k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Ik zou met jou op de wolken willen wonen, ik zou met jou van vlinders willen dromen ik zou met jou willen tuimelen in 't gras, ik zou met jou willen ruilen van regenjas, als ik maar wist dat ik je vriendje was. dat ik met jou zou mogen wandlen door de dreven, dat ik met jou zou mogen in de ruimte zweven, dat ik van jou zou mogen wenen als ik droef ben, dat ik van jou zou mogen komen als ik blij ben, dan weet ik zeker dat jij mijn vriendje bent.
Je leeft en je wordt oud, je hebt warm en je hebt koud, Je hebt liefde, je hebt haat, je hebt plezier ,je hebt smaad, geniet terwijl het nog wat gaat, wacht nooit of 't is te laat
(Onze Koning in gezelschap van general Horne)Den 7*April 1916 vond men in de Artanstraat te Shaarbeek het lijk van een man, die door revolverschoten gedood was. Het was het lichaam van een zekeren Neels. Ziehier hoe het drama ontstond. Maurrice Neels, zoon van een gepensioneerd majoor, ook wel Neels de Rode genoemd, naar de naam zijner vrouw Oppenheimer Rode, was een slecht befaamde jongeling. Hij trad in diest der Duitschers. Hij kwam in betrekking met een zekeren Louis Bril, 27 jaar oud, een verstandig, flink ontwikkeld man, die zijn vaderland wilde dienen. Voor den oorlog was hij hotelmeester te Parijs en nu woonde hij bij zijn schoonmoeder, die een hotel had in de Koolmarktstraat te Brussel. Hij ook wilde naat het front, waar hij twee broeders had, maar zijn zuster weerhield hem, zeggend, dat ze hem nodig had in het Hotel, daar haar voornaamste bediende ook voor den legerdienst opgeroepen was.Toch wilde hij later vertrekken, en men wees hem Neels als een goede gits aan, om over de grend te vluchten. Hij bezocht Neels op de Claeslaan, maar kreeg dadelijk achterdocht.Hij zou nader onderzoeken met wat voor een man hij te doen had en vroeg daarover inlichtingen aan Neels gebuur, den gepesioneerden kolonelAlfred Betrancourt.Deze vertelde hem, dat den zoogenaamde gids voortduurend bezoek van Duitschers kreeg en uit een raam van de woning kon Bril Zich daarvan zelf overtuigen.Bril huiverde bij de gedachte,wat al ongelukken den verrader kon bewerken en sprak hierover met twee vrienden.Ze smeedden een plan hem onschadelijk te maken. Intusschen vernamen ze van Neels den zoon van den politie-inspekteur, Gaston Guillaume aan de Duitschers overgeleverde, onder voorwensel hem naar de grens te geleiden.En toen Bril vernam, dat Neels hem nu beschuldigde bij de Belgen zelf in dienst van de Duitschers te staan , was se maat vol. Bril ging nu Neels na en volgde hem een ganschen dag, zag hem bij de Duitsche politie in de Berlemontstraat binnen treden, dan met een jonge vrouw wandelen.'s Avonds beocht hij met deze de koffiehuizen. Een vriend, Leclercq , voegde zich bij Bril. Samen bespiedden ze dien avond het paar. Dit nam den laatsten tram naar Schaarbeek. Bril en Leclercq deden hetzelfde en stapten op dezelfde plaats af. Neels bracht de vrouw naar haar woning en ging dan naar huis. In de Artanstraat stond Bril voor Neels. een korte woordenwisseling en Neels dreigde met een revolver, maar Bril was hem voor.Twee revolverschoten en Neels storte neer. Een bewoner opende zijn venster en zach twee personen vluchten.Het lijk bleef liggen. wat later struikelde een voorbijganger er over en ging de politie waarschuwen. Men bracht den doode naar het bureel van de Radiumstraat.'sMorgens kwam Bril bij zijn vriendin en vertelde haar alles. Nu kwam de reactie na al de opwinding en vier dagen en nachten bleef hij koortsig gejaagd.Dan besloot hij de grens over te trekken, maar eerst zou hij alles aan kolonel Betrancourt gaan vertellen.Wordt vervolgd op 16
Van verleden zondag moest ik stoppen met roken van mijn vrouw, en dit is erg, 't is als verblijven in een nudistenkamp, je weet niet meer waar je met uw handen moet blijven?
