Een kleine knaap zit op de bus en naast hem zit een man die een boek aan het lezen was. Plots ziet de jongen dat de man de boord van zijn hemd achterstevoren aan heeft en vraagt waarom de man dat doet. "Ik ben een vader." waarop de jongen zegt; "Mijn vader draagt zijn hemd niet zoals u." "Maar ik ben vader van velen." zegt de man, waarop de jongen; "Mijn vader heeft 4 zoons, 4 dochters en 2 kleinkinderen, maar die draagt zijn hemd niet zoals u." De priester wordt een beetje ongeduldig en zegt: "Dat is omdat ik vader ben van honderden." De jongen zit een tijdje stilletjes na te denken en zegt dan fluisterend: "Zou je dan niet beter uw broek achterstevoren dragen in plaats van uw hemd?"
Dit is nu wat ik de vorige keer bedoelde met 'dancing on ice' Ik ben daar samen met Giovanni naar gaan zien. We hadden oud brood meegenomen en hij smeet het naar de eendjes. Die arme beestjes hadden het echt niet gemakkelijk op dat ijs en ze slierden dan ook dikwijls uit. Ze moesten het ook opnemen tegen enkele meeuwen, die het wel gemakkelijker hadden, hé! Giovanni probeerde het brood toch eerlijk te verdelen. We zijn dan ook naar make gereden, en terwijl Giovanni lekker warm binnen zat, was ik de koude aan't trotseren om die ijsfoto's te gaan trekken op het maïsveld achter make's tuin. Ook de rijm was prachtig. En hier en daar zag je nog een bloemknopje of een half bevroren plant of bloem ergens verscholen tegen de kou. Om foto's te nemen is het wel een heerlijk weertje...maar om in te werken, da's wat anders!
Op kerstdag zelf zijn we naar Bellingen getrokken (niet ver van Halle), waar Wim zijn jongste broer woont. We gaven onze kado's aan zijn ouders...een deken voor zijn ma met 'liefste mama' op en een schattige beer en chocolatjes...een stereo met CD-speler voor zijne pa (gekregen van Ben en Robby, want we vonden de juiste maat niet voor op zijn schouwmantel te zetten en zij hadden die nog staan...lief van hen, hé!) en hondenkoekjes plus bijtring voor Tuur, hun hondje. Ze waren er echt blij mee. Raymond had het al geraden, omdat Wim de maat van zijn schouwmantel had gevraagd...slim hé ! Foto1: Raymond, Wim zijne pa Foto2: Wim zijn ma, Marie-Louise Foto4: Wim zijn oudste broer Patrick met Mimi en Brenda Foto5: Mijn boys met Martin en Arnould
Arnould (hun oudste zoon) kreeg préé en de voetbal-fotolijst waren we naar stonden te kijken, toen ik met mijn grote handtas die vaas tegen de stenen sloeg...en dat verhaal werd er natuurlijk bijverteld We waren wel een half uurtje later, omdat we bijna niet uit ons bed geraakten, na het ochtenduur (4u) van de avond ervoor. We moesten er om 13u30 zijn en 't is ook een klein uurtje rijden. Wim zijn ouders laten altijd een traitteur komen, maar de soep was door Dirk zijn vrouw gemaakt. Dirk diende op en dat ging zonder problemen. Niet moeilijk...hij heeft een opleiding van kok genoten in een hotelschool. Hij oefent de job wel niet uit. Wim heeft ook in een hotelschool gezeten, maar hij volgde de opleiding slager en voert de job uit. We aten lekkere soep en een heerlijk voorgerecht met een héle lekkere hoofdschotel.
Patrick, Wim en Dirk roken alledrie, maar geen van hen waar hun vader bij is. De vrouwen roken ook alledrie...ikke, Catherine en Mimi, maar wij gingen naar buiten, zenne en hadden veel plezier. We zijn tot na 20u gebleven en het was een plezante dag.
We hebben kerstavond bij make thuis gevierd en haar vriend Roger was er ook bij...ik noem hem Roger...op zijn Engels uitgesproken. Ik was dan pas om 15u30 thuis van mijn werk en we moesten om 17u in Puivelde zijn, om groenten te helpen snijden...dat was nip, want de boys en Wim hadden zich nog niet eens gewassen...mannen hé, die denken dat ze de tijd van de wereld hebben...en op wie moet je dan wachten???...juist! Ik gaf make haar kado...een trap met kerstman aan en versieringen...en voor Roger een kadobon van de colruyt om films mee te kopen. Omdat ik op 1 januari de laten heb. Mooie foto, hé...van klein naar groot De tweede foto is mijnen oudsten Giovanni met mijn broer zijnen oudsten Robbe
Een uurtje later kwam de rest van ons gezelschap binnen gewaaid...mijn broer Joeri met zijn vrouw katia en de boys Robbe en Tibo...mijn tante Ingrid en nonkel Danny en mijn tante's zus Vivianne...en die zussen zijn echte lachebekjes...ge moet gewoon meelachen als die lachen. We dronken eerst een aperitiefje en dan gingen we aan tafel. Eerst soep die mijn schoonzus had gemaakt en die was zo lekker, dat ik drie borden op had. Ik had dan bijna geen plek meer voor de gourmetschotels en groenten, zeg! Foto 2 is Tibo, mijn broer zijn jongste zoon Foto 4 is make en Vivianne
Na het eten speelden we een spelletje. Iedereen had 4 pakjes per persoon gekocht van hoogstens 5 euro (Ik en Katia iets meer voor onze boys die ook meededen) Eerst moesten we een zes smijten met de teerlingen, om een pakske te mogen pakken, dat open te mogen doen en voor ons te mogen zetten. Maar dan was dat nog niet van ons! Ik had 3 pakskes voor me staan, mijn schoonzus zeker 8 en Roger had na een héle poos eindelijk zijn eerste pakske...een lat chocolat. Foto 1 is Wim en mijn tante Ingrid Foto 2 Roger en mijn broer Foto 4 ik en mijn schoonzus Foto 6, Roger is content met zijn stuk chocolat
Als de pakskes waren uitgepakt, moesten we een één smijten, om een papierke te trekken en een opdracht uit te voeren. Foto 1 broer en zus die zich van plaats verzetten Foto 2 moeder en zoon
Soms was dat een mispoes...soms mochten we een pakske pakken en onder onze stoel leggen...maar soms moesten we omruilen van plaats of enkele plaatsen opschuiven, en dan waren we de pakskes die voor ons lagen kwijt...spannend, zenne! Soms was dat een kartonneke waar ge aan moest trekken, waar dan confettie uit kwam gespoten. Soms was dat een onozel pakske...een stuk zeep in penisvorm of in trofee-vorm (en wij wonnen die, vaneigest ) Soms was dat iets nuttigs zoals een piellamp, die ik kan gebruiken om de huisnummers te kunnen zien in het donker. Soms was dat om iets lekkers mee te kunnen maken, zoals een kommeke om een kaarske onder te zetten en chocolat te laten smelten. Soms was dat iets in de kerstsfeer...soms in de eetsfeer, zoals de 3 pakken senseopatjes...een miskoop van mijn broer, want ze hebben gene senseo Wij hadden ons viertjes toch een heleboel pakskes verzamelt. Ik had mijn piellamp en marnick zijn vergrootglas en chocolattesmelter. Giovanni had de map die hij graag wilde hebben, en de confettiebuis...die kreeg hij op 't einde van mijn broer...en wij dan allemaal naar buiten om die confettie te laten vliegen op de straat.
