We werden om 7 u gewekt en ik had weer niet goed geslapen door het lawaai aan de kade.
Er staat altijd veel bewaking aan die schepen en die mannen maken lawaai, niet te doen.
Om 5u begon het gebed, dus werd dat afgeroepen door de vele moskeetorens en daar werd ik ook steevast wakker van.
Die schepen liggen soms zo dicht tegen mekaar, dat je door de andere schepen moet gaan om de kade te bereiken, en zo zagen we die eens aan de binnenkant...we vonden onze boot de mooiste.
Na het ontbijt reden we eerst met de bus naar de stuwdam van Aswan.
Je hebt daar een heel mooi uitzicht over het Nassermeer en we zagen één van de tempels die men bezoekt als men een cruise op het meer neemt.
En een raar schip...ik nam er een foto van.



We vaarden dan per motorboot naar de tempel van Filea, die op een eiland is gebouwd en de 'parel van Egypte' werd genoemd.
Deze tempel stond onder water en werd gelukkig gered door het bouwen van de nieuwe stuwdam, want het is een prachtige tempel!
Ik nam hier ook een foto van Bea tussen de bloemetjes!




 

Dan reden we per bus naar een papyrusbedrijf, waar ik een papyrus kocht met mijn naam en die van Wim in Hiërogliefen geschreven, echt mooi!
Een meisje schilderde de letters op het perkament en werkte het af met goudverf.
Op de bus kwam een verkoopstertje van kleine papyrusjes om tussen een boek te steken als bladwijzer...zo had ik er al veel, maar ik kreeg dan ook de gelegenheid om een foto te nemen van het geschminkte meisje.



Dan reden we naar de onafgewerkte obelisk.
Veel is daar niet te zien, als enkel een obelisk waar niks op staat en die op de grond ligt...maar het uitzicht is er prachtig, en het was een serieuze klim...dus wel de moeite waard.
Herlinda wilde een foto van mij nemen met mijn canon, maar ze hield die onhandig vast en keerde hem op zen zijde om de foto verticaal te nemen zonder enige ondersteuning van de lens hetgeen een groot gewicht is...en ik stond daar te trillen op mijn benen van de schrik...bang dat ze die zou laten vallen, zeg...maar 'k dierf niets zeggen of hij lag er gegarandeerd.
Er kwam juist een knappe Italiaan voorbij die mijn angstig gezicht had gezien en hij vroeg mij iets in zijn taal, hetgeen ik niet begreep, maar nu duurde het 'foto nemen' nog langer en ik wilde er zo rap mogelijk vanaf zijn...hij dacht dat ik een Italiaanse was.
Dan vroeg hij in het Engels of hij de foto mocht nemen, en omdat hij zelf ook een dergelijk toestel had zij ik nogal rap van 'JAAAAA' en dus was hij 'mijnen reddende engel' :lol:
Tis ongelooflijk, maar ze had ondertussen ook al een foto genomen, hé...en die viel ook wel mee...deze nam dienen Italiaan.
Ik liep naast Hassan doorheen de soeks (die aan elke bezienswaardigheid te vinden zijn) en nu waren die verkopers niet zo opdringerig...omdat ze dachten dat wij een koppel waren...'you lucky man' zei er ene en ik wist eerst niet hoe ik moest reageren tegenover Hassan, maar we moesten er toch hartelijk om lachen.



Terug op het schip aangekomen, nam ik mij een heerlijke douche na onze frisse citroenthee en dan vond ik dit op mijn bed...schoon hé?



We aten in de eetzaal en waren dan alweer weg.
Nu gingen we naar een botanische tuin op een eiland en ik keek daar echt naar uit.
Ook omdat we dan in een feloeka mochten meevaren waar ik al zoveel foto's van had genomen.
Ik vroeg aan die kerel waarom hij bovenop het roer zat en hij ging mij dat uitleggen.
Na een tijdje riep hij mij bij hem en ik mocht het roer overnemen...en dan begreep ik waarom...ge kunt dat roer niet zomaar keren zoals je zelf wilt, je moet een touw laten vieren en er kracht op zetten.
Er kwamen andere feloeka's af en ik geraakte wat in paniek...maar wij hadden voorrang...euh...op het water zijn er verkeersregels en in het verkeer niet???
Daar weten ze alleen hun toeter goed staan en voor de rest trekken ze zich niets aan...raar!
Hij bleek Nederlands te praten, zei dat hij een Nederlandse vriendin heeft die in haar land woont en soms zien ze mekaar, en hij heeft daar ook efkes gewoond.
Linda vroeg aan Adel "dragen die een broek onder dat kleed?", maar zij wist niets van het feit dat hij Nederlands verstond, hé!
"Opletten, die verstaat dat, zen!"
Hij lachtte en zei..."ik draag er twee voor de kou" en Linda kreeg ne rooien tomaat :lol:

    

De Botanische tuin viel wat tegen, omdat er vele nooit geziene bloemen werden beloofd, maar die waren niet veel te zien...gezien het seizoen...winter in Egypte.
We zagen wel mooie bomen en af en toe een aparte vogel, zoals ook een witte reiger.



We waren nogal vroeg terug aan boord en hadden nog tijd om iets te gaan doen, dus besloten enkelen, waaronder ik om naar de soeks te gaan, onder begeleiding van onze gids...die beter zou kunnen onderhandelen met de verkopers. 
Hij liep een gans eind met ons, terwijl je via de eerste zijstraat al in de soeks kwam en we begrepen het eerst niet.
Er wilden mensen naar een kruidenwinkel gaan en dus bracht hij ons bij enen.
Ik nam enkele kruiden, vroeg naar prijzen, maar dat zou die kerel mij achteraf geven.
Ik nam 4 vanillestokjes, curry, een zakje Egyptische thee en dat was het.
"25 euro" zei die kerel tegen mij en ik dacht dat ik het verkeerd begrepen had.
Dan zei hij 15 en dan 20...ik werd er wat kwaad om en haalde er Adel bij, die zei dat het een goede prijs was...euh?
Ik ging er niet mee akkoord en wilde alles weg leggen, maar dan liet ik mij toch overhalen en kocht de vanillestokjes voor 7 euro.
Ik begreep dat het vrienden waren van Adel en ik wilde niet langer met hem mee, dus besloot ik om terug naar het schip te gaan...Hassan en Sylvia, die ondertussen genezen was, gingen met mij mee.
We liepen via de binnenstraten en niet via de grote laan en we kwamen overal kruidenwinkeltjes tegen met hopen...dan begrepen we het...onze gids krijgt daar zijne percent.
Enfin, nu werd Hassan weer aangesproken met "you lucky man", omdat hij nu tussen twee vrouwen liep en hij vertelde Sylvia wat er eerder die dag was gebeurd...hij vond het plezant, natuurlijk!
We kwamen voorbij een moskee voor mannen en één voor vrouwen en ik wilde dat wel eens vanbinnen zien.
Ik moest dan wel Hassan zijn pet opzetten en ik met Sylvia mochten een kijkje nemen.
Hassan is oorspronkelijk van Irak, dus ook een Arabisch land...hij begreep de taal en de gewoonten van Egypte.
Hij gaf me enkele tips die ik kon gebruiken in het omgaan met die verkopers.
Wij Westerse mensen krijgen met onze opvoeding mee dat we tegen iedereen vriendelijk moeten zijn en moeten antwoorden wanneer ons iets gevraagd wordt...en ook in mijn job is dat een noodzaak...maar niet in Egypte.
Vrouwen die niet in bepaalde mannen zijn geïnteresseerd, negeren die mannen, hebben geen oogkontant en antwoorden niet wanneer hen iets gevraagd wordt...zij doet dat enkel wanneer ze interesse heeft in de man.
Zo zien zij ons dus...als een gemakkelijke prooi.
Goed dat ik dat nu wist...dan wilt ge vriendlijk zijn, hé!



Om 19u15 moesten we in de bar zijn, omdat Adel ons uitleg gaf over Aboe Simbel, zodat hij dat daar niet moest doen.
Omdat de gidsen niet in de tempels binnen mogen uitleg geven en omdat er dan minder volk is en we de zonsopgang ginds zouden kunnen zien.
Om 20u aten we en we gingen nu vroeg in bed...de volgende dag was het vroeg op de staan.