Het einde komt eraan, het is in zicht
de wereld getooid in helder licht
klaar met drinken bestellen
tijd om de seconden af te tellen

De champagneflessen knallen
de nieuwjaarswensen vallen
er worden goede voornemens uitgesproken
het oude jaar in het geheugen gestoken

We verwelkomen het nieuwe jaar
met een vredelievend gebaar
dierbaren worden gekust
iedereen is nu gerust

We kunnen met een nieuwe lei beginnen
allerlei plannen verzinnen
er weer tegenaan gaan
oude zaken zijn van de baan
we kijken weer tegen een nieuw jaar aan!

Happy 2007!

Happy Newyear!
2007


Dit wensen u Sandra, Wim, giovanni en Marnick!




PRETTIGE FEESTEN!

Ik was woensdag vrij...recuup 3, het moet dus al lukken dat ze je dan oproepen.
Ik ging met mijn boys de kerstsfeer opsnuiven in het Waasland shoppingcenter...en op jacht naar items die wat Hippie-achtig aandoen, in voorbereiding op ons personeelsfeest.
HET embleem heb ik niet gevonden...dat vrijheidsteken...spijtig!

We genoten bij Caro's van een lekkere croque monsieur en jammie-vanille-milkshakes.

Terug thuis liet ik Marnick zijn nieuwjaarsbrief voorlezen...ze gaan immers met nieuwjaar niet bij ons zijn en dan kon ik hem zijn kado al geven...en Giovanni zijn pré en PS2-spelletje.
Marnick droomt al héél lang van een gitaar...maar dat hij die nu ging krijgen, had hij hélemaal niet verwacht.

Zijn kamion is ook al af...die heeft Gio in mekaar gestoken...da's daar echt een kei in.
Wim had uitzonderlijk een week de laten en ik gisteren ook.
Make ging uit...de boys konden gelukkig bij Wim zijn ouders terecht.

We lagen tot 12u in ons bed...en dan rap opstaan om nog de laatste voorbereidingen te treffen, want Wim zijn ouders kwamen naar ons om 13u30...samen met zijn broers Dirk, vrouwtje Catherine en hun 2 zoons, Patrick met Mimi en hun dochtertje.
Dan ging het wel wat rustiger!
Zij brachten eten mee van een traiteur, dat bij ons werd opgewarmd.

Er werden ook al nieuwjaarskadootjes uitgewisseld.
Wim is peteren van Arnoud, de oudste zoon van zijn broer Dirk...en hij kreeg pré.
Wim zijn ma drinkt graag eens een pintje, dus hebben we haar een halve meter aan pintjes gekocht

Om 19u30 waren ze al naar huis...ze waren ook moe van het feesten de avond ervoor.
We gaan volgend jaar afspreken om naar een restaurant te gaan eten en op een andere datum...want het was echt tékort op mekaar.
En dan heb je er méér aan.
Ik viel daarna gewoon op de zetel in slaap en sanderendaags moesten we weer gaan werken, hé!

Kerstavond...was KEIGOED!
Ik had dat weekend gewerkt en ook onze nieuuwe collega (sinds 27 nov), was van dienst.
Ik had zaterdag 8 patiënten van haar overgenomen en de zondag 5, omdat ze nog zo rap niet is als wij...is begrijpelijk, natuurlijk, hé!
Maar ik was zo moe, dat ik al bijna in slaap viel in mijn bad en het feest was nog niet eens begonnen!!!
We vierden dat bij ons make, samen met haar vriend Roger, mijn broer Joeri en zijn gezin, wij ons vieren, make's broer Danny, zijn vrouwtje Ingrid en diens zus Vivianne.
Eerst las Marnick zijn Nieuwjaarsbrief voor zijn peteren...mijn broer, en dan kreeg hij zijn 'kadootje' al.

Hij kreeg wel hulp van zijn broer en zijn tante Katia om die grote kamion in mekaar te steken.
Na enkele glazen schuimwijn en hapjes te hebben verorberd, begonnen we aan het voorgerecht.
Ik lust geen garnalen...dus was er voor mij, make en de kids een bordje tonijn met perzik voorzien...

Tijdens het hoofdgerecht (gourmet), hadden we al veel plezier...en mijn broer dacht dat ieder een schaal vlees kreeg...de hebber

Na het eten kon het niet rap genoeg tijd zijn voor de pakskes!
Ieder persoon had 4 pakskes van maximum 5 €, zelfs mijn 2 boys en de 2 boys van mijn broer.
De tafel stond echt vol!
Er zat vanalles tussen...en wie een 3 of 5 gooide, die mocht een kadootje kiezen en open maken.
Als je kon raden wat er in zat, dan mocht je het onder je stoel zetten en was het al van jou.
Ik had veel geluk...veel kadootjes voor mijn neus en enkele onder mijn stoel.
Marnick had over 2 jaar héél véél geluk en hij ging toen met de meeste gaan lopen.
Nu had zijn broer meer geluk...hij kon ook gokken dat er in eentje een fles champagne zat met confettie in...en Roger had ook zo'n fles...en die werden beiden geopend!

 

Maar dan kwam het spannenste gedeelte van ons spel...ik en Katia hadden de kaartjes geschreven met opdrachten.
Dat kon zijn; schuif allemaal een plaats op naar links...geef een kadootje aan de persoon rechts van je...zet dit pakje onder je stoel, het is van jou...kies van iedereen een kadootje naar keuze...en dat kaartje trok Wim!

Ik trok ook een kaartje...ik moest mij verzetten...op een plek waar bijna géén kadootjes lagen...en ik was er niet blij mee

Het spel was bijna ten einde...iedereen had zich wel al eens moeten verzetten...kreeg kadootjes...moest er afgeven!
Bij Marnick lagen er handboeien en ijsblokjesmakers in de vorm van een penis...die had hij gelukkig al moeten afgeven !
Maar dan...het spannenste moment...het LAATSTE kaartje...dat was voor mijn tante Ingrid...'U mag zich zetten op een plaats naar keuze!'..."Wim, verzet je jongen, ik kom daar zitten!"...en Wimmeke was ALLEMAAL zijn kadootjes kwijt, want op Ingrid haat plek lag NIKS meer

De stralende winnares ging met de meeste kadootjes lopen...hoeveel juist weet ik niet, maar het was een kabas VOL!
De eerste keer dat zij meedoen en dan schieten ze de hoofdvogel af!
Ieder van ons had toch wel al iets onder de stoel liggen of had nog eentje voor zich staan, niemand ging met lege handen naar huis.
Ik heb de arme Wim moeten troosten...die jongen was zelfs niet meer in staat om zelf te drinken

We aten nog een lekker stukje...2 stukjes taart, gewone en ijstaart...en we hielpen ons make nog opkuisen...met al die confettie was er veel werk aan, maar we konden het niet alleen aan haar overlaten, hé!
Enfin...we lagen rond 4u30 in ons bed!

