Voor onze laatste dag in Canada gaan we een bezoek brengen aan het historische fort Erie. Wanneer we een afrit missen staan we voor de brug naar Amerika en kunnen niet zomaar terug rijden. Een vriendelijke beambte toont ons waar we terug Canada binnen kunnen, echter niet zonder tol te betalen voor de brug waar we niet overheen wilden.
Het fort was een strategisch punt voor de oorlog tussen Amerika en Canada. In 1814 werd er in het fort en omgeving hard gevochten tussen de twee legers en bij een belegering van het fort sneuvelden meer dan 1000 Engelse en Amerikaanse soldaten. Toen de harde Canadese winter ging beginnen vernielden de Amerikanen het fort en trokken zich terug naar de overkant.
In het fort krijgen we een rondleiding door een gids in het uniform dat de soldaten toen droegen.
In de keuken mogen we van de vers gebakken koekjes proeven en de kok ziet er wel doorvoed uit.
Na de bijzonder interessante rondleiding geven een Britse en een Amerikaanse soldaat een mooie demonstratie met musketten.
In het fraai ingericht museum leren we meer over het leven en strijden van beide partijen. Een Britse officier noemde na afloop van de oorlog, waarvan het vredesverdrag in Gent werd ondertekend, het een betreurenswaardig conflict tussen gelijkgestemde volken.
De streek waar we nu door heen rijden is dichter bevolkt, we rijden langs grotere plaatsen en de wegen hebben meerder rijstroken in beide richtingen. Het verkeer is er dan ook drukker en dat is weer even wennen. Gelukkig leidt de GPS ons feilloos langs Toronto, met .zijn vele verkeerswisselaars, verder naar Niagara Falls. De drukte rond de stad valt nog redelijk mee want vele Canadezen hebben vandaag een vrije dag. ’s Middags komen we op de camping aan waar we gereserveerd hadden. Bij de receptie kopen we combi kaarten voor de voornaamste activiteiten bij de watervallen, met deze kaart kunnen we 48 uur onbeperkt gebruik maken van de bus die ons naar de stad brengt. De halte is aan de camping en binnen 30 minuten brengt die ons tot aan de watervallen.
Het is warm en zonnig weer en er is erg veel volk op de been. De watervallen zijn erg indrukwekkend en er wordt langs alle kanten gedrumd om een goede foto te kunnen maken.
De muur van vallend water wordt grotendeels ontrokken aan ons zicht door het opstuivend water dat door de wind over de weg wordt geblazen. Vanavond wordt er vuurwerk afgestoken voor Canada Day en het volk blijft toestromen, alle plaatsen waar men kan zitten zijn bezet en overal op het gras zitten mensen te wachten op het spektakel.
Even na tien begint een erg mooi vuurwerk, maar kort nadien gaan den hemelsluizen open en begint het te stortregenen. Gelukkig had Anne een regenscherm meegenomen en bevonden we ons dichtbij de bushalte. We konden onmiddellijk instappen en de bus vertrok. Maar omdat nu vele honderdduizenden mensen op hetzelfde moment weg wilden zat het verkeer potdicht en de bus kon slecht stapvoets vooruit. Het duurde liefst anderhalf uur voor we terug op de camping kwamen.
Met de bus vertrekken we om half negen naar de Falls. We gaan een wandeling maken achter de waterval. We krijgen er gele regenbescherming en met de lift gaat het naar beneden. Langs een gangenstelsel komen we op twee plaatsen waar we ons achter de waterval bevinden, maar meer dan een muur neervallend water is er niet te zien.
Wat verder komen we bij een platform aan de zijkant van de waterval en komt onze regenbescherming goed van pas. Het water dondert aan ons voorbij en bestuift ons. Beneden zien we de rondvaartboten dicht tot tegen het vallend water komen. De hoeveelheid water die vanuit het Erie-meer hier naar beneden stroomt is onvoorstelbaar. Met de lift terug naar boven op naar de volgende attractie. Met een speciale cinemavoorstelling wordt enige uitleg verschaft over het ontstaan van de watervallen, we krijgen er ook weer blauwe regenbescherming. De voorstelling wordt gegeven in een ronde zaal zonder zitplaatsen en met reling waar men zich kan aan vasthouden. We krijgen achtereenvolgend in surround beelden van ijs, vergezeld van echte sneeuw. dan bevinden we ons tussen ijsschotsen en de bodem trilt alsof we er echt tussen zitten en opspattend water maakt de illusie kompleet. Het dondert en bliksemt van je welste. Wanneer dat natuurgeweld ophoudt bevinden we ons in een helikopter die over de watervallen vliegt, het lijkt allemaal levensecht.
