Anno 2001 zat ik in het derde jaar algemene verpleging en we gingen op schoolreis naar Maastricht.
We reden er met de bus naartoe en we logeerden 2 nachten in een botel (hotel op een boot).
We kregen eerst een rondleiding in de stad en we bezochten de Mergelgrot.

Dit is een foto van onze klas vlak voor het botel.

Je moet tijdens zo'n bezoek een boottocht maken en dat deden wij ook, dat was plezant.
 


En 's avonds maakten we ons klaar om de stad 'by night' te gaan ontdekken, natuurlijk, hé!
Eerst wat eten en dan wat feesten...girls just wanna have fun!

 

En FUN hadden we zeker en vast... ...wij zagen daar enkele Hollandse studenten die ons uitnodigden in hun 'kot'...wij daar met 18 meiden binnen!
Die ene gast speelde zelfs wat muziek voor ons op zijn gitaar.

En onze 'kroegentocht' ging verder.
De eerste nacht viel reuzegoed mee, ik had gedacht dat ik niet zou kunnen slapen door het geluid van het water en de golven bij het passeren van een andere boot...de drank zal ook wel wat geholpen hebben
Normaal sliepen we daar met 2 op een kamer in een stapelbed.
Maar onze vriendin Neslihan zou anders alleen moeten liggen, dus sleurden we haar matras onze kamer op en lagen wij met zen drieën.
Sanderendaags bezochten we het ziekenhuis van Maastricht...dat hoorde voor ons 'toekomstige verpleegsterkes' immers bij onze planning.
En na een verplicht museumbezoek zijn dan het mooie stadspark gaan verkennen.

Je vondt ons niet veel op onze kamer...en als dat wél zo was, dan speelden we gezelschapsspelletjes of dronken we onze gesmokkelde drank

s' Avonds glipten we de boot af en trokken we weer de stad in...op zoek naar eten en naar vertier.
We vonden het allebei...en na een goed cafeetje op stelten te hebben gezet met een...euh...ballonnetje (hihi), trokken wij naar een kerk...of nee, het was geen echte kerk...er stond wél een altaar en allles wat je in een kerk verwacht...maar er hoorde feitelijk iets niet thuis...die daverende muziek...dat rookmachien...het was een dancing! Tof zenne!

Toen we op de boot terugkwamen, was het juist 1 uur...en dat was ons einduur.
De leerkrachten zaten zelfs op het dek ons op te wachten en ik zei zo luid dat ze ons hoorden "Kijk, onze bewakers zitten al klaar!"...ze konden er toch mee lachen, ze kenden mij wel al na 3 jaar les aan mij te hebben gegeven soms géén gemakkelijke job!
Maar alléé...wij gehoorzaam als brave meisjes ons bedje in.
Nu wilde dat lukken dat er een groot schip passeerde die een vloedgolf veroorzaakte aan de andere kant van de gang en mijn klasgenootjes die aan die kant sliepen hadden pech...al het beddengoed kletsnat!
Hun ronde raampjes waren open blijven staan.
Het heeft tot 3 uur geduurd eerdat iedereen weer voorzien was van droog beddengoed.
Toch zagen ze er de humor nog van in en zorgden ze voor een plezant fotooke.

Op onze laatste dag hebben we er nog van geprofiteerd, we zijn dan gaan markten en naar een planetarium gegaan.
Daar moest ik natuurlijk weer 't zotteke uithangen, hé!
Spijtig dat die foto niet zo goed gelukt is, er hing iets voor de lens

En dan reden we weer naar huis...we hadden spijt, want we hadden ons echt keigoed geamuseerd.
Ikke als (bijna) 33-jarige tussen die jonge knuiterkes...toch klikte dat goed.
Ik ging om de 14 dagen mee uit, wanneer mijn boykes bij mijn ex-man waren.
Ze wisten dat ik hen daar niet voor wegdeed of een oppas nam...of 't moest een uitzondering zijn.
We kregen allemaal ons diploma, iedereen was geslaagd.
We werden beloond voor het harde werken.

Een zebra krijgt een rondleiding in een boerderij.
In het kippenhok vertelt een kip aan de gaste, dat zij voor de eieren zorgt.
De varkens vertellen dat zij worden vetgemest en dan voor de ham en de worst zorgen.
De koeien vertellen dat ze melk geven en dat daarvan boter en kaas wordt gemaakt.
"En wat doe jij?", vraagt de zebra aan de stier.
"Doe je pyama maar eens uit," bromt deze "dan zal ik je eens laten zien wat ik hier allemaal te doen heb."