Onze goede blogvriendin Frieda, ons lachbekje...zot vlaaike...trezebeezeke...is ziek en ik wil haar via deze weg een hart onder de riem steken.
Ze heeft de zoveelste operatie om nierstenen te verwijderen, achter de rug en ze heeft enorm veel pijn.
Het is altijd vervelend, maar nu met die dagen...met het eindejaar in zicht!
Haar kerstdagen heeft ze maar half kunnen vieren...ik hoop echt dat ze nieuwjaar weer volop kan meefeesten!
Mijn eerste wens is dan ook...VEEL BETERSCHAP voor FRIEDAke!

Wat gebeurt er toch op onze aard
is een dierenleven dan zo weinig waard
hier gaat het om een eend of een gans
die dieren krijgen echt geen kans

Ze krijgen in hun keel een dikke buis
dat gaat sneller dan een sluis
zij worden gevoederd onder dwang
dat lijdt tot fysieke aftakeling, ze leven niet lang

Men wil hun lever tien keer groter maken
om als Franse delicatesse te eindigen op een tafellaken
bij rijke mensen of in een duur restaurant
die mensen zonder hart zijn er niet tegen gekant

De lever vergroot al na enkele weken
waarbij ze die dieren in te kleine hokken steken
Met hun snavel pikken ze naar mekaar
maar algauw staat de beul weer klaar

Door een gloeiend mes heeft de snavel dan geen punt meer
hierdoor krijgen die dieren hun leven lang zeer
er wordt hiermee in zenuwrijk weefsel gebrand
zo'n dier ziet echt af voor het op een bord belandt

Hebben zij dan helemaal geen rechten?
gelukkig hebben ze GAIA om voor hen te vechten
maar dat is nog niet genoeg
hoe kan ik helpen, is wat ik mij afvroeg

Ik wil het de nodige extra aandacht geven
want jaarlijks lijden zo'n 24 miljoen hun korte leven
Daarom schrijf ik hun lijden in een gedicht neer
want hen laten afzien, dat kan echt niet meer!

Ik vraag om die levers niet meer te eten
ik doe een beroep op jullie geweten
als je als liefhebber dit toevallig eens leest
serveer dan alstublieft geen foie gras meer op een feest!


Ik kan niet verdergaan met mijn bezoeken, mijn blog valt steeds weg.
maar toen ik bij MAY op bezoek was...kreeg één bepaald item toch mijn extra aandacht!
Er zou een stijging zijn van het eten van Foie Gras...zeer verontrustend nieuws!
Ik schreef dit gedicht in januari vorig jaar...ik vond het tijd om nog maar eens op mijn blog te plaatsen.
Lees het met veel aandacht aub en denk ook eens aan het leed van deze dieren!
Tot morgen!

Lieve mensen...heb geduld met mij...en mijn peeceetje!
na enkele dagen peecee-loos te zijn geweest (door de feestdagen en het werken geen tijd gehad), lijkt het alsof dit beestje (de peecee) is vastgeroest!
Een simpele opdracht als het gastenboek openen, zodat ik het op mijn gemak kan lezen, is al teveel gevraagd...dan slaat hij vast...ik sluit het programma af en het reageert niet...en dan werk ik er niet graag op...pfffff...dan duurt het lang eerdat ik rond ben, zenne!
Dus heb geduld met mij...ik kom zéker bij je langs...ik ga gewoon het rijtje af.
Ook het feit dat Wim en mijn boys mij zeggen dat ik nogal véél tijd in de peecee steek de laatste tijd...heeft mij aan het denken gezet....daar moet dus een limietje op.
Ik krijg ook elke keer dat ik iets aanklik...vb een blog, dan het gastenboek, op vorige om terug te keren..."klik hier als u een ActiveX-besturingselement op deze webpagina wilt uitvoeren"...en daar slaat mijn blog tielt van en hij verdwijnt dan ineens!
Ook mijn mailboxje zit blijkbaar overvol!
Heb ook daarmee geduld met mij!

 

Nu ga ik toch mijn bedje in, zenne!
Ik kom nog wel eens naar jullie blogje piepen...misschien morgen.
Ik moet dit weekend werken (om 6u) en wat opkuisen voor ons bezoek op kerstdag.
Mijn ventje gaat helpen, met 2 gaat dat rapper.
Hij moet morgen ook werken en volgende week heeft hij eens uitzonderlijk een week de laten.
SWEET DREAMS!

Voor de mannen daarentegen...

Keuze en variatie in OVERVLOED!!!!!!!!!!!!
Let maar eens op, mannen!
Met één sexy kerstvrouwtje heb ik al jullie aandacht...maar wat dacht je hier van?

Ik ging op zoek naar sexy kerstmannen.
Buiten die 'schatjes' die ik al eerder op mijn blog heb gezet, heb ik niet veel gevonden.
Sorry lady's...PRETTIG KERSTWEEKEND voor jullie!

  


 

En deze kerstman is al helemAAl niet sexy...

Dit kwam ik tegen tijdens mijn zoektocht naar kerstafbeeldingen.


Ik denk niet dat je deze kerstBallen op een kerstmarkt gaat vinden, dames!
Da's eerder iets voor een 'upper at home', denkt ge dat ook niet?...

We krijgen TWEE nieuwe collega's...jaja, jullie lezen dat goed!
We breiden alsmaar uit...drukkere toeren door meer patiënten, dus meer verplegend personeel nodig.
Op 15 januari begint de eerste nieuwe...eentje dat van de concurenten komt (ik zal hen beter niet vernoemen).
Wij gaan haar meepakken naar ons personeelsfeest de 19e...direct een doop tussen die zotte bende...en onze partners zijn NOG zotter...dus dat beloofd!
Gisteren is onze tweede nieuwe collega met ons hoofd meegereden en ze heeft 's avonds nog beslist dat ze ook bij ons komt werken.
We hebben haar gezien en met haar gebabbeld en dat viel haar blijkbaar zéér goed mee.
Ze wil eerst haar contract tekenen en dan gaat ze haar ontslag geven.
En da's een collega van onze andere nieuwe collega...het loopt daar naar 't schijnt leeg, toch hier in deze omgeving.
Zij zal dan in april kunnen beginnen.
In maart komt een collega uit zwangerschapsverlof en dan zijn we met 14, dan kunnen we er een toertje bijmaken en zal het dubbele-shiftweekend worden afgeschaft...JOEPIE!
We leven dus op hoop!

Morgen heb ik de laten, maar niet alleen.
Onze laatste aanwinst, die op 27 november bij ons is beginnen werken...moet ik opleiden om de laten te leren.
Donderdag rijdt ze met een andere collega mee, vrijdag moet ze alleen de baan op...de grote vuurdoop!
Maar dat zal haar wel lukken.

dan maar aan mijn artikeltjes werken, zeker?
Wat kan een mens anders doen (op de blog, hé...hihi).
Volgens de laatste weerberichten gaat het winteren...en is't feitelijk al begonnen.
Ik heb het gevoeld...gisteren glad en mist, vandaag mist...en nog daarjuist een stukske laten gedaan, we hadden een collega tekort...door dat verlof en die ene die ontslag heeft genomen.
En als ik onze collega-blogger Joeltje (onze zotte drummer) mag geloven (bedankt voor deze foto), gaat het zelfs koud zijn in Jamaïca...ze namen daar hun voorzorgen al...om niet stijf te staan van de kou...kijk zelf maar!

Dat doet mij ook wat aan hippie's denken...die kleuren...spijtig dat onze 3 mannelijke collega's zich niet in een hippie willen verkleden tijdens ons personeelsfeest.
Ik zou hen anders deze foto hebben laten zien...kwestie van een tip te geven...hihi!

Alléé, 't is hier weer plezant.
Ik wil mijn gastenboekbezoekers bezoeken en dat gaat niet.
't Is te zeggen...ik geraak wel binnen, maar er blijkt een storing te zijn in de communicatie!
Dat wil dan weer zeggen...ik zie nergens een code staan!
Bij Ingridje van villa_kakelbont zag ik een code staan.
Ook bij Charel, maar daar was ik happy newyear vergeten wensen, dus ikke terug...ineens geen code meer te zien.
Ook niet bij onze wandelaars uit Borgloon, Johnny en Christiane...ook niet bij prins Lana, die zo vriendelijk is geweest mij gelukkige feestdagen te wensen met mijn eigen face op zijnen button  goed gedaan!
Ook niet bij Amor Fati...die weer WAUW-foto's op zijn blog heeft staan.
Bij Mieke opent de pagina zelfs niet.
Ik ben er dan maar mee opgehouden...ik probeer het morgen opnieuw.
Ook bij de anderen die bij reactie staan en in mijn gastenboek... zal voor morgen zijn!
Sennet zal dit eerst moeten rechttrekken, vrees ik.

We zijn gisteren gaan shoppen in Parijs met.
Met mijn make, tante Ingrid, diens zus Vivianne en Ingrid's schoondochter Patricia.
We hadden om 5u30 aan hotel Serwir afgesproken waar de bus ons kwam ophalen en we vertrokken, naar PARIJS.
We reden voor bij de Arc De Triomphe en ik nam mij voor om die zéker te gaan bekijken.
We reden ook de Champs Elysées af...DE winkelstraat van Parijs, en we werden op 'le place de la concorde' gedropt.
Dat plein was PRACHTIG en we waren er om ongeveer 10u30!
Eén tussenstop gedaan van een half uurtje.
In de geschiedenis heeft er zich een bloedbad afgespeeld en Marie-Antoinette kwam hier met haar nek onder het guillot terecht, samen met nog een 1199 andere ongelukkigen.
Een reuzenrad, de Obelisk (kadootje van een Egyptische onderkoning aan Frankrijk, 3300 jaar oud), hotel Crillon en het ministerie van de marine, rue de Royale daartussen, het Assamblee Nationale en mooie fonteinen...wauw!
Maar niet te vergeten...het Louvre.
Mijn tante kwam naar Parijs om uitsluitend te shoppen...make en Vivianne volgden haar...maar ik kon hen samen met Patricia toch overtuigen om eerst en vooral het Louvre te geen bezichtigen...OEF!
En van daar had je zicht op de Eiffeltoren...die ook op mijn programma stond.

 


 




Er stond een hele rij Japanners te poseren voor een foto...ik en Patricia riepen 'smile', toen we hen passeerden en sprongen op de achtergrond met de armen in de lucht om op de foto te staan.
Die Japanners keerden zich om en konden er toch mee lachen.
Wat verder nam ik een foto aan de voorkant van dit gebouw...diezelfde Japanners riepen nu op hun beurt 'smile' en die ene wilde op de foto met Patricia.
Ik nam er ook een foto van en die fotograaf zei 'OK' en ik ook 'OK' en Patricia kreeg een speltje van de Omympische spelen.
Ze vroegen ook waar wij vandaan kwamen...en wij maar fantaseren dat dit verhaal en die foto ergens in Japan op een site ging terecht komen...we zouden bekend worden in Japan ...het verschijnt in ieder geval al hier in België!

     

    
       

We zagen ook de glazen pyramide aan het Louvre, en héle mooie beelden.
We liepen terug naar de poort, voorbij de 2 grote vijvers, en we gingen omhoog boven de ingang waar ik deze mooie plaatjes schoot...en ook van het 'Assemblee Nationale' en één der tweeling-gebouwen...het hotel of het ministerie van de marine.

 

Het was ondertussen goed beginnen regenen...pech...maar dat hield ons niet tegen!
Mijn tante wilde gaan shoppen...en dat gingen we nu doen.
We hadden hen al naar het Louvre meegelokt en we hielden ons nu koest...voor een tijdje.
Maar ze gingen ergens een zijstraatje in...helemaal de andere kant op als dat van de Arc De Triomphe...dus heb ik een 'klein beetje' bijgestuurd
Als je wil shoppen...waar anders dan het Champs Elysées kun je dat beter doen?????
Dus wij daar naartoe...echt ook wel de moeite!
We werden nat en ik met Patricia kochten ons een barret en nog allerlei souvenierkes.
We kwamen ook op een plein waar het gesneeuwd had...die illusie kreeg je toch door die vele watten en witte kerstbomen.
En ook van het shoppen werden natuurlijk enkele shots genomen!

Toen we in de buurt van de Arc kwamen, we gegeten hadden...en we ongeduldig werden, kwam ik met een voorstel.
"Jullie drinken een tasje koffie en ondertussen beklimmen ik en Patricia de bijna 250 treden.
Ingrid kwam met een tegenvoorstel (en véél beter)..."wij verder shoppen en jullie naar die Arc." "OK"
En het was de MOEITE waard om die overwinningsboog te gaan bezichtigen.
Je hebt daar helemaal boven op de top een uitzicht over gans Parijs...dat nu wel omhult was door een wazig en mistig tapijt.

