Dit ben ik op mijn trouwdag anno 1991. Ik had beloofd dat ik foto's van mijn trouwkleed op mijn blog ging zetten, STEVE EN WENDY waren erg geïnteresseerd en ik had het ook al tegen INGRID gezegd, vandaar. Ik maakte mijn kleed zelf, een kleed in witte satijn dat ik met roze bloemetjes liet borduren op de schouderstrikjes, de voorzijde en de strikknoop aan de achterzijde. Je kan het op deze gescande foto's niet zo goed zien, maar ik had de afboordingen aan het bovenstuk, de mouwpunten en tussen het boven-en onderstuk versierd met parellint.
Aan de achterkant van het kleed, had ik een grote strik gemaakt, een eivorm met plat bovenaan, enkele driegdraden in en alles opfronsen. Het bovenste werd meegestikt tussen het boven-en onderstuk. Het kleed was ook volledig gevoeierd (of hoe zeg je dat in 't schoon Vlaams), tot mijn lange sleep toe. Dit model had ik uit de Burda gehaald, een boek met allerlei kledingstukken en patronen. Ik maakte ook het jasje van mijn ex-man zelf, de kleren voor mijn make, de 2 jongens hun jasje was in dezelfde stof als die van mijn ex, daar maakte ik de knoopsgaten, de rest deed mijn tante (2 broers). Mijn 2 nichtjes droegen een kleedje in witte satijn met roze satijn bij verwerkt, dat mijn andere tante liet maken.
Anno 1998 was ik nog niet zo lang gescheiden, maar mijn nicht trouwde, één van de nichtjes die toen op mijn trouwdag in de stoet liep. Ze dierf het bijna niet vragen, omdat ik toen in die periode zat, wanneer ik iemand zag trouwen, dat ik dacht 'weeral iemand die in haar ongeluk loopt', haha! Ze vroeg of ik haar wilde helpen bij het maken van haar trouwjurk. Dit was ook een jurk met bijgekocht patroon, maar het bovenstuk klopte van geen kanten, de borstnepen zaten bij mijn nicht bijna op haar buik. Dus moest dat hertekend worden, én ze wilde de décolté ietsje lager hebben. Dat was niet gemakkelijk, omdat de afboording niet recht was, maar met boogjes.
Het kleed had ook oorspronkelijk 2 kleine strikjes, ene bovenaan de rug en eentje op haar achterste, hetgeen op niks trok, vond ik toch. Mijn nicht had de patronen op de stof gelegd en dacht dat ze moest gaan bijkopen, wilde zijde kostte toen ongeveer 75 euro per meter. Ik heb alles telkens hervouwen en toen kregen we er zelfs dezelfde strik uit als die aan mijn kleed. Ik heb het patroon van de strik erbij gehaald en we hebben die aan haar kleed gemaakt...en zeg nu zelf, wat zouden jullie het mooiste gevonden hebben! Ze maakte het kleed volledig zelf, ik heb niet helpen naaien noch stikken, maar bij de voorbereiding heb ik veel geholpen. En het is toch een groots en fier moment, wanneer de grote dag dan aanbreekt en je kan zeggen 'ik heb eraan meegeholpen!' Nu is het al héél lang geleden dat ik nog iets gemaakt heb, mijn stikmachine is kapot en de tijd ontbreekt. Spijtig! 'k Zal er ooit nog wel eens terug tijd voor maken!
maar voor mij is het goede nacht! met het muziekje in mijn hoofd 'keep om rockin' in a free world' kruip ik nu mijn bedje in... dat gaat een woelige nacht worden, haha! Ik kan hier niets meer zitten doen ik heb nog altijd probs met mijn eigen blog ik word er DUL van, dus hou ik er maar beter mee op. Ik heb mijn ronde gedaan, hopelijk sloeg ik niemand over. En anders "sorry", ik kom dan later nog wel eens langs.