Min vrouw is aan een streng dieet toe, 'z eet alleen nog noten en bananen, jammer genoeg is ze niet afgevallen, maar ja; ze ze kan wel in genen boom klimmen.
Voel jij je soms niet meer van dezen tijd, tel je niet meer mee in dezen rustelozen wereld, ben je een last voor de jongere generatie, voel je uw levensruimte slinken, ben je bang te vergeten als je ouder wordt, spreek je soms zonder reden, dan weet je dat je overspannen bent, bekijk dan 't leven van uit een andere hoek, zie hoe mooi het leven is en maak een flinke wandeling, maak nieuwe vrienden en blijf houden van de oude zonder vooroordelen, want als je lief bent voor anderen,zijn ook zij lief voor u, begin je dag met een flinke lach, en geniet van al dat mooi's in de natuur.
( Foto onze Koning Leopold 2 bezoekt een verwoest dorp)De bloedige lijst werd steeds langer. Op12,18 en14 Juni kwam her proces Kuge voor.Kuge was horlogemaker, oorspronkelijk Duitscher maar Belg door optie, die groote diensten bewees aan het vaderland zijner keuze. Hij was soldaat bij het19* linie, doch bleef hier achter na den Antwerpens val. Na de aanhouding van Mus bestuurde hij een sionnagedienst. Hij was belast met Brussel en Brabant, Genevois met de zone Charleroi-Thuin. Jules Deschamps met die van Pilippeville- Chimay-Givet, Boiteux met Leuven-Aarschot-Mechelen. Kuge verzamelde de repporten in het huis van Lucien Deschamps steenweg 44 te Brussel, en verzond ze naar Holland.Albert Deblois bediende aan het station van Schaarbeek, had dit station voor zijn rekening. Er waren nog andere beschuldigden, onder meer Frans Vergauwen, schrijnwerker antwerpen en Charles Leon Dehaut, veltwachter te Bergen, die beiden reeds in 't proces Mus gewikkeld waren geweest, verder J.B.Corbeel,leurder te Antwerpen. Tegen Vergauwen had den auditeur een haat. De Antwerpenaar verklaarde:"Ik ben smokkelaar en heb een menigte menschen over den grens geholpen, en brieven overgebracht en geld, maar ik ben geen spion. 't Kan zijn, dat er onder mijn brieven waren, die met spionnage te doen hadden, dat weet ik niet" "Corbeel", vervolge hij op een vraag,"deed ook niet aan spionnage, maar was mijn verkenner." Er was een vrouw, die Cordeel beschuldigde; de auditeur had haar als zoo genaamd"schaap" gebruikt, door haar in de gevangenis bij andere aangehoudenen te etten om deze uit te hooren.Te verachtelijker was haar rol, daar haar eigen man gefusilleerd was. De auditeur kon de openhartigheid van Vergauwen niet verdragen en zei honnend:"Uw houding is niet moedig. Zoudt hij dan een lafaard zijn?" Vergauwen sprong op."Een lafaard",zei hij." Iemand, die als ik twintig maal de grens overschreden heeft is van niets bang, zelfs niet van de dood. Ik heb den dood dikwijls nabij mij gevoeld, meer dan een van u misschien. Maar die wrouwe liegt? Ik heb uw soldaten omgekocht, honderd frank voor een volwassene en vijftig voor een kind."Toen den auditeur toch volhield, dat Vergauwen spionnege deed, ging deze zitten en haalde de schouders op.Het proces duurde tot 14 Juni 1917.De uitspraken waren weer streng. Tegenover de hardnekkigheid der diensten, wilde de bezetter blijkbaar die van het gerecht plaatsen..... het gerecht van Duitsche officieren, wier aanweigheid hier alleen reeds een onrecht was. Ziehier de voornaamste vonnissen:1.Georges Kuge, Brussel-dood.2.Jules Deschamps, Brussel: dood.-3Lucien Deschamps, Sint-Joost -ten Noode:Dood- 4 Mme Lucien Deschamps,Sint-Joost-ten-Noode: 15 jaar- 5 Patrice Grammet, Molenbeek:15 jaar- 6 Albert Deblois, Molenbeek: Dood _ 7 Frans Vergauwen, Antwerpen: Dood.- 8Georges Genard, Bouge bij Namen:Levenslange dwangarbeid.-9 Mme Georges Genard, Bouge bij Namen: 10 jaar.-10. J. B. Gorbeel, Antwerpen; 10 jaar- 11 Leon Boiteux, Boussu bij Walcourt: Dood.-12 Wwe Emile Masson, Sint Gilles:10 jaar. 13 Emile Depris, Brussel: 10 jaar.- 14.Ferd Dupont, Sint-Gilles: 10 jaar- 15 Ch Leon Dehaut, Bergen: Dood. Het vonnis werd voltrokken voor Kuge, Jules Descamps, Lucien Descamps , Vergauwen en Boiteux. Toen Mr Kirschen Stoeber in een partikulier gesprek nog het lot van Vergauwen aanbevool, riep den auditeur brutaal"neen". Hij voegde er bij, dat Vergauwen gefusilleerd zou worden.De martelaars vielen in de Nationale Schietbaan den 24* juni 1917. Wordt vervolgd op15
Open je oren om te horen, open je hart voor iedereen, gebruik je handen om te geven, van je eigen overvloed, en een hart om te vergeven, wat een ander jou misdoet.