 








 




Ik vond dat de Eiffeltoren van daaruit niet zo ver was en ik wilde patricia overhalen om dat ook rap mee te pikken met ons tweetjes.
Maar ze vondt het nogal ver en haar botten waren doorweekt.
Nu bleken die versleten te zijn en vocht op te slorpen...met gevolg: Natte kousen en koude voeten.
Dus wij terug naar de shoppers...en we gingen terug de grote Champs Elysées af.

 


    

We kwamen voorbij een straat waar 'Le grand Palais' en 'Le petit Palais' te bezichtigen waren...en 'Le Pont Alexandre III'.
Ik kon hen overhalen om naar daar te gaan...ons make haar voet deed wel zeer.
Zij liet zich daar inspuiten met cortisone om van de pijn vanaf te zijn en mee te kunnen naar Parijs...ze heeft er al weken last van...een 'doortrapte voet', zoals ze zeggen...maar ze deed haar best en je hoorde haar niet klagen...chapeau mama!

             


  


Die brug was PRACHTIG!
Je had er een mooi zicht op de Seine, de 'pont de la concorde' en in de verte zag je de Eiffeltoren.
Daar zagen we ook een héél mooi gebouw 'Invalides', waar het lichaam van Napoleon blijkbaar begraven ligt.
Zijn paleis is niet Parijs te Fontainebleu, en ik zag dat ooit.

 




We konden langs de Seine terug naar 'Place de la Concorde' en een de 'pont de la Concorde' zag ik 2 punten van de kathedraal de Notre Dame' boven de daken uit steken.
Ik had niemand meegekregen naar de Eiffeltoren...en ook niet naar de Notre Dame...en dat vind ik het grote minpunt aan deze uitstap...grotendeels te danken aan die regen...echt spijtig!


Naar Parijs gaan zonder de Eiffeltoren te bezoeken...ik weet het niet, zenne...maar je hebt het gevoel dat je iets gemist hebt...een groot iets.
Die toren viel wel erg klein uit, ik had die groter verwacht...maar ik had hem graag bezocht.
Ach...dat komt ooit wel, samen met Wim voor een uitstap van 2 dagen dan...dan kan ik ook het Sacré-coeur zien en nog een aantal bezienswaardigheden, waar we nu geen tijd voor hadden...het graf van Napoleon binnen dat gebouw, enz...
We eindigden terug op het 'place de la Concorde' en het was nog maar iets na 17u...om 18u vertrok de bus.
We dronken nog iets, bekeken nog enkele shops en wachtten dan op de afspreekplaats.
Ik nam nog enkele foto's van het verlichte plein en de Eiffeltoren in de verte

 


En ik nam enkele 'kunstige foto's' by night...allee ja, toch in het donker.
Dit terwijl we op de bus wachtten die er pas om 17u55 was.
Ik had tijd genoeg gehad om de Eiffeltoren nog te gaan bekijken, al was het in mijn eentje.
Ik heb nu spijt dat ik dat niet gedaan heb.
MAAR...we hebben wel een schitterende dag gehad...ook 2 super-plezante buschauffeurs, die ons echt bedienden.
Het bracht wel soms hillarische taferelen met zich mee...te vergelijken met een zatte garcon die je koffie komt brengen

En deze foto is vanuit de rijdende bus genomen...een laatste blik op de Champs elysées.
En dan was er ENORM véél volk op straat...en auto's zeg...zovéél.
Die mensen komen daar precies pas op straat als het donker wordt...wel veel gezelliger met die lichtjes, natuurlijk, hé!

We waren om ongeveer 22u30 in St-Niklaas.
Mijn tante voerde iedereen naar huis en we wisten dat onze mannen ook weg waren, ene gaan pakken en gaan biljarten en Wim was mee.
Mijn tante was hen achterna, maar ik wilde thuis zitten, op mijn gemakske...en ook om mijn foto's te bekijken.
Mijn nonkel (ma's broer) belde en wilde dat ik persé afkwam.
Ik printe al een 16-tal foto's af voor mijn tante en we zijn daar blijven plakken in dat café, samen met Roger (ons make's vriend).
Hij was wel als eerste naar huis, maar ik en Wim waren pas om 2u30 thuis.
Ik ben tot 's middags in mijn bed blijven liggen...en STIJF dat ik ben, amai!
En...ik heb 119 foto's...véél, hé!

Ik wens aan iederéén een héél mooi weekend...en liefst met een béétje zon...please!!!!!
Jullie gaan mij morgen niet zien...ik zal zondag wel weer efkes langskomen.
Ik ben enkele blogjes afgegaan...op een slakkentochtje...het was hier weer sakkeren op diene peecee tot en met!
Ik moet nog véél bezoekjes afleggen...het zal niet meer voor vandaag zijn, vrees ik.
Ik moet al 't één en 't ander klaarnemen voor mijn uitstapje naar Parijs...en vroeg onder de wol kruipen.
Ik word om 5u30 aan hotel Serwir verwacht, waar de bus vertrekt.
Ik zal er wel een verslagje over maken.

 

 

 

 

 

 

Enjoy and see ya!
Knuffel

Ik denk dat er iets niet pluis is met mijn peeceetje.
Hij werkt weer zo traag, hé!
Vooral wanneer ik mails binnen krijg of er verstuur.
En als ik op mijn blog zit, valt die constant weg.
Dan is er ergens een fout ingeslopen...en moet hij het programma sluiten...
of ineens verdwijnt mijn blog...
ofwel reageert hij niet wanneer ik hem afsluit.
Leutig, zenne!
Ge hebt dan zowiezo al niet veel tijd en ge moet dan altijd weer opnieuw opstarten.
Ik ben er al mee bezig geweest met hem op te kuisen...ik heb er al veel afgezwierd...geformateerd...enz...maar hoe meer ik dat doe, hoe trager dat diene koppigaard werkt
Ik ga mij er nu niet druk om maken...ik ga mijn beddeke in.
Vandaag terug gaan werken en we hadden al ineens een vergadering.
Het ging vooral over het personeelsfeest, we gaan allemaal als hippie...zal plezant zijn.
Ik ga wat gekleurde stofkes halen, rekkertje rond en dan kunnen we die aan onze broekspijpen hangen.
Een ketting met het 'peaceteken' zou ik nog willen hebben en een pruik met lang sluik haar.
Het zal tot morgen zijn, denk ik!

  
Hopelijk!

We hebben eindelijk tijd vrij gemaakt om onze kerstversieringen van de zolder te halen en ons huisje te versieren.

En Giovanni was druk aan 't studeren...Frans en mechanica morgen.
Tot hiertoe gaat het goed, maar ik moet héél véél tijd steken in het overhoren en helpen studeren.
Dus neem het mij niet kwalijk als ik niet direct op bezoek kom op jullie blogske.

