http://www.thepetitionsite.com/1/sluit-horror-dierenasiel-maasmechelenclose-down-the-animal-shelter-of-horror-in-maasmechelenfe/

Dit verklaard alles

23 veroordelingen voor dierenverwaarlozing in vijf jaar

24-02-2010 De voorbije vijf jaar werden 23 mensen strafrechtelijk veroordeeld voor verwaarlozing van dieren. Vorig jaar welgeteld 1. Dat deelde minister van Dierenwelzijn Laurette Onkelinx (PS) mee aan senator Hugo Vandenberghe (CD&V, foto … 7

De klachten blijven AANHOUDEN... ondanks ons protest van 2007!

Zoals u kunt lezen is deze mail van 2007, ik heb toen ook aan de actie deelgenomen. De uitbating is nog altijd in dezelfde handen.

Later had ik nieuwe klachten over dat asiel. Ik heb toen contact opgenomen met Dr. Decraemere (Dierenwelzijn). Die zei me dat het al een oud geval was en hij verzekerde me dat het daar nu volledig in orde is.

Steun ons en mail naar Laurette Onkelinkx r.leblicq@lo.fgov.be 

Alleen massaal protest kan iets uithalen, klachten worden doorgaans niet gelezen... laat staan opgevolgd. De dieren zijn de laatste jaren letterlijk in de koude blijven staan.

Ze willen het niet weten wat er hier omgaat!

Laat het hen weten, Dit moet stoppen ,en U kunt daar een einde aan maken!

Mail ook naar

Party de PS info@ps.be; elio@ps.be; info-demotte@gov.wallonie.be; kabinet.peeters@vlaanderen.be

en naar Minister Turtelboom  min.annemie.turtelboom@ibz.fgov.be  daar wilde ze me toch te woord staan. 

Update 31-7: Vanwege de enorme druk van de petitie is het daar momenteel kraaknet en zijn alle zieke dieren ineens 'verdwenen'.
Update 2-8: De politie Maasmechelen weigert aangiftes te noteren terwijl dit verpicht is. Doe aangifte in uw eigen gemeente!

Lees verder zie link

Dat is hier klaarblijkelijk niet van toepassing

Zoals u kunt lezen is deze mail van 2007,ik heb daar toen ook aan de actie deelgenomen. De uitbating is nog altijd in dezelfde handen.

En later heb ik bij nog klachten over dat asiel,contact opgenomen met Dr Creameren (Dierenwelzijn) ,en die zegde dat het al een oud geval was,en het nu volledig in orde is

En wat blijkt er nu!!!!!  Het zijn nog steeds dezelfde mensen die daar de touwtjes in handen hebben.

Wat een walgelijk afgrijselijk, maar vooral triest verhaal, en dat in een beschaafd land, het is niet te geloven, wat een schande !!!!

2007

-------Oorspronkelijk bericht-------

Van: Rosa Mertens

Datum: 18-2-2007 19:31:00

Aan: Rosa Mertens

Onderwerp: Drama in asiel Maasmechelen

Drama in asiel Maasmechelen

Volgende mail heb ik enkele dagen geleden ontvangen en met toelating mag IEDEREEN die het wil weten op de hoogte gebracht worden. Men zegge het voort!
Bijgevoegd vind u het PV wat wij overgedragen hebben naar de politie.
Mijn echtgenote heeft 16 jaar als vrijwilligster daar gewerkt en ik de afgelopen 4 jaar.
U kan ons steeds contacteren vrijblijvend op het nummer 0498/16.03.80

Deze dobermann heeft dit NIET verdient !!!!
Mvg,

Armand Nollen
Monique Haenen

Hallo,
U heeft van ons alle toelating om dit via alle kanalen bekend te maken
Het kan toch niet dat een "dieren"bescherming zulk voorbeeld stelt.
Uiteindelijk zijn wij als vrijwilligers de dupe omdat "vast" personeel bepaalde privileges heeft....
Wat een toestand voor de arme dieren....

