Gelezen: “Bloed” xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

                   van  Curzio Malaparte

                    (pseudoniem van Kurt Erich Suckert 1898-1957)

Pocket-uitgave, 155 blz.

De tekst op de achterkant van het boekje:

Ik verafschuw bloed. Een afkeer die door een ervaring komt van niet alleen mijzelf, maar van heel mijn generatie. En alleen daarom heeft die waarde. Uit deze ervaring stammen de verhalen in dit boek: ze vormen de geschiedenis van mijn eerste inzichten, ontdekkingen en onthullingen van de mysterieuze wetten van het bloed, evenals van het trage, pijnlijke zwoegen waardoor ik dat ultieme evenwicht kon bereiken van bloed en bewustzijn waaruit de waardigheid van elk beschaafd mens en volk bestaat. De geschiedenis dus van niet alleen mijn leven, maar ook mijn bewustzijn. En mogen sommige van deze pagina’s wreed lijken, dan moet u bedenken dat ik ze niet heb gebundeld uit een morbide genoegen in wrede beelden, maar om te tonen hoe men door de pijnlijkste ervaringen een ultiem, vrij bewustzijn van zichzelf en zijn volk en zijn tijd kan bereiken.

Het boek begint met een proloog die verder niets met het verhaal verband houdt, zei enkel het element ‘bloed’.  Daarna volgt nog een tweede proloog waarin een uiteenzetting over ons ‘bloed’.

Verder vertelt de schrijver in elk hoofdstuk van deze verhalenbundel, uitgezonderd het laatste, een belevenis uit zijn leven, beginnend met herinneringen uit zijn jeugd.  Elk verhaal heeft wel iets triests, iets negatiefs, iets deprimerends, waarbij telkens het element ‘bloed’ wel even ter sprake komt.

Maar het zijn in het geheel niet zo’n zware psychologische beschouwingen zoals de tekst op de achterzijde zou laten vermoeden.  Integendeel zelfs.  De schrijver hanteert wel een vrij zwaar taalgebruik.