Mijn broertje verjaarde vandaag...7 december. Hij's nu 36 jaar geworden. Hij haat het om op de foto te moeten komen, spijtig genoeg...maar soms heb ik heb toch eens liggen...mij kennende, hé Deze foto vind ik nog een mooie...ook ingescand. Da's in de kliniek toen Marnick pas geboren was. Mijn broer is de peter van Marnick. Da's al ruim 12 jaar geleden.
HAPPY BIRTHDAY BRO!!!!!!!!!
EN NU BED IN, SANDRA...OVER 6 UURTJES IS HET AL OP TE STAAN!
Amai zeg...ik ben van mijn 3 lates vanaf...JOEPIE! Het is zwaar geweest, en dan vooral door het slechte weer en de enorme afstanden die ik moest rijden. Gisteren alleen al maar liefst 205 km op ene avond, van 14u30 t/m 22u15 en 32 patiënten. Ik kwam op een gegeven moment in een straat die al bijna volledig blank stond op korte tijd...'t was water aan't gieten en de regen vloog recht op mijn voorruit...ik zag geen steek! Ik parkeerde mij vlak voor de voordeur, en tegen dat ik uit mijn auto was, de voordeur had open gedaan met de sleutel die de patiënte ons heeft gegeven...was ik kletsnat! Vandaag was het véél beter...de zon scheen en het regende niet. Maar ik kreeg bijna een auto tegen mij aan die van rijvak veranderde zonder te kijken en mij niet had opgemerkt. Ik kon gelukkig nog opzij gaan en dan zag hij mij...maar dat was op het nipperke, zenne! Vanavond was ik aan't bellen en ik zie en hoor de polies afkomen, "Oei, een achtervolging", dus ikke opzij. Diene polies deed teken naar mij om mijn ruit open te doen...en dan wist ik hoe laat het was "Volg ons even naar die parking!" "Weet ge waarom wij u tegenhouden, juffrouw?" "Euh ja, maar ik kreeg telefoon van de wacht en ik kon niet direkt opzij gaan." "Dan moet ge niet opnemen, hé!" "Jamaar, wij kunnen hen nooit bereiken en die bellen pas uren later terug en dan zijn we al dikwijls ergens gepasseerd en moeten wij er speciaal voor terug." Verdoeme, 't mocht niet baten...autopapieren, pas en rijbewijs laten zien...dat gaat mij zeker 100 euro kosten...nondiedoemen, hé! Gelukkig kon ik rekenen op keigoeie muziek dat uit mijn radiootje weerklonk. De Q-top 1000...ik heb daar 3 dagen van genoten, jongens toch! Vandaag was 't tussen 15u en 17u de laatste 20.
20/Pink: Dear Mr president 19/Golden Earring: When the lady smiles 18/Bon Jovi: Always 17/U2: With or without you 16/Aerosmith: I don't want to miss a thing 15/Metalica: One (grootste klimmer van 101) 14/Marco Borsato: Rood 13/Anouk: Nobody's wife 12/Nirvana: Smells like team spirit 11/Meatlove: Paradise by the dashboardlight 10/Deep Purple: Child in time 9/AC/DC: Thunderstruck 8/U2: One love 7/Clouseau: Afscheid van een vriend (had het record met 21 liedjes in de top 1000) 6/Metalica: Nothing else matters 5/Robbie Williams: Angels 4/Gorky: Mia 3/Queen: Bohemian Rapsody 2/Guns'N Roses: November rain 1/Bryan Adams: Summer of '69
Ik stond volledig achter de nummer 1. Ik zag Bryan Adams al 5 keer optreden. Van 3 optredens heb ik foto's of de concertkaarten nog. Van het concert in 1997 en 1999 en ik heb foto's van het concert in 2003. Ik vond nog andere foto's en kaarten van concerten, maar da's eens voor een volgende keer. Dit zijn wel ingescande foto's, genomen met een niet-digitale Pentax, die al enkele jaartjes gewoon in mijn kast ligt, sinds die digi's bestaan. Ik kruip nu mijn bedje in mensen...ik ben moe...ik kom zéker op tegenbezoek!
