Terwijl wij ons op het sennetfeest te Oostende volop aan 't amuseren waren (meer daarover later), is mijn broer aan het werk geweest. Hij heeft de badkamer gevloerd. Ik nam er een foto van, we mochten wel nog niet op de vloer lopen, die moet eerst drogen. Een deel van de garage moest ook nog gedaan worden, dat heeft hij bijgewerkt en de plinten ook. Mijn broer heeft dus heel wat gedaan in ons huisje. Volgende week komt hij nog eens terug op een avond. Dan zal hij waarschijnlijk de vloer opvoegen. Weer een stapje dichter bij de verhuis.
Mijn broertje is gisteravond samen met Wim weer aan het werk geweest. Wat heeft hij allemaal gedaan? De raamdorpels gestoken in de slaapkamers (dezelfde als in de badkamer), zo'n dorpel aan het bad, ene op de douchemuur, tussen de keuken en de berging en aan het ronde raam. Ik nam al een foto van het bad (toch deels), het moet natuurlijk nog worden afgekuist en met siliconen worden afgewerkt plus de vloer (gaat hij morgen doen, terwijl wij ondertussen gaan feesten). Dat wordt dus een mooie verrassing bij onze thuiskomst. Wanneer wij zondag gaan thuiskomen, zal dat...SPURTEN...naar den bouw zijn, denk ik! En dan om de boys naar mijn make en terug naar den bouw om ook hen te laten kijken.
Ik vroeg in een vorig artikel "moet er nog zand zijn?" Het antwoord was "ja". De goden hebben mij aanhoort...haha...banee, 't waren de goden niet, 't was den aannemer, onze metser die zijn werf-eletriekkast kwam halen en zei dat ze op andere verkavelingen de funderingen aan't graven waren. Hij zei "ik denk dat er voor iedere klant nog wel 3 kamions zand zijn, gratis zoals de vorige keer." Ik zei "o maar dat is héél goed, we hebben nog veel nodig. Dat mogen zelfs 4 kamions zijn ook." "Ik zal er voor zorgen!" zei hij al lachend en ik dacht 'ojee, ik ben precies wat stout geweest, ik krijg zand en ik vraag naar nog meer!' Heeft die daar toch wel voor gezorgd ook, zeker...haha.
Dit is de hond van één van mijn patiënten, samen met twee nesten kittens, 4 al enkele weekjes jong, 2 pas één dagje. Telkens er één van hun poezen kittens heeft, zorgt ook hun hond voor hen, hij wast ze, legt ze terug op hun plaats, speelt met ze. Zo'n taferelen zie je nog bij dieren, leven als kat en hond, zegt men dan. Dat spreekwoord gaat hier toch niet op, zenne! Bij de mensen dikwijls wel, het verdelen in kampen, de achterklap, de jaloezie, nijd, onverdraagzaamheid, ook te zien in Bloggenland. Toch zijn er ook nog mensen met dezelfde kenmerken als deze lieve dieren, Jean en Betty, Patrick en Roos, en vele anderen die hun huis open zetten om de vele binnengebrachte spullen te wassen en te strijken, Frieda zelfs ondanks lichamelijke en pijnlijke ongemakken. En al de mensen die zich hebben ingezet om deze spullen te vergaren...die mensen verdienen een DIKKE PLUIM! Ik kijk al uit naar morgen, om deze lieve mensen te kunnen ontmoeten, en om sommigen weer terug te zien. TOT MORGEN!
Gisteravond in 'koppen' gezien, toerisme te Tjernobyl ongeveer 20 jaar na de ramp. Zijn die mensen nu helemaal ZOT geworden of is het nu echt om de kick te doen...de echte 'ramptoeristen' die zich verkneukelen om het leed van anderen. Sensatiezoekers...ik kan er niet bij! In de reportage werden enkele Duitse toeristen gevolgd op hun rondreis te tjernobyl en omgeving. Rondom de kerncentrale is een sarcofaag gebouwd en men meet daar nog steeds een hoge hoeveelheid radio-activiteit. De waarden liggen rond de 92, normaal mag het maar rond de 28 zijn. Ze lieten prepiat zien, een spookstad. Een ijzeren kerkhof met machines, waar ze zelfs een waarde meten dat heel dicht bij de dodelijke waarde komt, en dat is rond de 700. De toeristen krijgen een warme maal opgediend, weliswaar bereidt met voedingswaren van buiten Tjernobyl. De dame die daar werkt zei dat ze er al zoveel jaren werkt (15 jaar, dacht ik) omdat de verdiensten hoog liggen, het dubbele tot 3-dubbele van een normaal maandloon, tussen de 200 en 400. Toch wonen er nog redelijk wat mensen in de omgeving van de kerncentrale, mensen die heimwee kregen naar hun verlaten huisje. Wat kost dit grapje...een dagtoer kost zo'n 300 per dag. Dat men zoiets zelfs DURFT doen, dat versta ik gewoon niet! Zijn die mensen dan niet slimmer? Er is wel steevast controle van het bestralingsgehalte van de toeristen. daar staat die gids op, je bent er vet mee als die boven het toelaatbare blijkt te zijn. JAWATTE!
Eén van de daders van de roofmoord op de 17-jarige Joe Van Holsbeeck, is opgepakt. Een 16-jarige Pool die herkend is door zijn schooldirecteur. de moordenaar zelf is spoorloos, die vogel is natuurlijk al lang gaan vliegen, terug naar polen. Ik hoop echt dat ze hem vinden, dat uitschot hoort niet vrij te zijn. Er wordt heel wat aandacht geschonken aan deze zaak, maar wat gebeurt er met de andere ouders en familieleden van vermoorde kinderen? Enkele weken geleden ging het ook over een moord tussen leeftijdsgenoten, dan ging het over een GSM. Ik vind dat ook die zaken en aan die mensen de nodige aandacht moet worden gegeven! Zij staan dikwijls in de kou...in de grote vergeethoek van het 'o zo mooie' belgië! Ik leef met die mensen mee en ook met de ouders en de broer van Joe! Ik tekende de petitie. STERKTE
Tekst hieronder van Patrick Vincken: zie blog opapat.