Maasmechelen, 29 januari 2007.
Inzake: klacht Jean Knevels personeelslid Dierenbescherming Limburg VZW Maasmechelen

Mijn echtgenote en ik, te weten Armand (technieker) en Monique Nollen (juriste), waren als vrijwilligers/afgevaardigden aan Dierenbescherming Limburg, het dierenasiel in Maasmechelen, reeds geruime tijd verbonden.
Ons ‘’werk’’ bestond uit onder meer: het behandelen van klachten en optreden inzake dierenmishandeling/verwaarlozing, het uitvoeren van controles van herplaatste dieren, het uitlaten van honden in de uitloopweide, het verlenen van medewerking aan juridische procedures die gevoerd werden en het geven van juridisch advies in gevallen van dierenmishandeling/verwaarlozing.
Op 13 november 2006 deed zich het volgende voor:
Rond 17.30u parkeerde ik aan het bovengenoemde dierenasiel, gelegen aan de Rijksweg 60a te Maasmechelen, mijn auto. Bij het uitstappen hoorde ik een hond huilen; het gehuil leek eerst vanuit de naastgelegen uitlaatweide of kattenverblijf te komen. Daar zich op deze plaatsen geen hond bevond, werd me duidelijk dat het gehuil moest komen vanuit de ruimte waarin een koelcontainer geïnstalleerd is ter bewaring van kadavers.
Ik ben toen onmiddellijk naar het bureel gestapt waar mijn echtgenote en Jean Knevels aanwezig waren. Na het mededelen van deze feiten, zijn mijn echtgenote en ik direct naar de koelcontainer van de kadavers gelopen. Bij het openen van deze container die volledig afgesloten was en daarmee van binnen pikkedonker was, troffen we in de container waarvan de ondergrond nat, koud en spekglad was, een rechtop zittende, levende dobermann die in volle paniek huilde en zich trachtte te verzetten tegen zijn opsluiting. Wij openden de koelcontainer en de hond spoedde zich eruit. De koelcontainer stond (gelukkig) niet aan. Na deze ontdekking ging ik terug naar het bureel en vroeg aan Jean hoe het kwam dat deze hond levend in de koelcontainer terecht was gekomen. Hij antwoordde al glimlachende dat hij het betreffende dier geeuthanaseerd had door hem een overdosis verdoving toe te dienen. Dat het dier in volle paniek in de container zat, was volgens hem, ik citeer:’’geen probleem en normaal dat de hond zo reageerde, want de hond zat al een paar uur in de container en omdat het spul langzaam werkte, zou het nog wel zeker een paar uur kunnen duren.’’ Verslagen van de reactie van Jean Knevels liep ik terug naar mijn echtgenote en deed bij haar mijn relaas; zij trachtte de verantwoordelijke van het asiel, mevr Van de Poel Yvonne, te bereiken, maar noch aan de woning van mevr. Van de Poel, noch telefonisch was zij bereikbaar. Mijn echtgenote heeft toen de dochter van mevr. Van de Poel (Anne-Mie Van de Poel) telefonisch gecontacteerd. Anne-Mie Van de Poel heeft op haar beurt dierenarts Vynckier (de dierenarts verbonden aan het asiel) verwittigd om de hond alsnog op een waardige manier te laten inslapen. Het duurde ongeveer een half uur voordat de dierenarts ter plaatse was.
Intussen, dus wachtende op de dierenarts, hadden wij de hond gekalmeerd; het dier was toen hij pas uit de container kwam helemaal over zijn toeren, terwijl hij een doodsstrijd leverde tegen de verdoving die Jean Knevels hem had gegeven…Het dier was de hele tijd volledig bij bewustzijn. Na een kwartier uit de container te zijn bevrijd, werd de hond kalmer, en ging hij bij ons op een door ons uitgespreide deken liggen met zijn hoofd in mijn armen. Op dat moment kwam Jean Knevels bij ons kijken wat er aan de hand was. Toen ik hem vroeg waarom het dier moest inslapen, antwoordde hij:’’oh, die hond moest weg omdat de vrouwen (daarmee bedoelde hij het overig personeel van het asiel) dat wilden,’’ hetgeen door navraag bij ‘’deze vrouwen’’ een niet waar bleek te zijn; de hond van 4 jaar, die nog een heel leven voor zich had, hoefde voor niemand geeuthanaseerd te worden; niemand had Jean Knevels hiertoe de opdracht gegeven, bleek achteraf. Bovendien heeft Jean Knevels geen veterinaire achtergrond of dierengenees-kundige studie genoten en mag hij wettelijk gezien geen euthanasie op dieren plegen. Bovendien liet Jean Knevels ons weten dat hij al vaak op deze wijze euthanasie gepleegd had in opdracht van mevr. Van de Poel Yvonne; het feit dat dit een mensonwaardige manier is om een dier aan zijn einde te laten komen, liet hem volledig onverschillig; hij grinnikte en lachte ermee.
Dierenarts Vynckier heeft bij zijn aankomst onmiddellijk het dier laten inslapen; na een tiental minuten was de Dobermann dood.

