Jean-Marie Dedecker: "De aanzuigkracht van ons asielbeleid overschrijdt al lang de saturatiedrempel. Het helpt niet opvangplaatsen bij te zoeken in hotels of elders, zolang de wet niet verandert of wordt toegepast."
"Amper vijf procent van de asielaanvragen zijn echte asielzoekers volgens de conventie van Geneve. De rest zijn economische migranten op zoek naar een beter bestaan in de ontwikkelde Westerse verzorgingsstaten."
Generositeit is de oorzaak van het probleem, en niet het gevolg ervan. Een kwart van alle opvangplaatsen wordt ingenomen door mensen van wie de asielaanvraag is afgewezen, maar die steevast in beroep gaan.
De carrousel van meervoudige aanvragen door één en dezelfde persoon draait als een mallemolen. Het record staat op 23 keer. De overheid betaalt daarvoor pro-deo advocaten, om tegen haarzelf te procederen.
Een ander kwart zoekt opvang omdat een nieuw lucratief gat in de asielmarkt is ontdekt. Kinderen die hier illegaal met hun ouders verblijven en van wie het OCMW vaststelt dat het gezin niet in zijn levensonderhoud kan voorzien, hebben recht op materiële opvang tot het jongste kind achttien jaar is.
Wie hier komt met een kind van twee kan het dus zestien jaar uitzingen. Na drie jaar verblijf zet je dan de Snel-Belgwet procedure op gang, en met de steun van een betogend schoolklasje dat het - net als ik - immoreel vindt dat je kinderen na al die jaren nog het land uitzet, word je Belg.
Net als de 445.143 anderen die sedert de invoering van de Snel-Belgwet tussen 2000 en eind 2008 hier al het begeerde Belgische paspoort hebben afgehaald.
Zelfs de Russische ambassadeur in België Vadim Loekov lacht met ons asielbeleid. Poetins landgenoten staan in de top vijf van de asiel- en naturalisatieaanvragen.
Na de naturalisatie komt de volgmigratie voor de familieleden op gang en wordt het dweilen met de kraan open. Zo liet één genaturaliseerde Somaliër uit Antwerpen 33 familieleden overkomen.
Ons arbeidsbeleid is genereuzer voor nieuwkomers dan voor onszelf.
Meer dan 42.000 werklozen, die uit NIET EU-landen komen stempelen vandaag in ons land, terwijl er 61.000 vacatures niet raken ingevuld. Een Turkse migrant van 39 jaar oud kan hier al na één dag arbeid van een werkloosheidsuitkering genieten, onbegrensd in de tijd. Een Belg van dezelfde leeftijd daarentegen moet eerst 468 dagen in loondienst gewerkt hebben.
Elke vreemdeling, zonder wettig verblijf, uitgeprocedeerd of clandestien heeft hier recht op gratis medische verzorging. De term "Dringende Medische Hulp" (DMH) is een containerbegrip voor alles, IVF (In Vitro Fertilisatie) tot HIV-medicatie, logopedie of kine.
Tussen augustus 2006 en juli 2007 heeft het OCMW van Antwerpen PER MAAND gemiddeld 730 aanvragen aanvaard onder de procedure DMH voor mensen "zonder" wettig verblijf.
In de Scandinavische landen en Duitsland bestaat die DMH voor illegalen niet. Maar bij ons leidt langdurige ziekte in de asielprocedure quasi automatisch tot regularisatie en naturalisatie. De tamtam van dit beleid roffelt tot ver buiten de grenzen.
Het nieuwe generaal pardon voor 50 tot 100.000 illegalen is opnieuw capituleren voor het latente misbruik van asiel, en een goedkeuring van de bloeiende mensenhandel. Het creëert een aanzuigeffect en beloont onwettelijkheid.
Jean Marie Dedecker
Voorzitter Lijst Dedecker
Patrick Janssens, burgemeester van Antwerpen.