Na de middag keren we terug, de zon schijnt weer volop en we weten niet waar te beginnen met fotograferen. Het is vandaag helder met minder opstuivend water en we hebben mooi zicht op de hoefijzervormige waterval. De waterval aan de Amerikaanse zijde is ook indrukwekkend.
Verschillende bruggen verbinden de twee landen . Het is nu minder volk dan gisteren maar het blijft druk met toeristen uit alle windstreken.
In de hoofdstraat Clifton Hill lijkt het wel één grote kermis met souvenirwinkels, eethuizen en attracties die op vele manieren trachten de toerist van zijn geld te scheiden.
Minigolf tussen de dinosaurussen een reuzenrad en nog veel meer. Het doet ons wat aan Las Vegas denken want ook het casino ontbreekt niet.
Vandaag maken we een rondvaart naar de waterval met de Hornblower, de “Maid of the Mist” die vaart vanaf de Amerikaanse zijde. Hier is regenbescherming onontbeerlijk.
Eerst varen we langsheen de Amerikaanse waterval waar we reeds wat spray meekrijgen. Dan varen we richting het hoefijzer en hoe dichter we bij het vallende water komen krijgen we de volle laag en van foto’s nemen komt niets meer in huis.
Het is wel indrukwekkend om zo dicht bij zulke natuurkracht te komen. Gelukkig kunnen onze dunne regenpakken ons behoeden van doornat te worden. We hebben nog één attractie af te werken en dat is de “White Water Walk”. We nemen er de bus naartoe want het is een heel eind van de Falls verwijderd. Met een lift dalen we af tot bij het water. Hier moet al dat water door een diepe kloof stromen. Het is dan ook een stroomversnelling van de 6de categorie die algemeen beschouwd wordt om niet bevaarbaar te zijn. Langs de waterkant is een mooi houten wandelpad aangelegd dat ons toelaat dat geweld te bewonderen. Het lichtblauwe water wordt hier met een hoge snelheid doorheen geperst met hoog opspattend water en hoge golven.
Dit water zal duizenden kilometer verder de landbouw van water voorzien. Wanneer we met de lift terug boven komen zien we aan de overzijde van de straat een grote Boedistische tempel.
Terug gekomen in het centrum wachten we in de regen op onze bus terug naar de camping. Niagara Falls is een echt natuurwonder waar we echt van genoten hebben.
Zondag weer heel wat kilometers afgelegd door de provincie Ontario, nog altijd veel groen en meren. In de buurt van de stad Sudbury staan er verschillende borden langs de weg die ons verwittigen dat we paard en kar kunnen ontmoeten. In deze streek wonen nogal wat Amish mensen en we zien inderdaad families die zich verplaatsen met paard en kar.
Wat verder bereiken we de camping waar we willen overnachten. Het is een grote camping die vooral seizoensplaatsen aanbiedt. Het geheel doet wat rommelig aan. Het zit lekker buiten tot een onweer ons verplicht te schuilen.
Maandag rijden we naar een camping bij de plaats Orillia aan de Severn waterweg. Onderweg zien we zoals we elders ook veel zagen dat er vele mensen op de rotsen langs de weg figuren plaatsen, gemaakt met keien en die een menselijk wezen moeten uitbeelden.
Het schijnt een gebruik te zijn van de Indianen. In de meertjes langs de baan staan vele waterlelies in bloei. De camping heeft ook vooral seizoensplaatsen, waarvan er velen uitzien als mooie chalets en er mooi verzorgd uitzien.
Er lopen verschillende kanaaltjes door de camping waar dan ook vele bootjes aangemeerd zijn. Het is erg druk want morgen is het Canada-day en we hadden geluk nog één van de laatst beschikbare plaatsen te bekomen.