Dan aten we een stuk ijstaart of een kerststronk met een tas koffie...zalig! Mijn nonkel en mijn broer hadden een tikske te veel op, maar hadden gelukkig hun Bobetteke mee, die hen veilig naar huis brachten. Thuisgekomen de foto's nog bekeken en om 4u in mijn bed, zeg! Maar het was de moeite waard...zoooo plezant
We zijn dit weekend bijna niet thuis geweest. Wim moest zaterdag een halve dag gaan werken...héél soms werken ze ook in een weekend. Ik trok naar de winkels, omdat Ben en Robby een knappe kerstvaas hadden meegebracht, ging ik ook naar iets zien...een kerstman voor den Ben en een paspopje om juwelen aan op te hangen voor ons Robby. We vertrokken dan naar oostende om een weekendje bij hen te blijven logeren. We namen eerst wat kerstsfeerfoto's met vooral ons 'miss Robertina' (nu zonder rode pruik ) als fotomodel...en 't was precies of ze dat al jàààren deed...een natuurtalent, zeg nu zelf!
We kregen een taske koffie bij onze vrienden, met een klein glaasje koffielikeur bij, en dat smaakte, zeg! Dan zijn we naar Ravelingen getrokken, waar we eerst in de bar iets dronken, een aperitiefje, ik dronk een ammarettoke on the icerocks! Het restaurant was helemaal boven op ik peis 't negende verdiep...en daar had je een fantastisch mooi uitzicht op oostende en omstreken. Spijtig dat het donker was, dan zouden we er foto's van kunnen trekken hebben...enfin, we hebben het toch geprobeert, maar tja...glas en donker, dat gaat niet, hé! We aten eerst een voorgerecht en dat was echt jammie...een lauw slaatje met scampie's in een speciaal sausje. Als hoofdschotel had ik steak champignonsaus genomen met frietjes...ook om je vingers af te likken, zo lekker!
Ik had geld genoeg meegepakt, maar we mochten van Ben niet betalen...hij trakteerde, zeg! Wij hadden de vorige keer getrakteerd, maar dat was speciaal voor hun verjaardag! We dronken nog een taske koffie in de bar, maar er werd muziek gerdaaid en nogal luid, dus waren we weg naar een ander cafeetje...eentje dat we dankzij Ben en Robby al héél goed kennen...daar nemen ze ons altijd mee naartoe. Ik bestelde een ammaretto, om in dezelfde trant voort te doen, maar de vriend van Rudy had mij verkeerd verstaan, of zijne vriend Ronnie had het verkeerde gegeven...die amaretto zag ineens beigebruin...was dat toch wel bailys, zeker! Geen probleem...dat drink ik ook...en nog enen...en nog enen...en nog enen...en zelfs nOg enen... ...dat smaakte zo goed, hé! Niks van gevoeld...misschien wat teveel ijsblokskes in gedaan, 'k weet het niet...ofwel kan ik er nogal goed tegen...en 'k moest nu niet rijden, hé! Ze hebben daar ook veel keuze in het bier en daar hebben Wim en Robby van genoten...Ben noemde die avond Bob. We hebben veel herinneringen opgehaald en veel gelachen. Ik ken Robby al 8 jaar en zij was er bij toen ik Wim leerde kennen. Die avond zo'n 5 jaar geleden, zijn ik en Robby tot 14u uitgegaan en Wim dacht al niets met mij te beginnen, omdat wij zo'n uitgaanders waren. Maar dat was eens een uitzondering, want anders waren we altijd voor 11u thuis Wim had al geslapen en gaan fietsen met de wielerclub waar hij toen lid van was. Hij noemde haar een 'levenslustige dame'...zal nog niet...ik ben ook met meisjes van 18 jaar uitgegaan tijdens mijn studie's verpleging, terwijl ik al dertig was, maar die waren al rap moe en ook rap naar huis. Maar Robby niet, zenne en ze was dan toch ook al 53 jaar, hé!...en dan van 's morgensvroeg wakker zijn en uitgaan tot 14u... Ben wilde niet dat wij alles betaalden, maar wij wilden niets aanpakken, want hij had al genoeg getrakteerd. Maar niksvan...dan maar als préé voor de jongens gegeven voor hun Nieuwjaar...en die waren daar superblij mee! We hebben terug op 't appartement zitten tetteren tot bijna 4u. De volgende dag aten we boterkoeken en namen we foto's van een klein kerstvrouwtje...Bijoux.
We zijn dan naar de kerstmarkt gegaan, op onze koop en in een winkelgallerij waar een reuzekerstboom staat.
We moesten onze voeten laten opwarmen in een gezellig cafeetje, want die waren bevroren. We zijn ook naar het stadspark getrokken waar mooie kerstversieringen hingen, echt prachtig! Het uurwerk was versierd en er hing een grote luster boven het meer.