Wim en Marnick waren sportief vandaag.
Doordat Wim gisteren herinneringen had opgehaald over het mountainbiken met Notjes...had hij er weer goesting in gekregen.
Ze reden eerst naar mijn broer in St-Pauwels en dan naar ons make in Puivelde...een toertje van zo'n kleine 25 km.


Ik hielp Gio met het studeren voor zijn examen...Engels.
En we bekeken een film die we een tijd geleden gekocht hebben...Alien VS predator.
Ik en Wim hadden die in de cinema gezien...een beestig wreed filmke, zenne!

Wij zijn gisteren wééral deuren gaan kiezen, deze keer naar een andere zaak.
We stonden 's morgens om 6u30 op en om 8u30 waren we in Pepingen, bij Halle (Brussel).
Daar woont onze schrijnwerker Christophe (Notjes is zijn bijnaam) en da's een goede vriend van Wim.
Ze gingen vroeger veel uit samen en gaan mountainbiken.
We reden naar Bellingen, waar zijn vriendin woont en zijn auto stond, en dan met hem mee naar Steve, zijn partner.
En samen waren we naar die zaak in Wingene.
Daar kozen we andere deuren dan de vorige, nu geen foliedeuren, maar afgewerkt met een fineerlaag in beuk, dus een betere kwaliteit.
De deur van de inkom naar de living zal met vierkante melkglazen zijn.
We moeten wel 8 weken wachten, hé zeg...een serieuze tegenvaller (komt ook door de feestdagen, hé!).
Notjes beloofde wél dat hij de deuren komt plaatsen, van zodra ze gemaakt zijn (eind februari).
We gingen nog iets drinken en Marnick kreeg honger, dus aten we daar...en daar hadden we zeker géén spijt van...lekker dat het was, zeg!
De mannen aten ribbekes à volonté...ik steak met champignonsaus en Marnick een kinderspaghettie.
Giovanni was thuis gebleven om al te leren voor zijn examen.
Onderweg naar Wim's ouders, zijn we in het kattenhol gestopt in Bellingen, waar Wim altijd speelde en kampen bouwde.



Dan was het al na 15u toen we bij Wim zijn ouders toekwamen in Pepingen.
We namen wat foto's van hun dieren...Wimmeke de poes, de kippen, hun paard Tosca en kleine poesjes die daar vrij rondlopen.

Ik wilde zo graag het kasteel van Gaasbeek zien, dat is daar in de buurt.
We zijn dan een wandeling gaan maken aan het kasteel...een late herfstwandeling en dat deed deugd!
Ook héle mooie foto's genomen.

We betrapten een bewaker die in slaap was gevallen en we zagen dat er een kerst-evenement op het kasteel te zien zal zijn op 16/17 december.
De 16de zit ik in Parijs, maar de 17de kunnen we eventueel wel eens gaan zien, hé!
's Avonds nam ik mooie foto's aan de kasteelvijver.
Ik kon ze minder donker maken met 'piccasa', maar in 'afbeeldingen' blijven ze precies toch donker...raar!

We zijn dan bij Wim zijn ouders blijven eten en Marnick speelde met de zoontjes van Wim zijn broer Dirk.
Het was 20u tegen dat we thuis waren en we waren wél moe.
Ik ben op de zetel in slaap gevallen en om 3u werd ik wakker...om te gaan slapen...

Ik kreeg vandaag een sneeuwbal op mijn koppeken...en wat voor enen...hihi!

(p.s. Let goed op het regelementje onderaan ) Je weet dat we elk jaar wel een sneeuwbal email toegezonden krijgen...... wel, dit is er eentje om je terug te pakken voor alle onzin die je mij dit jaar toestuurde... PS: Terugsturen mag niet, ik was eerst!!!                    Jij bent zojuist geraakt door een sneeuwbal!! Dit is de start van Sneeuwbal Gevecht 2007 Regel nummer 1 van dit spel: Je mag dit niet sturen aan iemand die 'm al gehad heeft... Dus... Stuur 'm naar zo veel mogelijk mensen door die je kent Voordat ze jou raken! Ik was eerst - jij kan mij niet meer raken!  Wij stoppen niet met spelen omdat we oud worden; We worden oud omdat we stoppen met spelen! Wees nooit de eerste met oud worden !