En ik ben ook ondertussen weer aan het werk, hé!
Maar ik kom zéker eens langs!
Tot dan!

Eén van mijn allerbeste vriendinnen  verjaart vandaag

ROMX

en daarom heb ik een foto van ons beidjes proberen te bewerken.
Verder dan ons op de voorgrond halen, geraakte ik niet.
Kaderke rond gemaakt, op een kalender gezet, zwart-wit en op een verjaardagskaart...ik ben er spijtig genoeg geen expert in.
Ik sloeg alles op en dan was er een fout ingekropen en was die foto niet meer te zien.
Ik heb mijn best gedaan...maar deze foto van ons is wel knap, hé...two girls that having fun...

Ik belde haar gisteren...om haar een gelukkige verjaardag te wensen...ik was een dagje te vroeg da's weer iets typisch voor mij, hé!

Zoetje!

Ik ben vandaag naar Beveren getrokken...naar Lisetteke (Roosje).
Zij is aan haar schouder geopereerd en ik had de kans nog niet gehad om haar te bezoeken.
Ik ging eerst naar een bloemen-en plantenzaak en liet bloemen combineren met een rieten hertje...met kerstversiering als finishing touch...mooi!
Ik vind nooit rap mijn goesting, ik moet altijd iets anders doen, ipv gewoon een potje te kopen...soms tot grote ergernis van de verkoopsters
Deze verkoopster had wel veel geduld met mij en was zéér behulpzaam.
Enfin...eerdat ik bij Lisette toekwam, was het al een half uur verder.
Het was plezant bij Lisette en ik heb enkele foto's genomen.
Van haar ventje Walter, die aan het koken was, de lievelingskost van hun jarige zoon Walter.
Van Lisette aan haar peeceetje...haar eigen peeceetje, die zij eerder moest delen met haar zoon en nu voor zichzelf heeft.
En Walter nam enkele foto's van ons samen.

We aten een lekker stukje taart en pralines...ikke met 2 grote tassen koffie...jammie!
Ik kreeg een sms van Giovanni, die had schrik dat hij tijd tekort ging komen bij het studeren voor zijn examen...de spelbreker en het was dan nog voor niks.
Wim was hem al bij mijn thuiskomst aan het helpen.

't Was een kort bezoekje, maar het deed deugd van jullie nog eens terug te zien!
En happy birthday aan jullie zoon!

Anno 2001 zat ik in het derde jaar algemene verpleging en we gingen op schoolreis naar Maastricht.
We reden er met de bus naartoe en we logeerden 2 nachten in een botel (hotel op een boot).
We kregen eerst een rondleiding in de stad en we bezochten de Mergelgrot.

Dit is een foto van onze klas vlak voor het botel.

Je moet tijdens zo'n bezoek een boottocht maken en dat deden wij ook, dat was plezant.
 


En 's avonds maakten we ons klaar om de stad 'by night' te gaan ontdekken, natuurlijk, hé!
Eerst wat eten en dan wat feesten...girls just wanna have fun!

 

En FUN hadden we zeker en vast... ...wij zagen daar enkele Hollandse studenten die ons uitnodigden in hun 'kot'...wij daar met 18 meiden binnen!
Die ene gast speelde zelfs wat muziek voor ons op zijn gitaar.

En onze 'kroegentocht' ging verder.
De eerste nacht viel reuzegoed mee, ik had gedacht dat ik niet zou kunnen slapen door het geluid van het water en de golven bij het passeren van een andere boot...de drank zal ook wel wat geholpen hebben
Normaal sliepen we daar met 2 op een kamer in een stapelbed.
Maar onze vriendin Neslihan zou anders alleen moeten liggen, dus sleurden we haar matras onze kamer op en lagen wij met zen drieën.
Sanderendaags bezochten we het ziekenhuis van Maastricht...dat hoorde voor ons 'toekomstige verpleegsterkes' immers bij onze planning.
En na een verplicht museumbezoek zijn dan het mooie stadspark gaan verkennen.

Je vondt ons niet veel op onze kamer...en als dat wél zo was, dan speelden we gezelschapsspelletjes of dronken we onze gesmokkelde drank

s' Avonds glipten we de boot af en trokken we weer de stad in...op zoek naar eten en naar vertier.
We vonden het allebei...en na een goed cafeetje op stelten te hebben gezet met een...euh...ballonnetje (hihi), trokken wij naar een kerk...of nee, het was geen echte kerk...er stond wél een altaar en allles wat je in een kerk verwacht...maar er hoorde feitelijk iets niet thuis...die daverende muziek...dat rookmachien...het was een dancing! Tof zenne!

Toen we op de boot terugkwamen, was het juist 1 uur...en dat was ons einduur.
De leerkrachten zaten zelfs op het dek ons op te wachten en ik zei zo luid dat ze ons hoorden "Kijk, onze bewakers zitten al klaar!"...ze konden er toch mee lachen, ze kenden mij wel al na 3 jaar les aan mij te hebben gegeven soms géén gemakkelijke job!
Maar alléé...wij gehoorzaam als brave meisjes ons bedje in.
Nu wilde dat lukken dat er een groot schip passeerde die een vloedgolf veroorzaakte aan de andere kant van de gang en mijn klasgenootjes die aan die kant sliepen hadden pech...al het beddengoed kletsnat!
Hun ronde raampjes waren open blijven staan.
Het heeft tot 3 uur geduurd eerdat iedereen weer voorzien was van droog beddengoed.
Toch zagen ze er de humor nog van in en zorgden ze voor een plezant fotooke.

Op onze laatste dag hebben we er nog van geprofiteerd, we zijn dan gaan markten en naar een planetarium gegaan.
Daar moest ik natuurlijk weer 't zotteke uithangen, hé!
Spijtig dat die foto niet zo goed gelukt is, er hing iets voor de lens

En dan reden we weer naar huis...we hadden spijt, want we hadden ons echt keigoed geamuseerd.
Ikke als (bijna) 33-jarige tussen die jonge knuiterkes...toch klikte dat goed.
Ik ging om de 14 dagen mee uit, wanneer mijn boykes bij mijn ex-man waren.
Ze wisten dat ik hen daar niet voor wegdeed of een oppas nam...of 't moest een uitzondering zijn.
We kregen allemaal ons diploma, iedereen was geslaagd.
We werden beloond voor het harde werken.

Een zebra krijgt een rondleiding in een boerderij.
In het kippenhok vertelt een kip aan de gaste, dat zij voor de eieren zorgt.
De varkens vertellen dat zij worden vetgemest en dan voor de ham en de worst zorgen.
De koeien vertellen dat ze melk geven en dat daarvan boter en kaas wordt gemaakt.
"En wat doe jij?", vraagt de zebra aan de stier.
"Doe je pyama maar eens uit," bromt deze "dan zal ik je eens laten zien wat ik hier allemaal te doen heb."