Dan begon mijn digi te mankeren en dat was niet de eerste keer. Ik en Giovanni hadden de lens al eens uit mekaar gevezen, omdat er vuil tussen zat, maar ge kunt daar moeilijk aan. Toch werktte hij terug en dan ineens nu altijd maar uitvallen. Ik stak er andere batterijen in en 't was gedaan...die konden zeker niet tegen de kou...was wel ambetant! Ik heb toch ook nog het mooi versierde casino kunnen fotograferen en een soort fontein.
We kregen nog een hoop films en boeken mee om te lenen en dan reden we om de boys naar Denderbelle...in de dichte mist, je kon maar 50 meter ver kijken! Ik was blij dat Wim reed, aaaaaamai! Het was weer een supertof...keigoe...megaplezant weekend...we hebben ervan genoten!!!!!!
We hebben het hier al ENORM druk gehad. Eerst een druk weekend, we zijn gewoon niet thuis geweest. We zijn een weekend bij onze goede vrienden Ben en Robby (romx46) blijven logeren...foto's en verslag volgen later. We hebben geen kerstverlof...Wim was wel gisteren en vandaag thuis. Ik enkel vandaag en morgen is het weer een werkdag voor ons. Donderdag heb ik misschien sjans...omdat ik en mijn hoofdvepleegster allebei dezelfde toer hadden. Ik heb meer overuren dan haar, dus mag ik thuisblijven, maar ik sta van eerste wacht. Gisteren kerstavond bij make gevierd...foto's komen ook later. En vandaag kerst bij Wim zijn broer...ook deze foto's volgen later. Jullie zien het...ik sta ongelooflijk achter op mijn blog...met mijn artikels en mijn blogbezoekjes. Ik vraag alleen...heb geduld met mij. En bedankt voor de mooie e-mails...echt plezant! Via deze weg wensen we jullie
Ik had geen sjans vandaag...hélemaal geen lucky day! Ik moest volledig omrijden te Moerbeke-Waas en de oorzaak was een groot accident. Moerbeke is in twee gesneden door de expresweg en ik moest aan de andere kant zijn. Ook de expresweg was via de Kruisstraat niet meer te bereiken. Ik had wel sjans dat ik mijne weg nogal goed ken en ik geraakte zonder omleidingsborden ter bestemming (waren nergens te bespeuren) Er stonden twee agenten aan de afsluiting, maar ik had het al via de radio vernomen. Het weer viel niet mee...het was wel niet glad...dat had ik al getest door hard te remmen. Toch begon ik ineens in een bocht een kleine 'break-dance' te doen. Ik kon mijn autootje recht houden door wat bij te sturen...dus sjans dat ik niet uit de bocht vloog, hé! Na het werk ging ik met Wim naar de Euroshop om kerstgeschenkjes voor zijn ouders en petekindje (zoontje van zijn jongste broer) We waren naar de voetbalkado's aan't zien voor een kleinigheidje, om dat samen met zijn pré af te geven...met die grote sjacoche die ik van een patiënte kreeg (ik kreeg er al 4 in totaal) en ik keer mij om alles beter te bekijken. Ik hoor ineens...KABOEM...ergens in de winkel, maar wel dichtbij...en ik had eerst niet door dat ik de veroorzaakster was van het lawijt...een vaas op staander tegen de stenen! Ikke met schaamrood tot achter mij oren, want ik was ineens het 'toppunt van aandacht' Een gast kwam de scherven opvegen, maar riep er iemand bij, want het was niet zijne gang! Ik keek naar het prijskaartje...zo'n 22 euro...en verwachte mij al aan een rekening! Die dame was wat boos, dat zag je "je moet wat voorzichtiger zijn, hé madammeke" na mijnen uitleg van mijn grote sjacoche...ze verdween...wij bleven wachten op die rekening...en die kwam niet...had ik sjans, zeg! Maar wacht eens efkes...drie keer sjans...en scherven brengen geluk!!!!!!!!! Nu liep ik al zeker 3 dagen met 2 win for life's in mijn grote sjacoche en ik had die nog niet eens afgekrast. Ik ben daarjust rap mee begonnen zie en wat peisde?
NIETS...NOPPE...RIEN DE KNOTS...NON DE BOTTEN!
Pfff en ikke maar denken dat die 'notsoluckyday' toch eerder een lucky day was! 'k Had ze beter laten zitten waar ze zaten, zenne! Amai!
Dit is het vervolg van de Bazel-Foto's. Ik was met de boys wel al eens in het kasteel en rondom geweest, maar dan waren we niet zo ver gegaan en nu was dit brugje met hekske een ontdekking...en een foto-nemen waard. Ik ga soms op fototocht en denk dan "wat moet ik nu fotograferen...geen paddestoelen meer te zien, geen bijtjes, geen bloemen...niets anders dan afgevallen bladeren" en dan begon het nog te regen ook. Maar toen ik tussen de struiken zat, zag ik de ene geschikte fotoshoot naar de andere...en zie hier het resultaat...ikke die niet meer weet wat te fotograferen ...tis toch weeral een reeks geworden van een 18-tal foto's, hé! Gisteren zijn ik en Giovanni, die vrij was door zijn examenperiode, naar 'Dancing on ice' gaan zien en ik heb dan weer foto's genomen...maar daarover meer als ik de foto's op mijn blogske zet.
Ik heb feitelijk iets verzwegen van zondag...ik heb namelijk iemand gezien die ik feitelijk niet mocht zien, omdat die persoon iets aan't doen was dat niet mocht. Met andere woorden...ik heb haar betrapt...op vreemdgaan! Ik zat dus met de boys in den Antus en ik herkende haar direkt...Robby...euh? Wat doet zij hier? Ze zit toch in Oostende? En wie zit daar bij haar? Diene tovenaar die Harry Potter ook goed kent. Hij zag dat ik hen betrapt had en wilde mij verblinden of zichzelf onzichtbaar maken door gebruik te maken van één of andere toverformule. Die deed het duidelijk niet, want ik zag hem toch en trok een foto...tot zijn ongenoegen. Ik denk dat het door den alcohol kwam dat die formule niet werktte...de tafel stond vol lege wijnglazen. Robby deed alsof haar neus bloedde...zij dacht waarschijnlijk dat ik haar minnaar niet zag...pech voor haar...ik zag hem toch! Hoe moet ik dat nu aan haar ventje Ben gaan zeggen, de zaterdag dat eraan komt! Ik zal het zéér voorzichtig moeten doen. Nu krijgt hij geen schoon roos sjacohke, maar de ontrouw van zijn vrouw op zijne schoot geworpen...de arme ziel!
