Ik stond vorige maand op mijn vaste stek geparkeerd en wandelde naar het adres van een patiënt, toen er plots een politie-auto traag naast me kwam gereden en de chauffeur mij aansprak. "Je weet toch dat je daar niet mag parkeren, pas vanaf een bepaald uur." Ik antwoordde: "Ja, dat weet ik, maar ik sta hier al 3 jaar en er is mij nooit iets over gezegd geweest." Dat was zo, terwijl die plaats vlak aan het politiebureau is en de passerende agenten lieten mij staan. "Nieuwe en jonge collega's spreken er ons over aan, waarom wij jullie geen boete geven." zei hij, er zat zo'n jonge knuiter naast hem. Waarschijnlijk was het die kerel geweest die hem erover had aangesproken. "Kunt u mij dan zeggen waar ik wél kan staan? Ik sta hier 2 keer per week en ik vind nooit plaats op de Plezantstraat, vooral niet als het markt is. Ook in de Kasteelstraat vind ik geen plaats, daarom zet ik mij altijd hier." "Als je een boete krijgt, zal het niet uit mijn zak komen", zei hij "maar ge zijt verwittigd hé juffrouwke van de thuisverpleging." "Ja meneer, ik zal mij verzetten."
Ik kwam vandaag bij een andere patiënte naar buiten, ik was 5 minuutjes binnen geweest. Er stond een parkeerwachter achter mijn auto die mijn nummerplaat stond op te nemen in zo'n elektronisch bakje. "Oei, ik heb een boete zeker?" "Je hebt uw schijf niet gezet." "Ik ben dat vergeten" zei ik "ik heb ze zopas wél gebruikt en ik heb ook al een ticket genomen. Ik ben het stomweg vergeten." Ik moest dat laten zien en hij zag dat het inderdaad zo was, een half uurtje eerder. "Het enige dat je moest doen, was je schijf omdraaien." Ze lag op mijn dashbord. Hij bleef maar gegevens inbrengen. "Heb ik nu toch evengoed een boete?" vroeg ik. Ik keek terwijl eens héél lief, met mijn vrouwelijke charmes als inzet (hihi)... "Alléé, 't is goed voor deze ene keer. Ge krijgt geen boete, maar niet meer vergeten, hé!" Ik had sjans...maar enkele maanden geleden niet...op dezelfde plaats...boete van 15 euro. 't Werk betaald ons 125 euro per jaar, indien wij een boete binnen brengen met bewijs van betaling en als wij die dag gewerkt hebben. De rest moeten wij zelf opleggen en dat kan al eens hoog oplopen, zenne!
Reacties op bericht (1)
08-09-2006
Hallo Sandra
Wij hadden woensdag ook zo'n fratsje,ik moest naar het uitzendbureau om een test af te leggen,en ik was al zo ziek als een hond,netjes een parkeerbon genomen,maar die met bij het dichtslaan van de autodeur eraf zijn gewaaid.
Toen we weer bij de auto kwamen parkeerboete 48,25 ,wij naar dat hok waar die parkeerwachters allemaal samen komen,ons kaartje laten zien,we waren nog voor dat onze parkeertijd was afgelopen bij dat hok.
Hij contact gehad met die bewuste parkeerwachter endie zij van dat er geen parkeerbonnetje lag ook niet op de grond,we moesten maar bezwaarschrift indienen.
Heb hem ook gelijk gezecht dat ze dan gelijk die parkeermeter wel eens mogen repareren want die acsepteerde geen 1 munten,weet wat hij zei,zal wel een belgiche euromunt geweest zijn want die zijn uit een ander metaal gemaakt,werd nog chagrijniger ,hij zal wel aan mijn dialect gehoord hebben dat ik uit België kom.
Dus wat rest er nog,bezwaarschrift indienen.je zou ze toch een trap onder hun kl* geven.
Groetjes Ingrid
08-09-2006, 02:16 geschreven door ingrid
Copyright by Sandra
Over mijzelf
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje