boke van het gelijknamigeblog Boke - Johan van het blog Johan 58 - Marielou Senneca van het blog Malouke - Chris Mergits van het blog Chrisje? - Etienne van het blog Etienne - Frieda van het blog Prutske - Nelly Haelterman van het blog Nieuwjaarsbrieven - Gladys van het blog Britta - Gerda alias Redpoppy - Jan van het blog Setpoint Al deze mensen hebben binnen de gestelde termijn namelijk voor 14 september 2007 het juiste antwoord doorgegeven per mail. Wie nu de winnaar is ga ik nog niet verklappen en om eerlijk te zijn ik kan dat ook niet want Pieter moet de naam van de winnaar nog trekken uit bompa zijn hoed. Dus blijf op je hoede en volg alles op dit blog wie de prijswinnaar is en de daaraan verbonden aquarel "Stro" krijgt. De aquarel is afgewerkt met een passepartout maar zonder lijst. Dit om de kosten van verzending te drukken. En ik denk en hoop dat de winnaar zich de moeite zal getroosten om een mooie lijst te kopen waardoor het kunstwerk zeker nog aan waarde zal winnen. Eén van de volgende dagen zal ik de winnaar bekendmaken en hij/zij zal dit ook per mail vernemen tevens zal ik in die mail afspreken waar en hoe ik het schilderij zal versturen.
Aquarel: Stro; Eindfase:deel1; Spatten met aquarelverf.
Vandaag wil ik deze aquarel laten zien in haar laatste fase. Zoals je kan zien heb ik de verschillende onderdelen van het schilderij nog eens goed onderhanden genomen . Bijzonder aan het onderste gedeelte van het schilderij heb ik een aantal dingen bijgebracht. In de eerste plaats heb ik de rode kleur zelf wat verdonkerd en ik ben ook wat meer spikkels gaan aanbrengen op dit gedeelte van het schilderij. Enerzijds wilde ik deze techniek toepassen en anderzijds wilde ik ook een mooie kleurschakering krijgen die je bij aquarel niet kan bereiken door verschillende kleuren naast, tegen, of over elkaar te zetten Er zijn nogal wat mensen die zich afvragen hoe je deze stippeltechniek gaat toepassen. In de eerste plaats wil ik hierbij zeggen dat het belangrijk is dat je bij jezelf de vraag stelt, gaat deze techniek iets bijbrengen aan het schilderij of gaat het misschien afbreuk doen aan mijn werk. Bij het laatste geval dan ga je natuurlijk beter niet stippelen. Ook kan je bij je zelf vragen is het materiaal of de stof die je wilt afbeelden en of weergeven gebaat met deze techniek. Ik vond in dit geval dat ik iets meer beweging in het onderste gedeelte van het schilderij moest hebben en ik dacht dat met het aanbrengen van stippels ik een meerwaarde aan het schilderij zou geven. Ten tweede wilde ik ook de stenen die de muur vormen rechts op het schilderij een iets grovere structuur geven en ik dacht dat dit ook met een stippel techniek moest kunnen. Deze techniek lijkt en is misschien ook wel redelijk eenvoudig uit te voeren maar je moet toch goed nadenken wat je op het einde wil bereiken.. Wanneer je stippen op je aquarelondergrond wilt hebben dan kan je dit het best doen met een borstel met ruwe haren (bv een tandenborstel). Door deze borstel te dopen in de aquarelverf en daarna met je vinger over de haren van de borstel strijken kan je ervoor zorgen dat de verf op je papier spat. Let er goed op dat je de delen waar je geen spatten wilt goed afdekt want de richting van de spatten kan je niet helemaal exact bepalen. Wanneer je dit doet op een droge ondergrond dan gaan de spatten als spatten en druppels overkomen op dat stukje ondergrond dat je bewerkt hebt. Doe je dit echter op een natte aquarelondergrond dan gaan deze spatten uitvloeien en dan krijg je een meer doorlopen eindrusultaat. Ik heb beide technieken op deze aquarel toegepast waardoor je een goed voorbeeld hebt van deze techniek en hier zie je ook dat je perfect verschillende materialen kan afbeelden met deze techniek. Als je goed kijkt dan zie je, dat ik op het onderste stuk van de aquarel heb gespat met een blauwe kleur over de natte rode ondergrond. Het gevolg is dat de blauwe stippen op de natte ondergrond gaan uitvloeien (op de ene plaats meer dan op de andere naargelang het natter of droger zijn van deze ondergrond) en zich gaan vermengen met het rood (dat nog nat is ). Daardoor ontstaat er een gewolkte paarse ondergrond die en interessante structuur achterlaat na droging. Als je echter de rechtermuur bekijkt ,daar heb ik gekoezn om die muur geen glad oppervlak te geven, dan zie je dat deze muur ook een ruwer oppervlak heeft en dat ik daar deen soort betonblokken heb weten weer te geven. Hier ben ik dan ook over een droge ondergrond gaan spatten waardoor je het effect krijgt zoals op deze aquarel. Natuurlijk kan ik aan iedereen die voor het eerst deze techniek wil toepassen aanraden dit eerst op een stukje reserve papier te doen en niet dadelijk op zijn afgewerkte aquarel te beginnen. Je dient voor deze techniek hoe eenvoudig hij ook lijkt een zekere handigheid op te bouwen. Mijn volgende bespreking zal handelen over het eindresultaat van deze aquarel voorzien van een passepartout.
