Dinsdag 1 juli

De streek waar we nu door heen rijden is dichter bevolkt, we rijden langs grotere plaatsen en de wegen hebben meerder rijstroken in beide richtingen. Het verkeer is er dan ook drukker en dat is weer even wennen. Gelukkig leidt de GPS ons feilloos langs Toronto, met .zijn vele verkeerswisselaars, verder naar Niagara Falls. De drukte rond de stad valt nog redelijk mee want vele Canadezen hebben vandaag een vrije dag. ’s Middags komen we op de camping aan waar we gereserveerd hadden. Bij de receptie kopen we combi kaarten voor de voornaamste activiteiten bij de watervallen, met deze kaart kunnen we 48 uur onbeperkt gebruik maken van de bus die ons naar de stad brengt. De halte is aan de camping en binnen 30 minuten brengt die ons tot aan de watervallen.

Het is warm en zonnig weer en er is erg veel volk op de been. De watervallen zijn erg indrukwekkend en er wordt langs alle kanten gedrumd om een goede foto te kunnen maken.

De muur van vallend water wordt grotendeels ontrokken aan ons zicht door het opstuivend water dat door de wind over de weg wordt geblazen. Vanavond wordt er vuurwerk afgestoken voor Canada Day en het volk blijft toestromen, alle plaatsen waar men kan zitten zijn bezet en overal op het gras zitten mensen te wachten op het spektakel.

Even na tien begint een erg mooi vuurwerk, maar kort nadien gaan den hemelsluizen open en begint het te stortregenen. Gelukkig had Anne een regenscherm meegenomen en bevonden we ons dichtbij de bushalte. We konden onmiddellijk instappen en de bus vertrok. Maar omdat nu vele honderdduizenden mensen op hetzelfde moment weg wilden zat het verkeer potdicht en de bus kon slecht stapvoets vooruit. Het duurde liefst anderhalf uur voor we terug op de camping kwamen.