k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Bestorming van de meelfabriek in Diksmuide/ Blankaert-meer Winter(3)
(Foto Helgoland bij stormweer)Twee metervoor mij zie ik de menschelijke gedaante bewegen: de Mof, en ik schiet op hem de helft van mijn revolver-patroonhouder af.Dan, den schrik op het lijf, vreezend voor weerwraak, verstop ik me boven op de helling, rillend van ontroering. Doch mijn wilskracht keert weer en ik spring bij het lijk; ik sta boven de "Menoterie" op een prachtigen uitkijkpost. zoo ik me wel herinner was ik niet alleen. Een Belg roept nevens mij:"Daar, daar, de Moffen. Ze lopen weg." En aan den andere kant, langs Diksmuide, onderscheid ik in de vlakte,verlicht door een vuurpijl, menselijke gedaanten die loopen.Ik sta er 10 meter boven en ik schiet met mijne karabijn in hunne richting.Eensklaps, 2 meter onder mij, langs dezen kant, beweegt iets.Een Mof zit er neergehurkt. Ik zend hem de rest van mijn patroonhouder.Ik keer mij om in den post, 'k sta alleen.Handgranaten ontploffen links en rechts van de "Minoterie".De artillerie richt een helsch vuur op Diksmuide en de tweede Duitsche linie. Ik ruk een knoop van de vest van het Moffenlijk. Vreeselijk?Hij draait zich om, hij ziet mij, hij spreekt:"Bardon, bardon, kamerad, baron." hij is halfdood van schrik.Zijn hand tast naar iets aan zijn hordel; ik spring toe, wantrouwig:" Was ist das?" 't was een rolronde doos:"Gas, gas."Ik doe ze open:een masker ; geen gevaar Hij lijdt; ik kan hem niet meeleiden, ik zou hem moeten afmaken...Ik had er de moed niet toe....Ik heb hem gezegd: Schlaf." En ik sta recht. Ik kan heel het slagveld overzien, heerlijk, doch ik ben alleen; ik vrees Belgische handgranaten mee te krijgen en ik daal de helling af; nu naar links, waar de luitenant en zijn mannen voorbij moeten gekomen zijn; een overgroote trechter waar ik rond moet; ik struikel gedurig in de modder; niemand;ik laad mijn karabijn en vooruit...."Kamerad, kamerad."Ik houd plots stil."Wie is het?" "Kamerad , komm hier."Wat zou ik doen? Opeens, rechts,een gedaante, vijf stappen van mij af. Vriend of vijand? Welke helm?Een lichtpijl; 't is een Mof.Ik weet niet meer wat er gebeurd is. Ik heb tot de Moffen geroepen:"Kommen Sie hier, oder ich schies" en men heeft me geantwoord:"Kann nicht." Ik heb gevuurd. Een doodsgehuil dat uitsterft, akelig. Maar ik heb den indruk dat het geveinsd is, een hinderlaag, en ik ga nog meer naar links. Vervolg op 4
Bestorming van de meelfabriek in Diksmuide/ Blankaert-meer Winter(1)
( FotoFransche vliegenier Guynemer)We hebben gehoord dat onze Belgische ook enigszinsaan dit offensief deelnamen door de verovering van Vijfhuizen bij Merkem. Daar stonden ze waarlijk aan den boord van een echt moeras, waarin verder doordringen onmogelijk was. Door die vorderingen bezaten ze ook den Westkant van het Blankaart-meer. De plas strekt zich uit tusschen Woumen en Merkem achter het kasteel van Woumen, en scheidde nu het frond.We zullen straks zien, dat het bezit van en oever voor ons een voordeel was. Maar eerst moeten we nog een ander feit van ons front meedeelen, getuigend van de onversaagdheid onzer troepen. Het speelde zich af wat Noordelijker, in het vak van Diksmuide. Iedere soldaat kende de " minoterie"; de in puin geschoten meelfabriek van Diksmuide, maar nu een hoogte, die voor de vijand een uitnemenden waarnemingspost bood en hem in staat stelde onze voorste loopgraven te bestoken.Ha, hoeveel