Mensen, ik heb iets gevonden, dat geloven jullie nooit! Ik zag ineens een oude foto op straat liggen...in onze wijk. Ik dacht er eerst niks bij...maar dan werd er mij iets duidelijk. Het is Sinterklaas...da's een foto van in zijnen jongen tijd, maar ge herkent hem moeilijk zonder witte baard en witte snor, natuurlijk, hé! De sint wist al dat hij een Heilig manneke ging worden en maakte zichzelf al een mijter van papier. Hoe oud zou deze foto wel zijn? Héél érg oud, hé! Hij zag er niet uit...kreukels tot en met, maar dat heb ik digitaal kunnen wegwerken. Dus Sint...als u dit leest (en dat zal wel)...u hebt uw jeugdfoto verloren...hij moet uit uw portefeuille gevallen zijn...kom hem maar halen, u weet mij wonen hé! Ik weet het wel dat ik u gevraagd heb om niet vandaag te komen, maar zaterdagochtend, maar komt u toch maar vanavond al langs. Brengt u dan ook het gerief van mijn lijstje mee, u weet wel...ik heb u dat al lang geleden opgestuurd. Ook nog wat extra chocolade posturen...geen manderijntjes meer, die hebben we al genoeg. Tot vanavond, maar liefst niet te vroeg, want ik ben aan het werk en ben hopelijk voor 22u terug thuis...of ik mis u weeral zoals vorige zondag...dan zat ik in mijn bad. Tot vanavond! Dank u Sinterklaas!
The day after...zondag dus...had ik mijnen digi weer mee en dan had het gerijmd. Dan kun je feitelijk 's morgensvroeg de mooiste foto's trekken. Een veld bedekt met rijm en grazende koeien...of bladeren met rijm bedekt, als was het kristal...mooi toch, vinden jullie niet?
Zaterdag hebben mijn boys nog een beetje gewerkt. Giovanni had al een tijd 2 nieuwe kleerkasten liggen, nog verpakt in de doos. Maar zolang dat zijn kamer niet opnieuw was geverfd, konden die niet worden uitgepakt. Dat is nu gebeurd...Gio en Wim deden dat samen, maar de broers poseren hier. Gio's kamer is veel mooier nu met dat donkergrijs dan met dat lichtblauwgrijs.
Giovanni is nu al groter dan zijne papa...en die's 1 meter 82...En hij heeft maat 46 van schoenen, en zijne papa maat 43...kunnen jullie dat nu geloven? Hoe groot dat ik ben, ga ik hier niet verklappen (zo'n kabauterke tegenover mijnen zoon ) allééja...ikke slechts 1 meter 61 en mijnen 12-jarige zoon Marnick is ook al groter dan mij. 's Avonds is mijne pa met zijn vriendin langsgekomen. Hij's juist terug van Bulgarijë...zijn vriendin komt van daar. Ze zijn dan niet lang gebleven en ik heb er niet aan gedacht om foto's te nemen. Marnick speelt met poppen...heeft er een broertje bij... ...nee, ik had mijn porseleinen babypop aan pa's vriendin laten zien, die ik ooit gemaakt heb, en Marnick begon er onozelheid mee uit te halen. Hij zette die een pruik op, maar moest er wel mee oppassen, want die pop is breekbaar.
Zondag kwam de Sint met één van zijn vele zwarte pieten in onze wijk. Ik heb de Heilige man niet gezien, want ik zat dan juist lekker te genieten in een heet en ontspannend badje. We zijn we naar make gegaan, want de Sint was er daar ook al geweest...voor mijn boys en de 2 boys van mijn broer. Speelgoed was er niet, maar de Sint had centen gebracht, wat chocolade posturen, speculoos, mokskes en manderijntjes. De Sint had zelfs aan mij en Wim gedacht...we kregen een héél grot chocoladen Sintenbeeld...en da's nu al op smul...smul! We hebben dus een goed Sinterklaasweekend gehad, hé!
Toen we in paradisio aankwamen in 2006, zijn we naar de kinderboerderij gegaan en dan hebben we enkele sandwishen gedeeld met de dieren daar...bambie, geitjes, varkens, kippen, kleine babystruisvogeltjes...echt schattig! Toen het park bijna sloot, zijn we terug naar de kinderboerderij gegaan en we konden bijna geen afscheid nemen van de dieren...een 'KINDERboerderij' noemen ze dat dan
Ik kreeg een plezante verrassing vandaag, enkele bezoeksters kwamen het melden, dat ik blogske van de week (48) ben op het blog van KATRIEN. Zij is zeer creatief met PSP en PPS en ze maakte deze PSP, speciaal voor de gelegenheid. Ik vind dat echt supertof en kan haar niet genoeg bedanken. Katrientje maakt het ook serieus spannend, want je krijgt eerst een puzzel te zien met een stuk van het blog zijn voorpagina en dan mag je een gokje wagen. Wie het kan raden, krijgt een naamanimatie van haar, speciaal gemaakt voor de winnaars. Corry, Jackie en Belinda hadden het geraden van mijn blog en krijgen nu zo'n mooie naamanimatie. Ik ga de volgende keer meedoen, want ik zou ook wel zoiets moois willen winnen. Ga maar eens gaan zien op haar blog, hoewel de meesten onder jullie haar wel zullen kennen, hé!
Deze mooie vogelsoort zagen we in Bellewaardepark in de zomer van 2007. Ze zaten daar rustig en waren zich aan't wassen, klaar om te gaan slapen. Het was tegen sluitingstijd van het park..."eindelijk rust", zullen ze gedacht hebben Awel...ik ga hun voorbeeld volgen...mijn veren wassen en in mijn nestje kruipen bij mijnen haan, want die ligt er al in...slaap zacht!
Ik wil jullie nu de foto's van mijn landschappen laten zien...da's eens iets anders dan bloemen en bijtjes en het is ook iets tof om te doen. Dit is op een zaterdag genomen héél vroeg in de ochtend...de zon was juist opgekomen. Mij efkes aan de kant gezet en dan enkele shots genomen...op een rappeke, want veel tijd had ik niet. Ik nam ook enkele foto's van geitjes. En ik ben in de namiddag naar make gereden en heb foto's te Puivelde genomen. In een straat waar het voor de helft één en al velden zijn en waar ik een groot deel van mijn jeugd heb doorgebracht, aan de 'zwarte beek' Maïs gaan pieken samen met een vriendin, bijvoorbeeld. Op zo'n 'rooftocht' kwamen we 4 punkers tegen die rond mijn fiets gingen staan, zodat ik niet wegkon. Ze zeiden dat ze me in een maïsveld gingen sleuren om mij te verkrachten en ze probeerden zelfs al in mijn bloes te zitten...kerels die veel ouder waren met veelkleurige hanekammen op hun hoofs en hondenbanden rond hun nek en polsen en veel ringskes in hun oren...angstaanjagend, zenne! Mijn vriendin dreigde ermee de politie te laten bellen en belde aan het eerste huis ginds aan...er deed niemand open, maar ze lieten me wel los. We dachten er vanaf te zijn en zaten nog te bekomen aan het kapelletje (waar ik een vriendje zijn naam in de bank had gekerfd... mijn eigen tienerperikelen) toen we die kerels ineens zagen af komen gefietst en wij zo rap als de bliksem weg, natuurlijk. We verstoptten ons bij de buren naast ons in hun terras, omdat mijne pa bijna thuiskwam en hij dit niet mocht te weten komen. Mijn make kwam naar buiten en jaagde die kerels weg...tot onze opluchting! Ik had een punkbroek gekregen van een nicht van mij die punkster...een strakke tijgerbroek en ik moest die onmiddelijk uitdoen, waarna make die in stukken scheurde...want het was door die broek dat die punkers mij achtena hadden gezeten ! Allééja...die omgeving deed mij efkes aan dat avontuur terugdenken...en nu kan ik er om lachen, maar op dat moment neep ik ze, zenne!
