Om 9 uur staat onze bus te wachten voor een rondrit langs de Gouden Kust van Bulgarije. Onderweg zien we vele onafgewerkte projecten hoogbouw, de crisis heeft ook hier toegeslagen. Vele van de vroeger schilderachtige plaatsjes zijn nu volgebouwd met hotels zodat er van de oorspronkelijk charme niets overblijft. Het stadje Sozopol staat op de Unescolijst en is dus beschermd tegen de bouwwoede. Het is een aantrekkelijk plaatsje met nog vele van de originele bebouwing. De huizen werden toen gebouwd met een stenen gelijkvloers, dat in de zomer fris blijft en een houten eerste verdiep dat in de winter goed kon verwarmd worden en als woonruimte dient. In de smalle straatjes zijn er talloze winkeltjes die allen dezelfde waren aan de man trachten te brengen. We ontdekken ook nog een klein kerkje met een stemmige binnentuin. Het kerkje heeft ook weer een zeer mooie iconostase met schitterend houtsnijwerk. No fotos please! In een gezellig restaurant aan de waterkant gaan we samen eten. Na de lekkere maaltijd terug op de bus en naar het schiereiland Nesebar, dat ook onder Unesco bescherming staat. Sozopol en Nesebar waren in de tijd van de Grieken belangrijke havensteden. Op het schiereiland hebben kloosterlingen verschillende kerken gebouwd. De grootste was de kerk van de heilige Sofia, waarvan slechts een ruïne overblijft die toch aantoont hoe groot zij ooit was. Ook hier ontelbare winkeltjes met souvenirs en vele eethuisjes en terrassen. Heel gezellig. Na onze wandeling wacht de bus om de terugrit aan te vatten en keren we terug op de camping.
We worden gewekt door een donderslag en een regenbui. Vandaag gaat het naar Obzor een badstad aan de Zwarte Zee. De rit gaat door een brede vallei afgezoomd door bergen. Het schijnt vruchtbare grond te zijn want er wordt van alles geteeld. Het valt ons op dat de herfst zijn intrede doet want op korte tijd beginnen de herfstkleuren de bomen te tooien. Nabij de stad Karnobat rijden we kilometers langs een wijngoed dat dichtbegroeid is met goed verzorgde wijnstokken. Wat verder begint het te regenen, we wilden bij de havenstad Burgas even de stad in maar in de regen leek het ons geen goede keuze. Even verder moet we langs de kust van de Zwarte Zee nog een bergpas over met een smalle kronkelende weg. Zonder al te veel zoeken bereiken we onze camping rond 13u. In de namiddag maken we een wandeling door het plaatsje. De straten staan vol met winkeltjes die souvenirs en ander artikelen proberen aan de man te brengen. Het is goed te zien dat het seizoen op zijn einde loopt want vele winkeltjes zijn reeds gesloten en in het warenhuis zijn de rekken half leeg. Het regent niet meer maar er waait een stevige frisse wind vanuit de zee.
Maandag 17 september 2012
Vandaag hebben we een vrije dag die we gebruiken om de camper wat op orde te brengen en boodschappen te doen. Het is donker weer en af en toe krijgen we een bui over ons heen. Het echtpaar waar we reeds de hele reis samen op de weg zijn gegaan stellen ons voor om samen naar de stad Varna te rijden. Zij rijden met een caravan en hebben dus een auto die makkelijk te parkeren is in de stad. Varna is een havenstad aan de Zwarte Zee en de tweede grootste stad van Bulgarije. Het is enorm druk in het centrum en na enig zoeken vinden we een parkeerplaats. Het centrum van de stad wordt gedomineerd door een enorme kathedraal. Mits betaling van een kleine som mogen we er toch fotos nemen. Het interieur met de mooi versierde iconostase is stemmig en ingetogen. Nadien maken we een wandeling door de voetgangerszone tot aan het strand. De mensen hebben vandaag een vrije dag en het is er erg druk. De promenade is mooi aangelegd en het is er goed wandelen. Na een kop koffie met gebak keren we terug naar de camping.