't Is weer zover...ik geraak weeral niet in mijn eigen gastenboek! Alles blokkeert of het blog reageert niet wanneer ik het afsluit. Ik zal straks nog wel eens proberen... en ik heb vrij weekend! Dus tijd genoeg...tot later en voor nu
Ik volgde 3 jaar avondschool snit en naad. Mijn eindwerk was het maken van mijn eigen trouwkleed (daar volgt nog wel eens een foto van) en ik kan je zeggen...het kwam precies uit een winkel voor bruidsjurken. Ik maakte het wel met hulp van onze leerkracht, natuurlijk. Toen ik getrouwd was, zat ik in een hobbyclub te Dendermonde. Via die club volgde ik een curcus 'porseleinen poppen' en ik maakte er 3, waaronder deze...mijn pronkstuk. het was oorspronkelijk een Mexicaanse, maar ik maakte er een Indiaanse van. Maar ze was enorm vuil, Wim kon het niet meer aanzien, puur van de nicotine, dus heb ik ze volledig uit mekaar gehaald en met de hand het vel van 'Shivo' gewassen. Ook de riemen van macramé kregen een wasbeurt. Ik kan 'Raven' haar kleren niet wassen, het kleed is namelijk gemaakt van 2 zeemvellen, de jas is van leder (dat ik gebruikte om lederen maskers van te maken). Ik heb wel nog veel werk, voornamelijk met het vel van Shivo. Dat is heksenhaar, 18 reepjes aan mekaar genaaid en ik moet hem er terug mee bekleden. De poppen zelf kunnen ook een wasbeurt gebruiken. Ik ben vrij vandaag en heb vrij weekend, dus heb ik er nu toch de tijd voor. Wanneer ze terug weer 'schoon' zijn, zal ik er een foto van nemen en op mijn blog plaatsen. En dat gaat een groot verschil zijn, zenne!
Ik heb weer een zéér goed boek gelezen 'Broeder Grimm' van de Schotse schrijver Craig Russell. Ik had al eerder een boek van hem verslonden 'Adelaarsbloed' en ik kocht ook zijn tweede boek. Het is de tweede uit een serie van minstens 6 boeken en het derde komt in maart uit in het Engels en frans, in het Nederlands zal dat wat later zijn, 'Eternal' zal de Engelstalige versie zijn. Ik stuurde een mailtje naar zijn agente Carole Baker en zij antwoordde mij nog dezelde dag. Nu heeft ze mijn mail naar de schrijver zelf gestuurd en dit is zijn antwoord:
Dear Sandra,
Many thanks for your kind e-mail wich my agent has passed on to me. I really do appreciate your comments and i am delighted that you enjoyed my books so much. I really do like getting feedback from readers such as yourself, and i get a thrill knowing that my work is read in Belgium. (Hij dacht enkel in Engelstalige landen, Nederland, Duitsland en Frankrijk)
'Eternal' will be the next book in the Fabel series and is published in English next march. It will be published in Dutch and French shortly after. I really hope that you get as much enjoyment from 'Eternal' as all of the other books.
Thank you again for taking the time to write.
With warmest regards,
Craig
Hihi, plezant hé! Ik kijk al naar zijn volgend boek uit, spanning van begin tot einde
2 Koppels spelen kaart. Jeff laat zijn kaarten vallen en terwijl hij zich bukt om ze op te rapen, bemerkt hij dat Jessica geen slipje draagt. Compleet verrast stoot hij zijn hoofd en slaat rood uit. Wanneer hij later naar de keuken gaat, komt Jessica hem achterna. Ze vraagt: "Heb je onder tafel iets gezien dat je aanstaat?" "Euh...", antwoord Jeff "j...ja, het stond mij zeker aan." Ze geeft hem een knipoog, lacht en zegt: "Je mag het hebben voor 150 euro." Jeff gaat akkoord, dus spreken ze af. Jessica zegt hem dat haar vriend Dave elke vrijdagnamiddag werkt, dat hij rond 14 uur bij haar langs mag komen. vrijdag is hij op post, hij betaalt haar de 150 euro, ze gaan naar de slaapkamer en bedrijven gedurende 2 uur de liefde in verschillende posities. Rond 18 uur komt Dave naar huis en hij vraagt: "Is Jeff langsgekomen vanmiddag?" Jessica antwoord: "J...ja, hij's even binnen geweest." "Heeft hij je 150 euro gegeven?" vraagt Dave. 'Shit, hij weet ervan!' denkt Jessica. Met spijt zegt ze :"Ja, hij heeft mij 150 euro gegeven." "Dan is het goed," zegt Dave "Jeff is vanmiddag op het bureau langs geweest en heeft 150 euro van mij geleend. Hij zei dat hij zou langskomen om ze terug te geven."
