Met dit vrolijk zingend biggetje,
wil ik de dag afsluiten,
mijn dag van wakker zijn
dichtbij de schemerovergang naar
een goede nachtrust!
En om ons allemaal er attent op te maken
om onze beestjes eens extra te verwennen.
Een dag is te kort
maak er een WERELDDIERENWEEK van!
Je mag er zelfs een JAAR van maken,
dat doe ik toch!
Wij verwennen onze lieve schatjes
Bonnie, Clyde en onze ghostbusters
elke dag van het jaar
en ieder jaar opnieuw!

Sweet dreams!

Na het bekijken van het laatste nieuws dat over ons wordt verdeeld als zoete broodjes, was ik aan 't denken.
Jaja...je verschiet?...dat doe ik af en toe...haha!
Maar alléé, ik dwaal rap af ook...
Nee, feitelijk wonen wij in een goed land.
Wij noemen België wel eens 'dat apenland', zo corrupt als wat en wie de achterpoortjes kent is geen doorsnee burger...maar we hebben het zo slecht nog niet, vergeleken met bijvoorbeeld Amerika.
Daar is je kind naar school sturen al niet als vanzelfsprekend...één of andere gek kan een school komen binnen gewalst en schiet zomaar je kind neer, zoals die Amische meisjes is overkomen.
Of een land als Iran...woon daar maar eens als opgroeiend en ontdekkend 16-jarig meisje.
Atefah Sahaaleh is vorig jaar opgeknoopt nadat zij werd beschulgigd voor 'misdaden tegen de kuisheid'.
De eerste keer werd zij gearresteerd terwijl ze naast haar neef in een auto zat.
Zij werd door de 'bewakers van de kuisheid' verkracht en door een veel oudere taxichauffeur misbruikt.
Hij kwam er met 95 stokslagen vanaf, waar hij zich vanonderuit heeft gekocht.
Hoe kan zoiets nog in deze tijd en na het oprichten van vele mensenrechtenorganisatie's.
De rechter is zijn boekje te buiten gegaan,  er was beloofd dat mensen die misdaden plegen (misdaad tussen aanhalingstekens) vanaf hun 18 jaar zouden worden opgeknoopt, en toch wordt hier niks aan gedaan.
Bij ons zouden ze die rechter onder de loep nemen, en die misbruikende smeerlap in den bak steken.
Atefah verzette zich en kreeg een woede-aanval in de rechtzaal...daarmee was haar doodvonnis getekend en werd er 'spoed' achter gezet.
En als dochter van een drugsverslaafde weduwenaar, met de zorg voor haar grootouders daar bovenop, had ze geen gemakkelijk leven.
Bij ons hebben vrouwen ook rechten!
Gelukkig, want ik heb als 16-jarige ook de wereld ontdekt...ik mocht voor het eerst uitgaan op die leeftijd.
Awel...over zulke dingen denk ik soms eens na en prijs ik mij gelukkig dat ik in dit kleine 'apenlandje' woon.

Eerst citeert de paus een citaat van de één of andere keizer en zet hij daarmee de Moslimwereld op zijn kop...
die mannen steigeren om het minste, daar hebben we al bewijzen genoeg van gezien.
Maar nu schopt hij toch tegen MIJN schenen, zenne!
En nu steiger IK...mijn haren kwamen recht te staan en mijn maag keerde zich om.
Hij heeft zich 20 jaar lang bezig gehouden met het in de doofpot steken van menig pastoors hun verborgen hobby...jongetjes lastigvallen.
Ik vind dat ze deze paus moeten opzij zetten om plaats te ruimen voor een andere paus.
Dat is mijn bescheiden mening maar...
alhoewel...als mama zijnde heb ik het recht toch om dat te zeggen, niet?
DIT KAN NIET...paus Rat-zinger moet buiten...
zelfs paus Bean zou het beter doen dan die geniepige onderkruiper!
Wat vinden jullie?