Je hebt ogen om te zoeken, naar wat mensen soms ontbreekt; en een hart om uit te zeggen, wat eenander moed inspreekt.
Schouders hebt je om te dragen, zorg en pijn van iedereen, en een hart om te aanvaarden , wat een ander beter kan.
En je hebt voeten om te lopen, naar de mens die eenzaam is; en een hart om waar te maken, dat de mens geen eiland is.
('T is maar da 'k wille zeggen dat een beetje liefde geven heel moeilijk schijnt te zijn in 't leven.
(Foto nog enkele van one gefusillerden)Een der koeriers was Dustin, bijgenaamd het " kruikske"; de op fijn geschreven rapporten werden in den dubbelen wand van een koffiebus gesoldeerd door een loodgieter; als werkman verkleed begaf Dustin dan met zijn kruiksje naar de grens.Dustin werd aangehouden, maar men vond niets bij hem; toch stuurde men hem naar Duitschland. De heer Van Mierlo , hoofdingenieur der slaapwagens van Oostende, liet verslagen van ginder in een sleutel overbrengen M Kusters, dienstdoend Burgemeester van Reckheim(Limburg), wist ook menig verslag over de grens te krijgen.De Duitschers waren den dienst op het spoor en hielden Kusters en Dubois aan. Andere medewerkers ondergingen hetzelfde lot:Coppejans, Blanpain,Chantraine, stoker in de Zuidstatie, een zuster van Kusters en haar man,Merckx, een andere zuster van Kusters,Philippart, Wevekens en Goosens.Terzelfdertijd ontdekte men twee andere diensten,die min of meer samen werkten en in 't geheel hied men 62 personen aan, die te Hasselt opgesloten werden. In September 1916 werden 17 doodvonnissen uitgesproken: vier werden bekrachtigd:Dubois Kusters, Wauters en Massart. De heer Buyl bleef vrij: hij werd de "patroon" genoemd, ende Duitschers wisten er iets van, want zij boden Dubois het behoud van zijn leven aan, zoo hij den"patroon" noemde, Dubois weigerde hardnekkig. Den avond voor zijn terechtstelling, zei Dubois in zijn cel zijn medegevangene Lheureux:"Als den oorlog uit is gij vrij zult zijn, ga dan aanM Buyl zeggen, dat ik geweigerd heb zijn naam te noemen en ik als belooning voor mijn stilzwijgendheid slechts een ding vraag: dat hij voor de toekomst van mijn dochtertje zorge". Dubois werd den1*December gefusilleerd.Kusters stierf reeds een maand vroeger. Men had de ongelukkige gemaarteld, om hem tot spreken te dwingen, maar te vergeefs.'s Avonds te voren schreef hij aan zijn famillie een brief waarin hij getuigenis aflegde van zijn Cristelijke gevoelens en gelatenheid in zijn lot.Men leest er ondermeer de zinnen in:"Ik heb aan God gevraagd en den verhoord geworden: dat Zijn heilige wil steeds geschiedde. Steeds was mijn het vurige wensch mijn bloed voor mijn geliefd vaderland te vergieten, als maartelaar te sterven, teneinde ook mijn ziel te redden en eeuwig van het Hemelsch geluk te genieten.Daarom ween toch niet, wees getroost, en fier over uw zoon en broeder, die voor slechts enkele uren meer tot dezen wereld behoort. Verder schrijft hij nog,"Groot is mijn vreugde als martelaar te kunnen sterven. Ik roep u allen een laatste vaarwel toe tot in de eeuwigheid. Omhels een laatste maal voor mij de kinderen ,Albertine,Pieter en Cornelis: dat God hen zegene.Vaarwel tot in de eeuwigheid?Hoera, hoera?"De oude vader van de veroordeelde, waarvan een zoon aan het frond, een gevangene in Duitschland was die nog twee dochters tot gevangenisstraf zag veroordeelen, stierf van verdriet. Wordt vervold op 14
