Vandaag ben ik gestopt om enkele dieren de straat over te laten steken.
Nee, geen hond...maar een kip en haar kuiken.
Nee, da's geen grap!
Ze stonden al temidden van de baan.
Ik ben verantwoord gestopt, goed kijkend naar een eventuele achterligger.
Ik zag de kip naar de andere kant kijken.
Ik dacht "Tiens, die steekt niet zomaar over als een kieken zonder kop. Ze wil haar jong beschermen, zoals een goede moeder hoort te doen en is zeer voorzichtig."
Het was alsof de kip dacht "Alléé, waar is die zebra als je hem nodig hebt, hij ligt nergens, we zullen onze plan moeten trekken vandaag."
Eens goed naar mijn auto gekeken.
"Dat machien stopt, helemaal voor ons, amai zeg!"
En dan trippelden ze op hun gemak de straat over.
Raar zicht, zenne!
Maar ik rem ALTIJD voor dieren...in de mate van het mogelijke toch, binnen de perken van ieders veiligheid.



En een geluk voor die kip dat ze niet zo'n rooster op haar weg vondt, zoals deze arme eend.

Mijn schoonzus is met haar 2 boys komen spoken.
Dit zijn Tibo en Robbe, de zoontjes van mijn broer...
zien ze er niet spooky uit?

 

"Uw snoep of uw leven of uw broek afgeven!"
zeiden ze in koor.

Giovanni en Marnick wilden hun snoep eerst niet afgeven.
Met hun broeken waren Robbe en Tibo niet blij.
Zij werden boos en grepen hun neven bij de keel.

 

Wij konden nog op tijd ingrijpen!
Haha, plezante foto's, hé?

Boe...boe...boe
wij komen naar jullie toe
om jullie snoep te komen halen
zonder ervoor te betalen
Wij zijn niet tevreden
met onozelheden.
Geef ons het beste snoepgoed
of jullie slapen vannacht niet goed
dan komen wij elke nacht naar jullie toe!
boe...boe...boe!!!!!!
(Mijn gedicht)

Ik zou toch eens iets aan mijn gastenboekbezoekers willen vragen.
Wanneer je op mijn blogje komt en je laat een boodschap achter, geen probleem.
Wil je graag een tegenbezoekje?
Laat dan aub een button achter of het adres waarop ik je blog kan vinden.
Ik kan Br.Jan van Der Weyden noch Luc vinden.
Het figuurtje bij je naam is geen button, Luc ofwel werkt hij niet.
Ofwel is het de blognaam niet dat bij de boodschap staat vermeld ofwel verschijnen er zovéél blogs, dat het een onmogelijke taak is om het juiste blog te vinden.
Thanks!

We hebben een jarige en ik ga een liedje zingen.
Bedek jullie oren, want ik ben geen zangeres...
valse noten en hoogten die ik niet kan halen,
da's bij mij wel het geval.
Ik moet zeker niet aan idool meedoen
De katten horen dat dan wel weer graag,
raar hé?


HAPPY BIRTHDAY TO YOU
HAPPY BIRTHDAY TO YOU
HAPPY BIRTHDAY DEAR BLOGSKE
HAPPY BIRTHDAY TO YOU!

Jaja, mijn blogske is vandaag 1 jaartje geworden.
Sinds ik dat blogje heb, is mijn vriendenkring vergroot!
Dus verdient ze het om vandaag eens extra in de bloemetjes te worden gezet!



En net nu ben ik door Yenthi verkozen tot blogje van de week.
Echt plezant!
Ga maar eens gaan kijken bij Johan1958

Het stopt hier niet met de bouwperikelen!!!!!
Onze buren hebben grond laten brengen en hebben een parkeerplaats laten aanleggen.
Nu viel het mij de vrijdag al op, dat ons stuk ineens zo klein leek en Wim had het opgemeten.
Jaja, we waren ineens 60cm kwijt, een grote strook grond, niet?
Gelukkig dat onze buurman Patrick het ook zag bij zijn thuiskomst en hij sprak er ons zelf over aan.
Hij en Wim bekeken alles eens goed en het bleek te kloppen,
wij waren 60cm kwijt.
Ook achteraan in de tuin, waar Patrick al een plateau liet gieten voor zijn tuinhuis.
Ons huis is 8 meter breed en het stuk grond dat we naast ons huis hebben, is normaal 4 meter.
Geen probleem, zei ik, wij betalen het zand dat nu op ons deel ligt wel en ook het stuk beton, ons tuinhuis gaat er toch aanpalen, geen meter tussen, zo waren we toch al eerder overeen gekomen.
Nee, Patrick wil dat niet.
Voor zo'n beetje zand en beton, da's niet erg.
Als we hem maar trakteren op een paar duvelkes.
Gisteren kwamen we terug van Zaventem en dan was hij op zijn padje gatjes aan 't vullen met wit zand.
Peggy, zijn vrouwtje was er ook bij, dus wij effe een babbeltje geslaan.
Ik zei hem dat ik diene Chris heb aangesproken om ook een prijs voor ons op te maken om zand te komen brengen en dat hij zal komen opmeten.
"Veel zal dat wel niet zijn, want onze gebuur is zo lief geweest om al zand op onzen hof te laten leggen, hé!"
Ik kreeg bijna zijne borstelsteel (niet de dienen zoals in de mop ) op mijne kop.
Dat zijn echt héle toffe geburen, zenne!
Met den andere kant komen ze helemaal niet goed overeen, spijtig natuurlijk, hé!
Wij gaan mekaar helpen met de tuinhuizen en netten voorzien in de dakgoten, om de bladeren van de bomen geen kans te geven om onze goten te verstoppen.
En ik ben van plan om hem een grote korf vol met duvels te gaan kopen daar zal hij wel mee toekomen, hé!
Ik heb nu enkele foto's genomen, dan kunnen jullie de grondperikelen wat beter volgen.
 

Vergeet het niet, hé!
Ik ga dat nu verzetten, zie
en dan kruip ik onder de wol!
Dan kan ik lekker een uurtje langer slapen!


Slaap zacht!

Halloween, het heksenfeest
monsters, spoken, daar een geest.
Pruttelende zwarte potten,
in koude en donkere heksengrotten.
Dikke vieze heksensoep
met spinnenweb en andere troep.
Geitenstaart en hagedis,
kikkerpoten en rotte vis.
De heksen roeren in de brij
en nemen er een toverdrank bij.
Ze staan in een heksenkring
en doen hun toverding,
om daarna op bezemstelen
zich in het maanlicht te verdelen.
Ze komen naar de grote steden
om daar op te treden,
voor een griezelig publiek
in de nachtpiek.
Ze griezelen met de anderen mee,
de spoken volgen gedwee.
Ze gaan kinderen bang maken
en laten deuren kraken.
"Happy Halloween!"
krijsen ze dan één voor één.

Vandaag zijn ik, Wim en Marnick de binnendeuren gaan kiezen.
Giovanni mocht een stopkontakt en lichtschakelaars in Roger (vriend van make) zijn magazijn plaatsen.
Hij heeft dat al geleerd op school, die op de muur staan,
in de muur ingewerkt, dat leerde hij nog niet.
Enfin, we reden naar Zaventem, omdat Kristof de schrijnwerker met die winkel samenwerkt.
We hebben onze goesting gevonden, zenne!
We meenden eerst boven 4 verfdeuren te nemen en ook die tussen garage en berging,
maar vermits we dan minder verfwerk hebben (gaan we al genoeg hebben volgend jaar) en ook niet de herhalende noodzaak om die telkens opnieuw te moeten verven, én omdat we effen deuren in houtskleur knap vonden...hebben we die gekozen.
Beneden gaan we 3 specialere deuren hebben,
aan de WC en tussen keuken en berging,
en de knapste tussen hal en living...weg met de gordijnen...JOEPIE!
Nog een 7-tal weekjes geduld.
En hopelijk heeft Kristof dan tijd voor ons,
nog voor het nieuwe jaar,
ze hebben het enorm druk.
We kregen ook honger...
dus dan hebben we maar een snack genomen...
en lekker dat dat was, amai!

Ik moest van Marnick de complimenten doen aan de kok,
hijzelf was er te verlegen voor.
Onze 'toekomstige' kok dacht daar aan

Aha, jullie dachten zeker dat onze bouwperikelen ten einde waren, hé?
Niks is minder waar!
Telkens toen ik boven kwam, was het alsof ik op wolkjes liep...alsof ik op een schip zat op een stormachtige zee!
Nee serieus, de laminaat is naar boven gekomen.
Wim belde zijne maat op, onze schrijnwerker die de laminaat gelegd heeft, samen met zijn schoonbroer zijn ze op hun eigen.
Woensdagavond kwamen ze speciaal van Pepingen naar St-Niklaas om onze laminaat nog wat meer af te schuren.
Ze hadden een opening gelaten, maar op sommige plaatsen wat weinig.
Eerst begon het op Marnick zijn kamer omhoog te komen, aan de chauffage.
Dan was het aan de schuine deuringangen van onze en Marnick zijn kamer.
Je merkte dat het erger werd.
Het laminaat kraakte en één plank stond echt neig omhoog.
Wij wilden eerst tapijten leggen en later de laminaat.
Kristof zei dat de chappe droog was, dus werd dat in de week voor de verhuis gelegd.
Nu bleek hij toch zo droog nog niet te zijn geweest.
We moeten niks betalen en ze hebben ook onze deuropeningen al gemeten, 3 uur werk gehad bij ons.

Toch wil ik jullie allemaal een
griezelig en spooky Halloween
wensen!

Knuffel!

Twee meisjes van 13 jaar werken in een borstelfabriek.
Op een dag zegt de ene tegen de andere: "Zoiets raars, ik heb sinds kort allemaal haar onder aan mijn buik groeien."
"Ja, ik heb er ook last van. Dat moet de borstelziekte zijn, van dat zware werk hier!"
De meisjes zijn verontwaardigd, dat ze zo jong al een beroepsziekte hebben opgelopen en besluiten met hun verhaal naar de directeur te gaan.
Ze laten hem zien wat er gebeurd is, waarop deze zijn broek losknoopt en zegt: "Dat is nog maar het begin, ik heb er ook al een steel bij gekregen!"

Ik kwam gisteren na mijn toertje op den bureau en de hoofdverpleegster sprak mij aan.
Ze zei "Sandra, ik heb mij miskeken,
ge hebt nog 3 dagen verlof tegoed!"
Ik wilde een gat in de lucht springen van blijdschap,
maar 'k heb het binnen de perken gehouden en in gedachten YESSSSSS geroepen
 
"Ge zult wel recuupdagen moeten wegpakken van de anderen, 't zal niet anders gaan, bekijk het eens."
SHIT...(vertaalt naar het tegenwoordig in de mode zijnde KAK!)
Da's nu iets dat tegen mijn ding is, sé!
We moeten recupen afgeven voor zieken en nu moet ik tegen de collega's zeggen "sorry, recuup kwijt, want ik heb nog 3 verlofdagen staan...pech voor jou!"
Ik heb de uurroosters van november en december derbij genomen en 3 recupen van mijn eigen aangeduid.
Wanneer er iemand ziek valt, kunnen ze mij niet oproepen en ben ik die dag zéker thuis...mijn overuren kan ik toch meepakken naar next jaar...en de collega's zijn content...en ikke ook!
Goed opgelost, hé!
Het zijn natuurlijk geen extra dagen voor mij, maar langs een andere kant bekeken, juist wel.
Ik heb mijn derde recuupdag mogen afgeven, dinsdag 31 oktober, dan heb ik de vroegen, omdat mijn collega nog langer ziek is.
Dus ben je nooit zeker en met verlof wél.
Op 1 november ben ik thuis en dan heb ik 2 verlofdagen...ik leef op hoop!
Ik ga dat toch wat beter in de gaten moeten houden, ik ben daar echt laks in, in die dingen. 

Er bestaan dagcentra's, dagklinieken, dagverblijven en binnenkort ook daggevangenissen!!!!!
Ik vraag mij af hoe dat in het werk zou gaan.
Overdag naar de gevangenis "dag gebuur, ik ga naar mijn werk." en s'avonds komen ze gewoon naar huis.
En welke gevangenen zouden daar voor in aanmerking komen.

Een fraudeur: "Ik moet vandenavond de boekhouding van mijn vrouw haren baas gaan doen."

Een vervalser: "Bewaker, ik heb die 1000 euro bij, 't zijn 2 briefjes van 500, maar past op hé want den inkt is nog nat."

Een moordenaar: Bewaker: "Jeff, wat is die rode vlek daar op je schoen?"
"Euh...mijn vrouw heeft spaghettiesaus gemaakt."

Een pedofiel: Bewaker: "Marc, wat doet dat kind hier in uw cel?"
"Euh...ik wilde ze naar school brengen, maar 'k ben het vergeten."

Een inbreker: Bewaker: "Zeg jong, waarom valt gij altijd in slaap in uw cel?"
"Euh...ik ben vannacht gaan werken."

Een brandstichter: Bewaker: "Wat doet dat verband om je hand?"
"Euh...ik heb mij gisterenavond verbra...euh...gesneden."

Vrouw tegen haar man tijdens het liefdesspel in bed: "Schat, wat is dat lawaai?"
"Ja, den Gille is mijn ketens vergeten afdoen."

Ik weet niet of dat zo'n goed idee is, zenne!
Jullie? 

Dit is ook nog een mooie foto van mezelf met Corry en Fredje.
Bedankt Martine om hem door te sturen.
Ge zijt ne schat!

Ik met Frieda en Magda

Ik met Corry en Johan
***
Nog enkele foto's van bloggers,
Corry en Fredje,
merci hé!
Echt lief van jullie!

Bedankt Kaatje voor deze mooie foto,
lief van je om mij die door te sturen!
***

Er zijn nog een héleboel mooie foto's,
je kan die gaan bewonderen op de andere bloggen.

Ik heb in Aartrijke enkele foto's getrokken.
Ik heb die al naar de meeste bloggers die in Aartrijke aanwezig waren, doorgestuurd.
Als ik iemand vergeten ben, neem het mij dan niet kwalijk.
Stuur me een mailtje, dan weet ik je mailadres en dan stuur ik ze zeker door.
't Is maar dat ik niet iedere blogger kende die er waren,
of hun e-mailadres.
Ik ga de foto's wat verkleinen en er een slideshow van maken of ze gewoon op mijn blog zetten.
Een verslagje van de meeting 'om nooit meer te vergeten', komt later.

Het was superplezant in Aartrijke.
Ik reed naar Beveren naar ROOSJE (Lisette) en FRIEDA met CORRY pikten ons op.
De leuke bende...we zagen mekaar al meer dan eens.
Frieda reed als een formule-1-piloot, tegen 140 à 150 km per uur... en daarom waren wij daar binnen de korste tijd.
Toen we in het café kwamen, hebben we eerst iets gegeten, we hadden grote honger.
Ik vond een zwarte knoop...we dachten, alléé hoe komt die hier?...van wie zou die zijn?...
Hij bleek van mij te zijn...merkte ik op na een eerste WC-bezoek...knoopje van mijn broekske geschoten en ik had gelukkig nog een riemeke aan...hihi.
De bloggers begonnen binnen te stromen en we zetten de tafels bij mekaar, bleek véél gezelliger te zijn.
Ik zag gekende bloggers zoals INGRID en haar man Jan van blog "Villa Kakelbont", die helemaal vanuit Holland naar Aartrijke kwamen, met PETRUS en vrouwtje als passagiers.
Zij waren onze eerste bezoekers in ons nieuw huis...remember?
Kijk anders maar eens in mijn archiefje.
Die Petrus bleek nog ne plezanten Hollander te zijn ook, een beetje prettig gestoord...maar dat zeggen ze van mij ook...so what!
De LANA kwam binnen met ons COOLTJE (Sweetyke, Ritake)...dat was ook blij weerzien.
Er werd ook een heleboel speelgoed ingezameld voor de Sinterklaasaktie ten behoeve van arme kindjes...of speel jij met dat speelgoed, Eddy?...k'vraag het mij af!
We maakten kennis met JOELTJE BLUES (Joël, de gekke drummer van Rude Roots), een naar het schijnt fantastisch goeie Bluesband.
Ook JOHAN en zijn vrouwtje Rita waren van de partij...de mede-organiserende partij, samen met Joeltje en FRANSKE, een steeds vriendelijk lachende blogger.
Ik zag FEMKE (Ann) terug, ook een blij weerzien...en MAY (Magda)...echt plezant.
FLOEREMUTSKE kwam mij ook nog bekend voor van de zoete inval te Lier.
OPAPAT ofte (sinds kort bekend als de zotte keukenpiet) en vrouw Roosje kende ik van in Oostende, en STEFFIE ook.
Maar ik was ook benieuwd naar de onbekende of feitelijk...nog nooit eerder ontmoete bloggers...MARTINE, KAATJE en echtgenoot RIKSKE, MARIANNE, FREDJE, JEAN-PIERRE Wesemael, MIEKE MOMA, ANDRé en echtgenote (zag ik ook in Oostende), XANADU, EVIEKE, YENTHE, ELVIS, BIERBLOG...en nog tal van bloggers.
Ons viertal, ik, Frieda, Corry en Roosje kregen s'avonds toch weer honger en...we aten weer, !
We zijn ook dikwijls 'vreemd' gegaan, zoals Corry het zo mooi omschreef...euh...gewoon met anderen gaan praten, hé...niks anders!
Ik ben aan den toog gaan staan, ook met de vader van Pascal gebabbeld...goed gelachen met de grollen van grappige bloggers...enfin...ik heb mij NEIG GOE geamuseerd...punt!
Rond een uur of 20 vertrokken we terug richting Oost-Vlaanderen...nu met wat verminderde snelheid omwille van het slechte weer...regen!
Een mooie afsluiter van een onvergetenlijke zondag.
Voor herhaling vatbaar...alléé...wanneer zijn we terug weg?

PS: ook bedankt voor de PC-info om ons blogje op te fleuren, Johan. Zonder dat had ik nu deze slideshows niet kunnen maken.
En bedankt voor de organisatie, hé mannen!

t'Is weer van datte...voor de verandering
Ik geraak mijn gastenboek weer niet binnen.

Ook bij reactie's niet.
Ik ga het via 'personaliseren' proberen,
misschien tot straks...
en anders
tot morgen in Aartrijke!
Ciao!

Een aangenaam weekend voor iedereen
Tot zondag in Aartrijke!
Ik zal er zijn!
Vrij weekend...oef!