verliezen had dit helsch punt ons reeds berokkend.Wie in de eerste linie over den IJzer zich even bloot gaf, werd door de scherpschutters gegrepen en de Duitschers zorgden dater altijd van die kerels in dienst waren. dan weer braakten alle machienegeweren een hevig vuur van daar op de stellingen. Die minoterie was een opsessie. Men beschoot ze voortdurend, maar wat baatte het? Stukken vlogen er af, doch de tegenpartij bouwde, metselde en herstelde de schade.En den IJzer was zoo smal,de afstand zoo klein. Men zou in den nacht van 29 op 30 Oktober 1917 eenpoging wagen om die geduchte sterkte te veroveren."t Was een waagstuk, doch men deedeen beroep op de patroeljeurs van het 5*, stoutmoedige kerels, die nooit achteruit deinsden, hoe groot ook 't gevaar was , waarin men hen zond. De kanonnen mokerden vooraf de positie en trouwens gansch Diksmuide. De patroeljeurs werden geholpen door mannen der infanterie en der genie, die een loopbrug moesten leggen, want men moest over den IJzer en volop in vijandelijk gebied.Ja 't was een waagstuk. Zou het gelukken? Wie de "minoterie" bezat, was ook meester van Diksmuide en al kon men met de mislukking van het offensief der Britten bij Ieperen, op geen doorbraak rekenen; de verovering van van het helsch nest, zou voor ons frond een zegen zijn. Alle maatregelen werden getroffen. De patroeljeurs lagen te Alveringem gekantonneerd. Over Oeren voerde men zoo ver mogelijk per auto bij het punt van den aanval, om hun krachten te sparen voor het stoute stuk. Laten we, om naar waarheid dien aanval te beschrijven, iemand aan het woord, die den yocht meemaakte en deezen beschrijft in zijn dagboek, namelijk Hubert Lefebvre, regimentair-adjudant-verkenner; van het 5* linie. Levendig is zijn verhaal , dat den raid teekent van 't begin tot het einde."29" Oktober. Oeren,-Op? Vooruit,jongens. Niet aarzelen. Vooruit? en uit onze onkennelijke eerste linie, door een bres in den dijk, springen de patroeljeerders van het 8* bataljon van C....vooraan, op de loopbrug. Volgens de vastgestelde orde volg ik hem met mijne mannen.vervolg op 2
Waar vind je een betrouwbaar mens? zo iemand is een waardevol geschenk, kostbaarder dan juwelen en goud. Een man of vrouw die je vertrouwen verdient, die je niet misbruikt,een mens die oog heeft voor het goede, en begrip voor zwakheid. Iemand die je helpt te kiezen voor duurzame waarden? en die er zelf ook naar leeft, een mens de de handen uit de mouwen steekt als er nood is, zo een mens is kostbaar. een knap voorkomen en een scherp verstand, zijn niet 't voornaamste,waar 't op aankomt is? of iemand een hart heeft dat kan meevoelen, met lief en leed van anderen. Een goed mens is iemand die God graag ziet, omdat die hem helpt en bemoedigt, om heel veel van mensen te houden.
Wij leven nog in een sprookje, waar dromen nog bestaan, de tijd was even stil blijven staan,kon ik die dromen nog altijd beleven, onder de sterren in den nacht, liepen wij verlieft naast elkaar, zoals een echt sprookjespaar,ver van huis waar ik mij voelde als 'thuis, waar jij op me wacht, het waren mooie dagen,bleef de tijd maar stille staan, dan kon ik jou mijn liefde geven,toch moet ik jou verlaten, mijn hart laat ik bij jou, je bent mijn leven,'k hoor je nog zeggen zachtjes kom weer gauw, laat mij nu maar dromen, zoals ik ben gekomen, zo kom ik wel terug.
Niet dood, maar eeuwig leven een reden tot bestaan het rijk van alle tijden de weg die wij begaan.