( 'k Heb weer met een programmake van Cyber_omatje zitten spelen)
Gisteren was een rustige dag voor ons...toch voor mij en de boys. Wim is met de overgebuur Luc naar Opwijk gereden om er dia's te bekijken over wielertoeristen die naar de Pyreneeën zijn geweest. Luc zou graag een wielerclub oprichten met sponsers en dan trips gaan doen naar het buitenland. Zoals Wim die ooit naar Frankrijk is gereden met de club waar hij vroeger lid van was. We gaan al beginnen met een weekendje Ardennen volgend jaar rond mei en misschien eens naar Parijs...zou tof zijn. "Dan kunnen de vrouwen achterkomen" zei Luc..."Neenee, wij zullen al vooroprijden" (wij met den auto, hé!) gaf ik als antwoord...aja! Hij was wel al om 23u thuis...dus nog een film opgezet en ons viertjes naar zitten kijken. Vannemorgen was hij al vroeg weg om met de buren een wielertoer te gaan doen. Ik ben met de boys naar het stationsplein gaan zien, want als je de stadsfolder mocht geloven, dan waren er steltlopers, acrobaten, jongleurs, clowns en allerhande andere theaterfiguren en artiesten te zien...beginnend aan het stationsplein en eindigend om 19u op de markt met een spetterend vuurwerk. Na eerst wat foto's te hebben genomen aan het station en de enorm grote ijzeren bol, gingen we op zoek naar die theaterfiguren.
We vonden enkel een jongleur die met vuurfakkels aan't jongleren was, maar hij had er genoeg van (de fakkels vielen meer op de grond dan wat anders) en hij stopte ermee. We zagen wat kinderanimatie, zoals grote zeepbellen maken...die kerel vroeg aan de boys of ze dat wilden doen voor 2 minuten, maar dat zagen ze niet zitten
We liepen de Stationstraat door, een winkelstraat die van het Stationsplein naar de markt loopt, in de hoop daar andere artiesten te vinden. We kwamen een Engelsman tegen, niet verkleed en die daar niks stond te doen. We zagen twee clowns, of wat ervoor doorging (enkel wat witsel op hun gezicht) die er ook al de brui aan gaven en weg waren. Ook twee steltloopsters, het meest bezienswaardige van gans die groep 'artiesten', die ook al niet rap genoeg naar het stationsplein konden lopen. Twee Aliëns zagen we ook...die de mensen begonnen te fotograferen die van hen foto's namen, en naar een kinderfietsjke zaten te staren om één of andere reden...tof, zenne!
Aan de markt gekomen, zagen we ook nog een acrobaat staan...ik denk toch dat het ene was, omdat hij aan een stelling stond waartussen een koord was gespannen...maar die deed ook niets...jongens toch! Er werd ons levende standbeelden belooft...maar de enige beelden die we zagen waren degene die er al jaren staan...zoals die 3 rennende naakte tieners, die ooit op het Stationslpein hebben gestaan en nu een plaats op de markt hebben gekregen. Ik nam ook een foto van het reuzerad dat 38 meter hoog is en van het gemeentehuis.
We zijn dan iets gaan drinken in de Tia en daarna iets gaan eten in den Antus, waar het goed warm was...een croque Antus...is met bolognaisesaus. Nog wat sfeerbeelden getrokken...het gemeentehuis in het donker en de boys aan de kerremis...met Marnick zonder armen..."Nee mama, ik moet geen jas aandoen, want ik heb mijnen dikke trui aan en mijnen bodywarmer, da's genoeg!"...en dan hebben ze het koud, hé!
En dan terug via de Stationstraat naar het Stationsplein gewandeld...op zoek naar die artiesten van in de folder, die we tot nog toe niet gevonden hadden...zoals een reuzegroot rondlopend oog????? Die Engelsman bleek aktief te zijn geworden en jongleerde balletjes via zijne mond...slikte ze binnen en vond ze na schudden in zijn gat...lossendoor zijn broek, zeg! Niet de moeite om te fotograferen...niet verkleed en o zo saai! De boys naast een kerstboom met kerstverlichting op de achtergrond in de Stationstraat...dat was veel interessanter!
We dachten dat we de ganse groep artiesten op het plein zouden tegenkomen, maar geen kat te zien! Het was dan al bijna 18u en dan zouden ze daar verzamelen om naar de markt te wandelen in een grote stoet...we zijn dan maar naar huis gegaan...zo'n grote teleurstelling, zeg! We liepen wel voorbij een 'parking voor artiesten' en ik peis dat we ze gezien hebben...waarschijnlijk ontwakend vanuit hun bestelwagens ...'t was te koud om door de straten van Sint-Niklaas te lopen, zeker? Maar alléé...we hebben er een moeder-zoonsdag van gemaakt en hebben ons toch geamuseerd.
Wat vinden jullie van mij? Schone madam, hé? En pas op...da's dan nog niet eens van mijne schoonste kant getrokken, zenne! Oesje, dat begint hier ineens te stinken...'t zal stoEFerij zijn Neenee, ons Robbyken heeft revange genomen...pay-backtime! ('k Was zo stom om haar de link door te geven van dat programmake van bij Cyber_omatje) Ze dacht zeker "Gij mij zo veranderen gelijk of ik kreeg ne face-lift, zal ik es terug bij jou doen, zie!" en voila...ziehier het resultaat!
Da's ook een plezante foto, ook in 2006 in safaripark 'le Monde Sauvage' getrokken. We mochten normaal geen ramen openen, maar als toerist zijnde doe je dingen die juist niet mogen, hé! Dus wij onze vensters open en ook open dak. En dan maar die giraf proberen lokken met een koekske. Het lukte deels, hij kwam dichter, maar dichter dan dit kwam hij niet en hij kwam niet aan het koekske. Spijtig...maar misschien wist hij het van mij van toen ik kleintjes was, dan ging ik met mijn ouders naar de zoo van Antwerpen. Ikke maar zagen en zagen voor een pak mokskes om aan de giraffen te kunnen geven. Ik kreeg diene pak, maar ik hield hem schoon voor mijn eigen...ik was een echt hebbertje, hé! Make heeft dat fotootje nog en ik pak die zak stevig beet, met zo'n gezichtje van "Hij's van mij en ik los hem nooit meer!"