Ik heb gisteren het geluk gehad om aanwezig te zijn op de Persconferentie die Pascal Vyncke gegeven heeft bij de start van Kanaal50. Ik moet zeggen dat het een zeer interessante en fijne voormiddag is geworden. De persconferentie ging door in de Technopolis te Mechelen en deze locatie paste perfect in het concept om de start van kanaal50 aan de pers voor te stellen. Het gegeven van kanaal50 dat een interactief televisienet is, zal mijns inziens uitgroeien tot een volwaardig televisie kanaal zeker als dit concept op de gewone televisie te volgen zal zijn voor het grote pubbliek. Ik heb zelf nu reeds kunnen constateren dat het een fantastisch medium is en ik zou iedereen willen aanraden om een bezoekje te brengen aan dit kanaal via internet. Je kan het terugvinden door op deze link te klikken www.kanaal50.be en dan kom je op deze zender waar een aantal videofilmpjes te bezichtigen zijn. Er staan ook twee video's op die "Mijn Kunst" behandelen. Eentje geeft iets meer uitleg over de start van het portret van Pascal, een portret dat zal dienen voor de cover van het tijdschrift Pasc@l en een ander gaat iets dieper in op mijn eigen bedenkingen over het leven en de kunst in het algemeen. Dit laatste filmpje kan je bekijken onder de knop SenTiVity en dan onder het item Markante persoonlijkheden "Portret Pierre". Het eerste is te vinden "deze week in de kijker" Coverontwerp van Pascal. Ook hier vind ik weer een goed gekozen woord terug namelijk SenTiVity tv dit woord kan je als je galleen de hoofdletters neem herleiden tot STV of wel Senioren TV. Prachtig gevonden en weer een pluim voor de makers. Ik kan over dit alles maar één dingen zeggen dat de hele opzet weer een stap is om de senioren vertrouwd te maken met het web en om op een gemakkelijke wijze vertrouwd te worden met interactieve televisie. Daarvoor Pascal wil ik je nogmaals een pluim geven niet alleen voor de geweldige inspanningen en het formidabele concept dat je brengt om senioren vertrouwt te maken maar ook voor de persoon die je bent en de wijze waarop je mensen deelachtig maakt met jouw kennis. Bedankt dat ik deelachtig mocht zijn bij de opstart van je nieuwe interactieve internet televisiestation www.kanaal50.be en nog meer wil ik je bedanken voor al de prachtige mensen die ik leerde kennen tijdens de opnames en onze gezamelijke besprekingen van het portret. Hartelijk dank.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Het spijt me enorm dat ik de laatste dagen mijn vele bezoekers niet heb kunnen antwoorden (maar ik maak dat wel goed) maar ik heb zeer weinig tijd gehad om te bloggen. Ik heb nogal wat extra zaken gedaan en door de fibromyalgie moet ik dat meestal achteraf bekopen. Maar en dat is het voornaamste het waren allemaal plezante zaken waar ik veel genoegdoening van gehad heb. Tevens hebben deze dingen mij zoveel moed gegeven dat ik de pijnen er achteraf maar bijgenomen heb. Wat deze zaken zijn daar wil ik later nog eens op terug komen maar door al deze beslommeringen heb ik niet de tijd gehad om nog iets te schrijven over de wedstrijd van het portretteren van de bekende Vlaming. Natuurlijk weten jullie allemaal dat het Pascal Vyncke was die ik mocht portretteren en ik heb op deze wedstrijd zo'n 100 mails binnengekregen. Er waren veel verschillende antwoorden maar er waren ook een aantal juiste bij. In totaal kreeg ik 11 juiste antwoorden binnen. Je kunt dan zeggen dat is niet veel maar dat is toch 10 procent van het aantal ingestuurde mails. Ik heb alleen rekening gehouden met de mail die mij bereikten dus de antwoorden op het blog heb ik niet in aanmerking genomen (dit heb ik ook op voorhand gezegd)..