Verleden jaar heb ik via internet de organisatie "Belgen in nood" leren kennen via het internet.
Deze organisatie wordt geleid door een Belgisch koppel in de streek rond Bordeaux.
Hun doelstelling is om verarmde Belgen te helpen aan de nodige dagelijkse voorzieningen, zoals kleren, toiletgerief, eten, betalingen voor verwarming enz..
Hoe geraken er nu Belgen in nood in Frankrijk?
Meestal zijn het mensen die met de beste bedoelingen hun kans wagen om de een of andere zaak op te starten, de meeste slagen er gelukkig ook in, maar een aantal ervan falen, met alle gevolgen van dien. In Frankrijk kan men véél gemakkelijker geld lenen om een zaak te beginnen als in België, maar bij faling zijn ze dan ook meedogenloos, net die mensen komen in de armoede, velen verstoten door familie, anderen durven of kunnen voorlopig niet terug.
Roos en ikzelf hebben in december 2005 het initiatief genomen om, met een wagen vol met kleren, die organisatie ter plaatse te bezoeken.
Wij hebben daar een vriendelijk koppel leren kennen die zich al 19 jaar inzet voor die schrijnende gevallen. Dan pas begrepen wij hoe het er daar écht aan toe gaat.
Er bestaan daar ook organisaties die zich bezig houden met arme mensen, net zoals hier in België, maar met dat verschil dat buitenlanders (ook Belgen dus) pas op de tweede rij staan voor hulp, wat in de praktijk zoveel betekent als niets, het chauvinisme van een Fransman kennende. XML:NAMESPACE PREFIX = O />
Tekst van Patrick Vincke. Bedankt voor deze tekst.
Ja, lana bleek toch zieker te zijn dan ik dacht. Die meiden bakten er niks van, dus ben ik na een foontje van Lana meteen ter hulp gesneld. Ik had hem gevraagd om het geheim te houden, maar dat was zonder INGRID gerekend. Zij stond met haar digitje paraat om het op papier te vereeuwigen en pronkt er nu mee op haar blog. Ik dacht dat zij al lang terug naar Nederland was, maar nee, ze had mij beet genomen. Ik zal moeten opletten einde mei, want dan gaat ze weer een stiekeme foto komen nemen op den bouw, heeft ze me al vertelt. Ja maat, gelukkig dat de massage juist achter de rug was (of was het aan de rug) want dat zou pas een fotoke geweest zijn, is 't niet! Haha!
Moe zijn en toch mijn bed niet in geraken...'t is erg! Maar alléé, dit nachtuiltje gaat nu naar haar bedje toe. Slaap zacht en droom zoet! Dromen zijn niet altijd bedrog...
Op de Parking "Daikin Europe" , Zandvoordestraat 300, 8400 Oostende, zal er tussen 9 uur en 14 uur een permanente dienst aanwezig zijn waar men kledij en spullen kan afleveren.
De Caminonette, (met franse nummerplaat) die de spullen inzamelt is een witte huurwagen waarop in grote groene letters "Europcar" staat geschreven.
In het Cursaal zelf is er een plaatsje voorzien waar u bij mij terecht kan om verdere inlichtingen en informatie over "Belgen in Nood".
Wij hopen u met velen te mogen verwelkomen en wensen u alvast een gezellige dag tijdens de vijfjarige viering van het SeniorenNet.
Met vriendelijke groeten Jean Frederik Peeters De voorzitter "Belgen in Nood"
OPMERKING Mensen die per spoor rijden, of niet naar Oostende komen, kunnen desgewenst kledij en spullen binnendragen op volgende adressen :
Onze bijzondere dank aan deze mensen voor de vele getrooste inspanningen en vrijwillige medewerking.
Eveneens onze dank aan de vele bloggers die regelmatig onze berichtgeving op hun blog plaatste.
Evenzo onze dank aan het Seniorennet voor hun bereidwillige medewerking.
Tenslotte een woordje van hartelijke dank aan de mensen die zo menslievend waren een storting te doen voor hen, die dank zei deze vriendelijke hulp weer hoop krijgen.
Met speciale dank aan:
- Patrick Vincke en zijn vrouw Roosje, die zich samen reeds maanden lang onvoorwaardelijk en belangloos inzetten voor "Belgen in Nood".
- Frieda De Meester, die ondanks pijnlijke lichamelijke hinder zich reeds weken lang belangloos en kosteloos inzet bij het wassen, plassen en strijken van alle binnengebrachte kledij.
- Ria Jorissen, die zich steeds onbaatzuchtig ten dienste stelt van de vereniging.
- Magda Kennis, die het vrijwillig op haar nam inzameling te houden bij scholen en handelaars.
- Jenny Speelster, voor haar toewijding, bijdragen en bemoediging onder alle omstandigheden.
- Voor alle mensen en bloggers, die van dichtbij of veraf hun steentje bijdroegen op hun respectievelijke blog's, of langs andere wegen.
Jullie zien het, ik heb niet gelogen, hé! En ik deed dat wel graag. Ook het feit dat we dan later kunnen zeggen, als we samen in ons bad zitten bijvoorbeeld, "hier hebben wij alles opgevoegd, weet je dat nog?" En tijdens de uren dat wij gewerkt hebben, kon mijn broer ondertussen iets anders doen. De tijd begint te dringen, we zijn bijna eind april, we hebben nog maar een 5-tal weken meer, hé!