De sfeer is hier echt om zeep voor 't moment.
Giovanni kwam van 't school en kreeg weer zijn kuren.
Het eten staat hem niet aan...
zijn broer is er teveel aan...
zijn (oude) PC is stom (geen internet)...
Echt viesgezind tot en met!
Komt er nog bovenop dat hij met een slecht rapport thuisgekomen is.
Hij heeft maar liefst 7 buizen;
voor Engels, natuurwetenschappen, elektriciteit technologie, geschiedenis, informatica, mechanica en zelfs voor lichamelijke opvoeding, zeg!
Ik zou mij dan toch tenminste koest houden en op mijn sokken afkomen.
Hij niet...hij marcheert met legerlaarzen...
GA OPZIJ...SPREEK MIJ NIET AAN...
RAAK MIJ NIET AAN...NIKS IS GOED!
Ik heb zijn STOMME PC weggenomen,
en de play-station die op zijn kamer stond.
Hij mag nu de ganse avond in zijn eentje op zijn kamer afkoelen.
Geen playstation en PC meer tot zijn volgend rapport,
en als hij er niet door is, mag hij terug naar zijn vorige school de VTS (dat wil hij niet).
Hij gaat moeten studeren terwijl ik het zie, ik ga hem ondervragen en dagelijks zijn huiswerk nazien.
14 jaar, je denkt dat ze dan toch al ietofwat verantwoordelijkheid hebben...Giovanni blijkbaar niet.
En dan zeggen de mensen dat het ergste nog komt...dat dit slechts een voorproefje is!
Ik hou mijn hart al vast!!!!!!!!!

 

Lieve mensen
wat kunnen wij ons nog
wensen?

Wij hebben een dak boven ons hoofd
en worden niet van onze organen
beroofd

Wij worden niet ter dood veroordeeld
wanneer we doktertje hebben
gespeeld

Wij kennen zelden hongersnood
onze kinderen gaan er niet aan
dood

Wij zijn lief voor onze dieren
geen hond op ons bord terwijl we feest
vieren

Wij kennen geen natuurrampen
en hebben met geen oorlog te
kampen

Wij worden niet vermoord
omwille van wat een dictator van ons heeft
gehoord

Onze kinderen kunnen wij een toekomst geven
zij hoeven niet in de straten te
leven

Wij hoeven geen springstoffen rondom ons te binden
opdat men ons helden zou
vinden

Ons Belgenland is zeer klein
maar we mogen er best tevreden mee
zijn

Tegenover verschillende landen
hebben onze problemen slechts kleine
randen

En wij mogen ons gelukkig prijzen
dat we de wereld rond kunnen
reizen

Dus beste mensen
wat kunnen wij ons nog meer
wensen?

Ik ben moe en kruip mijn bedje in.
Na dat drukke weekend en slechts 1 kort dagje rust, hadden wij dinsdag een bijscholing.
s'Avonds zijn ik, onze hoofdverpleegster en een collega nog eens teruggekeerd voor een receptie op het werk.
We kregen een knalrode fleeze zonder mouwen, om wat beter op te vallen zal nu wel lukken, amai!
De boys gingen mee...voor de chips.
We gingen maar eventjes wegblijven,
maar ik ben blijven plakken.
Ik en mijn collega hebben nog tegen één van de bazen die in Zwijnaarde zit, staan zeveren.
Die heeft nogal gelachen met ons, zenne!
Mij vindt hij temperamentvol en hij wist niet dat mijn collega dat ook is.
Van mij verschoot hij niet dat ik zo ben,
van haar wél.
Ik belde hem ooit eens op en dat was niet voor een vriendelijk babbeltje, maar wel in naam van ons team.
hij legde de hoorn gewoon op, bleek dat ik al de tiende beller was (nee, niet van dat spelletje op TV) en mijne prijs was dus ...tuuut...tuuut!
Hij boodt achteraf wel zijn excuses aan,
ook omdat zijn vrouw tegen hem zei dat hij een varken was, om zo tegen mij te doen,
Ik had gisteren de laten en het was enorm druk.
Het piekte toen ik vannemorgen moest opstaan
en ik ga gaan slapen, of dat piekt morgen nog eens!

Bijeenkomst Bloggers in West-Vlaanderen
met medewerking van Joel Loose & zoon Jan
voor het ter beschikking stellen van de zaal...

22 oktober 2006
Café 't Oud Gemeentehuis
Brugsestraat 23
Aartrijke
aanvang 14.00 uur tot.......

Een gezellig samenzijn voor alle bloggers,chatters enz...
Mag ik dan ook vragen indien U dit samenzijn wilt meemaken,
mij een mailtje te sturen op volgend e-mailadres:

johan.de.soete@telenet.be

Inschrijven kan tot uiterlijk 15 oktober 2006
met volgende gegevens:
aantal personen en naam van de blog...

Leer je vrienden & collega bloggers beter kennen
en ontmoet ze in levende lijve!!!
Samen maken we er een gezellige namiddag van...

Groetjes Johan1958 & Joeltjesblues

Steun ook de actie Moeders voor Moeders in samenwerking met Seniorennet, om kinderen gelukkig te maken...Dus breng het oud speelgoed (doch in goede staat) mee en maak ook van degene die niet veel hebben... happy little people...

 

Een koppel dat ik ken, hebben wat meegemaakt!
Maria is een patiënte van mijn toertje en haar man ex-Patiënt.
Maria moet 3 keer per week naar de nierdialyse.
Walter kreeg een telefoontje van het ziekenhuis.
dat hij zo vlug mogelijk naar daar moest komen, want dat zijn vrouw moest worden opgenomen wegens hoge koorts.
Hij in grote paniek, natuurlijk...wat kleren ingepakt en dan vliegensvlug naar het ziekenhuis.
Hij moest onderweg 3 keer stoppen, omdat hij bijna geen adem kreeg.
Hij moest op een leegstaande kamer wachten tot ze zijn vrouw zouden komen brengen.
Na 20 minuten kwamen ze met haar af, in een rolstoel.
Maar...het was Maria niet...
"Is dat uw vrouw niet, meneer?"
"Nee zeg ik je, jij gaat mij toch niet zeggen wie mijn vrouw is, zeker! Dat weet ik beter dan jou!"
Na een telefoontje naar de nierafdeling, zagen ze hun vergissing in.
Zelfde familienaam...andere voornaam...ene Mariëtte.
Ondertussen komt Maria thuis per taxi en vindt ze haar man niet.
Zij dacht dat er iets met hém aan de hand was.
Is dat niet schandalig, zeg?
Van een blunder gesproken!

