We rijden nu richting Letland. In Plungé bekijken we nog een mooi kasteel waar driftig gerestaureerd wordt nu stelt het nog niet zoveel voor maar het wordt beslist en met Europese steun mooi. We zoeken een slaapplaats in het Zemaijtos natuurpark en vinden er bij een meer in het midden van een bos een primitieve camping maar we hebben hem voor ons alleen. De rust duurt echter niet lang want er komt een familie van een twintigtal personen kamperen met tentjes, het is immers vrijdagavond. Het is inmiddels beginnen te regenen en toch blijven ze tot laat in de nacht zingen en plezier maken.

De volgende morgen regent het nog steeds en we zetten verder koers naar Letland.

Enkele kilometers voorbij Siauliai ligt nog een bezienswaardigheid van Litouwen, namelijk de "Kruisenheuvel" op deze heuvel werden reeds van in de heidense tijd rituelen uitgevoerd. Later na de christianisering werd het een soort van bedevaartsplaats waar de mensen een kruis nalieten ter nagedachtenis van overledenen. Onder de Sovjets werden geen godsdienstige manifestaties geduld. Verschillende malen werden de kruisen vernield en in brand gestoken en de heuvel werd zelfs met bulldozers te lijf gegaan. De heuvel is nu bedekt met beslist miljoenen kruisen en is toch wel indrukwekkend.

Onze algemene indruk van Litouwen is dat ze echt nog veel hebben in te halen. Buiten de grote steden is er nog weinig welstand. Heel veel houten huizen, het een al beter onderhouden dan het ander. Wat ons ook opviel is dat er heel veel land braak ligt en er weinig in cultuur is gebracht. De meeste graanvelden zijn heel bescheiden van afmeting. Hier en daar een aardappelveldje, het aanbod van verse groenten is dan in de winkels ook erg beperkt. Het zuiden vonden we mooier dan het noorden, dat wat eentonig is.