Vandaag is het zondag en ik ben een beetje later opgestaan dan normaal want gisteren hebben we een fijne avond gehad, goed gaan eten en het gezelschap was uitermate goed. Mijn lievelings zus (tevens mijn eerste petekind) en haar man waren ons gezelschap en het lekkere eten maakte dat we op een bijzonder geslaagde avond kunnen terug kijken. Tevens is het nadien nog vrij laat geworden, omdat ik de eerste Grand Slam titel van onze gouwgenote (geboren in Bilzen) Kim Clijsters zeker niet wilde missen. Dit alles in acht genomen ga ik het mij vandaag niet zo moeilijk maken en een hele uitleg over schilderen schrijven maar ik zou nog eens een gedicht willen brengen. Een gedicht dat gaat over liefde.
Dit gedicht heb ik in eerste instantie voor mijn vrouw geschreven omdat we sinds 1 september 2005 reeds drieëndertig jaar lief en leed delen en nu kunnen genieten, (ondanks de pijn die ik momenteel heb "Reumatoide Artrites" belet mij op dit ogenblik sterk in mijn bewegings vrijheid )van onze kleinzoon en de kleine andere dingen van het leven.
Hier komt mijn gedicht met de ode aan de Liefde:
Liefdexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik heb ooit in een ver verleden.
De liefde voor het leven, van iemand gekregen.
***
Na al die jaren, met ups, en downs, samen.
Zie ik je nog steeds, even graag alle dagen.
***
Soms zijn ze rooskleurig, soms met regen overladen.
Doch meestal geeft de zon, haar warmte, aan onze liefdesdagen,
***
Al vele jaren van driehonderd vijfenzestig dagen.
Denk ik aan jou, zoals we elkaar, de eerste keer zagen.
***
Als je soms eens denkt, fotos verbergen onze rimpels niet meer.
Bedenk dan wel, het is niet een foto of spiegel, die jouw werkelijk beeld weergeeft.
***
Maar je liefde en manier van leven.
Dat, doet mij, alle tegenspoed vergeten.
Pierre Vanstipelen
29/08/2005
|
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