Wim en Marnick waren sportief vandaag.
Doordat Wim gisteren herinneringen had opgehaald over het mountainbiken met Notjes...had hij er weer goesting in gekregen.
Ze reden eerst naar mijn broer in St-Pauwels en dan naar ons make in Puivelde...een toertje van zo'n kleine 25 km.


Ik hielp Gio met het studeren voor zijn examen...Engels.
En we bekeken een film die we een tijd geleden gekocht hebben...Alien VS predator.
Ik en Wim hadden die in de cinema gezien...een beestig wreed filmke, zenne!

Wij zijn gisteren wééral deuren gaan kiezen, deze keer naar een andere zaak.
We stonden 's morgens om 6u30 op en om 8u30 waren we in Pepingen, bij Halle (Brussel).
Daar woont onze schrijnwerker Christophe (Notjes is zijn bijnaam) en da's een goede vriend van Wim.
Ze gingen vroeger veel uit samen en gaan mountainbiken.
We reden naar Bellingen, waar zijn vriendin woont en zijn auto stond, en dan met hem mee naar Steve, zijn partner.
En samen waren we naar die zaak in Wingene.
Daar kozen we andere deuren dan de vorige, nu geen foliedeuren, maar afgewerkt met een fineerlaag in beuk, dus een betere kwaliteit.
De deur van de inkom naar de living zal met vierkante melkglazen zijn.
We moeten wel 8 weken wachten, hé zeg...een serieuze tegenvaller (komt ook door de feestdagen, hé!).
Notjes beloofde wél dat hij de deuren komt plaatsen, van zodra ze gemaakt zijn (eind februari).
We gingen nog iets drinken en Marnick kreeg honger, dus aten we daar...en daar hadden we zeker géén spijt van...lekker dat het was, zeg!
De mannen aten ribbekes à volonté...ik steak met champignonsaus en Marnick een kinderspaghettie.
Giovanni was thuis gebleven om al te leren voor zijn examen.
Onderweg naar Wim's ouders, zijn we in het kattenhol gestopt in Bellingen, waar Wim altijd speelde en kampen bouwde.



Dan was het al na 15u toen we bij Wim zijn ouders toekwamen in Pepingen.
We namen wat foto's van hun dieren...Wimmeke de poes, de kippen, hun paard Tosca en kleine poesjes die daar vrij rondlopen.

Ik wilde zo graag het kasteel van Gaasbeek zien, dat is daar in de buurt.
We zijn dan een wandeling gaan maken aan het kasteel...een late herfstwandeling en dat deed deugd!
Ook héle mooie foto's genomen.

We betrapten een bewaker die in slaap was gevallen en we zagen dat er een kerst-evenement op het kasteel te zien zal zijn op 16/17 december.
De 16de zit ik in Parijs, maar de 17de kunnen we eventueel wel eens gaan zien, hé!
's Avonds nam ik mooie foto's aan de kasteelvijver.
Ik kon ze minder donker maken met 'piccasa', maar in 'afbeeldingen' blijven ze precies toch donker...raar!

We zijn dan bij Wim zijn ouders blijven eten en Marnick speelde met de zoontjes van Wim zijn broer Dirk.
Het was 20u tegen dat we thuis waren en we waren wél moe.
Ik ben op de zetel in slaap gevallen en om 3u werd ik wakker...om te gaan slapen...

Ik kreeg vandaag een sneeuwbal op mijn koppeken...en wat voor enen...hihi!

(p.s. Let goed op het regelementje onderaan ) Je weet dat we elk jaar wel een sneeuwbal email toegezonden krijgen...... wel, dit is er eentje om je terug te pakken voor alle onzin die je mij dit jaar toestuurde... PS: Terugsturen mag niet, ik was eerst!!!                    Jij bent zojuist geraakt door een sneeuwbal!! Dit is de start van Sneeuwbal Gevecht 2007 Regel nummer 1 van dit spel: Je mag dit niet sturen aan iemand die 'm al gehad heeft... Dus... Stuur 'm naar zo veel mogelijk mensen door die je kent Voordat ze jou raken! Ik was eerst - jij kan mij niet meer raken!  Wij stoppen niet met spelen omdat we oud worden; We worden oud omdat we stoppen met spelen! Wees nooit de eerste met oud worden !

Deze sneeuwbal-e-mail werd mij doorgestuurd door Joeltje van blog Route66...thanks hé!
En ik kan die niet terugsturen...doeme toch!
Maar als ik de 21ste januari naar je optreden kom kijken op de blogmeeting en er ligt sneeuw...dan krijgt ge ook een sneeuwbal op je koppeke, zenne!

Ik had verschillende toeren deze week.
Maandag en dinsdag te Stekene (in plaats van recuup).
Maandag ben ik niet naar het bureau gegaan, maar dan ben ik bij ons make binnen gesprongen, ik zat toch in de buurt.
Dinsdag was het minder druk op die toer en ik ben in Stekene naar den blokker gegaan en in Moerbeke naar de markt.
We moeten 2 keer in Moerbeke zijn voor een patiënte en daar moet 4 uur tussen zijn, dus had ik efkes tijd.
Woensdag stond ik in Lokeren en ik had 16 patiënten...niet veel, hé? En dan was het daar markt...ik heb mij dan een hamburger gekocht...mmm...dat smaakte!
Een patiënte vertelde dat er bij haar in de straat een granaat is gesmeten...10 huizen en 17 auto's (geloof ik) beschadigd!
Het zou om een Roemeense granaat gaan.
Waar gaat dat naartoe, zeg!
Gelukkig waren er geen gewonden, de mensen lagen in hun bed toen het gebeurde.
Donderdag stond ik op 'mijn' vroeger toertje.
Normaal had ik terug Lokeren, maar ik kon omwisselen met een collega en dus zag ik de mensen terug (27 patiënten).
Die waren echt content om mij te zien.
De nieuwe collega krijgt ook een kans van hen (begonnen op 27/11), ze valt zeer goed mee, zeiden ze (voor ons ook).
Ze vroeg mij of er geen klachten waren...'t voelde wel alsof ik haar wou controleren, terwijl dat niet mijn bedoeling was...maar geen klachten!
De kerremis stond op de grote markt en een atractie heeft een tijdje stil gelegen, er is een man uit gevallen.
Die is daarna terug geopend, want het bleek om een dronken man te gaan die vanonder de beveiliging is gekropen en de stoere bink wou uithangen.
En de Hoge Bokstraat is een tijd afgesloten geweest wegens een brand.
Je hoort wel vanalles van de mensen, wij moeten feitelijk nooit een gazet kopen
We hebben ook de uitnodigingskaarten gekregen voor ons personeelsfeest dat zal doorgaan op vrijdag 19 januari.


