|
Voor sommige Waalse politici is het einde van België in zicht. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De Vlamingen zijn hiervoor uiteraard de grote schuldigen.
Jules Gheude,  voorzitter van het organiserend comité van de Staten-Generaal vanWallonië, is, voor mocht België ophouden te bestaan (en volgens hem zou dat snel kunnen gaan met de N-VA in de Vlaamse regering), voorstander voor aanhechting van Wallonië bij Frankrijk . Vlaanderen profileert zich meer en meer als een natie-staat, zegt hij, Wallonië heeft er alle belang bij om zich zo snel mogelijk voor te bereiden op de post-België-periode.
Jules Gheude is er van overtuigd dat het einde van België nu echt nabij is. Omdat dit land lijdt aan drie ongeneeslijke ziektes: particratie, het egoïsme van de belangengroepen en het Vlaams-nationalisme. Bij de regionale verkiezingen van 7 juni haalden N-VA, Vlaams Belang en LDD samen 37,1 procent van de stemmen. Ook bij CD&V en Open Vld zijn er veel die België al hebben afgeschreven. Bovendien zit de NVA nu in de Vlaamse regering. Dat verhoogt alleen maar de druk.
Ik laat Jules Gheude verder zelf aan het woord:
Vlaanderen is gefrustreerd. Ik begrijp dat. Van de vijf resoluties van 1999 is nog altijd niets in huis gekomen. Daardoor heeft Vlaanderen nu onvoldoende geld en socio-economische hefbomen om de crisis te lijf te gaan en van Vlaanderen een Europese top-regio te maken. Daarom is de Vlaamse regering onder impuls van de N-VA van strategie veranderd."
Vlaanderen is niet langer vragende partij naar een staatshervorming, het wacht nu tot de Franstaligen uit financiële noodzaak zelf om een staatshervorming vragen. Ondertussen verkent de Vlaamse regering de grenzen van haar bevoegdheden. Zo wordt er een begin gemaakt van een eigen Vlaamse sociale zekerheid. Vlaanderen is op weg om een natie-staat te worden..
"Dit alles is zeer bedreigend voor het voortbestaan van het land. De koning heeft dat héél goed begrepen. Zijn pleidooi tijdens zijn 21 juli-toespraak (*) om werk te maken van een doorgedreven staatshervorming was in feite een smeekbede. Zonder staatshervorming geen België meer.
Er zijn drie mogelijkheden: zelf een onafhankelijk land worden, volledig opgaan in Frankrijk of een deel van Frankrijk worden met een zekere autonomie zoals Corsica en overzeese gebieden die nu ook al hebben. In mei hebben we een Staten-Generaal van Wallonië georganiseerd om de verschillende mogelijkheden te bestuderen. Driekwart van de aanwezigen sprak zich voor de derde mogelijkheid uit. Wallonië wordt integraal een Franse regio, maar met een zekere autonomie.
(Bron: GVA)
(*) Bedoelde citaten uit de toespraak van Z.M. de Koning ter gelegenheid van de nationale feestdag:
 "Zoals u weet, kent ons land ernstige politieke moeilijkheden. Niettemin sta ik erop eraan te herinneren dat moeilijkheden en crisissen aanleiding kunnen geven tot heropleven en tot bedaren. De scheiding der geesten is geen fataliteit. Eenheid en verdraagzaamheid, met eerbied voor de identiteit van elke gefedereerde entiteit, zijn de enige uitweg in onze democratische samenleving. In ons land moeten wij nieuwe vormen van samenleven bedenken.... Laten we tot overeenstemming komen betreffende de staatshervorming. Dat moet ons de mogelijkheid bieden toekomstige uitdagingen beter aan te gaan.... We moeten tegelijkertijd een grotere verantwoordelijkheid geven aan de gemeenschappen, voor solidariteit zorgen en voor een efficiënte federale overheid met voldoende middelen."
|