Dezen donderdag had ik vrij, want ik heb geen foon gehad om voor een zieke collega in te springen. En mocht de collega die de laten doet ineens ziek worden, moeten de collega's dienen toer verdelen en morgen degene die recuup 1 heeft...ik moet dan niet inspringen...gelukkig, want Wim is nu ook nog aan't werken met de laten. Hopelijk blijven mijn collega's in goede gezondheid verkeren...toch in't weekend...alléé altijd, maar voornamelijk in't weekend omdat ik van wacht ben...ja zeg, 't wordt precies wat ingewikkelt Ik ben vroeg opgestaan en ik ben foto's gaan trekken...te Haasdonk en te Bazel. Ik moest gaan tanken en ik stop bij een JET, waar we een tankkaart van hebben. Ik steek die pomp altijd in mijn auto...klik dat vast en dan wacht ik met mijn handen in mijn zakken...want verdorie...'t was echt koud, zenne! Nu stond ik wél anders...niet met de naftdop aan de pompzijde en ik moest wat aan dienen darm trekken om die pomp mooi in dat gat te krijgen...allééja...in de tankopening van mijnen auto, hé mensen Dus ik stond daar met mijn handen in mijn zakken rond te zien...ineens voelde ik nattigheid op mijn rechter been...als ik dat vallend geluid van die naftpomp niet had gehoord en die geur niet hebben geroken, dan zou ik nog kunnen gedacht hebben dat er een hond tegen mijn been stond te pissen...pfffff, allemaal naft op mijn broek, zeg! Handig ben ik dus ook al nie Ik wilde nog wat winkelen, maar ik heb dat wijselijk uitgesteld, grotendeels omwille van de stank...ik moest met mijn ruit open rijden, jongens...die stank was haast niet te harden! 'k Heb mij dan gedoucht en andere kleren aangedaan, omdat make om 16u een afspraak had met de orthopedist voor haar elleboog. Alles is goed, alleen nog wat stijf en ze kan al eens aan een crémeke met 6 bollen likken...verder naar haar mond geraakt ze nog niet...ook strekken gaat nog niet zoals het moet, dus moet ze nog véél oefenen en kiné krijgen. Ik wilde toch wel fris ruiken om naar dienen dokter te gaan "Madammeke, gij werkt zeker in een tankstation!" "Nee meneer den dokteur...ik ben verpleegster!?!" Ik peis nie dat hij mij zou geloven...wat denken jullie
Zo ging ik jaren geleden ook tanken met mijnen privé-auto toens nog en ik vertrek...kijk in mijnen achteruitkijkspiegel en ik zie iets zwart vliegen...'t was mijn eigen sjacoche die ik op 't dak van mijnen auto had laten liggen
Ik heb vandaag ook iets ontdekt!!! Ik ben een slimme...een zéér intelligente vrouw...en dit als van toen ik nog een peutertje was. Ik heb namelijk het oudste blog van ons allemaal...jaja, gelooft ge mij niet? Jullie met blogskes van 1 jaartje en van 2 jaartjes...jullie blijven allemaal achter mij, want mijnen blog is al bijna 40 jaar oud! Ik ben al aan't bloggen sinds mijn 1 jaar en 8 maanden! Die geloven mij hier niet precies...kijk dan maar eens naar mijn archief, daar zul je het bewijs zien. Ik ben al aan't bloggen sinds januari 1970 ...toch als ik mijn blogske mag geloven. Hoeda dat erop gekomen is, da weet ik nie, zenne! Dat komt in ieder geval niet van mij...allééja...toch niet bewust! Ik stak wel eens foto's in den toekomst...op 31 november...tot ik zag dat die spoorloos verdwenen waren...euh???...al dat werk voor niks! Maar ja, gij kalle...31 november bestaat niet...halloooo! Zo intelligent ben ik, zie! (Foto: ikke en make)
Zoek je eindejaarskado's die tegelijk een goed doel steunen? Kijk dan eens op de boetiek van de dierenbescherming CAD. Hier vindt je onder andere lekkere marsepein die niet alleen je buik spekt maar ook de kas van de dierenbescherming http://users.pandora.be/coordinatie.dierenbescherming.antwerpen1/boet.htm
Momenteel zijn er wel wat centen nodig om dit verongelukte dier te helpen... http://users.pandora.be/coordinatie.dierenbescherming.antwerpen1/news03.htm De poes uit dit artikel is ondertussen geopereerd en verblijft bij vrijwiliigers van de dierenbescherming om te herstellen. Een nieuwe thuis heeft ze dus nog niet...
Maar daar zoeken we allemaal samen naar hé?! Dus laat het even weten aan je collega-dierenvrienden, daar komen we al een heel eind mee! Samen kunnen we zo ongeveer alles, dat weten we nu toch stilaan.
Neem deze oproep gerust mee naar je blog, alle beetjes helpen, nietwaar?