Deze sneeuwbal-e-mail werd mij doorgestuurd door Joeltje van blog Route66...thanks hé!
En ik kan die niet terugsturen...doeme toch!
Maar als ik de 21ste januari naar je optreden kom kijken op de blogmeeting en er ligt sneeuw...dan krijgt ge ook een sneeuwbal op je koppeke, zenne!

Ik had verschillende toeren deze week.
Maandag en dinsdag te Stekene (in plaats van recuup).
Maandag ben ik niet naar het bureau gegaan, maar dan ben ik bij ons make binnen gesprongen, ik zat toch in de buurt.
Dinsdag was het minder druk op die toer en ik ben in Stekene naar den blokker gegaan en in Moerbeke naar de markt.
We moeten 2 keer in Moerbeke zijn voor een patiënte en daar moet 4 uur tussen zijn, dus had ik efkes tijd.
Woensdag stond ik in Lokeren en ik had 16 patiënten...niet veel, hé? En dan was het daar markt...ik heb mij dan een hamburger gekocht...mmm...dat smaakte!
Een patiënte vertelde dat er bij haar in de straat een granaat is gesmeten...10 huizen en 17 auto's (geloof ik) beschadigd!
Het zou om een Roemeense granaat gaan.
Waar gaat dat naartoe, zeg!
Gelukkig waren er geen gewonden, de mensen lagen in hun bed toen het gebeurde.
Donderdag stond ik op 'mijn' vroeger toertje.
Normaal had ik terug Lokeren, maar ik kon omwisselen met een collega en dus zag ik de mensen terug (27 patiënten).
Die waren echt content om mij te zien.
De nieuwe collega krijgt ook een kans van hen (begonnen op 27/11), ze valt zeer goed mee, zeiden ze (voor ons ook).
Ze vroeg mij of er geen klachten waren...'t voelde wel alsof ik haar wou controleren, terwijl dat niet mijn bedoeling was...maar geen klachten!
De kerremis stond op de grote markt en een atractie heeft een tijdje stil gelegen, er is een man uit gevallen.
Die is daarna terug geopend, want het bleek om een dronken man te gaan die vanonder de beveiliging is gekropen en de stoere bink wou uithangen.
En de Hoge Bokstraat is een tijd afgesloten geweest wegens een brand.
Je hoort wel vanalles van de mensen, wij moeten feitelijk nooit een gazet kopen
We hebben ook de uitnodigingskaarten gekregen voor ons personeelsfeest dat zal doorgaan op vrijdag 19 januari.


We krijgen een dress-code...kleren vanuit de tijd dat we geboren zijn.
Mijn collega Luc zei "Toen ik geboren werd, droeg ik een pamper...ik zal dan een pamper moeten dragen, zeker?"
Stel je voor, zeg!
Ik moet kleren hebben van de flower power...mei 1968 was een ruige tijd...zal schoon zijn, amai!

 

En ik had een vrije vrijdag...een verlofdag!
Die begon al goed met vanmorgen een bezoekje aan de tandarts.
En zéér dat dat deed, jongens toch!
k' Heb gene schrik van de tandarts, maar mijn tand moest worden ontzenuwd, er zat een ontsteking op.
Door een misverstand, dacht hij dat hij gewoon een gaatje moest vullen.
Ik moest daarom nog verdoving bij krijgen...in de zenuw!
Hij geraakte er niet door met die naald en moest dan nog boren...en dan die naald erin...k' sprong bijna tegen zijne plafond, amai!
Daarstraks gegeten, maar het doet nog pijn, had hij mij van verwittigd toen hij klaar was, doordat hij eraan gewerkt heeft.
Ik heb mijn eten halfgekauwd binnen geslikt , jawadde!
Woensdag moet ik terug om de voorlopige vulling eruit te laten halen...dan heb ik ook nog verlof.
Vrij weekend, maandag, dinsdag én woensdag verlof...JOEPIE!


Een supertof weekend voor IEDEREEN!!!!!!

Mijn broertje is jarig...en volgens hem wordt hij nu 29 en stapt hij volgend jaar op tram 3.
In werkelijkheid zit hij al op dienen tram, maar hij heeft een selectief geheugenverlies en zit in de ontkenningsfase
Neenee, mijn broertje wordt vandaag 35 jaar!
HAPPY BIRTHDAY Joeri en geniet ervan!