...hier ben ik weer met wat nieuwtjes...
Ik geraakte gisteren weer niet in mijn gastenboek,
ik heb dat toch dikwijls, hé!
Enfin, ik kreeg enkele dagen geleden een smsje van mijn oudste zoon...
hij had een gewond konijntje gevonden onderweg naar school en vroeg wat hij ermee moest doen.
Toen ik dat las, kreeg ik het benauwd!
Hij ging die dag naar Gent met de klas en ik vreesde al het ergste.
Giovanni is zoals mij...zeker waar het over dieren gaat,
hetzelfde kleine hartje.
Ik weet dat ik met het konijntje terug naar huis zou rijden, om het in een doos te steken en te verzorgen, en dan pas naar school rijden.
Ik zou er geen barst om geven dat ik te laat zou komen.
Ik kwam ooit eens met een gewond musje naar mijn grootmoeder.
Mijn nonkel, een broer van mijn make vroeg om het aan hem te geven, hij zou het eens genezen...en hij draaide dat beestje de nek om, vlak voor mijn neus.
Nu kom ik weer goed met die nonkel overeen, maar dat heeft wel enkele jaartjes geduurd,
Het konijntje kon niet gered worden, 2 geplette pootjes.
Ik had ooit eens 3 konijntjes van mijne kater Mickey afgenomen en goed verzorgd.
Sanderendaags waren ze dood en zat ik te wenen.
Ik wilde dat Gio besparen en hem naar school krijgen.
Hij heeft een half uurtje bij het konijntje gezeten en is dan toch naar school gereden...en nog op tijd gekomen ook.
En ik was opgelucht, natuurlijk.

Mijne kleine (zotte) kok is weer aan 't koken geslagen
en het kwam er al langs zijn neus uit...
Hij sneed lekkere frietjes,
maar toch ietsjes te dik naar mijn goesting.
Het nam zijn tijd in beslag,
dus heb ik hem maar geholpen.


 


Het resultaat mocht er zijn, het heeft ons lekker gesmaakt!
Er was wel wat ambras om de laatste ketchup,
dan moest ik effe tussenbeide komen,
maar zoals je ziet...zonder kleerscheuren!
Man man man...als die 2 ruzie maken...
ik kan het je zeggen...
da's niet meer zoals kleine kindjes vroeger, zenne!
Die 2 zijn al bijna groter dan mij, hé!
Den oudsten torent zelfs al boven mij uit.
Maar de mama laat zich niet doen...
klein maar dapper...
ze zijn boven mijn hoofd gegroeid,
letterlijk dan,
want ze moeten luisteren naar dees zotte kleine,
 zenne!
Ja...ik ben wel een strenge mama!

Ik was gelukkig thuis vandaag en na dat druk werkweekend met dubbele shift, mocht dat wel!
het was nodig, ik was moe gisterenavond.
Ik reed op 2 dagen 456 km's en werkte bijna 19 uren.
feitelijk nog niet veel voor dit weekend, 't is al drukker geweest.
De mood zat er in, toch vooral de zondag.
Ik heb op mijn trip 3 CD's kunnen beluisteren...
met de volumeknop keiHARD!
Eerst een CD van U2...genieten...dan Guns 'n Roses...
super...en dan een CD van INXS als afsluiter...wauw!



Ik reed dan nogal, zenne...vensterken open in de pikkendonkeren naast de expresweg te Stekene...
echt maf!
Ik heb 3 keer in Stekene gezeten.
Eerst voor een patiënte die insuline moest krijgen rond 15u30...dan iemand die morfine moest krijgen via een vleugelnaaldje rond 17u15 en daar moest 4 uur tussen zijn.
Diezelfde patiënt rond 21u15 opnieuw gedaan.
Hij krijgt morfine en zuurstof toegediend, een fijne mens, echt waar.
Alles is goed, supervriendelijk, zijn vrouw ook.
En ik heb het aan zijn zoon geleerd hoe het moet...
om hem met een gerust hart de nacht in te laten gaan
en het gaf hem een geruststelling...zijn zoon woont bij hen in de straat.
Dit heeft mij weer een booster van voldoening gegeven...die mens te kunnen helpen!

Everybody!

Ik heb werkweekend dubbele shift.
Ik heb al de vroegen gedaan te Beveren en Vrasene,
straks vertrek ik om het mooie Waasland te doorkruisen.
Gisteren was het vrijdag de 13e,
maar voor mij was het bijna prijs vandaag.
Ik moest een auto ontwijken, die dacht dat de baan helemaal voor haar alleen was,
een knalgele en opvallende auto met reclame op.
Doordat ik nu al 3 jaar de baan op moet, heb ik mijn reflexen verscherpt, gelukkig maar!
Mijn collega's hebben vrijdag ook een stuk laten na hun vroegen moeten doen.
En maandag ook...maar ik mag dan thuisblijven.
Omdat ik al enkele recupen heb afgegeven en ook omdat we na zo'n druk werkweekend toch minimum één dagje moeten kunnen recupereren.
Anders was ik die ook nog kwijt, zeg!
Ik kom morgen terug, tussen mijn toeren door of s'avonds,
ik zie wel.

SEE YOU!

We gaan weer een drukke periode tegemoet!
De laatste 2 maanden moeten de verlofdagen opgenomen zijn, ook de mijne...
we hebben 2 collega's die (zeker de ene) een operatie moeten ondergaan...
onze nieuwe collega weet nog niet of ze gaat blijven, ze zoekt ander werk en is door één der bazen aangesproken geweest.
Ze kan om financiële redenen de job niet opgeven,
maar ze vindt de thuisverpleging te zwaar.
En een andere collega zet een stapje hoger op de ladder,
ze gaat naar Zwijnaarde om te helpen bij de administratie en coördinatie van de thuisverpleging voor alle regio's, vanaf 6 november.
Een andere collega is ook nog in bostvoedingsverlof.
We hebben dus DRINGEND collega's nodig.
Ik was morgen thuis...pech, nu niet meer.
Ik was volgende dinsdag thuis...pech, nu niet meer.
En het ziet er voor de rest niet rooskleurig uit.
Zoals in de vakantie-periode...dat wordt weer op de tanden bijten.

Op het artikel over de 86-jarige plezante patiënte, zei SLOEFKE "zo moesten er nog meer van zijn, niet? Zou je werk aangenamer maken."
Geloof me, Sloefke...er zijn er nog meer plezante tussen.
Vandaag nog plezier gehad met de oudste van mijn toertje, Elizabeth, een dame van maar liefst 93 jaar.
Ik was er sinds donderdag niet meer geweest en ze was ze me weer aan't plagen, dat ik altijd aan haar trek en sleur, haar bijna ophang, dat ze dat eens tegen mijn hoofdverpleegster zal zeggen.
Ik zag roodheid onder haar borsten en deed er zalf aan.
Ik zei dat het van te zweten komt, huid tegen huid.
"Ik zweet nooit", zei ze "Misschien onder mijn borsten, maar ja, der wordt ook niet meer mee gespeeld, hé!"
 
"En ik speel er zelf ook niet meer mee!"
Ik kon niet meer, echt.
Nu moet je weten dat zij door de andere collega's niet graag gezien wordt, en een verpleger uit ons team mag nooit meer bij haar binnen komen.
Maar tussen ons klikt dat goed.

Dat doet mij denken aan een andere patiënte, een 90-jarige dame van Beveren.
Ze is jammer genoeg al overleden.
Ik kwam er in het weekend of als springster, in de periode toen ik nog geen vaste toer had.
Ze vertelde dat ze haar man aan zijn sterfbed beloofde, dat ze nooit nog een man in huis zou nemen.
Ze was toen nog geen 50 jaar, en crieus zoals ik ben, vroeg ik of ze die belofte heeft kunnen waarmaken.
"Jaja," zei ze fier "maar ik had toch beter wel ne vent in huis gepakt. Ene van 18 jaar."
Ja...wat dacht je...ikke

Zij rap "om mijn werk te doen, hé Sandra...haha...om mijn werk te doen."
JAJA.
De mensen hebben soms ook veel last en ongemakken...maar toch kan er nog altijd een grapje af, hier en daar.
En dat maakt mijn job nog extra aangenamer!

Ik weet nu wat er scheelt aan mijn blog,
dat traag openen en maar de helft verschijnen
van 't schoon weer...
Ik kreeg weer een melding, dat ik niet was aangemeld.
Je ziet dan ineens 2 ventjes (niet van den drank, haha)
en een rode cirkel met wit kruis in.
Dan blog ik best niet, want dan is 't een ramp.
Ik belde naar telenet,
ook met de melding dat wij vrijdag niks hadden
voor een aantal uren.
Dat blijkt dus niet aan telenet te liggen,
maar aan MSN.
Die storing vrijdag wel, dat was bij telenet.
Die gast zei aan de foon ook met dergelijke vervelende 'storingen' en afmeldingen te zitten.
Ik heb pas een 2-tal uren geleden gebeld en dan had ik storing...en nu wééral, en langer dan een paar minuten.
Straks zwier ik diene MSN er nog af...amai zenne!

Ik heb zopas naar Panorama gekeken en de woede in mij welde weer op...de stier kwam weer naar boven...wanneer het over kindermisbruik gaat, wordt hij het woest en dan gaat hij door het (rode) lint.
Het ging over het decreet dat het Vaticaan heeft opgesteld om hun priesters, die van kindermisbruik worden beschuldigd, te beschermen en de slachtoffers te doen zwijgen, om schade aan het kerkelijk systeem te vermijden, het crimen sollicitationis uit 1962.
Wie de geheimhouding verbreekt, dader of slachtoffer, hangt excommunicatie boven het hoofd.
Paus Ratzinger heeft dat decreet zo'n 20 jaar geleden veranderd en toegezien dat het werd nageleefd, en is dan toch paus geworden, en hoewel hij nu de macht heeft om het kerkeljk systeem te veranderen ten voordele van de jonge slachtoffers, doet hij dit niet.
Het is een bewuste doofpotpolitiek.
Zeker 45000 priesters werden van kindermisbruik beschuldigd en wat doet men ermee?
De bisschoppen plaatsen de 'daders' naar een andere parochie, waar het misbruik zich weer herhaalt en de priester opnieuw wordt overgeplaatst.

Zo is er een voorbeeld van priester Tarisco die voor de vierde keer naar een andere parochie werd geplaatst sinds 1991.
Deze keer naar een dorpje in Brazilië in 2002, waar veel armoede heerst.
Hij vraagt aan een oma of hij haar 5-jarige kleinzoon gitaarles mag geven.
Op een nacht maakt de jongen zijn oma wakker en zegt "ik weet hoe je de liefde moet bedrijven" en hij biecht alles op.
De oma wordt niet geloofd, door haar eigen dorpsgenoten en het jongetje wordt op school uitgemaakt als "het liefje van de pastoor", hij zou het liefst dood willen zijn.
Voor de jongen is er géén hulp, hij wordt aan zijn lot overgelaten.
het enige dat die mensen nog hadden, was hun geloof...en ook dat is nu weg.
De priester hield een dagboek bij, waarin hij alles tot in de kleinste details beschrijft; waar hij de kinderen zoekt, dat hij de familie te vriend moet houden, op welke manier hij de kinderen kan lokken, wat hij met ze doet, dat ze arm zijn, zonder vader, enz...
Dit doet hem uiteindelijk de das om en hij moet terechtstaan voor 13 gevallen van seksueel misbruik.

Priester Henn kan in Amerika de dans ontspringen en vlucht naar Rome naar het Vaticaan, waar ze hem in bescherming nemen en niet aan Amerika willen uitleveren.
Zo is bekend dat 7 Amerikaanse priesters naar het Vaticaan zijn gevlucht.
Maar het zijn er veel meer, ook niet-Amerikaanse priesters.
Dit doet mij denken aan de nazi's, die in het Vaticaan bescherming en nieuwe identiteitspapieren kregen in ruil voor Joodse kunst.
In Amerika is sinds 2002 de 'National Review Board' opgericht die kindermisbruik door priesters gepleegd, onderzoeken...of het toch tenminste proberen.

