“MET DE TREIN WAS JE ER AL GEWEEST!”

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

  Of toch niet…..

Woensdagavond om 22u begon er een staking van het treinpersoneel.  De 24 urenstaking werd volgens de spoorbonden "zeer goed opgevolgd”, waardoor er gisteren zo goed als geen treinen reden.  Werkwillige machinisten werden door stakers en vakbondsafgevaardigden zodanig bewerkt dat ze uiteindelijk toch niet vertrokken.

Ook het internationale spoorwegverkeer met de Thalys, de Eurostar en TGV lag volledig lam.

 Met de staking protesteren de spoorvakbonden tegen het voorstel om van de goederenafdeling B-Cargo, die verlies maakt, een apart filiaal te maken en ook tegen de geplande herstructurering ervan.
 Jos Digneffe van de socialistische vakbond ACOD spreekt daarbij oorlogstaal. "We willen nu echt wel duidelijkheid in dit dossier, want met deze manier van werken staken we elke week tot in april."

Hebben die vakbondbonzen nu echt niets constructievers te doen dan alsmaar stakingen af te kondigen, waarbij hun leden hen als een kudde koeien slaafs en stom blijft volgen?  Het was weer eens een extra dagje vrij, wat plezant meegenomen is.  En ze staan machtig natuurlijk.  Het gaat hier over een instelling van openbare dienstverlening, die moet verzekerd blijven.

Maar daarbij reizigers in de kou laten staan omdat er een probleem is met het vrachtverkeer!

Kom zeg, gaat het allemaal niet wat ver?

De kortzichtige vakbonden zullen gedacht hebben: "Het jaar loopt ten einde, laat ons vlug nog maar eens staken, het is weeral eventjes geleden en dan weten de leden dat we nog bestaan".  Daarbij dwingen deze bonzen dan iedereen, zelfs zij die eigenlijk geen betrokken partij zijn, om het werk neer te leggen en daarbij is het uiteraard voor de hand liggend om onschuldige reizigers, die niets met de zaak te maken hebben, te gijzelen.  De meest harde kern is natuurlijk weer socialistische spoorbond.

Anderzijds heb ik nog geen enkel constructief voorstel van hun kant gehoord.

De maffiabazen van de vakbonden, de aanstokers, hebben er zelf allemaal geen last van;  die rijden wel in een chique, dure wagen en dan nog op kosten van de organisatie.  Het zijn weeral de gewone werkmensen en reizigers, die afhankelijk zijn van het openbaar vervoer om op hun werk te geraken, die er de dupe van zijn.  Raakt ge door de staking niet op uw werk, hebt ge die dag ook geen loon of ge moet een dag verlof opofferen.
 

Ge wordt het allemaal wel beu, die voortdurende stakingen:
- in mei een 24-urenstaking bij De Lijn door het socialistische ACOD
- in maart een 3-daagse staking bij De Post
- vorig jaar verschillende stakingen bij het Antwerpse stadspersoneel en in de ziekenhuizen van ZNA met het ACOD dat er nog een schepje bovenop moest doen.
- januari vorig jaar: ondanks de belofte van de spoorvakbonden dat er in januari geen stakingen meer zouden komen, toch weer van dat. 
om maar enkele te noemen.

Beseffen al die stakers dan niet dat ze blij moeten zijn dat ze nog werk hebben?  Er staan anders veel mensen te wachten voor werk en die graag aan de slag zouden gaan.  Maar daar doen de vakbonden niets of niet veel voor.  Hoe meer werklozen, hoe liever ze het hebben want dat scheelt hen in de portemonee. Voor het uitbetalen van die werklozensteun krijgen de vakbonden  jaarlijks een 'administratieve vergoeding' van liefst 160 miljoen euro.