Vooraleer we op weg gaan doen we nog even boodschappen en
rijden dan richting Kazanlak. Bulgarije is een zeer bergachtig land en we moeten
regelmatig over een bergrug om in een andere hoogvlakte verder te kunnen
rijden. In de verte zien we steeds bergruggen en gaat de weg op en neer. In de
vlakten wordt er aan kleinschalige landbouw gedaan.Het ziet er niet altijd welvarend uit en de wegen
laten vaak te wensen over. Onze GPS is voor dit land ontoereikend en we moeten zoals
vanouds op kaart rijden. Onze kaart is niet van de recentste en de
bewegwijzering niet altijd optimaal en we raken dan soms de weg kwijt. Toch
komen we tijdig op de camping. Om 3 uur worden we opgehaald door een bus en
gaan we op verkenning in de Rozenvallei want hier is het centrum van de
rozenkweek waar er rozenolie gemaakt wordt. De rozenolie is het meest
waardevolle exportproduct van Bulgarije. Tegen de bergwand aan staat er nog een
Russische kathedraal die gebouwd werd in 1898 met geld dat in Rusland werd
ingezameld door de moeder van de Russische generaal die de beslissende veldslag
leidde tegen de Turken nabij deze plaats. Het is een schitterend gebouw met
vergulde koepels en zeer kleurrijk beschilderd. Het interieur is ook weer
rijkelijk versierd en beschilderd. In deze vallei leefden lang voor Christus de
Traciërs, er bevinden zich hier vele tumuli waar vooraanstaande Traciërs
begraven zijn. In 2004 hebben de archeologen er een graf ontdekt van één van de
koningen met een waardevolle schat aan gouden en andere voorwerpen. Dit graf
brengen we een bezoek en is erg interessant om te zien. In Kazanlak stoppen we
om even door de stad te kuieren maar veel is er niet te zien. Terug op de
camping hebben we een gezamenlijk maal opgefrist door folkloristische dansers
en we hebben weer een erg gezellige avond.
Met de bus rijden we richting Sofia, nabij de stad komen
we in erg druk verkeer. Op alle kruispunten is het eindeloos aanschuiven om
door de lichten te komen. Uiteindelijk geraken we op onze bestemming we beginnen
met een bezoek aan de Boyana kerk, een oud kerkje dat op de lijst van
werelderfgoed staat. Binnen kunnen we de originele frescos zien die nog zeer
goed bewaard zijn, het kerkje is toegewijd aan St. Nikolas. In de stad worden
we naar een goed restaurant geloodst waar we in de achtertuin een heerlijk maal
krijgen. Nadien doen we een rondwandeling doorheen het centrum van de stad. De
voornaamste kerk in Sofia is de Russische kathedraal AlexanderNevski. Het is een zeer imposant bouwwerk
datwerd opgericht door Bulgarije om
Rusland te bedanken dat ze het land hebbenbevrijd van de Turkse overheersing. Het is een Russisch Orthodoxe kerk
en één van de weinige Orthodoxe kathedralen.Verder zien we in de stad nog grote gebouwen uit de Sovjet tijd. In het
centrum staat op een hoge kolom het beeld van Sofia, vroeger stond er op
diezelfde kolom een grote Sovjetster. Het is leuk wandelen in Sofia maar onze tijd
is beperkt want we moeten nog terug doorheen het drukke verkeer om terug te
keren naar de camping. Onderweg naar de camping heb ik mijn uitlaat stuk
gereden en de camper maakt een geluid als een raceauto. Onze gids heeft met de
uitbater van de autobusfirma geregeld dat die een herstelling zullen doen. Dus
laat op de avond in het halfduister volgen we de bus over een rotweg met vele
diepe gaten naar Samokov. Daar hebben de mensen nog tot half tien gewerkt om de
stukken aan elkaar te lassen. We blijven dan maar slapen in Samokov om morgen
verder te rijden.
Het gaat nu richting Sofia naar een camping aan het meer
van Iskar. Onderweg maken we een zijsprong naar het Rila klooster ook weer hoog
in de bergen. Het is een prachtig geheel en de omweg van bijna 100km meer dan
waard. Her geheel is ook opgenomen op de lijst van werelderfgoed en terecht.
Het is dan ook druk bezocht door toeristen uit alle landen. De prachtig
versierde kerk staat te midden van een vierkante bouw met drie verdiepingen.
Alles is mooi geschilderd met schitterende motieven. De beschildering van de
kerk is na al die eeuwen nog steeds fris van kleur. Binnen in de kerk is alles
mooi beschilderd en rijkelijk versierd, een indrukwekkende luster hangt er boven
de hoofden en zoals steeds mogen we geen fotos nemen, jammer. Dit is werkelijk
het mooiste klooster dat we ooit bezochten.
Dan verder naar de camping. In de stad Samokov raken we
de weg kwijt en blijven rondjes rijden. Gelukkig zien we nog de leider van de
groep voorbij rijden en blijven hem volgen. Uiteindelijk bereiken we de camping
over een verschrikkelijk slechte weg.
Om 8u30 vertrekken we naar Bulgarije. Het landschap waar
we door rijden in Macedonië is bergachtig, mooi en afwisselend. Vanaf de stad
Strumica is het vlakker en er wordt veel aan tuinbouw gedaan waarbij de
tabaksteelt de overhand heeft. Aan de grens moeten we weer geduld oefenen
vooraleer alles gecontroleerd is. Veel verschil met Macedonië is er nog niet te
merken. De camping waar we naar toe moeten ligt nabij de stad Sandanski en na
enig zoeken vinden we hem. Blijkt dat ze aan de ingang een mooie poort hebben
gezet maar helaas kunnen de meeste campers er niet onderdoor. Onze gids heeft
na enig rondbellen een hotel gevonden waar we met zijn allen op de
parkeerplaats kunnen. De weg er naartoe gaat langs bergformaties uit zandsteen
die ons erg aan Cappadocië herinneren. We vinden allen plaats bij het hotel en
genieten s avonds nog van een gezellige drink.
Woensdag 12 september 2012
In de voormiddag haalt een busje ons op om naar het
Roshzenklooster te rijden. Het klooster ligt hoog op de berg met een mooi
uitzicht op de zandbergen. Het gebouw is erg charmant met een mooi plein
overdekt door wijnranken waaraan mooie trossen witte druiven hangen. Het kerkje
is mooi beschilderd en ook weer een prachtige iconostase. Nadien rijden we naar
het plaatsje Melnik dat een centrum van de wijnbouw is en erg bekend is in
Bulgarije en als dorp erkend is als werelderfgoed. In het plaatsje zijn er vele
mooie huizen gebouwd in Ottomaanse stijl en doet erg gezellig aan. Bij de
grootste wijnhandelaar, waarvoor we een stevige klim moeten doen. Kunnen we zo
een Ottomaans herenhuis aan de binnenkant zien en een kijkje nemen in de
wijnkelders die diep in de berg zijn uitgehold. Nadien mogen we nog een glaasje
van hun wijn proeven. De namiddag hebben we vrijaf en gaan we zwemmen in een
nabij gelegen hotel, erg verfrissend. s Avonds hebben we een gezamenlijk diner
waar het heel gezellig wordt met het proeven van verschillende wijnen.
Vandaag houden we een rustdag op de camping. Op het
strand spelen we een partijtje petanque terwijl we kunnen genieten van het
mooie uitzicht op het meer en de bergen.
Maandag 10 september 2012
Om 8u30 staat het busje weer klaar voor een rondrit
doorheen het schitterende landschap van Macedonië. We rijden door de bergen
waarvan de hellingen bedekt zijn met dichte bossen van loofbomen. Op de hoger
gelegen vlakte zien we overal aanplantingen van appelbomen die vol vruchten
hangen met hier en daar wat wijnstokken. Onze eerste halte is in Bitolaéén der grotere steden van dit landsgedeelte.
We wandelen doorheen de voetgangerszone met talloze terrassen. Op het einde van
de voetgangerszone staat weer een standbeeld van Philip de vader van Alexander
de Grote die hier de volksheld bij uitstek is. We kunnen er wat brood en
dergelijke kopen en rijden dan verder doorheen het Galicicia natuurpark. Onze gids
heeft voor onze lunch een restaurant uitgezocht dat uitgebaat wordt door een
plaatselijke familie. Het ligt in een klein dorpje hoog in de bergen. We worden
er hartelijk ontvangen en er staan vrolijke tafels gedekt onder de wijnranken.
De waard trakteert ons op een stevige borrel en het eten smaakt opperbest.
Na het maal keren we terug richting Ohrid maar rijden
eerst nog langs het hoger gelegen Prespa meer, waarvan het water doorsijpelt
door de bergen naar het meer van Ohrid. We stoppen ook nog bij een privaat
museum van folkloristische klederdracht. Het is voor de heer des huizes
eigenlijk een uit de hand gelopen hobby. In verschillende kamers zijn de
prachtige klederdrachten te bewonderen die hij in de loop van de jaren heeft
verzameld. Ondertussen heeft hij al heel wat bekendheid verworven want de ene
toerbus na de andere brengt andere gezelschappen aan. Wanneer we een mooi zicht
krijgen op het meer staat de zon jammer genoeg slecht om mooie fotos te kunnen
nemen. Rond 6 uur belanden we terug op de camping en na een briefing voor de rit
van morgen keren we terug naar de camper.