Eén priester getuigde over zijn misdaden, Oliver O'Grady.
Hij zou 1 bepaalde jongen zo'n 100 keer hebben verkracht.
Meisjes misbruikte hij niet, maar hij begluurde ze wel onder hun korte rokjes of knuffelde ze eens goed.
Hij gaf zelfs toe dat hij in 20 jaar tijd zo'n 30 kinderen heeft misbruikt.

Ook slachtoffers gaven hun schrijnende verhaal, nu als volwassenen...en je ziet het op hun gezicht, je hoort het in hun getuigenis, hoe moeilijk zij het zelfs nu nog hadden om het gewoon te vertellen.
Feiten die al zo'n 40 jaar geleden werden gepleegd.

Ik weet wel dat wij een patiënte hadden, ze is 91 jaar geworden en ze vertelde graag over vroeger.
Ze was als kind misbruikt geweest door een pastoor en ik kon de haat voelen, terwijl ze erover sprak.
Ze had een hekel aan de voormalige paus en aan de kerk...ZOVEEL jaren geleden...en toch niet vergeten...ook de gevoelens eromtrent niet...wat een gevolgen zoiets geeft.

Okee, dit verhaal is niet zo luchtig als de artikels hieronder, en ik zal misschien serieuze commentaar krijgen van menig moraalridders, maar ik beklad de kerk niet...dit zijn WAARGEBEURDE FEITEN waar we als empathisch voelend mens niet omheen kunnen.
Het verslag werd vorige week door de BBC uitgezonden en de Katholieke kerk bestempelde de uitzending als een 'sterk bevooroordeelde aanval' op de paus en 'volkomen misleidend'...dat de tijden nu zijn veranderd en dat de daders toch worden aangepakt.
Dat kan dan alleen door mensen zijn die de koe bij de horens vatten en op onderzoek uitgaan, zoals in Amerika...of Tom Doyle, een kerkelijke advocaat, die dergelijke praktijken in vraag stellen, of priesters die weigeren mee te werken aan de doofpotaffaire, of door priesters die uit de biecht willen klappen,...maar vooral door de moedige getuigenissen van de slachtoffers.

Heeft iedereen zijn 'saaie' plicht gedaan?
Dan kunnen we nu genieten van een rustige zondag!
Ik heb vrijdag enkele uren zonder internet,
foon en kabel-TV gezeten...
weer iets aan de hand bij telenet, zenne!
Daar is't precies wel altijd iets.
maar ik ga niet zagen,
ik wens iedereen een FIJNE ZONDAG!

Mensenlief, ik heb gisteren weer gehuild van 't lachen!
Ik was bij mijn patiënte Julia,
een dame van 86 die 17 kinderen heeft gebaard.
Het OCMW van Waasmunster brengt dagelijks haar eten
en ze kan nooit wachten om te zien wat ze heeft.
Ze eet haar soep ook altijd zeer vroeg op
en kijkt dan naar de hoofdschotel.
Dat was gisteren een zwarte bulling (bloedworst)
"Amai, wat een eind, da ben ik nie meer gewoon, zulle!"

"Ik ben da feitelijk nooit gewoon geweest, zo ne groten!"
 
Ze deed er nog een schepje bovenop, vaneigest hé!
"Da dik gedeelte is vanboven en da dun vanonder."

"Da's precies ene van ne Congolees."

Ik ben er met buikpijn van 't lachen naar buiten gegaan, echt waar!

Met dit vrolijk zingend biggetje,
wil ik de dag afsluiten,
mijn dag van wakker zijn
dichtbij de schemerovergang naar
een goede nachtrust!
En om ons allemaal er attent op te maken
om onze beestjes eens extra te verwennen.
Een dag is te kort
maak er een WERELDDIERENWEEK van!
Je mag er zelfs een JAAR van maken,
dat doe ik toch!
Wij verwennen onze lieve schatjes
Bonnie, Clyde en onze ghostbusters
elke dag van het jaar
en ieder jaar opnieuw!

Sweet dreams!

Na het bekijken van het laatste nieuws dat over ons wordt verdeeld als zoete broodjes, was ik aan 't denken.
Jaja...je verschiet?...dat doe ik af en toe...haha!
Maar alléé, ik dwaal rap af ook...
Nee, feitelijk wonen wij in een goed land.
Wij noemen België wel eens 'dat apenland', zo corrupt als wat en wie de achterpoortjes kent is geen doorsnee burger...maar we hebben het zo slecht nog niet, vergeleken met bijvoorbeeld Amerika.
Daar is je kind naar school sturen al niet als vanzelfsprekend...één of andere gek kan een school komen binnen gewalst en schiet zomaar je kind neer, zoals die Amische meisjes is overkomen.
Of een land als Iran...woon daar maar eens als opgroeiend en ontdekkend 16-jarig meisje.
Atefah Sahaaleh is vorig jaar opgeknoopt nadat zij werd beschulgigd voor 'misdaden tegen de kuisheid'.
De eerste keer werd zij gearresteerd terwijl ze naast haar neef in een auto zat.
Zij werd door de 'bewakers van de kuisheid' verkracht en door een veel oudere taxichauffeur misbruikt.
Hij kwam er met 95 stokslagen vanaf, waar hij zich vanonderuit heeft gekocht.
Hoe kan zoiets nog in deze tijd en na het oprichten van vele mensenrechtenorganisatie's.
De rechter is zijn boekje te buiten gegaan,  er was beloofd dat mensen die misdaden plegen (misdaad tussen aanhalingstekens) vanaf hun 18 jaar zouden worden opgeknoopt, en toch wordt hier niks aan gedaan.
Bij ons zouden ze die rechter onder de loep nemen, en die misbruikende smeerlap in den bak steken.
Atefah verzette zich en kreeg een woede-aanval in de rechtzaal...daarmee was haar doodvonnis getekend en werd er 'spoed' achter gezet.
En als dochter van een drugsverslaafde weduwenaar, met de zorg voor haar grootouders daar bovenop, had ze geen gemakkelijk leven.
Bij ons hebben vrouwen ook rechten!
Gelukkig, want ik heb als 16-jarige ook de wereld ontdekt...ik mocht voor het eerst uitgaan op die leeftijd.
Awel...over zulke dingen denk ik soms eens na en prijs ik mij gelukkig dat ik in dit kleine 'apenlandje' woon.