Probs! Ik ben enkele dagen niet op mijn blog geweest en kom tot de vaststelling dat ik niet in mijn eigen gastenboek binnen geraak. Alles blokkeert. Enfin, de tegenbezoekjes zullen voor een volgende keer zijn, vrees ik. Allereerst wil ik jullie een héél
wensen! Na een werkweek van 7 dagen waaronder gisteren een drukke en late laten en vandaag een veel te vroege vroegen ben ik nu wel supermoe! Dus voor nu WELTERUSTEN!
Marnick zijn school is in het plaatselijke nieuws geweest en dit 2 keer op korte tijd. Hij zit in de Broedersschool te Sint-Niklaas in het vijfde leerjaar. Kanaal 3 kwam vorige week vrijdag naar de school om de directeur te interviewen. Hij ging niet akkoord met de weigering van kinderen van asielzoekers in een school te Beveren. Marnick is dan 2 seconden in beeld geweest op de speelplaats. Vandaag was het humaniora in het nieuws. Alle leerlingen van het middelbaar en de kleutertjes werden geëvacueerd wegens ontploffinggevaar. Een leeraar ontdekte een bokaal met opgedroogd pecrinezuur in de chemieklas. Wanneer dat gevaarlijke goedje te oud wordt, begint dat te kristalliseren, hetgeen tot een ontploffing kan leiden. De brandweer, politie en de ontmijningsdienst van het leger waren aanwezig. Ze hebben de bokaal meegenomen en ergens in een veld tot ontploffing gebracht. Eind goed al goed...gelukkig...stel je voor zeg...nee, liever niet!
Ik ben verschoten vandaag...en nog geen klein beetje! Ik reed naar een patiënte en keek efkes 2 seconden op mijn ritverslag dat op mijn zetel naast mij lag. Ineens zie ik vlak voor mijn wielen een hond lopen die op zijn 'dooie gemakje' de straat overstak. Het scheelde echt niet veel of hij had dood geweest...verdoeme zeg, was me da verschieten!!!!! ik stopte en ging de winkel binnen van de straatkant waar hij vandaan kwam. Die mevrouw zei dat ze dat hondje (een jack russel) al dikwijls de straat zag oversteken, dat het van de 'cafémadam' was van het café rechtover haar winkel. Ik ben daar direkt naartoe gegaan en ik heb het haar eens goed gezegd! Een hond laat je niet zomaar op straat lopen, zoiets doe je niet als je om je hond geeft...dat vind ik toch. Wel op een vriendelijke manier, maar ze wist het dan toch.
Ik maakte weer wat mee vandaag, zenne! Ik probeer mijn oudste zoon meer 'orde' bij te brengen, hetgeen echt niet simpel is, geloof mij! De badkamer is recht tegenover zijn slaapkamer, hij moet dus niet ver gaan om zijn kousen en onderbroeken in de wasmand te zwieren. Wat doet hij? Hij zwiert ze liever in het rond...onder of naast zijn bed. Ik dacht...oke, ik ga dat eens anders aanpakken. Ik leg dus al sinds enkele maanden zijn stinkende kousen en vuile onderbroeken op zijn kussen. "Haha, dan keer ik gewoon mijn kussen om!" zei hij. Dus leg ik één kous op zijn kussen en één eronder. "Haha Giovanni...en wat doe je daar nu mee?" Enfin...om heel eerlijk te zijn...echt superveel helpt het niet...zo dacht ik toch... Ik kom dus van mijn werk en zet mij aan tafel naast Giovanni, die ook aan 't eten is. Hij begint ineens luidop te lachen.."HAHAHAHAHAHAHA!" "Euh?? Wat scheelt er? Hangt er kaas in mijn haar of zo?" "Nee mama, maar ge moet straks eens op uw kamer gaan kijken", hetgeen ik deed. Wat een joke...er lag een sokje op mijn kussen...en het andere eronder...ik was zelf mijn kousen in de wasmand vergeten te doen en Gio had dat natuurlijk gezien...doeme toch! Hij was wel rap mee den trap op gelopen, om snel ZIJN paar kousen in de wasmand te gaan zwieren, nog voordat ik de kans kreeg om...haha, wat een joke! Je ziet...toch brengt het op den lange duur wel IETS op, hé...ze gebruiken het TEGEN je, haha!