Deze foto's dateren nog van eind november...zolang is het geleden dat ik op fotorooftocht ben getrokken. Het slechte weer liet het niet toe...ofwel giet het of het hagelt en daar dan nog eens die wind bij...probeer dan maar eens ne foto van een bladje te trekken Ik merk ook op mijn trektochten dat er veel wantrouwen is onder de mensen. Die maan in de vorige reeks nam ik in Puivelde en ik zag het bij het passeren, dus reed ik achteruit, ik parkeerde mijn auto en ik ging die dreef in, waar ik een schoon zicht had op die maan en dienen boom. Een man kwam van zijn boerderij een kijkje nemen en kwam mij zelfs achterna in die dreef om te vragen wat ik daar deed. Toen ik mijnen digi liet zien, hij de maan ook zag en ik zei dat mijn make in Puivelde woont, was hij gerustgesteld. Ook toen ik de zonsondergang fotogrageerde te Temse, kwam er een oudere man van zijn erf af en hij hield mij in de gaten. Idem dito toen ik voor deze fotoreportage op toer was en ik mij efkes aan de kant had gezet, omdat het nog iets te donker was om te fotograferen. Ik ben dan maar wijselijk vertrokken en ben naar het kasteel Wissekerke te Bazel gereden. Ik had brood meegebracht voor de eendjes en ik stond bij die ezel die je op de foto ziet. Een werkman was hooi aan't vergaren om hem eten te geven. Een wandelaar passeert mij en keert na een 100-tal meters op zijn passen terug. "Ge durft de ezel niet voederen, zeker?" Ik antwoordde: "Nee, da's brood voor de eendjes. Er staat duidelijk op dat bord geschreven dat we de paarden en ezels niet mogen voederen." Volgens mij was dat iemand van daar die mij op heterdaad wou betrappen...jongens toch, kan men zijn hobby niet meer in rust en vrede uitoefenen zonder dat men op de vingers wordt gekeken met een wantrouwige en strenge blik...pfff! Enfin, ik ben verder gewandeld de natuur dieper in en ik kwam voor de rest geen kat meer tegen...gelukkig! Kon ook niet anders, 't was wééral eens beginnen regenen. Ik zag mooie dingen die het fotograferen waard zijn, zoals een vergaan blad, waarvan enkel de nerven over bleven...duiven net ontwakend op een tak...het kasteel...enz...mooie natuur!
We hebben een jarige vandaag...ROBBYke! Ze is nu 61 vanaf nu! Ze heeft ook een blog, maar ik ken Robby (blog ROMX46) al wat jaartjes...nog van voor seniorennet bestond. Ik heb sennet trouwens leren kennen via Robby. En we hebben al héél wat samen meegemaakt en supervéél plezier gehad amai! Ik kan stoten vertellen, maar dan ben ik morgen nog bezig, hihi! Ongeveer een 5-tal jaar geleden zijn ook Wim en haar ventje Ben erbij gekomen. We zijn vrienden voor het leven!!!!
HAPPY BIRTHDAY zoetje...our birthdaygirl... van mij, Wim, Giovanni en Marnick!
Amai, da's een plezant programmake...ik amuseer mij daar rot mee. Ik heb weer een aantal 'zotte' foto's. De zotste eerst... 'Miss Roberta' en 'Miss Alexandra'
Ik heb de zaterdag twee rare kwieten op bezoek gehad, hé...nie te doen. Ze zeggen van mij dat ik een beetje 'zot' ben, maar ge moet eens naar dees twee kijken...die zijn 100 keer zotter dan mij en bij mij is't al erg!!!! 'Robby Reggae', 'Pink Benny' en 'Rom-triple-X' hihi...neje, ik kom just van het blog van CYBER_OMATJE en 'k heb mij daar reuzegoed geamuseerd!
Gisteren had ik een zware dag. Ik had de morgendtoer en ik voelde niks toen ik opstond...ook niet toen ik gegeten had en naar mijn eerste patiënte vertrok...maar plots kreeg ik steken in mijn maag! Zo erg, dat enkele patiënten voor verpleegster speelden en mij een pilletje tegen maagpijn gaven...de rollen waren omgekeerd Het bracht echter totaal niks op, het verslechterde alleen maar. Ik deed mijn best en sleepte me voort...van de ene post naar de andere...in een vertraagd tempo en met helse pijnen...tot ik het niet meer uithield. Ik heb naar mijn hoofdverpleegster gebeld en naar enkele collega's, die de laatste 5 patiënten van mij overnamen. Ik zou hen misschien nog gedaan hebben, ware het niet dat die enen een zware patiënt is, waar ik 's morgens al zoveel moeite mee had gehad om hem uit zijn bed te halen, in zijn rolstoel aan tafel te wassen en in de zetel te zetten...dat was een marteling, want ik had geen beetje macht en zijn vrouw is liever lui dan moe...zij ligt de ganse dag op de zetel en laat ons sukkelen met haar demente man van groter dan 1 meter 80...zelfs gisteren, terwijl ze het kan,hé! Héél soms helpt ze wel eens, maar de keren dat ze dat deed is op 1 hand te tellen. En ik zou er voor de tweede keer naartoe gemoeten hebben om hem uit de zetel te nemen en op de WC te zetten, dan weer de rolstoel in en terug in de zetel...pfff...ik had daar de moed en de fut niet meer voor! Mijn ene collega moest al voor een zieke inspringen die met buikgriep thuis zit...en dan nog die zware patiënt van mij, zeg! En mijn andere collega nam er drie over...ene patiënt hadden ze overgeslagen, maar die vond dat gelukkig niet erg. We hangen wel sterk aan mekaar, ons team. Ik ben naar huis gereden, heb de rolluiken naar beneden gedaan in de living (boven hebben we die niet) en ik ben op mijne zetel in slaap gevallen tot 16u. Dat heeft deugd gedaan, want ik was weer genezen...de pijn was weg.