Eerst citeert de paus een citaat van de één of andere keizer en zet hij daarmee de Moslimwereld op zijn kop...
die mannen steigeren om het minste, daar hebben we al bewijzen genoeg van gezien.
Maar nu schopt hij toch tegen MIJN schenen, zenne!
En nu steiger IK...mijn haren kwamen recht te staan en mijn maag keerde zich om.
Hij heeft zich 20 jaar lang bezig gehouden met het in de doofpot steken van menig pastoors hun verborgen hobby...jongetjes lastigvallen.
Ik vind dat ze deze paus moeten opzij zetten om plaats te ruimen voor een andere paus.
Dat is mijn bescheiden mening maar...
alhoewel...als mama zijnde heb ik het recht toch om dat te zeggen, niet?
DIT KAN NIET...paus Rat-zinger moet buiten...
zelfs paus Bean zou het beter doen dan die geniepige onderkruiper!
Wat vinden jullie?

Enkele dagen later... ops:

Wel mijn pups zijn geboren, ik weet niet goed wanneer, dag of nacht, het is hier altijd donker, je verliest zo snel de tel. Er zijn 3 reutjes en 5 teefjes geboren. 1 teefje heeft de eerste 24 uur niet gehaald. Ze zag er zo ziek uit. Ik heb gebruld, gegild, maar niemand kwam me helpen, een beetje later was ze dood. Een paar uur later kwam 'die man" binnen, hij mopperde wat over dode pups en hij nam haar mee. Ik vraag me af waar ze nu is. Ik heb nog altijd zo'n honger. Mijn pups ook! Het is zo zwaar zo zwaar, maar toch Ben ik weer een beetje vrolijk, eindelijk weer wat leven rondom mij. Hoewel ze wel heel stil zijn hoor. Hopelijk zijn ze niet allemaal ziek! Zou ik wat fout doen? Mijn buik doet zo pijn.

5 en een halve week later 

Ik ben weer helemaal alleen. Gisteren is "die man" mijn pups komen halen.Ik had me zo voorgenomen deze keer blijven ze bij mij. Hij neemt ze me niet meer af. Maar het enige dat mijn protest heeft opgeleverd was een klop op mijn kop en een stampt tegen mijn buik. Mijn puppies wilden helemaal nog niet weg van me. Ze zijn nog zo klein oh zo klein. Ik ben zo bang, waar zouden ze naartoe gaan? Ze kennen niets van de wereld enkel dit hok. Ik wou dat ik ze meer had kunnen leren maar ook ik ken enkel dit hok. Ik ben hier geboren en hier nooit weggeweest. Mijn buik doet zo verschrikkelijk pijn. De eenzaamheid is ondraaglijk.Nooit iemand om mee te spelen of om lekker tegenaan te kruipen. En toch probeer ik vriendelijk te zijn tegen "die man" in de hoop dat ik is een aai of een lief woord krijg, maar ik doe telkens wat fout. Mijn buik doet zo pijn. Ik hoop dat mijn pups wel weten hoe ze het goed moeten doen, ik heb ze zo weinig kunnen leren, ik hoop dat ze zich redden. 3 van de 7 pups waren zo ziek. Hopelijk knappen ze snel weer op.
De pijn in mijn buik wordt erger en erger. Zou er iets mis zijn? Ik gil..van de pijn maar niemand komt. Ik ben zo verschrikkelijk eenzaam. Wat doe ik toch fout? Met ieder uur dat voorbijgaat wordt de pijn erger en ik heb het zo warm, zo vreselijk warm. Ik heb het opgegeven om te gillen, er komt toch niemand. Zoals altijd sta ik er alleen voor. Ik heb het zo koud, zo warm, zo koud. Ik ril er van....en dan die pijn , ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoudt....had ik maar meekunnen gaan met mijn pups. Gewoon 1 keer de Buitenwereld zien. Zou het daar ook zo donker zijn?
De pijn is niet meer te verdragen. Ik denk dat ik maar stilaan ga slapen, waarschijnlijk wordt ik nooit meer wakker, maar weet je. Mijn mams heeft me ooit een verhaal verteld van een wereld waar bomen zijn en gras en licht en andere honden om mee te spelen, wie weet ga ik daar nu wel naartoe...
Een paar uur erna komt "die man" aan, hij zucht wat over rotteef en hij Roept, hey er is er hier eentje dood.....

Dit hebben alle pups die je daar ziet meegemaakt. Als je zo'n lief kopie naar je ziet kijken denk dan aan zijn mams die ergens in
een donker hok zit. Kijk bovendien is naar dat magere lijfje met bolle buikje ongetwijfeld vol van de wormen, omdat ontwormen teveel kost) Door de pups te kopen die te koop zijn in deze winkels en fokkerijen, hou je deze >handel in stand en zullen honden onder deze omstandigheden hun leven moeten doorbrengen! Pups horen NIET op te groeien in een donker hok of in de etalage van een winkel, pups horen lekker in de huiskamer op te groeien. Overladen door liefde en steun van mams en de baasjes van mams.
Als dan zo'n verkoper je begint wijs te maken dat je voor 30 euro meer...
zelfs een stamboom meekrijgt, waarschuw deze persoon dan, dat dat illegale praktijken zijn. Stambomen voor pups worden aangevraagd voor de geboorte al, iet 8 weken erna en al zeker niet in een dierenwinkel.>

Dit verhaal mag elders geplaatst of herdrukt worden in dehoop dat het broodfokkers zal stoppen om geldgewin na testreven in plaats van aan het welzijn van de dieren tedenken

Ik zag deze tekst bij SJOEKE en ik vond het zoooo triest, dat ik het ook op mijn blog heb gezet.

Pffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff!!!!!!!!!
Nu start ik mijn blog op...maar eerdat die opwarmt...jongens toch, nen tragen diesel...minder dan de helft van de foto's te zien...én hij geeft er ineens de brui aan en stopt van zijn eigen.
Ik geraakte na enkele keren opstarten (haléluja) in mijn gastenboek...ik open de button van een bezoekster...HUPLA...weeral blogske foetsie!
Maar wat is dat toch????
Gisteren was alles goed, géén probs en nu weer 't zelfde, nog erger!
Ik geef er nu ook de brui aan, sorry mensen, maar op dees manier heb ik er geen goesting in.
Tot morgen
pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff!!!!!!!!!