Ik heb feitelijk iets te vieren... nee nee ik ben niet jarig! maar ik werk sinds gisteren nu 3 jaar bij vzw Medisom thuisverpleging en da's de plezantste job van alle jobs die ik al deed tot hiertoe. Als het van mij afhangt... zullen er nog héél wat jaartjes bijkomen... da's zeker!
Voor ieder...PRETTIG WEEKEND! Het zonnetje moeten we nu niet meer vragen, da's besteld EN ontvangen... dat kan niet beter zijn! Alleen spijtig dat ik moet werken dit weekend. Toch kunnen profiteren van 2 recupen. En dat was ZALIG!
En dit is nu Vicske, één van mijn beste maten. Het was al wreed lang geleden dat ik hem gezien had, het was dus een zeer prettig weerzien. Ik leerde Vic kennen als patiënt van het wit-geel kruis, toen ik in mijn derde jaar algemeen verpleging op stage moest staan. Met mijn begeleidster Mireille, die nog steeds zijn thuisverpleegster is, heb ik ook nog contact. Meestal komen we mekaar ergens langs de baan tegen en dan slaan wij een babbeltje. De mensen kijken dan soms, want da's iets dat je niet zo veel ziet, 2 verpleegsters die bij concurerende ziekenkassen werken, staan babbelen met mekaar. Wij trekken ons dat niet aan, wij zijn collega's onderéén. Alhoewel dat sommige collega's die ik op de baan tegenkom toch niet spreken of doen alsof ze mij niet zien. Da's toch wel een beetje erg, hé! mijn collega Kathleen kent Vic en Mireille ook nog van op stage. En mijn collega Evi leerde Mireille en haar man op reis ergens in het buitenland kennen. Ook toevallig, hé!
En we hebben nog 2 nieuwe gezinsleden, 2 piepkleine witte muisjes met rode oogjes. Met mijne camera lukt het niet zo goed om een zuiver fotooke van ze te nemen, spijtig genoeg. Ik zou graag een nieuwe hebben, ene die macro-opnames kan maken, maar we hebben er nu geen geld voor. Eerst ons huis in orde brengen en daarna zien we wel. De namen kiezen was nogal moeilijk. Ze zijn feitelijk van Giovanni en ik kwam op het idee van iets zoals ghost (witte spookachtige muis). Dan kwam hij op het idee "the Ghostbusters"...jaja, zo noemen zijn muisjes...ze hebben elk geen eigen naam, haha! Moet hij maar weten, hé! De parkietjes zijn tot hiertoe al héél erg stil geweest, ze moeten ons, mekaar en hun omgeving leren kennen en dat zal wat tijd vragen. Maar die muisjes zijn al erg aktief geweest, zenne! Ik wist niet dat die zo hard konden lopen, dan toch niet in zo'n looprat. De ene ruimde eerst hun huisje op en at altijd maar, de andere was ondertussen zeer sportief. En wanneer die samen in dat rat zitten, dan is het dolle pret, daar kan je uren naar zitten kijken. Feit is dat Giovanni zijn Ghostbusters van een vreselijke dood heeft gered! Ze kosten maar 1 euro 't stuk, omdat ze niet als huisdiertjes worden verkocht, maar als voeder voor slangen. Daarom dat zij zo aktief zijn, die zijn blij dat ze nog leven, da's zonde hé!
Hier is al een fotooke te zien van onze nieuwe huisdiertjes...jaja, wij hebben nu EINDELIJK ook huisdiertjes, 2 parkietjes! Dit zijn BONNIE en CLYDE...(door mij gekozen en goedgekeurd door de boys) de inspiratie kwam idd van één der beruchtste koppel van de States jaren '30. Zij maaktten de States onveilig met hun bankovervallen. Ze zijn in een hinderlaag gelokt en door een regenzee van kogels gedood in mei '34. Bonnie is het geel-blauwe en Clyde de blauw-gele. Schonekes hé?
