|
Gelezen: Bittere Bloemen van Jeroen Brouwers.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Julius Hammer, een 91-jarige ietwat verwarde oude man, in zijn vroeger leven rechter, politicus en schrijver, is herstellende van een hersenbloeding.
Zijn bazige dochter, Eva, die hij door de gelijkenis met zijn al lang overleden vrouw steeds Helga noemt, is er van overtuigd dat vader niet lang meer te leven heeft en is alvast begonnen met het opruimen van zijn woning.
Zij stuurt haar vader, dik tegen zijn wil, op reis met een cruiseschip op de Middellandse zee.
Aan boord heeft hij al direct een conflict met een dame omdat hij zich niet aan de regels omtrent het roken houdt.
Hammer wenst eigenlijk geen contact met de andere opvarenden, maar ontmoet er toch een kennis van vroeger toen hij nog les gaf in schrijven: de toen 17-18-jarige Pearlene, Leentje. Deze werkt nu hier op het cruiseschip als vermaakpersoneel.
Al van de eerste kennismaking toen, was hij verliefd op haar.
Het cruiseschip legt aan op Corsica waar iedereen aan wal gaat.
Hammer wordt er door de warmte onwel en het is zijn Leentje die hem ter hulp komt. Zij neemt hem achter op haar brommertje mee naar een filmset waar ze naar op weg was.
Hier wordt onze oude man door het personeel helemaal terug opgepept.
Het verhaal vervalt hier in een eindeloos gemijmer aan vroeger, met herinneringen aan zijn vrouw, zijn dochter en als een verliefde krankzinnige aan zijn aanbeden Leentje, waardoor het verhaal eigenlijk bijna niet meer vordert. Het worden eindeloze opsommingen van vage en veelal verwarde herinneringen. Hij weet het allemaal niet meer zo goed. Hij stelt zich voor als iemand die reeds in het mortuarium ligt en nog terugdenkt aan zijn vroeger leven in flarden aan zich ziet voorbijgaan.
Er steekt een storm op waardoor het filmen op de set niet verder kan doorgaan. Op zoek naar zijn Leentje, betrapt Hammer deze in compromitterende toestand, wat hem helemaal van streek maakt.
De oude verwarde man wordt met een taxi terug naar het schip gebracht.
De schrijver Jeroen Brouwers hanteert een zwaar en moeilijk taalgebruik. Hij gebruikt in zijn zinnen ook herhaaldelijk hele opsommingen van naamwoorden. Hij wil de lezer duidelijk bewijzen dat hij de taal grondig machtig is.
Dit boek werd genomineerd voor de literatuurprijs De Gouden Boekenuil 2012.
|