Overgenomen van Alida (en ikke van Ziener-Diaspora)
Dit is het vervolg op de foto's die ik te Beveren heb gefotografeerd. Ik heb ook de fontein aan het kasteel op de digikaart vastgelegd en da's nog goed gelukt ook...had ik niet verwacht. Ik had wel al een fontein gefotografeerd, maar dan ging het mij niet om de regenboog die erin verschenen was. En ik zal morgen foto's kunnen gaan trekken...ik heb totaal onverwacht een recuupdag gekregen. Ik en een collega waren dubbel geboekt...wij 2 op één en dezelfde toer...foutje! Maar ze vroeg of zij mocht werken, omdat ze al veel dagen thuis was en haar vele overuren nu toch goed aan't zakken zijn...en ik vond het goed...ajaaaaa! Hopelijk niemand ziek, want ook voor het weekend sta ik reserve. Vier dagen thuis of slechts één...weet ik nog niet...vrijdag verlofdag...dan heb ik nog ene om foto's te kunnen gaan trekken...wie weet
Het levenspad is soms moeilijk te begaan bezaaid met valluiken en ander gevaar We moeten onderweg heel wat doortstaan met vallen en opstaan hier en daar
Het pad verloopt niet altijd zoals wij het willen Ongeluk komt al eens vanonder een steen gekropen We moeten vele hindernissen optillen en soms een berg ellende slopen
Met behulp van anderen slaan we ons er wel door het leven is niet altijd rozegeur en maneschijn Soms gaat er al eens een zijwegje teloor maar we moeten de padgebreken voor zijn
Ons pad loopt ook niet eindeloos aan alles komt een eind Je hoopt dan dat je altijd het juiste pad koos dat je rechte pad niet werd ondermijndt
Ons levenspad loopt over hoge pieken en diepe dallen het is iets dat iedereen overkomt Zolang je je maar niet op de grond laat vallen en je je eigen leven vormt
Zet je zorgen aan de kant bewandel je pad met véél plezier en trek op tijd aan de noodbel Dan is er niks aan de hand en overleef je die moeilijke trektocht wel!
Zaterdag was het een plezante dag. Ik had vrij en ik ben Lisette (Roosje) bij haar thuis gaan ophalen om eens samen naar mijn make te gaan. Van Beveren naar Puivelde is een serieus ritje, maar we zijn er toch op tijd geraakt. Tussen make en Lisette klikt dat ongelofelijk...die kunnen tetteren, amai! Make liet ook haar RX-foto's zien...die pinnen zaten blijkbaar in het bot...ik wist dat niet eens...ik dacht dat die ernaast liepen. Lisette verschoot er ook van...dat waren lange fixatie-pinnen, zenne! We zijn ook een lange tijd gebleven en met lekkere chocolatte dingskes voor onze neus...daar ben ik toch kunnen afblijven (mijn lijn, hé) We trokken ook foto's...(aja )...maar Lisetteke haar batterijkes (van haar digi) waren plat en de reserves ook...klinkt bekend...heb ik ook al voorgehad en da's om te vloeken dan, hé! Ik had gelukkig reserve bij en die waren vol...we hebben dus een aantal foto's kunnen nemen...maar deze 3 foto's vind ik de mooiste! Via den expressweg was de rit langer, maar toch rapper. Niet dat we rap moesten thuis zijn, zen...Wim was aan 't verven en Walter aan't koken. Ik ben dus wat blijven napraten en Walter weet Puivelde zijn, die kent bijna overal zijne weg. Enfin...we hebben een héle toffe en gezellige zaterdag gehad!
Wim was 's avonds toch gelukkig klaar met verven. Giovanni's kamer heeft hij opnieuw gedaan en die appelblauwzeegroene verf is niet van het beste merk, dus heeft hij die muren weer enkele lagen moeten geven. We zijn niet meer aan opkuisen toegekomen...we hebben ons in de zetel laten ploffen (de boys waren bij hun papa) en hebben naar films gekeken. Wim was 14 dagen thuis en had belooft dat hij ging opkuisen...maar hij was 's morgens weg om te gaan biken, dus ben ik dan maar al begonnen. Hij heeft me gelukkig toch geholpen en die kuis was broodnodig...alles zat onder wit stof...tijd om te bloggen had ik niet, en dat haal ik nu wat in.
