|
De Marokkaanse overheid verplicht haar onderdanen, zelfs als ze in het buitenland wonen, om voor hun kinderen een naam te kiezen uit een opgelegde lijst met Arabische voornamen. Geen Vlaamse of Westerse naam dus en sinds kort ook geen Berberse. Doen ze dat niet, dan lopen ze het risico dat hun kind geen recht heeft op de Marokkaanse nationaliteit, iets waar de allochtone ouders nog altijd aan houden. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
(zie mijn artikel van 6/3/09 Moham(m)ed of zo)
De Marokkaanse overheid beschouwt Marokkanen in het buitenland trouwens als haar 17e provincie. Ze hebben er zelfs een speciale minister voor.
Deze zogezegde 17e provincie betekent voor het land ook een grote bron van inkomsten.
(Volgens de cijfers van Eurostat, de statistische dienst van de EU, stuurden in 2008 de migranten in België in totaal 400 miljoen euro naar hun land van herkomst. Van dat bedrag gaat 90% naar de Noord-Afrikaanse landen en Turkijë.)
Om terug te komen op de verplichting door Marokko aan zijn onderdanen in het buitenland tot het geven van een Arabische voornaam aan hun kinderen:
Een lid van N-VA bracht deze zaak ter sprake in de Kamer en legde er de nadruk op dat Marokko hiermee niet alleen het recht op vrije naamkeuze schendt, maar dat het land hiermee ook ingaat tegen het integratiebeleid.
Minister van Buitenlandse zaken Steven Vanackere (CD&V) beloofde daarop het probleem aan te kaarten op de Belgisch-Marokkaanse vergadering van deze maand.
|