Ik ben 2 dagjes thuis en ik was al vroeg op vanmorgen. ik heb mijn oudste zoon Giovanni naar school gebracht met den toetoet helemaal totin Beveren. Wanneer ik thuis ben, dan profiteert hij ervan...dat ga ik dus altijd aan mijn been hebben! Ik heb wel een druk programma vandaag... straks wat dweilen, dan na de noen naar een goede vriend van mij die ik enorm verwaarloosd heb. Dan Giovanni terug gaan afhalen en wat boodschappen doen. Morgen weer naar school, wat opruimen en misschien naar mijn make. Maar voordat ik aan de kuis begin, wil ik jullie onze nieuwe gezinsleden voorstellen. Hoe ik foto's groter moet maken en in het midden kan zetten, dat weet ik nog niet. Hopelijk kan er mij iemand een tip over geven. want da's wel véle schoner, zenne dan zo'n klein fotooke ergens in het hoekske. Mercikes al op voorhand, hé!
OEF...daar zijn we weer bijna vanaf...nog een paar uurtjes geduld! Weet ge wat? Ik kruip nu al in mijn bedje, dan is diene maandag al direct voorbij, zie!
Ik leef met de familieleden van de slachtoffers mee! Zovéél slachtoffers en waarvoor? Laat ons toch ook even stilstaan met dat verlies, het leed van deze mensen, nu reeds 5 jaar lang! Laat ons ook eens denken aan de inzet van de mensen, om anderen te helpen, te redden, te verzorgen... en degenen die daarbij het leven lieten!
Een tijd geleden kreeg ik een link toegestuurd via MIEKEMUIS van blog creariazelzate...en ik zat er met open mond naar te kijken...ongelofelijk, een uur film...een andere kijk op 11 september. Nu met de herdenking van het vreselijke gebeuren en de bijna 3000 slachtoffers...en na de artikels te hebben gelezen in 'Humo'...wilde ik hier toch het één en het ander over kwijt. Kijk zelf maar, hopelijk lukt het.
De Amerikaanse hoogleraar David Ray Griffin probeert een zo volledig mogelijk beeld van de gebeurtenissen te schetsen, de verklaringen van de Amerikaanse overheid én de kritiek op de officiële versie. Enkele hoofdpunten uit de artikels: - Waarom werden de eerste 2 gekaapte vliegtuigen niet door gevechtsvliegtuigen onderschept?
- Een ander verontrustend aspect, zeker voor de familie van de slachtoffers, is dat om 8u55 in de zuidelijke toren werd omgeroepen dat het gebouw veilig was en dat de mensen terug konden keren naar hun kantoren.
- Het is nog raadselachtiger hoe, nog geen 35 minuten later, om 9u38 het pentagon kon worden geraakt. De luchtverkeersleiders meldden dat ze een snelvliegend toestel konden zien dat op weg was naar het pentagon. Later die dag zou worden verklaard dat het toestel dat het pentagon geraakt had vlucht 77 was, een boeiing 757. Eén van de luchtleiders zei dat hij door de snelheid, de manoeuvreerbaarheid, de manier waarop het toestel zwenkte, aan een militair toestel dacht, met name aan een raket. Op een foto is geen enkel overblijfsel van een vliegtuig op te zien, geen romp, staartstuk, geen vleugels, geen motoren, ... Het gat dat door de inslag was ontstaan had een doorsnede van hooguit vijfenhalve meter. De vleugels van een boeiing 757 hebben een spanbreedte van 38 meter. Noch heeft men schade gevonden die de enorme motoren zouden moeten hebben veroorzaakt. Het staartstuk en de boeiing zelf is 12 meter hoog. De neus van het vliegtuig zou eerder in elkaar gedrukt worden dan doorheen zes muren te dringen, waarvan de eerste gewapend was. Ook de vlammen waren anders dan er te zien waren in de WTC-torens, gele vlammen en zwarte rook. In het pentagon waren rode vlammen te zien, zoals bij de inslag van een raket. Wanneer de vluchtleidingstranscripten over de craches worden vrijgegeven, ontbreekt de laatste 20 minuten van de crache van vlucht 77. Een werknemer bij een tankstation tegenover het pentagon, zegt dat de veiligheidscamera's het moment van de aanslag zou hebben geregistreerd. Hij zag de beelden nooit, die werden binnen enkele minuten door de FBI in beslag genomen.