Vandaag staat er een rit met een busje rond het Ohrid
meer dus tijdig uit de veren. Het Ohrid meer is een bergmeer dat op 700m boven
de zeespiegel ligt en gevoed wordt door een nog hoger gelegen meer. Het meer is
omringd door bergen en heeft een omtrek van een honderdtal kilometer. Het water
is zeer helder en er leeft een speciale soort forel in die nergens anders
voorkomt. Aan de Macedonische kant is die beschermd maar aan de Albanese kant
wordt er fel op gevist. Na korte tijd komen we bij de Albanese grens waar we
ongeveer een uur moeten wachten om alle formaliteiten te vervullen. In het
landschap zien we verschillende bunkers die overgebleven zijn uit het
dictatoriale tijdperk, iedereen moest over een schuilkelder kunnen beschikken
want Albanië voelde zich bedreigd door iedereen. Na enkele kilometers zeer
goede weg wordt die smaller met vele gaten in het wegdek. We stoppen bij het
dorpje Lin aan de oever van het meer om een wandeling door het dorp te maken.
De huizen zeer eerder armmoedig, maar de kinderen spelen er nog op straat.
Langs de oever worden er hotels en andere voorzieningen gebouwd om het toerisme
op gang te brengen. Het is mooi aan het meer en het klimaat is zuiders. In de
stad Pogradec stoppen we om er wat rond te wandelen en wat inkopen te doen op
de markt. Terug aan de Macedonische grens is het weer wachten om de
formaliteiten te vervullen. We rijden nu verder langs het meer naar het Sveti
Nuam klooster waar het water uit de bronnen borrelt om naar het meer te
vloeien. In een nabij gelegen restaurant staan de tafels gedekt. De vele tafels
zijn allen goed bezet en er speelt een orkest zeer mooie muziek. Het restaurant
is gelegen op een eilandje te midden van een helder water waar ook weer bronnen
zijn. Na het eten maken we met een bootje een tochtje op het water. De omgeving
is schitterend mooi en we varen te midden van een idyllisch kader. Het water is
zo helder dat we goed kunnen zien waar het water uit de bodem opborrelt.
Vandaar loopt het water dan het meer in om aan de andere kant in Struga er uit
te stromen in de rivier Drim. Moe en voldaankeren we met de bus terug naar de camping.
Een busje brengt ons naar Ohrid in het oude
stadsgedeelte. Van ver hadden we reeds de burcht gezien die hoog boven de stad
uitkijkt. Het is warm en het is weer flink klimmen om boven te komen.De ommuring van de vesting is nagenoeg intact
en geeft een goede indruk van zijn grootsheid. Van op de muren kijkt men ver
over het meer en op de stad uit aan de
voet van de berg. Bij het afdalen passeren we nog een mooie kerk. Bij die kerk
worden er opgravingen gedaan en enkele restanten van de Romeinse tijd zijn
reeds zichtbaar. Op een terrasje met uitzicht over het meer genieten we van een
frisdrankje. Beneden stappen we in bootjes die ons naar het hart van de stad
varen. Van op het water toont de stad zich van haar mooiste kant met een
zuiders karakter. Het is druk en de mensen genieten er aan de waterkant. Het is
tot nog toe de mooiste stad die we bezochten. In een restaurant eten we een
lekkere kebab met een nog lekkerdere pint bier. Nadien gaan we op de markt
groenten en brood kopen. Die markt herinnert ons sterk aan Turkije, waar we
dezelfde taferelen hebben gezien. We sluiten de dag af met een gezellig eten in
een mooi restaurant. Tijdens de maaltijd speelt er een uit orkest dat de
dansgroep in folkloristische klederdracht begeleidt. Een mooie afsluiter van
een mooie dag.