Dezelfde avond hebben wij over deze gebeurtenis schriftelijk klacht ingediend bij mevr Van de Poel Yvonne. Twee dagen later vernamen we van de net tot voorzitter van Dierenbescherming Limburg bekroonde schoonzoon van mevr. Van de Poel Yvonne, dhr. Robert Conings, dat het een ‘’spijtig incident’’ was en dat dit niet meer mocht gebeuren. Nadien werden wij gemeden als de pest omdat we gedurfd hadden een klacht in te dienen. Omdat wij de aandacht op de gebeurtenis bleven vestigen, werd een vergadering belegd tussen mevr. Van de Poel Yvonne, de voorzitter, mijn echtgenote en ik. Tijdens de vergadering werd de gebeurtenis als een bagatel afgedaan en werden wij aangekeken als een stel leugenachtige oproerkraaiers. Volgens het dierenasiel: ‘’het dier had helemaal niet geleden, het gehuil kwam door de werking van de spuit die Jean Knevels had toegediend; dat had de dierenarts achteraf zo uitgelegd.’’ Op mijn vraag hoe het dan kwam dat het dier niet meer jankte toen we hem uit de container haalde, terwijl de spuit wel nog volop werkte, kreeg ik geen antwoord. Op de vergadering werd beslist dat Jean Knevels geen dieren meer mocht euthanaseren, verdere maatregelen werden en worden niet genomen.
Tot op heden toe is Jean Knevels nog steeds werkzaam in het asiel, alsof er helemaal niets gebeurd is.
Zelf liet ik altijd proces verbaal door de politie opmaken wanneer ik met een geval van dierenmishandeling/-verwaarlozing geconfronteerd werd. Nu kwam ik in het dierenasiel, dat als voorbeeld van handelen in het belang van het dier moet dienen, een sterk staaltje van dierenmishandeling en onbevoegd handelen (door Jean Knevels die een voorbeeldfunctie geacht wordt te bekleden) tegen, hetgeen door het dierenasiel, om Jean Knevels te beschermen, werd beschouwd als een bijkomstig iets waaraan niet zwaar getild moet worden; om in de woorden van het dierenasiel te treden, ik citeer:’’het heeft ons allemaal verschrikkelijk aangegrepen wat er gebeurd is, maar buiten de maatregel dat Jean Knevels geen dieren meer mag euthanaseren, wordt er helemaal niets ondernomen.’’
Omdat wij menen dat er tijdens en na al deze gebeurtenissen, sprake is van het plegen van feiten die volgens het Strafwetboek en de Dierenwelzijnswet strafbaar zijn (het onbevoegd uitoefenen van dierengeneeskundige verrichtingen, en het op een verwijtbare manier beeindigen van het leven van een dier) zouden wij u graag bij deze willen verzoeken de bovengenoemde feiten te vervolgen.
_________________

 EN NU DIT

Mijn naam is Twinkel.
Ik ben 4 weken oud, en geboren in de hel.
Geboren in de hel, die "Dierenbescherming Limburg" heet.

Een Dierenbescherming, welk beeld heeft u hiervan? Is dit een veilige haven, een toevluchtsoord, voor verstoten en achtergelaten dieren? Een plaats waar ze tot rust kunnen komen, de nodige (medische) zorgen krijgen, waar ze veilig zijn, waar er intensief gezocht wordt naar een nieuwe, goede thuis?
Wel, zo zou het in elk geval moeten zijn. Maar als je als hond of kat terecht komt in het dierenasiel van Maasmechelen, heb je minder geluk. Dit is een plaats waar enkel de sterken overleven. En dan is het nog maar de vraag in welke mate die "sterken" ongetraumatiseerd terug buiten komen. De dierenarts spuit sommige dieren bij binnenkomst al dood, zonder er echt naar te kijken. Of gooit de kadavers in een plastic zak op de parking.
Honden die nooit uitgelaten worden, sommigen meer dan 1 jaar opgesloten in een hok met tralies, enkel met water en een kom brokken. Er is geen plaats voor aandacht, voor liefde, voor verzorging. Onverzorgde vachten, veel te lange nagels, oor- en oogontstekingen, maag-en darmontstekingen, luchtwegeninfecties... Chronische stress. Kennelangst. Doodsbange, mishandelde dieren die liggen weg te kwijnen in een hoek van hun hok, die worden natgespoten met water als ze niet doen wat van hen verlangd wordt. Honden die constant rondjes lopen, tegen de muren springen, aanhoudend janken..  Een hond die wordt ingeslapen met de verkeerde dosis en die nog half levend in de ijskoude "dodencel" gelegd wordt. Lees zijn verhaal HIER.
Katten met niesziekte, wegrottende ogen, die een doodsstrijd liggen te leveren in een hoekje, snakkend naar adem. Kittens die in hun eigen braaksel liggen te sterven, hun mamapoes hulpeloos miauwend boven hen. Poezen met ontstoken buikwonden, veroorzaakt door onhygienisch uitgevoerde sterilisaties. Katten die ingeent worden met dezelfde, onsteriele naald. Operaties uitgevoerd op dieren die nog niet volledig onder verdoving zijn.
Helaas is het dagelijkse kost, in het Dierenasiel gelegen aan de Rijksweg 60A, te Maasmechelen.
 