(Foto ven enkele van onze gefusilleerden) Neyts sprak een aangrijpend woord:"Ik betreur niets", zei hij," en moest ik opnieuw beginnen, ik zou het doen. Ik vlgde de onderrichtingen van mijn minister.Mijheeren, ik vraag u niets voor mij, maar ik vraag vergiffenis voor allen, die ik meegesleept heb; ik ben het slachtoffer geweest van een uidagingsagent. Ik ben tegen den oorlog, wie dezen ook uitlokt:'t is niet de haat voor Duitschland, die mij deed handelen.Als een land lijdt, lijden ook al zijn kinderen.Velen der onzen sterven aan het front; ik vraag slechts ook te mogen sterven, men kan eveneens achter het front zijn land dienen. Ik vraag geen genade, maar smeek mijn verdediger, zich te bekommeren over mijn vrouw en het onderwijs van mijn dochter."Uit de gevangenis van Sint-Gilles schreef hij nog zijn advokaat, Mr Kirschen." Laat mij toe u te zeggen, dat mijn grootste verdriet tijdens mijn hechtenis was te vernemen, dat mijn vrouw en mijn kind op het punt stonden,uit hun woning te gezet te worden.Ik wensch dat ze niet aan hun lot overgelaten zullen worden.Vertrouwend op uw welwillendheid, gelukkig over den volbrachten plicht.val ik met de voldoening getrouw gebleven te zijn aan mijn beginselen.God,Koning, Wet en Vrijheid."Het vonnis werd uitgesproken. Het was hard.Men zag,dat den bezetter zwaar treffen wilde, hij wiens rechtbank toch op onrecht steunde.1 Francois Mus Brussel:Dood.-2 Leon Jacquet:- Brussel Dood.-3 Louis Neyts, Brussel: Dood.-4Jules CHAWAY. Levenslange dwangarbeid-5 J B Corbisier,Elsene: Dood- 6 Jacques Demey, Brussel: Levenslange dwangarbeid- 7 Everist Boeyens, Charleroi: Levenslange dwangarbeid. 8 Leon Deloge Jumet: 15 jaar;-9Edm Dambroise, Ottignies; Levenslange dwangarbeid. 10 Frans Vergauwen, Antwerpen: buiten zaak, 11 Priester Eugeen Truvens, Brussel; Vrijspraak. 12 Amanda Proost, Brussel; 10 jaar- 13 Arm Gilles,Leuven:Levenslange dwangarbeid.Het vonnis vanNeyts, Corbisier en Mus werd op den morgen van 4 September voltrokken. Jacquet stierf 24 uur later. Hij huwde inextremis mejuffer Proost.De volksvertegenwoordiger Buyl had ook een spionagedienst ingericht. Daartoe behoorde de heer Lenoir, wiens aanhouding en dood wij reeds melden.Arthur Dubois hoofdtreinwachter, richtte dan den dienst opnieuw in, met de hulp van medewerkers van Coppejans,te Schaarbeek,Blanpain,herbergier op den hoek der Trier enMontoyerstraat, Duquesne, hoofdtreinwachter te Monceau-sur-Sambre.Wordt vervolgd op 13.
Als je voelt dat je vastroest in een patroon van ieder voor zichelf en verstrikt raakt in een woestenij van hebben en van houden, durf dan de woestijn door: stap voor stap de weg van mensen opnieuw gaan, vragen stellen bij je doen en laten, je her herorienteren meteen ander horloge en een ander kompas in de hand, stil houden bij een vergeten bron om je andere ik en die andere mens als tochtgenoot te treffen, verder gaan met mensen en omwille van de mensen, weer mens worden onder elkaar. En zakt de moed in je schoenen, haak dan toch niet af, vreest niet, want bij elke uittocht is de Heer met je.