En ook als 'k niet meer zal wezen tenzij in woorden van't gedicht zien wij bloemen op de graven een glimlach op jou gezicht
Want voorbij de vele lijnen die ons scheiden van dit bestaan is er in wezen slechts die Ene waarin alles is opgegaan
Maar zelfs dan blijven wij bestaan als druppels in de zee een sprankel eeuwig licht spiegeling in jou ogen het geluid van vele klanken fluistering in je oren een toon muziek allicht.
Een engel vraagt je niet, met welken auto je rijdt, maar hoeveel mensen hebt vervoerd in nood.
Hoe groot je huis is ,maar wel hoeveel mensen welkom waren. Hoe rijkelijk je kleerkast is opgevult, maar hoeveel mensen je hebt geholpen om aan kleding te komen.
Hoeveel je verdient, maar hoever je 't gebracht hebt.
Welke titel of funcie je hebt, maar als de uitvoering goed is.
Hoeveel vrienden je hebt,maar wel wie je vriend wel is,
hij vraagt niet waar je woont ,maar wel hoe je met de buren omgaat..
Hij vraagt in ieder geval om lief te zijn voor elkaar.
Hij vraagt niet naar de kleur van je huid,maar naar je karakter.
Misschien zijn de belangrijktste woorden.in 't leven..... 't spijt me>je had gelijk<, 't is zeer moeilijk om te zeggen >Ik was fout<, dat hebt jij wel goed gedaan? Maken wij wel tijd om anderen gelukkig te maken? zeggen wij wel nog eens 'k hou van jou, > Wat vind je "van" houden wij wel rekening, met de gevoelens van een ander; 't is toch zo eenvoudig om eens " dank jewel te zeggen" Misschien doen wij 't wel eens samen, niet de een maar ook de ander? misschien is dat 't geheim om gelukkig te leven.
'T komt recht uit 't hart, als knuffels blaren waren, dan kreeg je van mij een grote boom, als zoenen water was, dan gaf ik jou de zee? als 't leven een planeet was , dan kreeg je van mij 't heelal, als vriendschap 't leven was , dan gaf ik jou het mijne, want 't is de week van vriendschap, heb je ook zo vrienden, stuur dan een mailken en weet dan.... dat jij ook voor hen.... een heel bijzonder iemand bent? Big hug for you...
Als je elke dag begint met een stralende glimlach, als je met een blij gezicht,denkt aan je pc vrienden, en aan je plicht.... Als je zonder veel gepraat, je vrienden helpt met woord en daad..... Als je naar het beste streeft, weet dan dat je goed leeft Als je al je vrienden, met een mailken, een berichtje, of met een grapje hebt verblijd, hebt je vriendschap om je heen verspreid, maar je hebt pas echte vrienden, als je iemand die zit te treuren, met een schouderklopken of een mailken, weet op te beuren. als je altijd bereid bent om te helpen waar je kan brengt je bij velen,vrienschap,warmte en een beetje zon. Als je steeds het goede voorbeeld hebt gegeven, heb je een waardevol en goede leven.
Als je echt iets wil begrijpen, probeer dan om het te veranderen, leef niet verder met twijfels, ze brengen je alleen maar in verwaring, je slaapt er zelfs niet goed meer van, je loopt alleen maar rond met muizenesten in je kop, en dat brengt voor niemand iets op. je wordt er alleen maar ongelukkig van, dus doe daar niet aan mee, ga recht door zee, en kijk niet om, en weet ;geen weg is recht, ze blijven altijd krom.
Als ik zo zwijgend naast je zit, als ik luister naar je gesprek, of naar het tikken van de klok, of als ik de stilte rond mij hoor ruisen, als ik mij in jou nabijheid voel, en ik verbreek de stilte met een vraag, 'zeg ben je ook blij als ik naast je zit, zeg jij dan "ja" dan zeg ik tegen jou "ik ook", dan is dat alles wat ik weten wou, van jou en wat jij van mij hoefde te weten.