Deze foto werd genomen op de BBQ ter ere van Marnick zijn 11de verjaardag.
En da's de peteren van mijnen bro.

Nu heb ik wat meegemaakt!
Ik heb ontdekt dat de Sint helemaal niet zo heilig is, maar een doodgewoon man is zoals er zovelen op deze aardbol rondlopen.
Hij's naar de kapper gegaan, liet zijn haar verven en deed dan incognito aan het programma beautiful mee.
Daar ging hij onder het mes van een plastische chirurg, hij kreeg een face-lift, nieuwe tanden, hij liet zijn overtollig vet wegzuigen, werd bijgestaan door een psychologe om te leren van zijn troon te stappen en als gewoon man verder door het leven te gaan, enz...
Ik had mijn schoen gezet en ging eens kijken wat erin stak...en zie hier het bewijs!!!
Ik nam een foto van die vreemde sint!
 


Zoals je ziet op de eerste foto...hij was geschrokken dat ik ineens binnen kwam.
Maar dan was hij weer zijn eigen zelve en zei
"Sandratje, jij bent dit jaar wel zéér braaf geweest...ik ben dat van jou niet gewoon, maar soit...ge verdient nu wel iets extra's. Wat dacht je van binnendeuren?"
Ik dacht bij mezelf..."Dat klopt hier niet...ik moet tot volgend jaar op die deuren wachten, ik krijg ze zelfs niet van de kerstman...en nu dat ik dienen heiligen hier betrap, nu zal ik die deuren krijgen, zekers! Ha, met al de chinezekens, maar niet met dezeken, zenne!"
Wim was er ondertussen ook al bijgekomen en die dacht "Alléé, dat kan niet missen dat ik die schone sportkar niet heb gekregen, die ik in den tijd aan de Sint vroeg...tis ne mislukten!"...hij keek er zelfs al scheel van!


De Sint deed ineens zijne valse witte baard af, die vloog bovenop zijn haar, zodat Wim nog wat scheler keek!
En ik zei "Wim jongen, vraag dat adres van diene show, diene beautiful...'k wil daar ook direct aan meedoen, zo jong dat de klaas geworden is, zeg! Ik wil dat ook!"
En dat is mijn Sintkado geworden...een klop onder mijn kin, ja
Om mij te troosten, heb ik dan maar foto's boven gehaald van de 'oude' Sint.
De eerste is van Giovanni op de schoot van de Sint anno 1996 en voor hem was alles goed (toen toch nog)!
De tweede foto is van pruilmondje Marnick en die vondt dat niet goed.
 

De Sint (de enige echte), was vandaag op de markt.
Ik vroeg aan mijn boys, nu 14 en 11 jaar "Jongens, gaan we naar de markt? Dan kunnen jullie nog eens op de schoot van Sinterklaas gaan zitten."
Ik kreeg reactie "ZEG MAMA, zijde gij zot of wa!"

...in the car meerbepaald!
Dé nummer 1 van populairste auto's om in te seksen, blijkt de Volvo stationwagon break te zijn.

 


Dit werd gevraagd aan 4000 autobezitters.
Op de tweede plaats staat de mercedes sprinter (hopelijk sprinten die mannen dan niet om het eerst )
Op de derde plaats staat de VW-camper (plaats genoeg daar).
En op de negende plaats...het autootje van Wim...de VW-golf!
Wij hebben dat ook al uitgeprobeerd en dat ging wel.
Bij de auto-seks sneuvelen wel menig achteruitkijkspiegels en zetels, waarvoor de mensen geen schadeclaim durven indienen bij de verzekeringsmaatschappij's.
Alléé...waarom niet...is toch een menselijke fout?
Bij ons sneuvelde geen spiegel...noch een zetel...wij hadden een ander probleem...maar dat ga ik nu eens niet aan jullie neus hangen, zie
Ja zeg, zit ik hier al aan seks te denken op mijn blogske!
Maar ik MOET aan iets anders denken, omdat ik vréselijke tandpijn heb!
En dan gaat dat over...is de béste remedie...doe of denk aan seks... 
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Ook over de schokkende anti-rook-foto's op sigarettenpakjes heb ik reeds gehoord.