Deze foto's nam ik op een vrije zondag en ik ben er trots op...ze zijn echt héél goed gelukt...zo goed dat het er zeker 67 geworden zijn. Rechtover ons lieve Roosje (Lisetteke) stonden héle mooie paddestoelen, maar door werken in de straat zijn ze wel al vernietigd...spijtig genoeg! Ik heb ze toch nog op digikaart kunnen vereeuwigen Zelfs een mooi blauw blad dat in doorheen een omheining zat en na snoeien als afval was geëindigd, kon niet aan mijn lens ontsnappen. In Cortewalle, waar een mooi kasteel staat, heb ik ook héél wat foto's getrokken. Ik heb 27 foto's van bijtjes, wespen en een strontvlieg, die op bloemen zitten en smullen van al het lekkers. Ik heb er ongeveer een 150-tal getrokken, om er toch zeker van te zijn dat enkele zouden gelukt zijn...de verrassing was groot toen bleek dat het er toch veel meer waren...maar ik moest selekteren, want sommige leken wel erg op mekaar...de ene ietsjes zuiverder dan de andere. Ik heb daar planten gezien...rode met rode bollen, die ik nog nooit had gezien...ook een foto waard! Zelfs een veertje dat aan de rand van de grote vijver lag spotte en fotografeerde ik. Ik zag mooie bloemen liggen aan een oorlogsslachtoffers-herdenkingsbeeld die onder de regentraantjes zaten...ook weer mooi om te fotograferen. Enfin...kijk zelf maar.
Marnick wilde kok worden en we zouden hem naar een hotelschool sturen.
Normaal had hij er nu gezeten, ware het niet dat hij het tweede leerjaar heeft overgedaan. Maar het koken zat niet in hem...enkel als wij eens vroegen om iets te helpen maken, maar helpen uit zijn eigen, deed hij niet. Of als ik vroeg om eens ergens in een saus te roeren, dan verdween hij als hij het beu was om dat te doen. Terwijl Giovanni al van kleine boy met knex, lego en elektrische draadjes bezig was...een auto laten vooruit rijden met een zelfgemaakte afstandsbediening...lichtjes laten branden met batterijtjes die ergens aan vast werden geplakt...een windmolentje dat rond begon te draaien en wind maakte...dat soort dingen. Waar marnick dan weer wél goed in is...veel beter dan zijn broer, dat is sporten...Giovanni is helemaal niet sportief...integendeel...maar die's dan weer echt handig en da's Marnick niet. Er zit toch altijd veel verschil tussen kinderen, hé! Mijn broer was een prutser die alles kapot maakte, terwijl ik allerlei dingen maakte, zoals kleedjes voor mijn poppen en mooie tekeningen (iets dat allebei mijn boys goed kunnen)...sportief ben ik ook nooit geweest, buiten eens gaan joggen met make en een buurvrouw, soms eens gaan zwemmen of gaan paardrijden. Wat wil Marnick dus nu worden? Een sportleraar!!!
En ik denk dat dat een véél betere keuze is voor hem...op 12-jarige leeftijd is een keuze maken echt niet gemakkelijk, hé! Het zal dus niet de piva worden te Antwerpen, maar welke studie's hij nu zal moeten doen en in welke school...dat moet ik nog uitzoeken. Tenzij hij terug van gedachte verandert...kan altijd hé...maar we hebben nog wel wat tijd...we zien wel!
Een man met een penis van 40 cm gaat naar de dokter en doet zijn beklag: "Dokter, wat moet ik doen? Alle vrouwen zijn bang van mij. Kunt u dat ding niet wat verkorten ?" De dokter kan daar niet onmiddellijk iets aan doen maar geeft hem het adres van een heks die ergens in het bos woont. Hij dus naar die heks. Hij doet zijn verhaal ; de heks begrijpt hem en zegt : "Ga naar de vijver aan het eind van het bos, daar woont een kikker. Vraag hem of hij met jou wil trouwen en als hij NEE zegt, zal jouw penis met 5 cm verkorten." Hij dus naar die vijver, vindt inderdaad die kikker en vraagt : "Wil jij met mij trouwen?" "NEE", zegt de kikker...en plop...35 cm. "Wil jij met mij trouwen", vraagt hij nog eens. "NEE", zegt de kikker...en plop...30 cm. Dat gaat goed denkt de man en vraagt nog eens :"Wil jij met mij trouwen ? " "Maar NEE", zegt de kikker...en plop...25 cm. De man denkt: 25 cm gaat nog, maar 20 cm zou ideaal zijn...dus probeert hij nog 1 keer."Kikker wil jij met mij trouwen ?" "Zijde gij doof of wat !?" vraagt de kikker, "ik heb gezegd NEE... NEE, NEE en nog eens NEE !!!"
Vorig jaar kregen we veel bezoek van een koppel eendjes, die gewoon in onze tuin kwamen (of hoe je die zandhoop kunt noemen ) Ik nam dan foto's van hen en deze vind ik toch speciaal. Zo speciaal dat het een favoriete foto van mij is geworden en een plaatsje krijgt op mijn blog.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