We staan vroeg op want we moeten nu naar Ohrid rijden en
we willen de route nemen die door het natuurpark Mavrovo voert. Het landschap
is mooi met bergen op de achtergrond maar door de heiige lucht niet scherp te
zien. De route door het natuurpark gaat door de bergen en het is continu
draaien, stijgen en dalen. Het uitzicht is erg mooi. Bij het klooster van de
heilige Johannes de Doper stoppen we op de parking. Het klooster is hoog tegen
de helling gebouwd en het is een hele klim om er te komen. Het loont echter de
moeite want het gebouwencomplex is ruim en aantrekkelijk. In de kerk kunnen we
ook weer mooie wandschilderingen zien. De iconostase is eveneens versierd met
het prachtige houtsnijwerk dat we in Skopje zagen en van de hand van dezelfde
kunstenaars. We hebben er ook een mooi uitzicht over de vallei. Na weer wat
zoeken bereiken we tenslotte de camping nabij Ohrid aan de rand van het
gelijknamige meer.
Het is vandaag vroeg opstaan want we moeten zo een 450km
rijden naar Skopje. Vooraleer we voorbij de stad Beograd zijn verloopt er al
heel wat tijd. Eens op de snelweg schiet het lekker op, het is gloeiend heet en
overal zien we rook opstijgen van aangestoken vuur om grasland of ander te
verbranden. Aan het laatste stuk van de snelweg wordt er nog stevig gewerkt en
is de snelheid begrensd, saaie en trage boel. Aan de grens met Macedonië is het
weer aanschuiven voor de controle.Kort
nadien bereiken we onze camping nabij Skopje. Die is gelegen op terreinen van
een Best Western hotel en is mooi en geriefelijk ingericht. Morgen bezoeken we
Skopje en omgevingmet een busje.
Woensdag 5 september 2012
Het busje zet ons af in het oude gedeelte van Skopje. We
bezoeken eerst een orthodox kerkje, waar we zoals in al deze kerken geen fotos
mogen nemen. Het kerkje is mooi versierd met wandschilderingen en vooral de
iconostase valt op door haar prachtig en kunstig uitgevoerd houtsnijwerk.
Nadien lopen we door de oude Turkse wijk waar we enkele hamansbezoeken die nu als kunstgalerij gebruikt
worden. Vervolgens lopen we naar de nieuwe stad, want in 1963 werd Skopje
grotendeels vernield door een aardbeving. Over een mooie brug bereiken we het
hart van dit stadsgedeelte. Er wordt nog overal gewerkt en gebouwd en het laat
zich aanzien dat het erg mooi zal worden. In het midden van het plein staat er
een reusachtig standbeeld van Alexander de Grote. Deze figuur is een twistappel
tussen Griekenland en Macedonië want beiden eisen hem op als nationale held.
Na het middagmaal rijden we met de bus naar het
natuurgebied om in de Matkakloof te gaan wandelen. Het is flink bergop maar de
temperatuur is nog dragelijk. Uiteindelijk belanden we bij de dam. Met bootjes
varen we diep in de kloof en genieten van het natuurschoon. We stoppen ook nog
bij een grot waar we kunnen afdalen tot bij een meertje.
Bij de aanlegplaats van de bootjes kunnen we genieten van
frisse dranken.
Na het ontbijt slaan we de weg in naar Beograd. Met niet al te veel oponthoud aan de grens rijden we Servië binnen. De rit op de snelweg is vrij saai en onze GPS brengt ons tot dicht bij ons doel. Na enig zoeken vinden we toch de camping aan de rand van de Donau. Het is een redelijk goed uitgeruste camping en we hebben een goede plaats in de schaduw. Wanneer we goed en wel geïnstalleerd zijn spelen we n og een partijtje petanque. s Avonds krijgen we uitleg over het bezoek aan de stad.
Maandag 3 september 2012
Om 9u30 staat de bus klaar om ons naar Beograd te brengen. Buiten onze Nederlandstalige gids moet er ook nog een officiële gids mee van de stad en die spreekt Duits, hij heeft heel wat informatie over het huidige Servië en uit zijn verhaal blijkt dat hij zich meer Joegoslaaf voelt dan Serviër. Beograd is een enorme stad aan de samenvloeiing van de Sava en de Donau. We passeren verschillende monumentale gebouwen en bezoeken de reusachtige kerk van Sveti Sava. Het is een zeer groot bouwwerk maar aan de binnenzijde moet het nog worden afgewerkt en volgens de gids kan dat nog tientallen jaren duren. Na een wandeling door de restanten van de vesting vanwaar we een mooi uitzicht hebben over de stad en de samenvloeiing van de Sava en de Donau, wandelen we de binnenstad in waar we een lunch krijgen. Nadien kunnen we nog een wandeling doorheen de gezellige voetgangerszone maken.