Klik HIER voor een filmpje van een hond in dit asiel.
Lees bovendien HIER de getuignis van een andere ex-vrijwilliger omtrent deze hond.

De FOD ( Federale Overheids Dienst) waar men een officiele klacht kan indienen, steekt haar kop in het zand: al jaren wordt dit asielbeleid gedoogd en zij vindt dat er totaal geen sprake is van wanbeleid. Ja, het is er schoon, omdat de poetsvrouw gewoonweg graag poetst, maar gerust met de dweil om een stervend dier heen dweilt.
Ook de dierenarts wordt door de Orde Dierenartsen niet aan de kaak gesteld.

Dit MOET stoppen!
Dit MOET ophouden!

Anno 2010 is het bijna ongelooflijk dat dergelijke praktijken zich nog voordoen in een land als Belgie.

Het is bijna even ongelooflijk dat de gemeentes Maasmechelen, Lanaken en Hoeselt, nog willen samenwerken met dit asiel.
Hebt u ook klachten of er weet van laat het ons weten aub
Ik ben gered uit deze hel, maar nu strijd ik voor mijn vrienden daar. Mensen het is nu of nooit... help mijn vriendjes alsjeblieft....
Teken onze petitie! SLUIT het asiel, er zijn betere alternatieven.

Planten zijn in staat om te reageren op informatie die in licht zit opgeslagen. Ook kunnen ze zich zo’n interactie heel goed herinneren. Dat beweren Poolse wetenschappers. Planten geven informatie over lichtintensiteit en -kwaliteit via een soort zenuwstelsel van blad naar blad door.Wanneer licht op één blad valt, reageert de hele plant, zo ontdekten de wetenschappers tijdens een experiment. Die reactie bleek ook in het donker – dus wanneer de gebeurtenis die de reactie op gang had gebracht al verdwenen was – nog door te gaan. Dat wijst erop dat de plant zich dingen kan herinneren. “We lieten licht vallen op de onderste delen van de plant en we zagen veranderingen in het bovenste deel optreden,” vertelt onderzoeker Stanislaw Karpinski. “En de veranderingen gingen door. Ook toen het licht al uit was. Dat was een grote verrassing.”

Verandering
Karpinski toonde tijdens eerder onderzoek al aan dat planten chemische signalen door hun hele ‘lichaam’ kunnen doorgeven. Zo kunnen ze reageren op veranderingen en dat vergroot hun overlevingskansen.

Beschermen
Uit dit nieuwe onderzoek blijkt echter dat planten verschillend kunnen reageren. Ze passen hun reactie aan op de kleur van het licht dat op de bladeren valt. Dat bewijst dat planten ‘denken’. De onderzoekers vermoeden dat de planten de informatie die in het licht zit opgeslagen, gebruiken om zichzelf te beschermen.

Ziekte
“Als we een uur lang licht op de plant lieten schijnen en deze 24 uur later infecteerden met een virus of bacterie dan kon het deze weerstaan. Maar wanneer we de plant voor het licht infecteerden dan kon deze geen weerstand opbouwen. Dus de plant heeft een specifiek geheugen voor het licht dat meebouwt aan het immuunsysteem en kan zich aanpassen aan de omstandigheden dankzij verschillende soorten licht.” En dat is handig. “Elke dag van de week en elk seizoen heeft een eigen karakteristieke kwaliteit van licht. Dus de planten maken op basis van de informatie die in het licht zit opgeslagen een soort berekening om zichzelf tegen ziektes die tijdens zo’n seizoen veel voorkomen te beschermen.”

Zo kan de plant aan het licht ‘zien’ of een seizoen droog, koud of juist warm en vochtig is. En op basis daarvan kunnen dan maatregelen genomen worden. “Dat vereist een inschatting van de situatie en een passende reactie. En dat is een vorm van intelligentie,” zo concluderen de onderzoekers.

(Artikel van: Brabosch.com)

Palestijnse dierentuin vol uitgehongerde, verwaarloosde dieren