Vandaag heb ik ook geen maagkrampen gehad en ik heb goed kunnen doorwerken. Mijn collega, de vaste verpleegster van de toer die ik nu deed, kwam daar met een verhaal af van een man van 35 jaar die zich in vol ornaat liet bewonderen. Awel...ik geloof haar, want ik heb vandaag hetzelfde bij dezelfde patiënt meegemaakt. We moeten een wondje bij hem verzorgen aan zijn stuit (boven zijn poep, dus hé!) en hij had een badjas aan toen ik binnen kwam. Die deed hij uit en hij ging volledig naakt op de zetel zitten...met zijn poep omhoog. Daarna deed hij zijn badjas zelfs niet direkt aan en stond hij gewoon in zijnen bloten met mij te praten, terwijl zijn vrouw de keuken ondertussen opdweilde. Mijn collega heeft zelfs gezien dat ze allebei naakt rondliepen. De meeste mensen zijn aangekleed, toch voor een wondzorg...dit maken we dus niet veel mee...maar mijn ventje is van veel beter materiaal en body voorzien, zenne! Mijn hoofdverpleegster vertelde ons dat zij ooit heeft meegemaakt dat een koppel lag te seksen terwjl zij binnenkwam en er zeker niet mee ophield. En een mannelijke collega idem met datzelfde koppel. Da's ongelofelijk zoiets, hé!
Zaterdag was het kuisdag...'t was nodig. Met die lates nog niet veel tijd voor gehad. Mijn broer kwam met zijn twee boys om onze sinthesiser, omdat hij hem waarschijnlijk ene gaat kopen en eerst wil zien of het wel de moeite waard is. We waren juist klaar met kuisen en ons eigen op te kuisen, toen onze beste vrienden Robby (Romx46) en haar ventje Ben met hun hondje Bijoux op bezoek kwamen. Ze had eerst een sms gestuurd "We gaan toch niet blijven slapen, hé! Haha. Xjes" Tja, ik had hen op haar blog komen verwittigen, zo met een chocolade-koekske-button, dat ze geen eten kregen bij ons...enkel een koekske. Robby dacht zeker al..."Amai, als we dààr dan géén eten krijgen, dan verhonger ik nog...en da dan tot sanderendaags! Mij nie gezien, zenne!" Maar ze hadden zich voorzien...een bakske eten voor Bijoux en boterhammekes voor zichzelf. Ze waren er om 16u...en wat bleek...ciderwijn kregen ze, maar zelfs géén koekske! Daar moet nogal wat rondgegaan zijn in dat koppeke van hen, peis ik! En dat nadat we een mooi kerststukske hebben gekregen, iets speciaals in een zwarte vaas. Robby dacht zeker: "Aaaaah ik krijg geen koekske...dan steek ik mijn tong uit, nem!" En die beweert dan op haar blog van een 'braaf meiske' te zijn en 'altijd braaf geweest'...kunt ge dat nu geloven? Wim zie "Den cider is op en 'k em honger, zijn we weg!"
Awelja, ik en Wim hadden een planneke, natuurlijk...we wilden hier geen lijken in ons huis en ons bij de polies moeten verantwoorden, waarom ons bezoek gestorven was van den honger...en Robby had al aan Ben gevraagd of hij om hun boterhammekes wou lopen naar den auto...dus wijle weg. Mijnen auto was een koeiestal, door die lates en hij lag nog vol met sigarettenas, dus stelde Ben voor om met hun auto te rijden. Maar vermits hij de bestemming niet wist, mocht ik chauffeur spelen. Dat was wel eens tof, ze hebben een vlot autoken, amai! Ik voelde mij wel ne kidnapper...die mensen ontvoerde in hun eigen auto...een carjacker met de bagage nog aanwezig en den hond op de schoot van mijne compaan We reden richting Dendermonde en ze vroegen zich achter ons alsmaar af waar we hen gingen naartoe brachten...alleen de blindoeken ontbraken nog. We reden met hen een kleine 30 kilometerkes naar Denderbelle...een halve kilometer vanwaar mijn ex-man woont, waar de boys dit weekend zaten. De cardis is een bekend restaurant, waar ik al veel van gehoord had toen ik ook nog in 'Belle woonde, maar waar ik nog nooit naartoe was geweest. 'Ge krijgt daar veel eten en goe en voor weinig geld' We rijden er om de veertien dagen voorbij s'zondags als we de boys gaan halen en dan staat die parking bomvol...én we zoeken een goe restaurant om make's en mijne verjaardag te vieren. En omdat ons Robbyken den 13den december verjaard en den Ben zijne verjaardag van in juli nog niet had gekregen (vergeten)...trakteerden wij hen op een etentje in de Cardis. Da's daar groot...jawadde...allemaal zaaltjes apart en veel volk, maar ook nog veel plaatsen vrij...geen wonder dat ik niet moest reserveren! Er was ook een groot overdekt 'rokersterras' aan, dus voor ons 4 rokers ideaal, hé! Ze brachten onze bestelling ook rap, ik verschoot daarvan. Dat had ik ook al gehoord 'rappe bediening', maar ge denkt met al dat volk, dan duurt dat toch wel een beetje, hé! Ik en Robby hadden hazerug gevraagd, zij met gebakken witlof, ikke met peertjes, en daar lekkere saus en frietjes bij...MMM...JAMMIE! Wim had steak provencial en Ben zalm met een lekker sausje. Zoveel eten dat we kregen...1 grote kom friet waar we mee toekwamen, plus die hazerug...ik geloof dat dat van een tweeling kwam...zoveel vlees, zeg! Robby deelde Bijouxke onder de tafel, hondjes zijn er ook welkom, en de rest van mijne tweelinghazerug nam ze ook mee. We dronken er enkele keren, maar een dessert kregen wij niet meer op. Nogalwel dat we geen voorgerecht hadden genomen, zeg!