We krijgen een dress-code...kleren vanuit de tijd dat we geboren zijn.
Mijn collega Luc zei "Toen ik geboren werd, droeg ik een pamper...ik zal dan een pamper moeten dragen, zeker?"
Stel je voor, zeg!
Ik moet kleren hebben van de flower power...mei 1968 was een ruige tijd...zal schoon zijn, amai!

 

En ik had een vrije vrijdag...een verlofdag!
Die begon al goed met vanmorgen een bezoekje aan de tandarts.
En zéér dat dat deed, jongens toch!
k' Heb gene schrik van de tandarts, maar mijn tand moest worden ontzenuwd, er zat een ontsteking op.
Door een misverstand, dacht hij dat hij gewoon een gaatje moest vullen.
Ik moest daarom nog verdoving bij krijgen...in de zenuw!
Hij geraakte er niet door met die naald en moest dan nog boren...en dan die naald erin...k' sprong bijna tegen zijne plafond, amai!
Daarstraks gegeten, maar het doet nog pijn, had hij mij van verwittigd toen hij klaar was, doordat hij eraan gewerkt heeft.
Ik heb mijn eten halfgekauwd binnen geslikt , jawadde!
Woensdag moet ik terug om de voorlopige vulling eruit te laten halen...dan heb ik ook nog verlof.
Vrij weekend, maandag, dinsdag én woensdag verlof...JOEPIE!


Een supertof weekend voor IEDEREEN!!!!!!

Mijn broertje is jarig...en volgens hem wordt hij nu 29 en stapt hij volgend jaar op tram 3.
In werkelijkheid zit hij al op dienen tram, maar hij heeft een selectief geheugenverlies en zit in de ontkenningsfase
Neenee, mijn broertje wordt vandaag 35 jaar!
HAPPY BIRTHDAY Joeri en geniet ervan!

Deze foto werd genomen op de BBQ ter ere van Marnick zijn 11de verjaardag.
En da's de peteren van mijnen bro.

Nu heb ik wat meegemaakt!
Ik heb ontdekt dat de Sint helemaal niet zo heilig is, maar een doodgewoon man is zoals er zovelen op deze aardbol rondlopen.
Hij's naar de kapper gegaan, liet zijn haar verven en deed dan incognito aan het programma beautiful mee.
Daar ging hij onder het mes van een plastische chirurg, hij kreeg een face-lift, nieuwe tanden, hij liet zijn overtollig vet wegzuigen, werd bijgestaan door een psychologe om te leren van zijn troon te stappen en als gewoon man verder door het leven te gaan, enz...
Ik had mijn schoen gezet en ging eens kijken wat erin stak...en zie hier het bewijs!!!
Ik nam een foto van die vreemde sint!
 


Zoals je ziet op de eerste foto...hij was geschrokken dat ik ineens binnen kwam.
Maar dan was hij weer zijn eigen zelve en zei
"Sandratje, jij bent dit jaar wel zéér braaf geweest...ik ben dat van jou niet gewoon, maar soit...ge verdient nu wel iets extra's. Wat dacht je van binnendeuren?"
Ik dacht bij mezelf..."Dat klopt hier niet...ik moet tot volgend jaar op die deuren wachten, ik krijg ze zelfs niet van de kerstman...en nu dat ik dienen heiligen hier betrap, nu zal ik die deuren krijgen, zekers! Ha, met al de chinezekens, maar niet met dezeken, zenne!"
Wim was er ondertussen ook al bijgekomen en die dacht "Alléé, dat kan niet missen dat ik die schone sportkar niet heb gekregen, die ik in den tijd aan de Sint vroeg...tis ne mislukten!"...hij keek er zelfs al scheel van!


De Sint deed ineens zijne valse witte baard af, die vloog bovenop zijn haar, zodat Wim nog wat scheler keek!
En ik zei "Wim jongen, vraag dat adres van diene show, diene beautiful...'k wil daar ook direct aan meedoen, zo jong dat de klaas geworden is, zeg! Ik wil dat ook!"
En dat is mijn Sintkado geworden...een klop onder mijn kin, ja
Om mij te troosten, heb ik dan maar foto's boven gehaald van de 'oude' Sint.
De eerste is van Giovanni op de schoot van de Sint anno 1996 en voor hem was alles goed (toen toch nog)!
De tweede foto is van pruilmondje Marnick en die vondt dat niet goed.
 

De Sint (de enige echte), was vandaag op de markt.
Ik vroeg aan mijn boys, nu 14 en 11 jaar "Jongens, gaan we naar de markt? Dan kunnen jullie nog eens op de schoot van Sinterklaas gaan zitten."
Ik kreeg reactie "ZEG MAMA, zijde gij zot of wa!"

...in the car meerbepaald!
Dé nummer 1 van populairste auto's om in te seksen, blijkt de Volvo stationwagon break te zijn.

 


Dit werd gevraagd aan 4000 autobezitters.
Op de tweede plaats staat de mercedes sprinter (hopelijk sprinten die mannen dan niet om het eerst )
Op de derde plaats staat de VW-camper (plaats genoeg daar).
En op de negende plaats...het autootje van Wim...de VW-golf!
Wij hebben dat ook al uitgeprobeerd en dat ging wel.
Bij de auto-seks sneuvelen wel menig achteruitkijkspiegels en zetels, waarvoor de mensen geen schadeclaim durven indienen bij de verzekeringsmaatschappij's.
Alléé...waarom niet...is toch een menselijke fout?
Bij ons sneuvelde geen spiegel...noch een zetel...wij hadden een ander probleem...maar dat ga ik nu eens niet aan jullie neus hangen, zie
Ja zeg, zit ik hier al aan seks te denken op mijn blogske!
Maar ik MOET aan iets anders denken, omdat ik vréselijke tandpijn heb!
En dan gaat dat over...is de béste remedie...doe of denk aan seks... 
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Ook over de schokkende anti-rook-foto's op sigarettenpakjes heb ik reeds gehoord.

Of dat iets gaat uithalen, dat betwijfel ik.
De verstokte roker gaat zich niet laten afschrikken.
Ik ben ooit 8 jaar gestopt met roken, maar door de stress in mijn mislukt huwelijk en om wraak te nemen op mijn ex die anti-roker is, ben ik er jaren geleden terug mee begonnen.
Wim rookt ook, maar we roken enkel onder de dampkap of buiten en dat helpt...we roken nu véél minder!
Ik heb meer vertrouwen in de medicatie die het doorgeven van de verslavende stoffen aan de hersenen onderbreken.
Je moet er dan wel natuurlijk zelf volledig achter staan...maar meer vertrouwen in een methode, geeft ook weer meer vertrouwen in het kunnen van jezelf en stimuleert weer meer.
En zeggen dat ik van de ene dag op de ander, zonder enig hulpmiddel, zomaar kunnen stoppen heb.
Geen karakter meer, zeker?...ondertussen ga ik mij een sigaretje gaan pakken, sé!

We hebben het weeral eens aan ons been!
We zullen weeral uit onze pijp mogen komen!
En al rapper dan we allemaal hadden gedacht!
Onze zieke collega, die slechts 4 maanden bij ons werkt en in januari haar ontslag zou krijgen...heeft zelf haar ontslag gegeven en ze moet van ons hoofdverepleegster niet meer terugkomen om haren opzeg uit te doen.
We denken dat ze een andere job heeft gevonden...we wisten dat ze aan het solliciteren was.
Dat wordt dus weer inspringen!
Zij werkte normaal het weekend van 16/17 december...maar ik zei al op voorhand dat ze mij dan met rust moeten laten, omdat ik zaterdag van s' morgens tot s' nachts weg ben...ik ga naar Parijs...en ook voor de zondag zie ik dat niet zitten om dan te werken.
Ik ben echt BLIJ dat ik vrijdag, maandag, dinsdag en woensdag betaald verlof heb, zenne!

"Hoe was het in Schotland?", vraagt marie aan haar vriendin, "hebben die Schotten echt allemaal een doedelzak?"
" Nee zenne, dat viel goed mee. Degene die ik heb leren kennen, hadden een gewone!"

Da's iets waar mijn verstand niet bij kan...kinderleed!
Dat iemand haar eigen kind als vondeling kan leggen!
Dat iemand zijn of haar kind kan doden, met of zonder daarna de hand aan zichzelf te leggen!
Hoe het mogelijk is dat een volwassen man van 22 jaar zomaar een 8-jarige jongen kan vermoorden!
Of dat meisje in Peru van 9 jaar, die net is bevallen na een verkrachting door haar eigen 29-jarige neef!
Het dwingen van kinderen tot de prostitutie, de kinderporno!
En wat heb je nu aan het verkrachten of martelen van een kind...een baby...wat mankeert die mensen allemaal???
Ik weet het niet!
Maar het zijn drama's waar je dagelijks van hoort, het gebeurt werkelijk!
En niet enkel in het verre buitenland...het speelt zich soms af in onze eigen buurt.
Om kippevel van te krijgen...toch?

In Egypte moeten mensen hun huis uit, omdat zich daaronder graven van Farao's bevinden.
Ze zijn nu wel een dorp aan't bouwen voor deze pechvogels.
Maar daar zijn ze al 60 jaar mee bezig!!!!!!
Stel je voor, zeg!
"Mevrouw, wij hebben onder uw huis de funderingen gevonden van een groot kasteel. Wij moeten uw huis afbreken, het spijt ons. We zullen u een ander bouwen."
"Aja? Kunt ge dan ook 60 jaar wachten zoals in Egypte, aub?"
Dat zal niet, denk ik, hier bouwen ze wel een stukske rapper!
Dat moet wel erg zijn, hé als je wordt onteigent!

Ik heb juist mijn werkend weekend achter de rug, ik had de vroegen en da's vertrekken om 6u.
Gisteren had ik niet zo'n goeie dag...ik had wééral last van mijn maag en ook van mijn darmen.
Ik ben gewoon blijven werken...en veel patiënten haalden hun medicamentenkast overhoop om mij te kunnen helpen, lief hé?
Vandaag was ik weer de 'oude' en kon ik er weer invliegen.
Zoals ik al eens lachend tegen een collega zei, die vondt dat ik al rap gedaan had "in't weekend steek ik een raket in mijn ko...en dan VLIEG ik"
Ik moest gaan tanken en wij moeten met onze tankkaart naar JET, dus ikke braaf alles zoals het hoort en ik wil vertrekken.
Ineens hoor ik een hels lawaai...ik zet mijn radiootje stiller en ik luister...TUUT...TUUT...TUUT"
"Was da?"
Er hing een doos aan de gevel, met een rood lampje dat flikkerde...een alarm...wow..."wat heb ik verkeerd gedaan?"
Ik overal gekeken..."steekt mijn tankkaart nog in dat machien?...Hangt alles terug goed weg?...Of zijn ze aan't inbreken?...Fuck...straks komt er nen inval van de polies en dat heb ik al eens meegemaakt vorig jaar...genen tweede keer, zenne!...maken dat ik hier weg ben!"
En ikke weg!
Ik vertelde dat aan een patiënte en diens zoon heeft dat ook al eens gehad.
Hij werktte met collega's aan de baan in de nabijheid van een bank, waar je geld kunt omwisselen, en door de trillingen was dat alarm afgegaan.
Direct politie rondom hen...maar toen ze zagen dat die mannen daar gewoon aan het werk waren, waren ze terug weg.
Ik vertelde hem van die inval bij ons thuis en die kon hem niet inhouden van 't lachen
Dit alarm kan ook wel door de wind zijn afgegaan...want het was een stormweer vandaag...wind en regen!

Morgen en dinsdag was ik normaal thuis, maar onze zieke collega haar nek is naar 't schijnt geblokkeerd en ik neem haar plaats in op haar toertje.
Het zal dus van lange duur kunnen worden en mijn collega's zitten nu al met een ei in hun broek...toch degenen die volgende week recuup hebben.
Ik heb al gezien dat ik vrijdag ook érg véél sjans heb...weer een recuup waar ik een verlofdag van heb gemaakt.
Dus van de 3 recupen die verlofdagen werden, heb ik bij die 2 érg véél sjans!
De vorige keer was ze misselijk...just op 't moment dat ze in het weekend nog een late moest doen na haar vroegen...en de maandag kwam ze werken, of ze kon haar geplande verlofdagen niet nemen.
Je begrijpt waarom wij dan kwaad waren toen wij hoorden dat ze wéér ziek was, hé!
Nu is ze toch met een serieuzere reden ziek.
Ze zit wel nog in haar proeftijd, nu al 4 maanden.
Of ze zal mogen blijven?? Da's nu zéker twijfelachtig!

Hallo luitjes...i'm back!
Ik ben enkele dagen niet op het peeceetje geweest...
goed van mij hé...
"Mijn naam is Sandra en ik ben verslaafd aan...competuteren...en ik ben lid van de AC...Anonieme Computeraars..." !
Nee...alle zottigheid op een stokske...ik kom jullie allen gewoon nen prettige zondag wensen...voila!