- Vlucht 93 vertrok met een vertraging van 43 minuten. De pasagiers belden naar hun familie om hen op de hoogte te brengen van de kaping. Zij hoorden op hun beurt wat er met de WTC-torens en het pentagon was gebeurd. Wetende dat zij het niet zouden overleven, waagden zij een poging om hun kapers te overmeesteren, waarna zij hun familie vertelden wat hun plannen waren. Een andere pasagier die in het toilet belde, zei dat hij een explosie hoorde en witte rook zag. Op de geluidsband ontbreken ook blijkbaar 3 minuten, het moment dat het vliegtuig neerstort en er net voor. Ook getuigen hoorden '2 harde knallen', net voordat ze het vliegtuig een duikvlucht zien nemen, en dat net op het moment dat het vliegtuig weer werd overgenomen? De gsm's werden afgetapt, men was er dus van op de hoogte.
- En dan is er nog het feit dat de zuidelijke toren 29 minuten voor de noordelijke toren instort, terwijl de noordelijke 17 minuten eerder was getroffen en er geen extreem grote brand was, zelfs eerder een kleinere. Het gebouw stortte in met een snelheid van 10 seconden, de andere lag al op 8 seconden plat. Volgens deskundigen is dat niet mogelijk, zonder gebruik te maken van explosief materiaal. Ook heeft men een dag nodig om dat aan te brengen. De verklaring als zou het metaal gesmolten zijn onder invloed van extreme hitte, houdt geen steek. Op een foto is te zien dat er personen staan, en dat is met zo'n hitte (zoals ze beweren) helemaal niet mogelijk. In beide torens werd zo'n 90000 ton beton tot poeder verpulverd. Daarvoor is een hoop kracht nodig.
De hamvraag luidt dan: Hoe en wanneer konden de explosieven in de Twin torens geplaatst worden? Mogelijk relevant is toch dat Marvin P.Bush, de jongere broer van de president, een leidinggevende functie had bij een bedrijf dat voor de beveikiging instond, en dat hij dat nooit openbaar heeft gemaakt. Personeelsleden van het WTC hebben gemeld dat de beveiligingsdetachering vanwege bedreigingen 2 weken lang in 12-urenploegen had gewerkt, maar dat dit beveiligingsalarm, dat ook het gebruik van explosievenopsporingshonden voorschreef, 5 dagen voor 11 september werd opgeheven. Dat kan van belang zijn omdat, als de bedrading voor een gecontroleerde vernietiging al eerder was aangebracht, in die periode wellicht de explosiefen werden bevestigd. Er was ook een uitschakeling-situatie in de zuidelijke toren in het weekend van 8 en 9 september, volgens een getuige. Reden: de bekabeling in de toren moest worden vernieuwd. Er was gedurende 36u geen electriciteit, dus konden ook de beveiligingscamera's hun werk niet doen. Ook van belang is een verklaring van een financieel deskundige, die in de zuiderlijke toren werkte. Hij meldde dat tijdens de werken die aan 11 september voorafgingen, de torens een aantal keer werd geëvacueerd, wat volgens hem ongebruikelijk was. Dat verklaart ook het gegeven dat na het instorten van de torens het afval, inclusief het staal, in allerijl werd verwijderd voordat er enig gedegen onderzoek kon plaatsvinden, en geëxporteerd via schepen naar China en Korea. En dan is er nog een rare gedrag van de president zelf. Maar ik sluit hiermee af...er is al genoeg leesvoer, vinden jullie niet? Dit roept toch wel allerlei vragen op! Bij mij althans.
Ik heb gisterenavond mijn eerste spin van de maand gedood...akelige beestjes. Ik weet het...ze doen niks...zijn zeer nuttig...maar toch, ik krijg er de kriebels van...Brrrrr! Toen ik nog bij ons make woonde, was zij de 'spinnendoodster'. Ik lag in mijn bed, als tiener met een kamer vol met poosters behangen van al mijn idolen, tot ik een raar geluid hoorde. Toen ik mijn licht aanstak, zag ik niks, maar ik vertrouwde het niet en bleef kijken en luisteren naar dat geluid. Er kwam een dikke zwarte spin vanonder een pooster gekropen en ik riep "Maaaaaaaaaaaaaaa!" Ons make kwam uit haar bed en deed de spin dood. We vonden haar eerst niet, maar ik ging niet slapen voordat ik ze dood zag. Op ons terras zat er ook eens een spin. We smeden een plan, make zou ze naar beneden halen met haar borstel en ik zou ze doodtrappen. Het kraakte onder make's klompen en ik gleed daarbij ook uit. We deden een dansje van de schrik...haha! Zo ook deze avond...mijn boys zagen hun 'zotte mama' weer in aktie! Ik deed die spin dood, liep naar de WC om papier en spoelde die spin al dansend door...en ik werd uitgelachen...erg hé...haha!
In Rusland is een intelligente dievenbende aan het werk! Het zijn vrouwen...wat dacht je...haha! Enkele Russische zakenmannen zijn door toedoen van een 3-tal strippende vrouwen hun dure luxe-auto's kwijtgeraakt. Terwijl de zakenlui gebiologeerd het schouwspel in ogenschouw namen, werden hun auto's door andere leden van de bende gestolen. Van zodra de carjackers er vanonder waren, trokken de dames hun kleren weer aan en sprongen in een gereedstaand busje, hun publiek verbouwereerd achterlatend. De politie wist te melden dat de dieven er met een hele reeks BMW's en mercedessen vandoor zijn gegaan. De kans bestaat dat die volledig gestript teruggevonden worden...haha! Van beroepsmisvorming gesproken, zeg! Hoe leg je thuis nu zoiets uit, hé! En als het niet in Rusland was geweest, dan zou ik toch wel enkele fantiek strippende dametjes uit Bloggenland van deze misdaad verdenken! ANEMONE...DEBBIE...en die andere, haar naam ontglipt mij nu efkes...(nee, niet die saaie tante)...die zijn toch ook met 3, hé?
Ik stond vorige maand op mijn vaste stek geparkeerd en wandelde naar het adres van een patiënt, toen er plots een politie-auto traag naast me kwam gereden en de chauffeur mij aansprak. "Je weet toch dat je daar niet mag parkeren, pas vanaf een bepaald uur." Ik antwoordde: "Ja, dat weet ik, maar ik sta hier al 3 jaar en er is mij nooit iets over gezegd geweest." Dat was zo, terwijl die plaats vlak aan het politiebureau is en de passerende agenten lieten mij staan. "Nieuwe en jonge collega's spreken er ons over aan, waarom wij jullie geen boete geven." zei hij, er zat zo'n jonge knuiter naast hem. Waarschijnlijk was het die kerel geweest die hem erover had aangesproken. "Kunt u mij dan zeggen waar ik wél kan staan? Ik sta hier 2 keer per week en ik vind nooit plaats op de Plezantstraat, vooral niet als het markt is. Ook in de Kasteelstraat vind ik geen plaats, daarom zet ik mij altijd hier." "Als je een boete krijgt, zal het niet uit mijn zak komen", zei hij "maar ge zijt verwittigd hé juffrouwke van de thuisverpleging." "Ja meneer, ik zal mij verzetten."
Ik kwam vandaag bij een andere patiënte naar buiten, ik was 5 minuutjes binnen geweest. Er stond een parkeerwachter achter mijn auto die mijn nummerplaat stond op te nemen in zo'n elektronisch bakje. "Oei, ik heb een boete zeker?" "Je hebt uw schijf niet gezet." "Ik ben dat vergeten" zei ik "ik heb ze zopas wél gebruikt en ik heb ook al een ticket genomen. Ik ben het stomweg vergeten." Ik moest dat laten zien en hij zag dat het inderdaad zo was, een half uurtje eerder. "Het enige dat je moest doen, was je schijf omdraaien." Ze lag op mijn dashbord. Hij bleef maar gegevens inbrengen. "Heb ik nu toch evengoed een boete?" vroeg ik. Ik keek terwijl eens héél lief, met mijn vrouwelijke charmes als inzet (hihi)... "Alléé, 't is goed voor deze ene keer. Ge krijgt geen boete, maar niet meer vergeten, hé!" Ik had sjans...maar enkele maanden geleden niet...op dezelfde plaats...boete van 15 euro. 't Werk betaald ons 125 euro per jaar, indien wij een boete binnen brengen met bewijs van betaling en als wij die dag gewerkt hebben. De rest moeten wij zelf opleggen en dat kan al eens hoog oplopen, zenne!
Den Jean-Cloude heeft een accidentje gehad te Knokke Heist waar zijn ouders wonen. Hij zou dat hier ook best wel eens mogen tegenkomen, ik zou hem direct verzorgen... euh, strikt beroepsmatig hé... geen stoute gedachten krijgen hé...hihi! Alhoewel...met zijn capsones, vele vrouwen en drugs... geef mij mijn Wimmeke maar boven diene 'hormonen-voor mijn spieren-man'... Toch schoon om te zien... hé meiden... naar kijken, aankomen niet, haha!
In Dendermonde komt een zaak voor, van weeral een pedofiel (Ik heb het daar niet voor, dat zullen jullie wel al weten, denk ik) nu enen van 22 jaar van Stekene, niet ver van ons. Hij had contact met wel 40 kinderen via de PC. Hij vroeg hen om zich uit te kleden en deed alsof hij een leeftijdgenoot was. Het is uitgekomen, doordat één der mama's haar dochter naakt voor haar PC zag zitten. Ik vraag het gerecht maar één ding PLEASE, AUB...steek die vent NIET in de gevangenis van DENDERMONDE! Als die ontsnapt, dan help ik die persoonlijk opsporen... ZEKER WETEN! Maar alléé, 'k moet gene schrik hebben... 't is (gelukkig???) een Belg...
Wim heeft ons 'voorlopig' terras aangelegd, op de plaats waar ons zwembad was. Ik had een zak of 10 kiezels gekregen van ons make, gele. Wim ging om andere zakken, want we kwamen niet toe. Giovanni ging mee als sterke kracht... die zakken wogen 50 kilo. En Marnick hielp Wim om de gekochte kiezels mooi plat te leggen. Maar dat zijn grijze... dus hebben we 2 kleuren en nu zit er een design in. Het is precies een vis en een luchtbelletje. Moest er nu weer een zwembad van komen, van dat Belgisch weer verschiet ik totaal niet meer, dan lijkt het op die mozaïekvloeren die je in menig rijkemensenzwembaden ziet... mooi meegenomen dan, hé! Die foto, daar zijn de mannen aan het werk. Ik nam ook een foto van Wim die met zijn rug naar mij staat gekeerd en zijn broek is ietwat afgezakt... zijne spaarpotgleuf komt wat tevoorschijnt, maar die zet ik lekker niet op het blog...haha!
Wij mogen weeral meegenieten van het ballonnenfeest op de markt te Sint-Niklaas. Terwijl ik hier op mijn peeceetje zit te tokkelen, hoor ik muziek op de achtergrond. De wind is weer muzikaal, hij brengt het feest mee naar onze wijk. Dinsdagnacht hadden wij ook dat genoegen, dan bracht hij de muziek mee van de parkfeesten. Da's iedere dinsdag tijdens de 2 zomermaanden julie en augustus. Misschien dat we morgen eens zelf naar de ballons gaan zien...we zien wel.
Ik had de laten vandaag, meer dan 7u gewerkt, net geen 200 km gereden. Blij dat die weer achter de rug is en nu... vrij weekend en ik ga er van genieten! PRETTIG WEEKEND!
1 september de eerste schooldag van alweer een nieuw schooljaar. Giovanni zijn eerste schooldag viel zéér goed mee. Hij zit in het derde middelbaar Technische Electriciteit. Eén van zijn klasgenoten van vorig jaar zit nu ook bij hem in de klas. Ik bracht hem naar het GTI te Beveren en ging hem s'middags halen. Marnick zit nu in het vijfde leerjaar. Normaal het zesde, maar het tweede deed hij over. Hij dacht dat hij maar een halve dag school had, het bleek een volledige te zijn. Hij 'leende' enkele boterhammetjes van een vriendje. Hij heeft een 'coole' meester, dat viel dus ook goed mee!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