Enkele dagen later... ops:

Wel mijn pups zijn geboren, ik weet niet goed wanneer, dag of nacht, het is hier altijd donker, je verliest zo snel de tel. Er zijn 3 reutjes en 5 teefjes geboren. 1 teefje heeft de eerste 24 uur niet gehaald. Ze zag er zo ziek uit. Ik heb gebruld, gegild, maar niemand kwam me helpen, een beetje later was ze dood. Een paar uur later kwam 'die man" binnen, hij mopperde wat over dode pups en hij nam haar mee. Ik vraag me af waar ze nu is. Ik heb nog altijd zo'n honger. Mijn pups ook! Het is zo zwaar zo zwaar, maar toch Ben ik weer een beetje vrolijk, eindelijk weer wat leven rondom mij. Hoewel ze wel heel stil zijn hoor. Hopelijk zijn ze niet allemaal ziek! Zou ik wat fout doen? Mijn buik doet zo pijn.

5 en een halve week later 

Ik ben weer helemaal alleen. Gisteren is "die man" mijn pups komen halen.Ik had me zo voorgenomen deze keer blijven ze bij mij. Hij neemt ze me niet meer af. Maar het enige dat mijn protest heeft opgeleverd was een klop op mijn kop en een stampt tegen mijn buik. Mijn puppies wilden helemaal nog niet weg van me. Ze zijn nog zo klein oh zo klein. Ik ben zo bang, waar zouden ze naartoe gaan? Ze kennen niets van de wereld enkel dit hok. Ik wou dat ik ze meer had kunnen leren maar ook ik ken enkel dit hok. Ik ben hier geboren en hier nooit weggeweest. Mijn buik doet zo verschrikkelijk pijn. De eenzaamheid is ondraaglijk.Nooit iemand om mee te spelen of om lekker tegenaan te kruipen. En toch probeer ik vriendelijk te zijn tegen "die man" in de hoop dat ik is een aai of een lief woord krijg, maar ik doe telkens wat fout. Mijn buik doet zo pijn. Ik hoop dat mijn pups wel weten hoe ze het goed moeten doen, ik heb ze zo weinig kunnen leren, ik hoop dat ze zich redden. 3 van de 7 pups waren zo ziek. Hopelijk knappen ze snel weer op.
De pijn in mijn buik wordt erger en erger. Zou er iets mis zijn? Ik gil..van de pijn maar niemand komt. Ik ben zo verschrikkelijk eenzaam. Wat doe ik toch fout? Met ieder uur dat voorbijgaat wordt de pijn erger en ik heb het zo warm, zo vreselijk warm. Ik heb het opgegeven om te gillen, er komt toch niemand. Zoals altijd sta ik er alleen voor. Ik heb het zo koud, zo warm, zo koud. Ik ril er van....en dan die pijn , ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoudt....had ik maar meekunnen gaan met mijn pups. Gewoon 1 keer de Buitenwereld zien. Zou het daar ook zo donker zijn?
De pijn is niet meer te verdragen. Ik denk dat ik maar stilaan ga slapen, waarschijnlijk wordt ik nooit meer wakker, maar weet je. Mijn mams heeft me ooit een verhaal verteld van een wereld waar bomen zijn en gras en licht en andere honden om mee te spelen, wie weet ga ik daar nu wel naartoe...
Een paar uur erna komt "die man" aan, hij zucht wat over rotteef en hij Roept, hey er is er hier eentje dood.....

Dit hebben alle pups die je daar ziet meegemaakt. Als je zo'n lief kopie naar je ziet kijken denk dan aan zijn mams die ergens in
een donker hok zit. Kijk bovendien is naar dat magere lijfje met bolle buikje ongetwijfeld vol van de wormen, omdat ontwormen teveel kost) Door de pups te kopen die te koop zijn in deze winkels en fokkerijen, hou je deze >handel in stand en zullen honden onder deze omstandigheden hun leven moeten doorbrengen! Pups horen NIET op te groeien in een donker hok of in de etalage van een winkel, pups horen lekker in de huiskamer op te groeien. Overladen door liefde en steun van mams en de baasjes van mams.
Als dan zo'n verkoper je begint wijs te maken dat je voor 30 euro meer...
zelfs een stamboom meekrijgt, waarschuw deze persoon dan, dat dat illegale praktijken zijn. Stambomen voor pups worden aangevraagd voor de geboorte al, iet 8 weken erna en al zeker niet in een dierenwinkel.>

Dit verhaal mag elders geplaatst of herdrukt worden in dehoop dat het broodfokkers zal stoppen om geldgewin na testreven in plaats van aan het welzijn van de dieren tedenken

Ik zag deze tekst bij SJOEKE en ik vond het zoooo triest, dat ik het ook op mijn blog heb gezet.

Pffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff!!!!!!!!!
Nu start ik mijn blog op...maar eerdat die opwarmt...jongens toch, nen tragen diesel...minder dan de helft van de foto's te zien...én hij geeft er ineens de brui aan en stopt van zijn eigen.
Ik geraakte na enkele keren opstarten (haléluja) in mijn gastenboek...ik open de button van een bezoekster...HUPLA...weeral blogske foetsie!
Maar wat is dat toch????
Gisteren was alles goed, géén probs en nu weer 't zelfde, nog erger!
Ik geef er nu ook de brui aan, sorry mensen, maar op dees manier heb ik er geen goesting in.
Tot morgen
pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff!!!!!!!!!

 

 

 

Dit ben ik op mijn trouwdag anno 1991.
Ik had beloofd dat ik foto's van mijn trouwkleed op mijn blog ging zetten,
STEVE EN WENDY waren erg geïnteresseerd en ik had het ook al tegen INGRID gezegd, vandaar.
Ik maakte mijn kleed zelf, een kleed in witte satijn dat ik met roze bloemetjes liet borduren op de schouderstrikjes, de voorzijde en de strikknoop aan de achterzijde.
Je kan het op deze gescande foto's niet zo goed zien,
maar ik had de afboordingen aan het bovenstuk, de mouwpunten en tussen het boven-en onderstuk versierd met parellint.



Aan de achterkant van het kleed, had ik een grote strik gemaakt, een eivorm met plat bovenaan, enkele driegdraden in en alles opfronsen.
Het bovenste werd meegestikt tussen het boven-en onderstuk.
Het kleed was ook volledig gevoeierd (of hoe zeg je dat in 't schoon Vlaams), tot mijn lange sleep toe. 
Dit model had ik uit de Burda gehaald, een boek met allerlei kledingstukken en patronen.
Ik maakte ook het jasje van mijn ex-man zelf, de kleren voor mijn make, de 2 jongens hun jasje was in dezelfde stof als die van mijn ex, daar maakte ik de knoopsgaten, de rest deed mijn tante (2 broers).
Mijn 2 nichtjes droegen een kleedje in witte satijn met roze satijn bij verwerkt, dat mijn andere tante liet maken.



Anno 1998 was ik nog niet zo lang gescheiden, maar mijn nicht trouwde, één van de nichtjes die toen op mijn trouwdag in de stoet liep.
Ze dierf het bijna niet vragen, omdat ik toen in die periode zat, wanneer ik iemand zag trouwen, dat ik dacht 'weeral iemand die in haar ongeluk loopt', haha!
Ze vroeg of ik haar wilde helpen bij het maken van haar trouwjurk.
Dit was ook een jurk met bijgekocht patroon, maar het bovenstuk klopte van geen kanten, de borstnepen zaten bij mijn nicht bijna op haar buik.
Dus moest dat hertekend worden, én ze wilde de décolté ietsje lager hebben.
Dat was niet gemakkelijk, omdat de afboording niet recht was, maar met boogjes.



Het kleed had ook oorspronkelijk 2 kleine strikjes, ene bovenaan de rug en eentje op haar achterste, hetgeen op niks trok, vond ik toch.
Mijn nicht had de patronen op de stof gelegd en dacht dat ze moest gaan bijkopen, wilde zijde kostte toen ongeveer 75 euro per meter.
Ik heb alles telkens hervouwen en toen kregen we er zelfs dezelfde strik uit als die aan mijn kleed.
Ik heb het patroon van de strik erbij gehaald en we hebben die aan haar kleed gemaakt...en zeg nu zelf, wat zouden jullie het mooiste gevonden hebben!
Ze maakte het kleed volledig zelf, ik heb niet helpen naaien noch stikken, maar bij de voorbereiding heb ik veel geholpen.
En het is toch een groots en fier moment, wanneer de grote dag dan aanbreekt en je kan zeggen 'ik heb eraan meegeholpen!'
Nu is het al héél lang geleden dat ik nog iets gemaakt heb, mijn stikmachine is kapot en de tijd ontbreekt.
Spijtig!
'k Zal er ooit nog wel eens terug tijd voor maken!

Ik had onze huisdieren hun koten al enkele keren uitgekuist,
nu mochten de boys dat eens doen.



Marnick deed het kot van Bonnie en Clyde.




Giovanni het kot van de muisjes, de Ghostbusters.

En de muizen zelf mochten ook eens op Marnick zijn schouder zitten.
Ze hebben goed gewerkt, hé!
Flinke boys...ze hebben dan ook zelfs gestofzuigd.

Ja, goede morgen...

    

maar voor mij is het goede nacht!
met het muziekje in mijn hoofd
'keep om rockin' in a free world'
kruip ik nu mijn bedje in...
dat gaat een woelige nacht worden, haha!
Ik kan hier niets meer zitten doen
ik heb nog altijd probs met mijn eigen blog
ik word er DUL van, dus hou ik er maar beter mee op.
Ik heb mijn ronde gedaan,
hopelijk sloeg ik niemand over.
En anders "sorry",
ik kom dan later nog wel eens langs.

Sloppel!
Knuffel van een nachtvlinderke!

't Is weer zover...ik geraak weeral niet in mijn eigen gastenboek!
Alles blokkeert of het blog reageert niet wanneer ik het afsluit.
Ik zal straks nog wel eens proberen...
en ik heb vrij weekend!
Dus tijd genoeg...tot later
en voor nu

Ik volgde 3 jaar avondschool snit en naad.
Mijn eindwerk was het maken van mijn eigen trouwkleed (daar volgt nog wel eens een foto van) en ik kan je zeggen...het kwam precies uit een winkel voor bruidsjurken.
Ik maakte het wel met hulp van onze leerkracht, natuurlijk.
Toen ik getrouwd was, zat ik in een hobbyclub te Dendermonde.
Via die club volgde ik een curcus 'porseleinen poppen' en ik maakte er 3, waaronder deze...mijn pronkstuk.
het was oorspronkelijk een Mexicaanse, maar ik maakte er een Indiaanse van.
Maar ze was enorm vuil, Wim kon het niet meer aanzien, puur van de nicotine, dus heb ik ze volledig uit mekaar gehaald en met de hand het vel van 'Shivo' gewassen.
Ook de riemen van macramé kregen een wasbeurt.
Ik kan 'Raven' haar kleren niet wassen, het kleed is namelijk gemaakt van 2 zeemvellen, de jas is van leder (dat ik gebruikte om lederen maskers van te maken).
Ik heb wel nog veel werk, voornamelijk met het vel van Shivo.
Dat is heksenhaar, 18 reepjes aan mekaar genaaid en ik moet hem er terug mee bekleden.
De poppen zelf kunnen ook een wasbeurt gebruiken.
Ik ben vrij vandaag en heb vrij weekend, dus heb ik er nu toch de tijd voor.
Wanneer ze terug weer 'schoon' zijn, zal ik er een foto van nemen en op mijn blog plaatsen.
En dat gaat een groot verschil zijn, zenne!

Liefste Bommie ROMXke en Bompie BEN

Ik heb weer een zéér goed boek gelezen 'Broeder Grimm' van de Schotse schrijver Craig Russell.
Ik had al eerder een boek van hem verslonden 'Adelaarsbloed' en ik kocht ook zijn tweede boek.
Het is de tweede uit een serie van minstens 6 boeken en het derde komt in maart uit in het Engels en frans, in het Nederlands zal dat wat later zijn, 'Eternal' zal de Engelstalige versie zijn.
Ik stuurde een mailtje naar zijn agente Carole Baker en zij antwoordde mij nog dezelde dag.
Nu heeft ze mijn mail naar de schrijver zelf gestuurd en dit is zijn antwoord:

Dear Sandra,

Many thanks for your kind e-mail wich my agent has passed on to me.
I really do appreciate your comments and i am delighted that you enjoyed my books so much.
I really do like getting feedback from readers such as yourself, and i get a thrill knowing that my work is read in Belgium. (Hij dacht enkel in Engelstalige landen, Nederland, Duitsland en Frankrijk)

'Eternal' will be the next book in the Fabel series and is published in English next march.
It will be published in Dutch and French shortly after.
I really hope that you get as much enjoyment from 'Eternal' as all of the other books.

Thank you again for taking the time to write.

With warmest regards,

Craig

Hihi, plezant hé!
Ik kijk al naar zijn volgend boek uit, spanning van begin tot einde    

Het kleurrijkste seizoen van het jaar
met tapijten van bladeren zo zwaar
laag per laag wordt de wereld bedekt
kleuren worden in landschappen verwerkt.

De bomen leggen hun geheimen bloot
ze hebben al hun bladeren verloot
je ziet overal geel, rood en bruin
en bomen zonder kruin

De schilders doen overuren
om hun kunnen op hun doeken af te vuren
schilderijen in kleurenpracht
de natuur toont haar kracht

Takken waaien in de wind
't is de herft dat begint
de bladeren vallen van de bomen
de herfst heeft haar intrede genomen!

Probs!
Ik ben enkele dagen niet op mijn blog geweest
en kom tot de vaststelling
dat ik niet in mijn eigen gastenboek binnen geraak.
Alles blokkeert.
Enfin, de tegenbezoekjes zullen voor een volgende keer zijn, vrees ik.
Allereerst wil ik jullie een héél

 

wensen!
Na een werkweek van 7 dagen
waaronder gisteren een drukke en late laten
en vandaag een veel te vroege vroegen
ben ik nu wel supermoe!
Dus voor nu
WELTERUSTEN!

Ik ben verschoten vandaag...en nog geen klein beetje!
Ik reed naar een patiënte en keek efkes 2 seconden op mijn ritverslag dat op mijn zetel naast mij lag.
Ineens zie ik vlak voor mijn wielen een hond lopen die op zijn 'dooie gemakje' de straat overstak.
Het scheelde echt niet veel of hij had dood geweest...verdoeme zeg, was me da verschieten!!!!!
ik stopte en ging de winkel binnen van de straatkant waar hij vandaan kwam.
Die mevrouw zei dat ze dat hondje (een jack russel) al dikwijls de straat zag oversteken, dat het van de 'cafémadam' was van het café rechtover haar winkel.
Ik ben daar direkt naartoe gegaan en ik heb het haar eens goed gezegd!
Een hond laat je niet zomaar op straat lopen, zoiets doe je niet als je om je hond geeft...dat vind ik toch.
Wel op een vriendelijke manier, maar ze wist het dan toch.

Jullie zullen zich afvragen
"Alléé, die Sandra wat doet die nu!
Ze is bang van spinnen, maar ze zit daar wel
met muizen te spelen."
Ja, daar heb ik gene schrik van,
ik vind muizen schattige beestjes.
Toen ik pas in mijn eerste jaar verpleging zat,
zagen we een peuter-ratje aan het grote schuifraam
in de studeerzaal.
Al die meiden gingen al schreeuwend op een stoel
gaan staan...en ikke...ik ging er naartoe en
deed het raam open om het beestje vrij te laten.
Dat gaf me de bijnaam "de rattevangster van Marie" (Maria Middelares), haha!
Ik sloeg ooit als 12-jarige een gastje in zijn gezicht,
omdat hij met een dolk kikkers aan het open reten was.
Ik heb daar gene schrik van.
Toen wij aan het bouwen waren (mijn ouders),
toen vondt je in de beken nog van die zwarte salamandertjes met oranje buikje.
Ik was toen 8 jaar...en ook daar had ik gene schrik van.
Ik heb een grote hagedis in mijn handen gehad in Tunesië, een 6-tal jaar geleden.
En toch ben ik bang van grote spinnen...niet van kleintjes.
Raar maar waar!