Of dat iets gaat uithalen, dat betwijfel ik.
De verstokte roker gaat zich niet laten afschrikken.
Ik ben ooit 8 jaar gestopt met roken, maar door de stress in mijn mislukt huwelijk en om wraak te nemen op mijn ex die anti-roker is, ben ik er jaren geleden terug mee begonnen.
Wim rookt ook, maar we roken enkel onder de dampkap of buiten en dat helpt...we roken nu véél minder!
Ik heb meer vertrouwen in de medicatie die het doorgeven van de verslavende stoffen aan de hersenen onderbreken.
Je moet er dan wel natuurlijk zelf volledig achter staan...maar meer vertrouwen in een methode, geeft ook weer meer vertrouwen in het kunnen van jezelf en stimuleert weer meer.
En zeggen dat ik van de ene dag op de ander, zonder enig hulpmiddel, zomaar kunnen stoppen heb.
Geen karakter meer, zeker?...ondertussen ga ik mij een sigaretje gaan pakken, sé!

We hebben het weeral eens aan ons been!
We zullen weeral uit onze pijp mogen komen!
En al rapper dan we allemaal hadden gedacht!
Onze zieke collega, die slechts 4 maanden bij ons werkt en in januari haar ontslag zou krijgen...heeft zelf haar ontslag gegeven en ze moet van ons hoofdverepleegster niet meer terugkomen om haren opzeg uit te doen.
We denken dat ze een andere job heeft gevonden...we wisten dat ze aan het solliciteren was.
Dat wordt dus weer inspringen!
Zij werkte normaal het weekend van 16/17 december...maar ik zei al op voorhand dat ze mij dan met rust moeten laten, omdat ik zaterdag van s' morgens tot s' nachts weg ben...ik ga naar Parijs...en ook voor de zondag zie ik dat niet zitten om dan te werken.
Ik ben echt BLIJ dat ik vrijdag, maandag, dinsdag en woensdag betaald verlof heb, zenne!

"Hoe was het in Schotland?", vraagt marie aan haar vriendin, "hebben die Schotten echt allemaal een doedelzak?"
" Nee zenne, dat viel goed mee. Degene die ik heb leren kennen, hadden een gewone!"

Da's iets waar mijn verstand niet bij kan...kinderleed!
Dat iemand haar eigen kind als vondeling kan leggen!
Dat iemand zijn of haar kind kan doden, met of zonder daarna de hand aan zichzelf te leggen!
Hoe het mogelijk is dat een volwassen man van 22 jaar zomaar een 8-jarige jongen kan vermoorden!
Of dat meisje in Peru van 9 jaar, die net is bevallen na een verkrachting door haar eigen 29-jarige neef!
Het dwingen van kinderen tot de prostitutie, de kinderporno!
En wat heb je nu aan het verkrachten of martelen van een kind...een baby...wat mankeert die mensen allemaal???
Ik weet het niet!
Maar het zijn drama's waar je dagelijks van hoort, het gebeurt werkelijk!
En niet enkel in het verre buitenland...het speelt zich soms af in onze eigen buurt.
Om kippevel van te krijgen...toch?

In Egypte moeten mensen hun huis uit, omdat zich daaronder graven van Farao's bevinden.
Ze zijn nu wel een dorp aan't bouwen voor deze pechvogels.
Maar daar zijn ze al 60 jaar mee bezig!!!!!!
Stel je voor, zeg!
"Mevrouw, wij hebben onder uw huis de funderingen gevonden van een groot kasteel. Wij moeten uw huis afbreken, het spijt ons. We zullen u een ander bouwen."
"Aja? Kunt ge dan ook 60 jaar wachten zoals in Egypte, aub?"
Dat zal niet, denk ik, hier bouwen ze wel een stukske rapper!
Dat moet wel erg zijn, hé als je wordt onteigent!

Ik heb juist mijn werkend weekend achter de rug, ik had de vroegen en da's vertrekken om 6u.
Gisteren had ik niet zo'n goeie dag...ik had wééral last van mijn maag en ook van mijn darmen.
Ik ben gewoon blijven werken...en veel patiënten haalden hun medicamentenkast overhoop om mij te kunnen helpen, lief hé?
Vandaag was ik weer de 'oude' en kon ik er weer invliegen.
Zoals ik al eens lachend tegen een collega zei, die vondt dat ik al rap gedaan had "in't weekend steek ik een raket in mijn ko...en dan VLIEG ik"
Ik moest gaan tanken en wij moeten met onze tankkaart naar JET, dus ikke braaf alles zoals het hoort en ik wil vertrekken.
Ineens hoor ik een hels lawaai...ik zet mijn radiootje stiller en ik luister...TUUT...TUUT...TUUT"
"Was da?"
Er hing een doos aan de gevel, met een rood lampje dat flikkerde...een alarm...wow..."wat heb ik verkeerd gedaan?"
Ik overal gekeken..."steekt mijn tankkaart nog in dat machien?...Hangt alles terug goed weg?...Of zijn ze aan't inbreken?...Fuck...straks komt er nen inval van de polies en dat heb ik al eens meegemaakt vorig jaar...genen tweede keer, zenne!...maken dat ik hier weg ben!"
En ikke weg!
Ik vertelde dat aan een patiënte en diens zoon heeft dat ook al eens gehad.
Hij werktte met collega's aan de baan in de nabijheid van een bank, waar je geld kunt omwisselen, en door de trillingen was dat alarm afgegaan.
Direct politie rondom hen...maar toen ze zagen dat die mannen daar gewoon aan het werk waren, waren ze terug weg.
Ik vertelde hem van die inval bij ons thuis en die kon hem niet inhouden van 't lachen
Dit alarm kan ook wel door de wind zijn afgegaan...want het was een stormweer vandaag...wind en regen!

Morgen en dinsdag was ik normaal thuis, maar onze zieke collega haar nek is naar 't schijnt geblokkeerd en ik neem haar plaats in op haar toertje.
Het zal dus van lange duur kunnen worden en mijn collega's zitten nu al met een ei in hun broek...toch degenen die volgende week recuup hebben.
Ik heb al gezien dat ik vrijdag ook érg véél sjans heb...weer een recuup waar ik een verlofdag van heb gemaakt.
Dus van de 3 recupen die verlofdagen werden, heb ik bij die 2 érg véél sjans!
De vorige keer was ze misselijk...just op 't moment dat ze in het weekend nog een late moest doen na haar vroegen...en de maandag kwam ze werken, of ze kon haar geplande verlofdagen niet nemen.
Je begrijpt waarom wij dan kwaad waren toen wij hoorden dat ze wéér ziek was, hé!
Nu is ze toch met een serieuzere reden ziek.
Ze zit wel nog in haar proeftijd, nu al 4 maanden.
Of ze zal mogen blijven?? Da's nu zéker twijfelachtig!

Hallo luitjes...i'm back!
Ik ben enkele dagen niet op het peeceetje geweest...
goed van mij hé...
"Mijn naam is Sandra en ik ben verslaafd aan...competuteren...en ik ben lid van de AC...Anonieme Computeraars..." !
Nee...alle zottigheid op een stokske...ik kom jullie allen gewoon nen prettige zondag wensen...voila!

Ik kreeg foon van de collega's, ik kreeg toer Temse door die ik morgen moet doen.
Onze zieke collega is volgende week ook nog ziek.
Dat wil zeggen, dat ik de twee extra recupen, die ik maandag en dinsdag gekregen had, weer kwijt ben...verdoemen hé!
Na een werkend weekend zou dat méér dan welkom zijn geweest.
Ze zeiden dat ik ook een andere collega kan vragen of hij ook een dag wil overnemen, hij heeft recuup twee.
Maar hij heeft juist dat druk dubbele-shiftweekend en vanaf woensdag verlof...dan kan ik hem dat toch niet aandoen, hé!
Ik zei nog tegen de hoofdverpleegster dat ik blij was met die extraatjes...en dat was mogelijk, omdat onze nieuwe collega de 27 ste bij ons beginnen werken is...het was van korte duur.
Het weekend van Lokeren, Stekene enz...zou de zieke worden aangeleerd dit weekend, ze loopt nu al achter op haar opleidingsschema.
We gingen haar wél wijsmaken dat...als je afspreekt om 6u15 niet om 6u45 moet komen opdagen, zoals met de vorige weekendtoer en ze mijn collega maar liet wachten.
Ze gaat ook tegen de mensen zeggen dat ons hoofdverpleegster niet op haar gezicht kan, dat ze veel moet werken...terwijl er juist eieren onder worden gelegd...uit schrik dat ze zich ziek zou zetten.
Ik denk dat dit nog een staartje gaat krijgen...we zien wel.
Ondertussen hebben we het toch WEER maar eens aan ons been!
Ik die vorige week met koorts en maagpijn ging werken...ik mag nu inspringen voor ene die, wanneer ze zich wat misselijk voelt...en juist voor een weekend zich op het laatste nippertje ziek belt (dat deed ze de vorige keer) pfffffffff!
Ik ben nu toch wel érg benieuwd wat nu de reden is, zenne!