(Met de groetjes van ploef)( Uit het parochieblad)
Heb je 't al gezien,de lente is weer in het land, en dat is kweeniegoeplezant, en daarom deze wensen; Voor iedereen veel zonneschijn , en vlinders die je weer kan vangen, en je buikje vol met kribbels en veel leute, 't maakt je blij, met een doos vol dromen, en een handje vol met vrienschap , en nog een portie vreugd erbij, en vele vrienden om je, en ook wat geluk, dan kan die lente niet meer stuk, tot slot nog lentegroetjes aan jullie er bovenop. Kom de lente met een gerust hart door , en vergeet vooral je picknickmantje niet ' hoor'
Want vriendschap betekent dat je van iemand houd, dat je elkaar troost en bemind, dat je troost schenkt als het pijn doet, dat je er bent in den nood, elkaar steunt en begrijpt, dat je elkaar helpt als je 't niet ziet zitten, dat er iemand aan je denkt als aan de zonneschijn ,aan de regen, aan het licht en de duisternis, als iemand je gelukkig maakt. 'Tbetekent iemand hebben die zomaar van je houden wil.
Laat je nog eens verwennen......'t is immers Valentijn
'Tis immers Valentijn,zeg het nog eens met bloemen, een klein geschenk mag ook, bedrijf de liefde op zijn best, en je wederhelft die doet de rest, 't is soms nog eens de moeite waard, laat liefde sromen van uit 't hart, zo wordt de vrede nog bewaard, zo zal je hart nog vreugde kennen, door eens je wederhelft nog te verwennen. Dus geef er eens ne lap op?
(Met de groetjes van ploef) en een prettigen Valentijn.
't Kleinste gebaar....'t geeft hoop om te leven, om de zon te dragen bij wie ze niet kent. Open je deur.....'t kan genoeg warmte geven, om tranen te drogen, te zijn wie je bent. Ja een bloem, een bezoekje, en spelende kindren die maken mij blij. Bij kaarslicht een lied dat iedereen zingt.... Dat is de berg die wij moeten beklimmen, de kracht om te leven,er zijn voor elkaar; in moeilijke dagen; blijven beminnen, Zeg eens ja,durf het aan: teken mee voor elkaar.
Geef uiting van je verdriet, en 't wordt zachter, geef uiting aan je vreugde, en de vervoering wordt intenser. Denk niet steeds wat komt er morgen, 't leven gaat zo snel voorbij, denk niet steeds aan al je zorgen, geniet en blijf een beetje blij.
Niemand wil opzettelijk een ander kwetsen, meestal gebeurd dat van uit zijn eigen gekwetst zijn, dit wetende maakt je milder, zowel naar anderen als naar jezelf.
Ik zou met jou op de wolken willen wonen,
Je leeft en je wordt oud,
(Onze Koning in gezelschap van general Horne)Den 7*April 1916 vond men in de Artanstraat te Shaarbeek het lijk van een man, die door revolverschoten gedood was. Het was het lichaam van een zekeren Neels. Ziehier hoe het drama ontstond. Maurrice Neels, zoon van een gepensioneerd majoor, ook wel Neels de Rode genoemd, naar de naam zijner vrouw Oppenheimer Rode, was een slecht befaamde jongeling. Hij trad in diest der Duitschers. Hij kwam in betrekking met een zekeren Louis Bril, 27 jaar oud, een verstandig, flink ontwikkeld man, die zijn vaderland wilde dienen. Voor den oorlog was hij hotelmeester te Parijs en nu woonde hij bij zijn schoonmoeder, die een hotel had in de Koolmarktstraat te Brussel. Hij ook wilde naat het front, waar hij twee broeders had, maar zijn zuster weerhield hem, zeggend, dat ze hem nodig had in het Hotel, daar haar voornaamste bediende ook voor den legerdienst opgeroepen was.Toch wilde hij later vertrekken, en men wees hem Neels als een goede gits aan, om over de grend te vluchten. Hij bezocht Neels op de Claeslaan, maar kreeg dadelijk achterdocht.Hij zou nader onderzoeken met wat voor een man hij te doen had en vroeg daarover inlichtingen aan Neels gebuur, den gepesioneerden kolonelAlfred Betrancourt.Deze vertelde hem, dat den zoogenaamde gids voortduurend bezoek van Duitschers kreeg en uit een raam van de woning kon Bril Zich daarvan zelf overtuigen.Bril huiverde bij de gedachte,wat al ongelukken den verrader kon bewerken en sprak hierover met twee vrienden.Ze smeedden een plan hem onschadelijk te maken. Intusschen vernamen ze van Neels den zoon van den politie-inspekteur, Gaston Guillaume aan de Duitschers overgeleverde, onder voorwensel hem naar de grens te geleiden.En toen Bril vernam, dat Neels hem nu beschuldigde bij de Belgen zelf in dienst van de Duitschers te staan , was se maat vol. Bril ging nu Neels na en volgde hem een ganschen dag, zag hem bij de Duitsche politie in de Berlemontstraat binnen treden, dan met een jonge vrouw wandelen.'s Avonds beocht hij met deze de koffiehuizen. Een vriend, Leclercq , voegde zich bij Bril. Samen bespiedden ze dien avond het paar. Dit nam den laatsten tram naar Schaarbeek. Bril en Leclercq deden hetzelfde en stapten op dezelfde plaats af. Neels bracht de vrouw naar haar woning en ging dan naar huis. In de Artanstraat stond Bril voor Neels. een korte woordenwisseling en Neels dreigde met een revolver, maar Bril was hem voor.Twee revolverschoten en Neels storte neer. Een bewoner opende zijn venster en zach twee personen vluchten.Het lijk bleef liggen. wat later struikelde een voorbijganger er over en ging de politie waarschuwen. Men bracht den doode naar het bureel van de Radiumstraat.'sMorgens kwam Bril bij zijn vriendin en vertelde haar alles. Nu kwam de reactie na al de opwinding en vier dagen en nachten bleef hij koortsig gejaagd.Dan besloot hij de grens over te trekken, maar eerst zou hij alles aan kolonel Betrancourt gaan vertellen.Wordt vervolgd op 16
Voel jij je soms niet meer van dezen tijd,
( Foto onze Koning Leopold 2 bezoekt een verwoest dorp)De bloedige lijst werd steeds langer. Op12,18 en14 Juni kwam her proces Kuge voor.Kuge was horlogemaker, oorspronkelijk Duitscher maar Belg door optie, die groote diensten bewees aan het vaderland zijner keuze. Hij was soldaat bij het19* linie, doch bleef hier achter na den Antwerpens val. Na de aanhouding van Mus bestuurde hij een sionnagedienst. Hij was belast met Brussel en Brabant, Genevois met de zone Charleroi-Thuin. Jules Deschamps met die van Pilippeville- Chimay-Givet, Boiteux met Leuven-Aarschot-Mechelen. Kuge verzamelde de repporten in het huis van Lucien Deschamps steenweg 44 te Brussel, en verzond ze naar Holland.Albert Deblois bediende aan het station van Schaarbeek, had dit station voor zijn rekening. Er waren nog andere beschuldigden, onder meer Frans Vergauwen, schrijnwerker antwerpen en Charles Leon Dehaut, veltwachter te Bergen, die beiden reeds in 't proces Mus gewikkeld waren geweest, verder J.B.Corbeel,leurder te Antwerpen. Tegen Vergauwen had den auditeur een haat. De Antwerpenaar verklaarde:"Ik ben smokkelaar en heb een menigte menschen over den grens geholpen, en brieven overgebracht en geld, maar ik ben geen spion. 't Kan zijn, dat er onder mijn brieven waren, die met spionnage te doen hadden, dat weet ik niet" "Corbeel", vervolge hij op een vraag,"deed ook niet aan spionnage, maar was mijn verkenner." Er was een vrouw, die Cordeel beschuldigde; de auditeur had haar als zoo genaamd"schaap" gebruikt, door haar in de gevangenis bij andere aangehoudenen te etten om deze uit te hooren.Te verachtelijker was haar rol, daar haar eigen man gefusilleerd was. De auditeur kon de openhartigheid van Vergauwen niet verdragen en zei honnend:"Uw houding is niet moedig. Zoudt hij dan een lafaard zijn?" Vergauwen