Als je een dame wilt interviewen, kies je best - een voor haar - aangename plaats
uit. Een klasserestaurant leek mij een aangewezen plek, maar...door de
overheid opgelegde besparingen, bleek dit geen goed idee te zijn.
Het enige wat mij door de directie kon aangeboden worden, was de keuken van de
sociale dienst op straat 66 van het ziekenhuis.
Aangezien ik een hekel heb aan te laat komen, trok ik tijdig naar de mij ongekende
locatie. In de sober ingerichte keuken wachtte mij een uiterst aangename
verrassing: een charmante dame met een stralende glimlach bij een kopje koffie en
twee speculaasjes. De vlugge blik die ze op haar uurwerk wierp, vertelde mij dat ze
blijkbaar ook erg gesteld was op stiptheid en het waardeerde dat ik ook op tijd was.
Het zat dus snor!. Maar...was zij het wel, die ik mocht interviewen?
Voor alle zekerheid dus maar even mekaars badge gecheckt, kwestie van niet in
onaangename situaties te belanden.
Zij was het: Viviane Venneman!
Ik concludeerde meteen dat haar naam, met de v-alliteratie, het allemaal heeft om
het helemaal te maken in de interviewwereld.
Ik ondervond ook meteen dat zij een 'veel-vertellende-vrijwilligster' is en dat zij
blijkbaar ook in de wieg gelegd is om te fungeren als ideale reporter voor site.
Viviane blijkt na haar studie 'secretariaat twee-talig' een carrière van vierenveertig
jaar uitgebouwd te hebben bij drie verschillende werkgevers: bij UCO, bij het
toenmalige Gemeentekrediet (later Dexia en nog later Belfius) en bij de stad Gent.
Bij UCO, het textielbedrijf uit Gent dat zich in 1974 specialiseerde in de fabricage
van denim, de stof voor spijkerbroeken, wist Viviane een spijkerbroek mét inhoud
aan de haak te slaan: haar man Luc.
Na zeven jaar had Viviane echter voldoende orderboeken van jeansbroeken gezien
en maakte zij de overstap van de verkoopafdeling voor de Noord-Europese landen
bij UCO naar de nog veel grotere bankwereld.
Het Gemeentekrediet sloot haar in de armen en zou haar, ondanks de
naamveranderingen, niet meer loslaten tot zij in 2010 besloot - door familiale
omstandigheden - een job te zoeken dichter bij Wondelgem en ze solliciteerde
resoluut en zonder schroom bij de stad Gent.
Vermits Viviane tweeëndertig jaar in de communicatiewereld van de bank gezeten
had, zowel interne als externe, twijfelden ze in de Stroppenstad géén ogenblik om
haar in dienst te nemen. Zo werd ze nog vijf jaar lang communicatie-coördinator.
Ze werd dan ook verliefd op de stad en samen met haar man Luc verhuisde ze in
2015 naar een appartement vlak bij het ziekenhuis op de Blaisantvest.
Toen ze op 1 april 2016 met pensioen ging, stond het reeds vanaf maart vast dat zij
zou gaan werken als vrijwilligster in ons Sint-Lucas ziekenhuis en...hoe zou het
anders kunnen...op de dienst communicatie.
Alhoewel ze nog géén volledig jaar in dienst is, kent zij het reilen zeilen van deze
dienst al door-en-door. Twee halve dagen, de maandagnamiddag en de
dinsdagvoormiddag volstonden hiervoor.
Toch is dit niet alles: ze is ook nog vrijwilliger bij de CM op de telefoondienst en in
het dienstencentrum 'Ten Hove' waar ze rondleidingen begeleidt.
Opmerkelijk is toch dat Viviane in haar jeugdjaren de wens had om verpleegster te
worden, maar dat haar vader toen een sterke oppositie voerde om haar dat uit het
hoofd te praten en daarbij zelfs de hulp van de huisdokter inriep.
Toch bleef een ziekenhuis een zekere aantrekkingskracht op haar uitoefenen,
vandaar dat zij een vrijwilligersjob zocht in ons ziekenhuis en - wat niet onbelangrijk
is- die ook vond, samen met haar man die een handje toesteekt op een
verpleegdienst.
Viviane is de trotse moeder van twee kinderen en de oma van vier kleinkinderen die
haar maar wat graag hebben...en niet alleen als babysit!
De hobby van Viviane, die de laatste tijd wat minder aan bod kwam, zal zij weldra in
haar job van interviewer, terug kunnen oppakken als zij van interview naar
interview moet wandelen, want wandelen dat is voor haar dé van het!
Toch nog even dit: als u, beste lezer, na grondige studie van haar profielfoto,
Viviane in het ziekenhuis meent te herkennen en haar een vraag stelt over haar
curriculum en/of haar ziekenhuisactiviteiten en...er géén antwoord komt...weet dan
dat u met haar tweelingzus te maken heeft...De anekdotes die ze daarmee heeft
meegemaakt en die ze mij vertelde, zijn helaas niet voor publicatie vatbaar!
Van harte welkom Viviane bij de ploeg van 't Pikuurtje!
Wij wensen je vele aangename en spraakmakende interviews toe!
19-02-2019 om 00:00
geschreven door Pikuurtje
|