We zijn daarna terug naar Sint-Niklaas gereden totaan de markt waar het kerremis was. Ben maakte het zich gemakkelijk...die gebruikte mij voor de rest van de avond als chauffeur. Op de markt nam ik enkele foto's van ons ontvoert koppeltje
We zijn naar den Antus gegaan om daar nog iets te drinken, maar die sloten juist. Den Europa was nog open, dus daar wat gedronken en getettert...en we zijn naar nog een ander cafeetje ook gegaan. Ben wou ook alsmaar trakteren, maar we waren er zo goedkoop vanaf gekomen, dat ik dat niet altijd wilde. We waren om iets na 2 uur thuis, denk ik en Wim direkt Giovanni's bed in, omdat die sanderendaags ging gaan biken. Wij zaten nog te tetteren tot 4u, zeg! Ik heb in Marnick zijn bed geslapen...en het eerste uur alsmaar omgekeerd, ik geraakte niet in slaap. Ben en Robby lagen in onze kamer. 't Was al rond 11u30 toen in ineens geklop hoorde op Marnick zijn slaapkamerdeur...ik had gevraagd om mij wakker te maken, om achter boterkoekskes te rijden en koffie te maken. Wim was gaan fietsen en Ben ging met Bijoux gaan wandelen. Ik en Robby wilden juist naar den bakker gaan, en we verschoten van wie er ineens voor onze neus stond. 't Was voor Ben...euh...die woont hier toch nie? "Ik weet alles van mijn waarde vrienden...als ik ben een vriend KAN noemen, tenminste...gelijk dat die achter mijn heilig gat aan't roddelen was! Dat ik hem vergeten was en dat ik zijn gat kan kussen en dat de kerstman ook al niet meer hoeft te komen...dat is netjes. Ik zit helemaal nog niet in Spanje, omdat ik naar Oostende ben gegaan en ben niet te vinden was. Moest ik nog eens helemaal totin Sint-Niklaas komen!" Ben was al terug voordat we weg waren en we vertelden hem dat er iemand voor hem geweest was, dat die iets gebracht had en dat het op tafel stond. Een chocolade Sint had de Sint gebracht, speciaal voor den Ben...en wat zegt die kerel dan "ne sint, is dat al?"...als de Sint dat gaat horen, zal 6 december 2008 zijn beste dag niet zijn, zenne! We zijn naar den bakker geraakt en hebben lekker ontbeten. Tot ik Ben zijn sletskes zag...ik bleef bijna met een stukske keizerbrood met gelei in mijn kelegat zitten, van't lachen. Die waren knalroos! Hij zocht een roze sjacosse en ik had die toevallig liggen, dus heeft hij die kado gekregen en nu is hij assortie. Die sletsen heeft hij ook al gekregen, zenne...van Liset...een vriendin van hen die in St-Niklaas woont en die ik ook door hen leerde kennen. Schoon, hé?
Wim was pas na 14u thuis. Ze waren na enkele uurtjes van gezellig babbelen en lachen weer naar Oostende...en over 14 dagen gaan wij bij hen komen logeren en naar de kerstmarkt gaan en gaan eten...ik kijk daar al neig naar uit, amai! 't Was KEIPLEZANT!
Ik was naar make gegaan en ik zag de maan en mooie zonsondergangen onderweg. Ik kon het mij niet laten om er foto's van ye nemen. En te Temse zag ik ook een mooie zonsondergang.
Mijn broertje verjaarde vandaag...7 december. Hij's nu 36 jaar geworden. Hij haat het om op de foto te moeten komen, spijtig genoeg...maar soms heb ik heb toch eens liggen...mij kennende, hé Deze foto vind ik nog een mooie...ook ingescand. Da's in de kliniek toen Marnick pas geboren was. Mijn broer is de peter van Marnick. Da's al ruim 12 jaar geleden.
HAPPY BIRTHDAY BRO!!!!!!!!!
EN NU BED IN, SANDRA...OVER 6 UURTJES IS HET AL OP TE STAAN!
Amai zeg...ik ben van mijn 3 lates vanaf...JOEPIE! Het is zwaar geweest, en dan vooral door het slechte weer en de enorme afstanden die ik moest rijden. Gisteren alleen al maar liefst 205 km op ene avond, van 14u30 t/m 22u15 en 32 patiënten. Ik kwam op een gegeven moment in een straat die al bijna volledig blank stond op korte tijd...'t was water aan't gieten en de regen vloog recht op mijn voorruit...ik zag geen steek! Ik parkeerde mij vlak voor de voordeur, en tegen dat ik uit mijn auto was, de voordeur had open gedaan met de sleutel die de patiënte ons heeft gegeven...was ik kletsnat! Vandaag was het véél beter...de zon scheen en het regende niet. Maar ik kreeg bijna een auto tegen mij aan die van rijvak veranderde zonder te kijken en mij niet had opgemerkt. Ik kon gelukkig nog opzij gaan en dan zag hij mij...maar dat was op het nipperke, zenne! Vanavond was ik aan't bellen en ik zie en hoor de polies afkomen, "Oei, een achtervolging", dus ikke opzij. Diene polies deed teken naar mij om mijn ruit open te doen...en dan wist ik hoe laat het was "Volg ons even naar die parking!" "Weet ge waarom wij u tegenhouden, juffrouw?" "Euh ja, maar ik kreeg telefoon van de wacht en ik kon niet direkt opzij gaan." "Dan moet ge niet opnemen, hé!" "Jamaar, wij kunnen hen nooit bereiken en die bellen pas uren later terug en dan zijn we al dikwijls ergens gepasseerd en moeten wij er speciaal voor terug." Verdoeme, 't mocht niet baten...autopapieren, pas en rijbewijs laten zien...dat gaat mij zeker 100 euro kosten...nondiedoemen, hé! Gelukkig kon ik rekenen op keigoeie muziek dat uit mijn radiootje weerklonk. De Q-top 1000...ik heb daar 3 dagen van genoten, jongens toch! Vandaag was 't tussen 15u en 17u de laatste 20.