sprong op."Een lafaard",zei hij." Iemand, die als ik twintig maal de grens overschreden heeft is van niets bang, zelfs niet van de dood. Ik heb den dood dikwijls nabij mij gevoeld, meer dan een van u misschien. Maar die wrouwe liegt? Ik heb uw soldaten omgekocht, honderd frank voor een volwassene en vijftig voor een kind."Toen den auditeur toch volhield, dat Vergauwen spionnege deed, ging deze zitten en haalde de schouders op.Het proces duurde tot 14 Juni 1917.De uitspraken waren weer streng. Tegenover de hardnekkigheid der diensten, wilde de bezetter blijkbaar die van het gerecht plaatsen..... het gerecht van Duitsche officieren, wier aanweigheid hier alleen reeds een onrecht was. Ziehier de voornaamste vonnissen:1.Georges Kuge, Brussel-dood.2.Jules Deschamps, Brussel: dood.-3Lucien Deschamps, Sint-Joost -ten Noode:Dood- 4 Mme Lucien Deschamps,Sint-Joost-ten-Noode: 15 jaar- 5 Patrice Grammet, Molenbeek:15 jaar- 6 Albert Deblois, Molenbeek: Dood _ 7 Frans Vergauwen, Antwerpen: Dood.- 8Georges Genard, Bouge bij Namen:Levenslange dwangarbeid.-9 Mme Georges Genard, Bouge bij Namen: 10 jaar.-10. J. B. Gorbeel, Antwerpen; 10 jaar- 11 Leon Boiteux, Boussu bij Walcourt: Dood.-12 Wwe Emile Masson, Sint Gilles:10 jaar. 13 Emile Depris, Brussel: 10 jaar.- 14.Ferd Dupont, Sint-Gilles: 10 jaar- 15 Ch Leon Dehaut, Bergen: Dood. Het vonnis werd voltrokken voor Kuge, Jules Descamps, Lucien Descamps , Vergauwen en Boiteux. Toen Mr Kirschen Stoeber in een partikulier gesprek nog het lot van Vergauwen aanbevool, riep den auditeur brutaal"neen". Hij voegde er bij, dat Vergauwen gefusilleerd zou worden.De martelaars vielen in de Nationale Schietbaan den 24* juni 1917.
Open je oren om te horen,
(Foto nog enkele van one gefusillerden)Een der koeriers was Dustin, bijgenaamd het " kruikske"; de op fijn geschreven rapporten werden in den dubbelen wand van een koffiebus gesoldeerd door een loodgieter; als werkman verkleed begaf Dustin dan met zijn kruiksje naar de grens.Dustin werd aangehouden, maar men vond niets bij hem; toch stuurde men hem naar Duitschland. De heer Van Mierlo , hoofdingenieur der slaapwagens van Oostende, liet verslagen van ginder in een sleutel overbrengen M Kusters, dienstdoend Burgemeester van Reckheim(Limburg), wist ook menig verslag over de grens te krijgen.De Duitschers waren den dienst op het spoor en hielden Kusters en Dubois aan. Andere medewerkers ondergingen hetzelfde lot:Coppejans, Blanpain,Chantraine, stoker in de Zuidstatie, een zuster van Kusters en haar man,Merckx, een andere zuster van Kusters,Philippart, Wevekens en Goosens.Terzelfdertijd ontdekte men twee andere diensten,die min of meer samen werkten en in 't geheel hied men 62 personen aan, die te Hasselt opgesloten werden. In September 1916 werden 17 doodvonnissen uitgesproken: vier werden bekrachtigd:Dubois Kusters, Wauters en Massart. De heer Buyl bleef vrij: hij werd de "patroon" genoemd, ende Duitschers wisten er iets van, want zij boden Dubois het behoud van zijn leven aan, zoo hij den"patroon" noemde, Dubois weigerde hardnekkig. Den avond voor zijn terechtstelling, zei Dubois in zijn cel zijn medegevangene Lheureux:"Als den oorlog uit is gij vrij zult zijn, ga dan aanM Buyl zeggen, dat ik geweigerd heb zijn naam te noemen en ik als belooning voor mijn stilzwijgendheid slechts een ding vraag: dat hij voor de toekomst van mijn dochtertje zorge". Dubois werd den1*December gefusilleerd.Kusters stierf reeds een maand vroeger. Men had de ongelukkige gemaarteld, om hem tot spreken te dwingen, maar te vergeefs.'s Avonds te voren schreef hij aan zijn famillie een brief waarin hij getuigenis aflegde van zijn Cristelijke gevoelens en gelatenheid in zijn lot.Men leest er ondermeer de zinnen in:"Ik heb aan God gevraagd en den verhoord geworden: dat Zijn heilige wil steeds geschiedde. Steeds was mijn het vurige wensch mijn bloed voor mijn geliefd vaderland te vergieten, als maartelaar te sterven, teneinde ook mijn ziel te redden en eeuwig van het Hemelsch geluk te genieten.Daarom ween toch niet, wees getroost, en fier over uw zoon en broeder, die voor slechts enkele uren meer tot dezen wereld behoort. Verder schrijft hij nog,"Groot is mijn vreugde als martelaar te kunnen sterven. Ik roep u allen een laatste vaarwel toe tot in de eeuwigheid. Omhels een laatste maal voor mij de kinderen ,Albertine,Pieter en Cornelis: dat God hen zegene.Vaarwel tot in de eeuwigheid?Hoera, hoera?"De oude vader van de veroordeelde, waarvan een zoon aan het frond, een gevangene in Duitschland was die nog twee dochters tot gevangenisstraf zag veroordeelen, stierf van verdriet. Wordt vervold op 14
(Foto ven enkele van onze gefusilleerden) Neyts sprak een aangrijpend woord:"Ik betreur niets", zei hij," en moest ik opnieuw beginnen, ik zou het doen. Ik vlgde de onderrichtingen van mijn minister.Mijheeren, ik vraag u niets voor mij, maar ik vraag vergiffenis voor allen, die ik meegesleept heb; ik ben het slachtoffer geweest van een uidagingsagent. Ik ben tegen den oorlog, wie dezen ook uitlokt:'t is niet de haat voor Duitschland, die mij deed handelen.Als een land lijdt, lijden ook al zijn kinderen.Velen der onzen sterven aan het front; ik vraag slechts ook te mogen sterven, men kan eveneens achter het front zijn land dienen. Ik vraag geen genade, maar smeek mijn verdediger, zich te bekommeren over mijn vrouw en het onderwijs van mijn dochter."Uit de gevangenis van Sint-Gilles schreef hij nog zijn advokaat, Mr Kirschen." Laat mij toe u te zeggen, dat mijn grootste verdriet tijdens mijn hechtenis was te vernemen, dat mijn vrouw en mijn kind op het punt stonden,uit hun woning te gezet te worden.Ik wensch dat ze niet aan hun lot overgelaten zullen worden.Vertrouwend op uw welwillendheid, gelukkig over den volbrachten plicht.val ik met de voldoening getrouw gebleven te zijn aan mijn beginselen.God,Koning, Wet en Vrijheid."Het vonnis werd uitgesproken. Het was hard.Men zag,dat den bezetter zwaar treffen wilde, hij wiens rechtbank toch op onrecht steunde.1 Francois Mus Brussel:Dood.-2 Leon Jacquet:- Brussel Dood.-3 Louis Neyts, Brussel: Dood.-4Jules CHAWAY. Levenslange dwangarbeid-5 J B Corbisier,Elsene: Dood- 6 Jacques Demey, Brussel: Levenslange dwangarbeid- 7 Everist Boeyens, Charleroi: Levenslange dwangarbeid. 8 Leon Deloge Jumet: 15 jaar;-9Edm Dambroise, Ottignies; Levenslange dwangarbeid. 10 Frans Vergauwen, Antwerpen: buiten zaak, 11 Priester Eugeen Truvens, Brussel; Vrijspraak. 12 Amanda Proost, Brussel; 10 jaar- 13 Arm Gilles,Leuven:Levenslange dwangarbeid.Het vonnis vanNeyts, Corbisier en Mus werd op den morgen van 4 September voltrokken. Jacquet stierf 24 uur later. Hij huwde inextremis mejuffer Proost.De volksvertegenwoordiger Buyl had ook een spionagedienst ingericht. Daartoe behoorde de heer Lenoir, wiens aanhouding en dood wij reeds melden.Arthur Dubois hoofdtreinwachter, richtte dan den dienst opnieuw in, met de hulp van medewerkers van Coppejans,te Schaarbeek,Blanpain,herbergier op den hoek der Trier enMontoyerstraat, Duquesne, hoofdtreinwachter te Monceau-sur-Sambre.Wordt vervolgd op 13.
Een beetje liefde aan anderen geven,
Als je voelt dat je vastroest
Want vriendschap betekent dat je van iemand houd,
't Kleinste gebaar....'t geeft hoop om te leven,