(Met de groetjes van ploef)
Breekbaar teder en echt, niets zeggen, er gewoon zijn, ik voor jou en jij voor mij, 't is zalig te ervaren.
Is leren omgaan met elkaar, "t geeft hoop om te leven, om de zon te dragen bij wie haar niet kent. Open je deur,'t kan goed zijn om tranen te drogen, te zijn wie je werkelijk bent. bij kaarslicht een lied dat ieder zacht zingt, dat is het wat wij moeten doen, de kracht om te leven er zijn voor elkaar, in moeilijke dagen elkaar toch beminnen, zeg maar je ;durf het aan ,je weet dat je 't kan.
Ik heb al alle sites doorlopen op zoek naar hoe ik mijn suiker probleem in de hand kan houden,maar alle berichten spreken over voeding. Een jaar geleden ben ik begonnen insamenspraak met het diabetescentrum in 't uz gent, daar heb ik leren beter mijn problemen om te gaan via bewegen. Omdat ik er zo mooie resultaten heb behaalt wil ik het wel effkens hebben over wat bewegen teweeg brengt als je beweegt. Ik spoot in de beginne 20 e 's morgens 10 e 's middags en 's avonds 18 e.
Hun voorstel was? 10.000 stappen per dag verdeelt onder stappen fietsen en sporten. ikzelf doe alleen aan petanque en noem dit sport,'t is vooral ook stappen.
Mijn programma zag er als volgd uit. wandelen / fietsen / sporten petanque of andere, totaal ps/fietsen 10 min = 1500 stappen sport 10 min=1500 stappen. stappen doe je met een stappenteller.
VOORBEELD Thuis haal ik ongeveer 2000 stappen. Wandelen met de hond brengt mij 2200 stappen op 's morgens en 's avonds ( plus min 1/2 )uur per wandeling x2= aan 4400 stappen. FIETSEN 'Ik fiets iedere dag 3/4 uur= 6000 stappen. PETANQUE 'Twee maal per week van 14 u tot 17 u = 2750 stappen,per keer= 5500 stappen. En nu een samenvatting op week bassis
gem /p dag 2000 4400 4500 785 11828 / je noteerd de resultaten iedere week.
wat breng u dat nu op als resultaat? Door al dat bewegen krijg je suiker tekort waar door je hipo's krijgt, eet in ieder geval niet meer dan je gewoon bent maar pas je spuiten aan? in mijn geval mag ik voorlopig 30 procent mijn spuiten verminderen en bovendien ik voel mij heel veel beter. ps Je moet wel je spuiten terug verhogen als je je inspanning drasties verminderd. mijn huidige spuitresultaaten zijn in dat geval "smorgens 16e 's middags 6 e en 's avonds 14 e dus een vermindering met 12e.dus een behoorlijk resultaat? Bovendien is mijn 't gewicht van mijn spieren al 3 kgr verhoogd en mijn vet gehalte is met 3 kgr verminderd in totaal ben ik wel een 6 tal kgr vermagerd, mijn botten zijn zelfs sterker geworden.
Ik wil danken om de zonneschijn,de geur van bloemen in de hof, de regen die wij wel eens krijgen,de regenboog hoog aan de hemel, de dauwdruppel op de bloem, het water in de zee, en ook het lied van de nachtigaal,om de witte zwaan op 't meer, de blauwe lucht, de geboorte van een kind, kuiltje in zijn wang, en vooral voor de goede gezondheid, mij gegeven.
En 'k weet niet meer wat ik nog zeggen kan, ik kan de woorden niet meer vinden, 'k wou maar danken om alles wat ik zie, voor wat ik hoor of voel, danken om wat ik vergeten ben, om duizend dingen,en dat is alles wat ik zeggen wou.