20/Pink: Dear Mr president 19/Golden Earring: When the lady smiles 18/Bon Jovi: Always 17/U2: With or without you 16/Aerosmith: I don't want to miss a thing 15/Metalica: One (grootste klimmer van 101) 14/Marco Borsato: Rood 13/Anouk: Nobody's wife 12/Nirvana: Smells like team spirit 11/Meatlove: Paradise by the dashboardlight 10/Deep Purple: Child in time 9/AC/DC: Thunderstruck 8/U2: One love 7/Clouseau: Afscheid van een vriend (had het record met 21 liedjes in de top 1000) 6/Metalica: Nothing else matters 5/Robbie Williams: Angels 4/Gorky: Mia 3/Queen: Bohemian Rapsody 2/Guns'N Roses: November rain 1/Bryan Adams: Summer of '69
Ik stond volledig achter de nummer 1. Ik zag Bryan Adams al 5 keer optreden. Van 3 optredens heb ik foto's of de concertkaarten nog. Van het concert in 1997 en 1999 en ik heb foto's van het concert in 2003. Ik vond nog andere foto's en kaarten van concerten, maar da's eens voor een volgende keer. Dit zijn wel ingescande foto's, genomen met een niet-digitale Pentax, die al enkele jaartjes gewoon in mijn kast ligt, sinds die digi's bestaan. Ik kruip nu mijn bedje in mensen...ik ben moe...ik kom zéker op tegenbezoek!
Mensen, ik heb iets gevonden, dat geloven jullie nooit! Ik zag ineens een oude foto op straat liggen...in onze wijk. Ik dacht er eerst niks bij...maar dan werd er mij iets duidelijk. Het is Sinterklaas...da's een foto van in zijnen jongen tijd, maar ge herkent hem moeilijk zonder witte baard en witte snor, natuurlijk, hé! De sint wist al dat hij een Heilig manneke ging worden en maakte zichzelf al een mijter van papier. Hoe oud zou deze foto wel zijn? Héél érg oud, hé! Hij zag er niet uit...kreukels tot en met, maar dat heb ik digitaal kunnen wegwerken. Dus Sint...als u dit leest (en dat zal wel)...u hebt uw jeugdfoto verloren...hij moet uit uw portefeuille gevallen zijn...kom hem maar halen, u weet mij wonen hé! Ik weet het wel dat ik u gevraagd heb om niet vandaag te komen, maar zaterdagochtend, maar komt u toch maar vanavond al langs. Brengt u dan ook het gerief van mijn lijstje mee, u weet wel...ik heb u dat al lang geleden opgestuurd. Ook nog wat extra chocolade posturen...geen manderijntjes meer, die hebben we al genoeg. Tot vanavond, maar liefst niet te vroeg, want ik ben aan het werk en ben hopelijk voor 22u terug thuis...of ik mis u weeral zoals vorige zondag...dan zat ik in mijn bad. Tot vanavond! Dank u Sinterklaas!
The day after...zondag dus...had ik mijnen digi weer mee en dan had het gerijmd. Dan kun je feitelijk 's morgensvroeg de mooiste foto's trekken. Een veld bedekt met rijm en grazende koeien...of bladeren met rijm bedekt, als was het kristal...mooi toch, vinden jullie niet?
Zaterdag hebben mijn boys nog een beetje gewerkt. Giovanni had al een tijd 2 nieuwe kleerkasten liggen, nog verpakt in de doos. Maar zolang dat zijn kamer niet opnieuw was geverfd, konden die niet worden uitgepakt. Dat is nu gebeurd...Gio en Wim deden dat samen, maar de broers poseren hier. Gio's kamer is veel mooier nu met dat donkergrijs dan met dat lichtblauwgrijs.
Giovanni is nu al groter dan zijne papa...en die's 1 meter 82...En hij heeft maat 46 van schoenen, en zijne papa maat 43...kunnen jullie dat nu geloven? Hoe groot dat ik ben, ga ik hier niet verklappen (zo'n kabauterke tegenover mijnen zoon ) allééja...ikke slechts 1 meter 61 en mijnen 12-jarige zoon Marnick is ook al groter dan mij. 's Avonds is mijne pa met zijn vriendin langsgekomen. Hij's juist terug van Bulgarijë...zijn vriendin komt van daar. Ze zijn dan niet lang gebleven en ik heb er niet aan gedacht om foto's te nemen. Marnick speelt met poppen...heeft er een broertje bij... ...nee, ik had mijn porseleinen babypop aan pa's vriendin laten zien, die ik ooit gemaakt heb, en Marnick begon er onozelheid mee uit te halen. Hij zette die een pruik op, maar moest er wel mee oppassen, want die pop is breekbaar.
Zondag kwam de Sint met één van zijn vele zwarte pieten in onze wijk. Ik heb de Heilige man niet gezien, want ik zat dan juist lekker te genieten in een heet en ontspannend badje. We zijn we naar make gegaan, want de Sint was er daar ook al geweest...voor mijn boys en de 2 boys van mijn broer. Speelgoed was er niet, maar de Sint had centen gebracht, wat chocolade posturen, speculoos, mokskes en manderijntjes. De Sint had zelfs aan mij en Wim gedacht...we kregen een héél grot chocoladen Sintenbeeld...en da's nu al op smul...smul! We hebben dus een goed Sinterklaasweekend gehad, hé!
Toen we in paradisio aankwamen in 2006, zijn we naar de kinderboerderij gegaan en dan hebben we enkele sandwishen gedeeld met de dieren daar...bambie, geitjes, varkens, kippen, kleine babystruisvogeltjes...echt schattig! Toen het park bijna sloot, zijn we terug naar de kinderboerderij gegaan en we konden bijna geen afscheid nemen van de dieren...een 'KINDERboerderij' noemen ze dat dan
Ik kreeg een plezante verrassing vandaag, enkele bezoeksters kwamen het melden, dat ik blogske van de week (48) ben op het blog van KATRIEN. Zij is zeer creatief met PSP en PPS en ze maakte deze PSP, speciaal voor de gelegenheid. Ik vind dat echt supertof en kan haar niet genoeg bedanken. Katrientje maakt het ook serieus spannend, want je krijgt eerst een puzzel te zien met een stuk van het blog zijn voorpagina en dan mag je een gokje wagen. Wie het kan raden, krijgt een naamanimatie van haar, speciaal gemaakt voor de winnaars. Corry, Jackie en Belinda hadden het geraden van mijn blog en krijgen nu zo'n mooie naamanimatie. Ik ga de volgende keer meedoen, want ik zou ook wel zoiets moois willen winnen. Ga maar eens gaan zien op haar blog, hoewel de meesten onder jullie haar wel zullen kennen, hé!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