Wim en mijn broer waren al sinds deze morgend op den bouw aan 't werk. Ik wachtte thuis op mijn ex-man die de boys kwam halen voor het weekend en hij was weeral laat. Ik bracht de werkmannen dan een pakske friet en ik heb ook een handje helpen toesteken. Mijn broer plaatste de plinten in de living, inkom en WC. Wim was de badkamertegels aan 't opvoegen. Ik heb zijn taak verder overgenomen en hij kuistte de tegels af. Ik was blijkbaar sneller en dan ging het goed vooruit. Anders zou Wim deze week nog verder moeten doen hebben, nu is hij daar vanaf. Maar vermoeiend, zeg! En morgen ben ik zo stijf als een krab, denk ik...amai! Da's dan weeral iets dat gedaan is. De plinten in de keuken en aan den trap, die zijn nog niet gedaan, maar het is beter om eerst keuken en trap te laten plaatsen en dan pas de plinten. Mijn broer komt vandeweek nog eens op een avond af om de venstertabletten in de kamers en aan het rond venster af te werken, en volgende week zaterdag (terwijl wij in Oostende zitten) gaat hij de badkamer vloeren. Daar kijk ik echt al naar uit!
Wauw, ik heb een mooie karikatuur gevonden van mijn naamgenote Sandra Bullock. Ik vraag mij wel af, hoe zou een karikatuur van mij eruit zien? Ik hoop dat het in ieder geval mooier zou zijn dan de misvormde foto's op Opapat zijn blog. Daar had ik een buil op mijn hoofd en van die scheve ogen. En ook knapper dan de karikaturen op het blog van Joeltje, die heeft er veel van de Stones, Bowie en nog bekende artiesten. Niet dat ik een artieste ben, maar toch...ik vraag het mij af...haha.
Prettig weekend iedereen! Geniet van het zonnetje!
Zaterdag komt mijn broer de badkamer afwerken en misschien al plinten plaatsen. GROOT NIEUWS: Op 11 en 12 mei wordt onze keuken geplaatst. We kijken er al naar uit!
Op het strand lopen wij hand in hand de rotsen zijn bruin, de lucht is blauw maar als ik jou zie val ik flauw Jij bent mijn tortelduifje en je bent zo zoet als een druifje Jij bent van mij en ik ben van jou ik hou erg veel van jou!
Mijn toertje wordt alsmaar drukker en de avonden ook. Er kwamen 3 koppels naar ons huurhuis kijken en 2 zijn er nu al geïnteresseerd. Ik hoop echt dat we er vanaf zijn, al die mensen in ons huis. Die man van het woonbureau was er wel altijd bij en hij ging met de mensen rond. Dat viel nog mee, want dat is hier een belle-etage met veel trappen...
Ik moest ook naar het oudercontact van mijn oudste zoon. Hij heeft een waarschuwing voor aardrijkskunde van vorig schooljaar en nu ziet dat er niet veel beter uit. Maar hij kan er blijkbaar nog iets aan doen, ik hoop het! Op zijn andere vakken is hij over de hele lijn verbeterd, dus op hoop van zegen mag hij naar het derde jaar. Hij wil in ieder geval in de technische richting blijven, al moet hij daar zijn jaar voor overdoen. Hij wil geen gewone electriciën worden die eletriek in de huizen plaatst, maar dan mag hij geen beroeps volgen. Hij wil iets met chips doen, die leren maken, zo legde hij dat toch uit. Hij moet daar zijn goesting maar mee doen en zijn hart volgen. Morgen is hij jarig, al 14 jaar, zeg!
Een lieve oudere dame bij de dokter. "Meneer den prrrrot dokteur, ik heb een prrrrrot probleem en ik weet niet prrrrrrrot wat ik er tegen moet prrrrrrrot doen prrrot" "Euh...zeg het maar, madammeke." "Awel meneer den prrot dokteur, elke keer dat ik maar iets prrrot doe, dan laat ik een prrrot scheet." "Euh ja, kleed u maar eens uit en leg u maar op deze bank neer, dan zal ik eens kijken wat er scheelt." De dame begint zich uit te kleden...haar bloes...prrrot...prrrot...prrrrrot...prrrrot. Haar rok...prrrrot...prrrrrrot...prrrrrrrrrot. Haar BH...prot...prrrrrrrot...prrrrrrrrrrot. Haar onderbroek...prrrrot...prrrrot...prrrrrrrrrrt...prot Ze gaat op de bank zitten...prrrrot...prrrrrrot...ze heft haar één been omhoog...prrrrrrrrot...prrrrrrrrot...prot...prot...haar ander been...prrrrrrot...prot...ze legt zich neer...prrrrrrrrrrrrot...prrrrrrrrrrot. De dokter gaat naar het raam en neemt een grote ijzeren stok met een haak aan. De vrouw in paniek "m...meneer den prrrrrot...prot...dokteur...prot...ge gaat mij toch geen...prrrrrrrrrrrrrrrrot...zeer doen, zeker...prot...hé!" "Maar nee, madammeken. Ik ga gewoon dat hoog raam open zetten."
Jaja, ondertussen zitten we ook daar mee opgescheept. We hadden een afspraak met de huisbazin en haar 'manusje-van-alles' die naar de oven kwamen kijken. Ik heb een ovenglas van ma haar vroegere oven kunnen recuperen en die man nam het mee, het glas is een 3 mm te groot aan de bovenkant, maar het zou daar toch mee kunnen worden opgelost. Mijn huisbazin stelde mij voor om anders een nieuwe oven te laten plaatsen en de kosten te verdelen. Watte??? Die oven is niet kapot, het is enkel het glas en dat nadat ik haar zei dat wij zelfs DAT niet moeten betalen, of hooguit 25. Mijn verzekeringsagent kon er niet bij aanwezig zijn, maar hij had mij wel instructie's gegeven. We betalen al 'mogelijke slijtage' met het huishuur. De schade moet ook evenredig zijn met de nieuwwaarde van het goed. Indien de oven nieuw zou zijn, dan zouden wij dat zeker moeten betalen, maar vermits de oven erg oud is en feitelijk geen waarde meer heeft, ook al omdat er geen onderdelen meer van te vinden zijn, moeten wij zero betalen. De huisbazin was hiermee niet akkoord en met dit, kan ik haar toch wel een beetje volgen. Ik mocht mij niet laten doen, zei mijn verzekeringsagent en haar desnoods zijn telefoonnummer geven, hetgeen ik ook heb gedaan. De kapotte kookplaat is te wijten aan slijtage en dat gaf ze toch toe, dat zal zij bekostigen. Zelfs ook de scheefhangende (reeds door ons versterkte) keukendeur en houten steunplaat van de ijskast, gaat zij laten maken en betalen. Dat is het eerlijkst. Maar je ziet de keuken nu zelf, is dat niet eerder een keuken uit de jaren '60-'70? Die is ouder dan 20 jaar, niet? Een nieuwe huurder, vonden ze nog niet. Gisteren kwam er een koppel kijken, voor morgen zijn er weer 3 afspraken gemaakt, dus al 9 geïnteresseerden in totaal en één afspraak die niet kwam opdagen.
Als je het nieuws volgt, dan zou je nog geloven dat de jeugd van tegenwoordig geen enkele goede manieren meer hebben. Dat ze enkel nog in staat zijn om zinloos geweld te gebruiken tegen andere jongeren...vechten...mekaar neersteken...je hoort precies niks anders meer. Het is echt niet meer gewoon, je zou je kinderen in hun kamer opsluiten met hun MP3-speler, doodsangsten uitstaan wanneer zij vragen "mams, ik wil uitgaan!" Het gevaar schuilt om de hoek, in een druk station tijdens de spitsuren, je kind is zelfs daar niet meer veilig. Het is al dikwijls uitgetest, een koppel dat deed alsof zij ruzie hadden...een vrouw die deed alsof zij werd aangerandt...en geen enkele mens die daar op reageerde. Kijken...ja...maar helpen? ERG! gelukkig zijn er nog wel goede jongeren tussen hen en mogen we ze niet allemaal over dezelfde kam scheren. Neem nu mijn oudste zoon, die nu momenteel in zijn moeilijke puberjaren zit, tegendraads tot en met, niks is goed, altijd zijn zin willen doen, het laatste woord willen hebben en nooit content. Maar langs de andere kant...een schat van een jongen die graag knuffelt, voor zijn gevoelens kan uitkomen "mama ik zie je graag!", die een groot hart heeft voor dieren, ook voor kleine kindjes waar hij een magnetische aantrekkingskracht op blijkt te hebben. EN super behulpzaam voor oudere mensen of mensen met een handicap. Vorig jaar hielp hij een bejaarde vrouw die met haar fiets was gevallen...hij maakte zich boos, want niemand (volwassenen nota bene) die naar de dame omkeken of haar hielpen. Hij ging samen met Wim gaan winkelen deze avond. Bij ons op de hoek staat een groot hekken aan een Italiaans restaurant in aanbouw. Een blinde dame kon haar weg niet goed vinden, om het hekken heen. Giovanni zag dat en hielp haar weer op het voetpad. Is dat niet LIEF!
Zoals belooft al een foto van de badkamertegels. Mijn broer is er vorige week dinsdag mee begonnen, tijdens het weekend had hij ander werk te doen en op dit moment is hij verder aan 't betegelen. Er waren nog enkele zwarte tegels tekort ter hoogte van het bad, dat is hij nu aan 't afwerken. De tegels moeten nog worden opgevoegd en de vloer moet worden gelegd. Wim zijne pa is de afvoerbuizen zaterdag en maandag komen ondermetsen. Den eletrieker gaat zijn 'werk' in de garage aanpassen, hopelijk krijgt hij er nog iets aan goed! (Foto: Marnick aan het badkamervenster)
Ik zat zonder internet...sinds vrijdag...ik kreeg zelfs al afkickingsverschijnselen...niet te doen! En dat allemaal door een STOM misverstand. Die van telenet waren al eens eerder op den bouw geweest, maar we moesten zelf voor een kabel zorgen en dan zouden ze terug komen. Onze kabel, daar werd voor gezorgd, dus belde ik dat het in orde was en of ze eens terug konden komen. Dat deden ze begin vorige week, "en" zei de brave man aan de foon "vrijdag komen we de aansluiting plaatsen." Ik dacht, amai da's goed, dan hoeven wij maar te bellen en de verhuisdatum door te geven en dan activeren zij alles, dan moeten we niet te lang wachten. Ze gingen tussen 12u30 en 18u komen, en vermits ik nog ander organisatiewerk te doen had in verband met den bouw en mijn broer ginder aan 't werk was, ging hij diene technieker opvangen. Ik moest iets opzoeken op google en merktte dat ik geen internet had. Zelfs de foon werkte niet...euh??? Dus belde ik telenet via de GSM. "Mevrouw, uw verhuis wordt vandaag geregeld en dus sloten wij de aansluiting op het huidig adres af." "Watte??? Verhuis??? Da's pas einde mei!!!!" Bleek dat de 'aansluiting plaatsen' ook activering inhield...en een verhuis! Dat was ons niet duidelijk gezegd, niks feitelijk van al die technische rompslomp (gas, water, eletriek), alléé, daar bestaat wel nog een brochure van, maar zelfs den eletrieker is niet op de hoogte van alles wat daar mee te maken heeft! Ik vroeg om alles hier terug te activeren en de aansluiting stop te zetten. Pech...den tecnieker was reeds aanwezig en het kon niet meer ongedaan gemaakt worden. Ik had alle priezen van mijne PC al uitgetrokken om die naar onzen bouw over te verhuizen, want dat moest, zei die vrouw om de aansluiting te testen. Toch belde mijn broer met een vraag van de technieker, of het nu op het nieuw adres mocht worden geactiveerd of het op het huidige adres mocht blijven. Blijkt dat ze bij telenet het huidige internet maar pas mochten stopzetten, vanaf het activeren op het nieuwe, en dat was al op voorhand gedaan. Ik heb wat moeten afbellen, zenne...maar uiteindelijk heb ik weer internet en foon en eind deze maand mag ik terugbellen voor een afspraak einde mei. Eind goed al goed...OEF! Dus mensen...ik was jullie niet vergeten, ik kon gewoon niemand bereiken...alsnog aan iedereen een (late) VROLIJKE PASEN gewenst!
Deze foto is in 1989 genomen, kort na het accident waar ik al eerder over schreef. Ik ben de dag nadien terug in een auto gestapt om geen rij-angst te kweken. Ik kocht deze toyota Celica (bouwjaar 1976) van mijn (nu) ex-man en toen mijn vriend. Ik heb er veel plezier aan beleeft, maar verkocht hem 3 jaar later toen mijn oudste zoon geboren werd. Kuipzetels en een kleine koffer zijn nu niet bepaald ideaal voor die grote babyspullen. Hij's gekocht door een auto-opkoper, die hem in een garage zette om old-timer te worden, hij was toen al 16 jaar. Je ziet deze modellen niet meer rijden, in die tijd al niet veel meer. Je ziet nu wel enkel de 'kont' op deze foto, maar de kenners onder jullie weten wel hoe die eruit zien. De auto's van tegenwoordig zijn zo sterk niet meer als die van toen. Mijn collega is met zijn nissan tegen een paaltje gereden, waardoor er nu een ijzeren stuk uitsteekt aan de linker-zijkant van zijn bumper. Ik zei "was je zo jaloers op een auto met een trekhaak, dat je dan maar zelf voor ene gezorgd hebt? Ge hebt wel niet goed gemikt, een trekhaak staat wel meer in het midden, zenne!" Hij kon er toch mee lachen. De 18e komt een eventuele collega naar ons om met de hoofdverpleegster mee te rijden op één van de toeren...hopelijk begint zij vlug, dan krijg ik een nieuwer model die al op de parking staat. Ik kijk er al naar uit...hoewel...als ik zie hoe 'stevig' die carroserie is, heb ik toch mijn twijfels. Mijne Nissan is bijna 13 jaar, maar ik mag er gerust mee tegen een paaltje rijden, dienen bumper is wel steviger!
Als je deze foto goed bekijkt, dan zou je het niet zeggen...maar deze zotte meid is wat ziekjes, ze is wat grieperig en dan zo druk op haar werk. Ze moet nu zelfs met haar brommer naar het werk.
INGRID, ik wens je veel beterschap en dikke knuffel!
Mijn broer is de badkamer aan 't betegelen en zooooooo knap, zeg! Ik vond het nog te vroeg om er een foto van te nemen, maar die foto komt er, misschien wel eind deze week nog. Ik had een afspraak aan den bouw gisteren tussen 12u30 en 14u30 met een kerel die den eletriek zou aansluiten. Wat denk je...hij was er pas om 14u25, natuurlijk! Ik had gelukkig companie van mijn jongste zoon, mijn broer zat boven in de badkamer, die had het te druk. Ik heb hem de keuring van den eletriek en de gas laten zien en alles was picco bello. De loodgieter gebeld, want de chauffage in de badkamer moest er even af, zodat mijn broer die muur kon betegelen. Die stond daar al na 15 minuten. Hij heeft dan ook de thermostaat geplaatst, wel op een andere plaats dan de voorziene plaats...die vonden wij niet. Dan maar de plaats waar de dimmer moet komen (denken wij toch) in beslag genomen...want den eletrieker is niet te bereiken. Man man man, we hebben nog allerlei ontbrekende zaken gevonden (of juist niet) waar we hem vragen over wilden stellen. We blijven de brave man bellen tot hij bereikbaar is. Het probleem is, dat is de schoonbroer van één van mijn beste vriendinnen, een beetje een benarde situatie, dus mag Wim deze klus nu klaren. Maar...de verwarming staat nu aan en alles kan beginnen uitdrogen (is dringend nodig). Vrijdag komt er iemand een wateronttrekker brengen, we huren dat voor een maand. Dan zijn we zeker dat alles goed droog zal zijn tegen de verhuis einde mei.
Mijn muis was om zeep...euh...wel mijn OPTISCHE MUIS wel te verstaan, hé...hihi! Het bleek maar om een kleinigheidje te gaan, er was geen grote operatie van doen. Toch daardoor gisteren efkes buiten strijd geweest. Ik kreeg ook een mail van telenet, ik zal vanaf 19 april t/m 24 april een tijdje hinder ondervinden wegens verbeteringswerken in een deel van Sint-Niklaas. Dat zal mogelijk hinder veroorzaken op vlak van telefonie, internet en kabel-TV. Ik zal mijn boek van Dan Brown dan maar weer bovenhalen. Hoewel, het zal slechts tussen 7u30 en 16u zijn, dan ben ik toch meestal op mijn werk...dat zal dus nog meevallen, hé!
Tja, mijn mailbox staat op mijn blog en dan krijg je natuurlijk vanalles binnen. Zo kreeg ik een mail uit Duitsland, van ene Josef. "Einlich wieder schuldenfrei" Ik dacht, gaat diene pipo onze hypothecaire lening aflossen, misschien? Dat zijn de enige schulden die wij hebben...was het maar waar...haha! Neen, het gaat hier over een boek "nur 89, normaal 199, versand gratis". Laat dus maar! Nog een mail gekregen van ene Michelle, ook uit Duitsland. "Jetzt 249 nur 199 mit 4 wochen geld-zurück-garantie" Ze schreef "Irhe domain ist nicht optimal bei den suchmaschinen plaziert. Irhe homepage in über 900 suchmaschinen, Google, MSN, Yahoo!" Bestaan er 900? Wist ik niet! Ook Walter Rauch stuurde mij een mail om mij een plezier te doen en mijn homepage in "suchmaschinen" te steken (zonder prijskaartje, wel een www). Ik klik daar niet eens op, jongen! Ook Angelika, Marie, Nadine (in't Vlaams)...hebben die nu niks anders te doen? Ik krijg nu dagelijks zulke mails...verdoeme zeg, laat mij eens met rust! Ik wil niet in een zoekmachine staan, dat is niet nodig! Amai zenne!
Amai...dat ging tijd worden, 8 dagen met het weekend erbij...geen peanuts! Ik kwam gisteren thuis van mijn werk, efkes op den blog gezeten en ik legde mij daarna in de zetel. Wat denk je...ik viel in slaap, natuurlijk, haha! ZZZZZZZZZZZZZZZ Morgen vrij, maar ik moet weer op den bouw zijn, deze keer voor de mannen van den eletriek, de keuring is in orde en de definitieve kabel (hangt aan een eletriekkast van den aannemer) moet naar binnen worden gebracht. Mijn bro kon gisteren niet komen, morgen start hij met de afwerking van tegels en vloeren.
Ik heb onze verzekeringsagent gebeld. Hij zei dat ik niet had mogen zeggen dat mijn zoon het ovenglas kapot heeft gedaan, maar dat het door slijtage is gebeurd. Ik mag in ieder geval GEEN nieuwe oven laten plaatsen op onze kosten en niet meer dan tussen de 50 en 100 schadevergoeding geven. Eventuele slijtagekosten zitten al verrekend in het huishuur. En als zij dreigen met onze waarborg in te houden, dan moeten wij dreigen met het vredegerecht. Ik heb de afspraak een week uitgesteld, dan kan hij erbij aanwezig zijn, deze week is hij in verlof. De vraag van onze huurbaas toen ik belde om de afspraak uit te stellen, omdat onze verzekeringsagent erbij wilde zijn was: "gaat hij het vergoeden?" Ik heb gezegd dat hij het zelf wil zien en verder zien we dan wel wat hij gaat doen, ik heb er verder over gezwegen. Da's het beste! Wordt vervolgd!
Ik hoorde weer iets plezant op de radio (Q-music) bij Deckers en Ornelis. Zij hebben daar een weerman Frank, die elke keer de weersvoorspellingen komt geven. Nu hebben die mannen het op gekregen om een mopje te vertellen met Frank in de hoofdrol en ene Eddy. Ik dacht zo bij mezelf...wij hebben toch ook een weerman...onze SWATJE...en een Eddy...de LANA. Toen kreeg ik een lumineus idee, ik ga die radiomannen gewoon nadoen op mijn blog. Wie kon ik er nog bij betrekken?...
Het was 12 februari...de dag waarop een blogstersbijeenkomst was georganiseerd door Viva, Laathi, Fernanda en Mare. Er mochten geen mannen op aanwezig zijn, maar daar trokken 3 mannen zich nu niks van aan en zij beraamden een plan. Ze gingen zich als vrouw verkleden...in een burka meer bepaald en zichzelf uitnodigen op die 'zoete inval'. Alles werd in gereedheid gebracht en de verkleedpartij kon beginnen... "Ja zeg, dienen burka die staat mij nog goed, vind ik!" zei de LANA. "Ja mij ook," zei OPAPAT "ik ga wel mijn gat wat achteruit steken, dan trek ik wat meer op een vrouw." "Jamaar," protesteerde PEDRO "ik ga wel geen schoenen met hoge hakken dragen, zenne! Ik doe mijn klompen aan en daarmee basta!" Plots werd het mannen-onderonsje verstoord door...een andere man. Wie was die man? Nee, je hoeft niet te gokken, ik ga het nu zeggen (hihi) Het was SWATJE, onze blogweerman. "Mannen, ik heb slecht nieuws, vrees ik. Het gaat sneeuwen en gevaarlijk zijn op de baan." "Ja...maar...ik heb toch een afspraak die ik moet nakomen, ik kan niet meegaan." zegt OPAPAT. "Ik kan ook niet meegaan met die klompen door de sneeuw, dan glijd ik vast en zeker uit." zei PEDRO "Ja verdomme, nu gaat dat spelleken niet door. En ik vond dat juist plezant om zelf eens een vrouw te spelen, zo sexy!" zei LANA al vloekend. "Zeg Eddy, nu ik jou hier zo in uw onderbroek zie staan, gij doet mij aan Urbanus denken, gij gelijkt daar op!" zei SWATJE "Van Anus?" vroeg LANA. "Nee" antwoordde SWATJE "van aangezicht" Hihihihihi
Den eletrieker heeft geen mooi werk geleverd aan de stopkontakten in de garage. Hij is een dag bezig geweest met een stagiair die ook al bij Giovanni (mijn oudste zoon) op stage stond in zijn school. Die jongen moest dan les aan hen geven. Maar...we zijn er niet content over, echt niet goed afgewerkt! Je kan het niet zo goed zien op de foto, maar het zit vol met putten en erg ongelijk. De groeven zijn ook te ver doorgeslepen en daar komt geen bezetsel over. We zullen nog verplicht zijn om er 't één of 't ander over te smeren, een soort bezetsel om dat te camoufleren. We vroegen ook in de living TV-aansluiting in de ene hoek en 3 stopkontakten in de andere voor de muziekinstallatie. Ook in die hoek is een TV-aansluiting voorzien en 2 stopkontakten. Je moet ogen op je rug hebben, amai! De keuring is wel in orde en die van het gas ook. Mijnen bro komt volgende week de ganse week verder werken, dan zal ook de badkamer betegelt worden. Goed hé!
Terwijl ik ging werken, hebben Wim en zijne pa aan ons huis bezig geweest. Ze hebben onder de buizen voor de waterafvoer stenen gemetst om die te ondersteunen. De enkele ijzere baren die eronder gestoken zijn, gaan het gewicht van het zand niet kunnen dragen, waardoor wij dan over een goeie 2 jaar problemen zouden krijgen en alles terug open moet. Gelukkig is Raymond een gepensioneerde metser, die daar oog voor heeft, want wij bleukes zien zoiets niet.
Er zijn gisteren 5 kandidaat-huurders komen kijken, waaronder 2 geïnteresseerden. Dat zal dus vlot verlopen.
Onze huisbazin is naar de kapotte oven komen zien, je weet nog wel, waar mijn oudste zoon tijdens een grote ambras met zijn broer het glas van kapot smeet. Ze gaat woensdag terugkomen met een manusje-van-alles, die hopelijk het glas zal kunnen maken. Indien niet, zouden wij een nieuwe oven moeten laten plaatsen op onze kosten. Zij zegt dat die keuken 20 jaar oud is, maar aan de stijl te zien en te horen van een patiënte van mij (haar vriendin) is die eerder van de jaren '60. Ze is 'op', er zou feitelijk een nieuwe keuken in moeten komen. Die patiënte verwittigde mij, het is een geslepen vrouw...opletten! Ik wil gerust een deel van de waarborg laten vallen, evenredig aan de schade of de waarde van het ovenglas, maar meer niet! Ik zal mijn verzekeringsagent toch maar best vragen om woensdag ook langs te komen, je kan nooit weten! (Foto: vader en zoon)
Ik moet mijn blogje efkes aan de kant zetten en mijn bezoekers vragen om wat geduld met me te hebben. We moeten ons huurhuis een grondige poetsbeurt geven, want morgen komt de huisbaas naar onze kapotte oven kijken en die man van het woonbureau komt met eventuele huurders, om 18u, 18u30 en 19u. Den eletriek en de gas is gekeurd en tussendoor nog dozen vullen en over verhuizen naar onze zolder. Ik moet ook 8 dagen op rij werken, ik ben van maandag begonnen en werk tot en met volgende week maandag. Mijn oudste zoon zijn fiets is gestolen in zijn voorlaatste lesweek, we zijn dat gaan aangeven en zijn al gaan kijken of hij gevonden is, maar geen sjans. Een mountainbike met dikke gele banden, dat moet toch ergens wel opvallen, hé! Dus druk...druk...druk!
Ik had veel geluk vandaag...of ik had weer voor garagiste mogen spelen en mijn band mogen vervangen...voor de verandering! Ik had een encyclopedie aan een patiënt van mij beloofd en in een doos gestoken. Wim had die vanmorgen aan mijn auto gezet om die zeker niet te vergeten mee te nemen en hij had gezien dat ik een platte band had. Hij vertrekt dagelijks vroeger dan mij, rond 4u. Hij had zijn pomp genomen en mijn band opgepompt en de pomp in mijn auto gelegd, voor het geval! Na mijn toer zag ik dat de band weer enorm plat stond, dus ermee naar de garage gereden. Ik vroeg ook om mijn banden eens uit te balanseren, dat waren ze blijkbaar vergeten te doen na het grote onderhoud van enkele weken geleden. Sindsdien trilde mijn stuur niet enkel bij het naderen van de 100, maar nu al bij 40. Ik ben de volgende in rij om een nieuwe auto te krijgen, van die grijze nissan micra's nieuw model, maar ik moet mijn autootje eerst oprijden. Bij 160000 km gaan de witte er vantussen, maar ik heb 20000km te kort. Als er een nieuwe collega bij komt, en ze zoeken momenteel iemand, krijg ik een grijze. Stuur allemaal elke verpleegster die jullie kennen eens naar de Bond Moyson sektor Sint-Niklaas om te komen solliciteren, dan krijg ik die wat rapper, haha!
De VERPLEEGSTERS aan de TOP...er heeft WEER een verpleegster een prijs in de wacht gesleept...FEMKE is mijn 10000 enzoveelste bezoekster! PROFICIAT meisje! Voor jou een mooi gedicht!
Ja zeg, ik heb de 10000ste bezoeker gemist, dat heb je natuurlijk voor wanneer je niemand mailt dat die eraan komt, dus dan maar weer op zijn Sandra's. Hetzelfde als de vorige keer...wie NU in mijn gastenboek komt en GEDICHT schrijft in drukletters, daar schrijf ik een gedicht voor. De winnaar van de 5000ste was LANA. Waarover? Jij zegt het maar. Wanneer? Als ik alle gegevens per mail heb gekregen over het onderwerp. Ik mail het gedicht zo rap mogelijk naar jou. Wat ermee te doen? Maakt mij niet uit. Ik had gehoopt dat het gisteren de 10000ste ging passeren, maar nu valt dat toch wel op een maandag, zeker! PRETTIGE MAANDAG en een goed begin van de week!
Beste Bloggers, Momenteel is er door de webmaster van het Seniorennet nog geen vaste plaats bepaald waar de zakken met kledij en spullenkunnen gedeponeerd worden.
Wat kan nu al wel:
- Voor de mensen die per trein naar Oostende reizen.
- Voor de mensen die niet naar Oostende komen
- Voor de mensen die geen ruimte in de wagen overhouden
Belangrijk: - Wij zijn dringend op zoek naar mensen uit diverse provincies en plaatsen, die voldoende opslagruimte hebben en uiteraard bereidt zijn om spullen op te stapelen tot bij hun ophaal eind april. Ten dien einde kan u contact op nemen met mezelf via het e-mailadres:peeters.jean2@wanadoo.fr ofvia het-mailadres van Opapat:patrickvincke@telenet.be
- Wie nog een bijdrage wil storten voor"Belgen in Nood" kan dat nu ook op een Belgische bankrekening.
1.Wat kan er ingezameld worden : kledij - schoeisel - kleine elektronische, of niet electronische keukenapparatuur - huishoudartikelen - toiletartikelen - kinderspeelgoed - schrijfgerei en papier - leesboeken Nederlands en Frans - baby artikelen (wastafel, badje enz..) - klein werkmateriaal, elektrisch of niet. Kortom al wat bruikbaar is in een huishouden.
Opgepast! - Aan versleten en uitgerafelde kledij, schoeisel, of kapotte apparatuur heeft niemand wat aan, het overbelast enkel het voertuig. - Broeken, vesten, overjassen, anorak's, kleedjes enz.., waar de ritssluiting aan ontbreekt of stuk is, kan evenmin worden gebruikt. - Kledij waar er knopen aan ontbreken is eveneens af te raden, doch wel aanvaardbaar.
Ik heb dan toch een prijs in de wacht kunnen slepen bij Jean van 'La douce France'. Het was niet zo moeilijk als zijn eerst wedstrijd, dat geef ik gerust toe...daar zat ik op het verkeerde spoor. Maar deze keer was het raak! Hij zal wel niet veel mails met een gokje ontvangen hebben, omdat de prijsvraag op de 1e april werd gevraagd...goed voor mij. Als jean zegt dat het geen aprilgrap is, dan geloof ik hem! Ik krijg een fles bordeaux in Oostende...dank je Jean, ik neem dat met veel plezier in ontvangst!
Ik maak nu van de gelegenheid gebruik om dit te zeggen... Ik ben ook al veel spullen bijeen aan 't rapen (eens iets anders dan paaseieren, haha) voor 'Belgen in nood'...jullie toch ook? Niet vergeten, hé!
Na een bezoekje op een héél mooi blog met inspirerende gedichten, kreeg ik de smaak te pakken om zelf weer eentje te schrijven. Ik kreeg inspiratie dankzij SPEELSTER. Ga ook daar maar eens een kijkje nemen, de moeite waard!
Ik ril heb het kil 'k ben soms stil en verspil
Ik bel en vertel ik herstel goed in m'n vel
Ik ben bang jaag op stang ik verlang al zo lang
Ik ben uniek geef repliek hou van muziek soms eens ziek
Ik geniet en verschiet 'k ben een deugniet zie je dat niet?
Ik praat wordt soms kwaad kom te laat 'k ben in staat
Ik schrijf en verblijf 'k heb een lijf 't is soms stijf
1 april, doet mij denken aan enkele geslaagde grappen die ik ooit uithaalde, een aantal jaartjes geleden.
Ik belde naar ons make: "Mevrouw, ik ben Sofie van de telefooncentrale en wij zouden enkele testen willen doen om de kwaliteit van uw telefoontoestel te controleren. Zou u daar willen aan meewerken?" Ons make had daar natuurlijk geen bezwaar tegen. "Dat is heel vriendelijk van u, mevrouw. U zal wel denken, wat vraagt die mij nu, maar deze test is echt nodig om een goede geluidskwatiteit te kunnen garanderen. Wil u eens in de hoorn van het toestel blazen?" Ons make deed wat er van haar gevraagd werd en blies in de hoorn. "Mevrouw, ik vrees dat de eerste test mislukt is. Wilt u harder blazen en het wat langer aanhouden." Ons make met volle borst... " U doet het heel goed, mevrouw. Wil u toch voor de zekerheid nog eens een keertje blazen?" Ons make wederom...tot ik mij niet meer kon inhouden van 't lachen en zij de grap door kreeg, haha ze kon er ook goed om lachen.
Op school namen we de leerkrachten beet en ene hadden we toch goed te stekken. We wisten dat hij één van de leraars een zoetbek was en we trakteerden hem op kauwgom...blauwe...zelfs zijn tanden zagen blauw. Nu moest dat juist lukken dat de directeur onze leraar moest spreken en hij riep hem in de gang. Ook hij kon er toch goed om lachen.
We hadden ook wel veel mislukte grappen, natuurlijk. Ook ik werd eens beetgenomen op stage door de verpleging. Zij stuurden mij om iets dat niet bleek te bestaan, naar een andere afdeling. En ook IK kon er toch om lachen.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Gisteravond in 'koppen' gezien, toerisme te Tjernobyl ongeveer 20 jaar na de ramp.
Eén van de daders van de roofmoord op de 17-jarige Joe Van Holsbeeck, is opgepakt.
Mijn toertje wordt alsmaar drukker en de avonden ook.
Eentje om levendig te vertellen!
Als je het nieuws volgt, dan zou je nog geloven dat de jeugd van tegenwoordig geen enkele goede manieren meer hebben.
Ik zat zonder internet...sinds vrijdag...ik kreeg zelfs al afkickingsverschijnselen...niet te doen!
Mijn muis was om zeep...euh...wel mijn OPTISCHE MUIS wel te verstaan, hé...hihi!
Tja, mijn mailbox staat op mijn blog en dan krijg je natuurlijk vanalles binnen.
Amai...dat ging tijd worden, 8 dagen met het weekend erbij...geen peanuts!
Ik hoorde weer iets plezant op de radio (Q-music) bij Deckers en Ornelis.
Ik moet mijn blogje efkes aan de kant zetten en mijn bezoekers vragen om wat geduld met me te hebben.
Ik had veel geluk vandaag...of ik had weer voor garagiste mogen spelen en mijn band mogen vervangen...voor de verandering!
De VERPLEEGSTERS aan de TOP...er heeft WEER een verpleegster een prijs in de wacht gesleept...FEMKE is mijn 10000 enzoveelste bezoekster!
Ja zeg, ik heb de 10000ste bezoeker gemist, dat heb je natuurlijk voor wanneer je niemand mailt dat die eraan komt, dus dan maar weer op zijn Sandra's.
Ik heb dan toch een prijs in de wacht kunnen slepen bij Jean van 'La douce France'.
1 april, doet mij denken aan enkele geslaagde grappen die ik ooit uithaalde, een aantal jaartjes geleden.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