Overal is 't wonder van de natuur, als je maar oog hebt er voor, geniet van alles om je heen, want morgen kan het anders zijn, geniet maar van een fijne wandeling ergens aan het strand, of in de bossen, of in een prachtige oude stad, want als je wacht tot het eens past, kan 't zijn dat je te laat bent; dus doe het nu 't nog gaat. (Groetjes van ploef)
Ga je weg zonder spoed, zonder haast, en probeer vrede in jezelf te vinden, en als 't mogelijk is probeer elkander te verstaan, zeg de waarheid rustig, onbezonnen, en luister als het tegenvalt, want ook een ander heeft zijn zorgen. vermeid eens moeilijke en onhandige mensen, want die ontnemen je de rust, vergelijk je niet met hen,want dan wordt je bitter, wees fier om wat je hebt bereikt,maar blijf bescheiden, pas op voor valstrikken,want velen hebben hoge idealen, en prijzen ze gedurig aan,blijf dus liever jezelf, hou van de liefde, ze is onverhankelijk, en wees blij met ieder gekregen jaar, ook al wordt je als maar ouder, een wees de Heer dankbaar,dat je zolang mag leven.
(Foto Helgoland bij stormweer)Twee metervoor mij zie ik de menschelijke gedaante bewegen: de Mof, en ik schiet op hem de helft van mijn revolver-patroonhouder af.Dan, den schrik op het lijf, vreezend voor weerwraak, verstop ik me boven op de helling, rillend van ontroering. Doch mijn wilskracht keert weer en ik spring bij het lijk; ik sta boven de "Menoterie" op een prachtigen uitkijkpost. zoo ik me wel herinner was ik niet alleen. Een Belg roept nevens mij:"Daar, daar, de Moffen. Ze lopen weg." En aan den andere kant, langs Diksmuide, onderscheid ik in de vlakte,verlicht door een vuurpijl, menselijke gedaanten die loopen.Ik sta er 10 meter boven en ik schiet met mijne karabijn in hunne richting.Eensklaps, 2 meter onder mij, langs dezen kant, beweegt iets.Een Mof zit er neergehurkt. Ik zend hem de rest van mijn patroonhouder.Ik keer mij om in den post, 'k sta alleen.Handgranaten ontploffen links en rechts van de "Minoterie".De artillerie richt een helsch vuur op Diksmuide en de tweede Duitsche linie. Ik ruk een knoop van de vest van het Moffenlijk. Vreeselijk?Hij draait zich om, hij ziet mij, hij spreekt:"Bardon, bardon, kamerad, baron." hij is halfdood van schrik.Zijn hand tast naar iets aan zijn hordel; ik spring toe, wantrouwig:" Was ist das?" 't was een rolronde doos:"Gas, gas."Ik doe ze open:een masker ; geen gevaar Hij lijdt; ik kan hem niet meeleiden, ik zou hem moeten afmaken...Ik had er de moed niet toe....Ik heb hem gezegd: Schlaf." En ik sta recht. Ik kan heel het slagveld overzien, heerlijk, doch ik ben alleen; ik vrees Belgische handgranaten mee te krijgen en ik daal de helling af; nu naar links, waar de luitenant en zijn mannen voorbij moeten gekomen zijn; een overgroote trechter waar ik rond moet; ik struikel gedurig in de modder; niemand;ik laad mijn karabijn en vooruit...."Kamerad, kamerad."Ik houd plots stil."Wie is het?" "Kamerad , komm hier."Wat zou ik doen? Opeens, rechts,een gedaante, vijf stappen van mij af. Vriend of vijand? Welke helm?Een lichtpijl; 't is een Mof.Ik weet niet meer wat er gebeurd is. Ik heb tot de Moffen geroepen:"Kommen Sie hier, oder ich schies" en men heeft me geantwoord:"Kann nicht." Ik heb gevuurd. Een doodsgehuil dat uitsterft, akelig. Maar ik heb den indruk dat het geveinsd is, een hinderlaag, en ik ga nog meer naar links. Vervolg op 4
( FotoFransche vliegenier Guynemer)We hebben gehoord dat onze Belgische ook enigszinsaan dit offensief deelnamen door de verovering van Vijfhuizen bij Merkem. Daar stonden ze waarlijk aan den boord van een echt moeras, waarin verder doordringen onmogelijk was. Door die vorderingen bezaten ze ook den Westkant van het Blankaart-meer. De plas strekt zich uit tusschen Woumen en Merkem achter het kasteel van Woumen, en scheidde nu het frond.We zullen straks zien, dat het bezit van en oever voor ons een voordeel was. Maar eerst moeten we nog een ander feit van ons front meedeelen, getuigend van de onversaagdheid onzer troepen. Het speelde zich af wat Noordelijker, in het vak van Diksmuide. Iedere soldaat kende de " minoterie"; de in puin geschoten meelfabriek van Diksmuide, maar nu een hoogte, die voor de vijand een uitnemenden waarnemingspost bood en hem in staat stelde onze voorste loopgraven te bestoken.Ha, hoeveel verliezen had dit helsch punt ons reeds berokkend.Wie in de eerste linie over den IJzer zich even bloot gaf, werd door de scherpschutters gegrepen en de Duitschers zorgden dater altijd van die kerels in dienst waren. dan weer braakten alle machienegeweren een hevig vuur van daar op de stellingen. Die minoterie was een opsessie. Men beschoot ze voortdurend, maar wat baatte het? Stukken vlogen er af, doch de tegenpartij bouwde, metselde en herstelde de schade.En den IJzer was zoo smal,de afstand zoo klein. Men zou in den nacht van 29 op 30 Oktober 1917 eenpoging wagen om die geduchte sterkte te veroveren."t Was een waagstuk, doch men deedeen beroep op de patroeljeurs van het 5*, stoutmoedige kerels, die nooit achteruit deinsden, hoe groot ook 't gevaar was , waarin men hen zond. De kanonnen mokerden vooraf de positie en trouwens gansch Diksmuide. De patroeljeurs werden geholpen door mannen der infanterie en der genie, die een loopbrug moesten leggen, want men moest over den IJzer en volop in vijandelijk gebied.Ja 't was een waagstuk. Zou het gelukken? Wie de "minoterie" bezat, was ook meester van Diksmuide en al kon men met de mislukking van het offensief der Britten bij Ieperen, op geen doorbraak rekenen; de verovering van van het helsch nest, zou voor ons frond een zegen zijn. Alle maatregelen werden getroffen. De patroeljeurs lagen te Alveringem gekantonneerd. Over Oeren voerde men zoo ver mogelijk per auto bij het punt van den aanval, om hun krachten te sparen voor het stoute stuk. Laten we, om naar waarheid dien aanval te beschrijven, iemand aan het woord, die den yocht meemaakte en deezen beschrijft in zijn dagboek, namelijk Hubert Lefebvre, regimentair-adjudant-verkenner; van het 5* linie. Levendig is zijn verhaal , dat den raid teekent van 't begin tot het einde."29" Oktober. Oeren,-Op? Vooruit,jongens. Niet aarzelen. Vooruit? en uit onze onkennelijke eerste linie, door een bres in den dijk, springen de patroeljeerders van het 8* bataljon van C....vooraan, op de loopbrug. Volgens de vastgestelde orde volg ik hem met mijne mannen.vervolg op 2
Het geweten een stem die je zegt wat je niet mag doen,
Eiland ,een plaats waar de boden van de zee boven water steekt.
Een baas; Iemand die vroeg isals je te laat bent,
Takt; de kunst je mond te houden,voordat iemand je 
Ervaring; eenvoudig de naam die wij aan onze fouten geven.
Er zijn altijd handen, die je willen dragen,
Waar vind je een betrouwbaar mens?
Niet dood, maar eeuwig leven een reden tot bestaan
Wanneer een rijke valt is 't een ongeval,
Als ik zo zwijgend naast je zit,
Ik heb al alle sites doorlopen op zoek naar hoe ik mijn suiker probleem in de hand kan houden,maar alle berichten spreken over voeding.
Ik wil danken om de zonneschijn,de geur van bloemen in de hof,
Ga je weg zonder spoed, zonder haast,