Anno 2000 vertrok ik samen met een héle goeie vriendin Sandra (ik noem haar San of Sanneke) naar Tunesië.
De kroon op onze 20-jarige vriendschap!
EN voor mij voor het eerst met de vlieger.
Ik was alleen en mijn boys zaten bij hun papa.
San was er dat jaar al geweest met een andere vriendin en ze had er een jongen leren kennen, Kamél.
Ik was echt nerveus voor ons vertrek, twee uur later waren we ter plekke, het vliegveld van Monastir, en het viel reuzegoed mee.

Kamél kwam ons samen met een jongere broer en een vriend ophalen en we reden naar het appartementje in Sousse, dat hij voor ons had geregeld.
Daar verbleven we voor een 7-tal dagen.
Er waren 2 slaapkamers, een hele ruime living met TV en sateliet, een balkon aan de keuken, aan de ene slaapkamer en ene aan de living, een badkamer met ligbad...het was in orde.
Kamél sprak zéér goed Nederlands, hij kende Nederland goed, hij had daar al eens 3 weken bij vrienden gelogeerd.
 Kamél verdween voor enkele uren en kwam dan terug met een andere vriend, die zich Dhali noemde en henna-tattoo's plaatste in de Medina.
We gingen s' avonds naar Port El Kantaoui en het begon al goed...ik vergat mijn fototoestel
We hebben daar in de jachthaven rondgewandeld en aten iets in een restaurant.
Daar kwamen de katten (katouse) eten bedelen en je mocht die niks geven, maar mijn hart werd verteerd door een héle mooie en ik deed dat toch.
De volgende dag verkenden we Sousse en Kamél was onze gids.

Hij werktte ook in de Medina, maar had voor ons verlof genomen.
s' Avonds kwam er een andere vriend langs Achmed, met die Dhali klikte dat niet, zo'n blaas.
We zijn dan met Achmed naar een dancing geweest en hadden een plezante avond.

En Kamél kooktte elke keer voor ons, lekker eten!
 


Overdag waren we met Kamél op stap.
s' Avonds kwam er buiten Achmed nog een andere vriend bij, ene Mogless, die enkel Frans sprak en wij waren daar niet goed in, maar hij verstond ons.
Wij dachten dat het daar nog bakje vol zou worden, als Kamél elke keer nieuwe vrienden zou meebrengen, maar gelukkig bleef het daar bij en het klikte goed.
Mogless had een auto en reed ons overal naartoe.
We reden naar een kleine dancing en er werd Tunesische techno gedraaid in zijn auto...dat klonk wel goed.
Kamél en San sliepen zich uit na die woelige nacht en van een uitstap kwam er niet veel in huis.
s' Avonds zijn we wel met Mogless en Achmed erbij naar Monastir gereden en daarna naar Port El Kantaoui, maar de foto's zijn niet goed gelukt.
Die van mij en San is de enige die op iets trekt, en de foto op het terras van een café is nog redelijk.
We hadden in die tijd nog geen digitjes, spijtig genoeg.

 



s' Avonds hebben we in ons appartement een feestje gehouden tot in de vroege uurtjes.
Die gasten zaten al in de wind en dan hebben we véél plezier gehad, verkleedpartijtjes, dansjes, zingen, ze deden dat allemaal.
En ik...de 'prettig gestoorde' daar tussen

De volgende dag gingen we eindelijk eens naar de Medina, naar de toeristische winkeltje waar de jongens werktten.
Het was er enorm druk en met Kamél als gids, lieten de winkeliers ons met rust.
We bezochten een andere broer van Kamél in zijn winkel en Achmed, die daar twee linguanen zitten hadden, die voelden raar aan.
De laatste foto is een panoramafoto, zo hebben we er enkele héle mooie.

We hadden dan een rustig avondje, we bekeken een Amerikaanse film met Tunesische stemmen, echt onrealistisch.
De volgende dag probeerden we een waterpijp uit met appelsmaak en dat beviel mij wel, San minder.
En s' avonds hadden we weer een plezant feestje met Achmed en Mogless.

De volgende dag trokken we met Kamél weer naar het strand en ik wilde met een parachute achter een speedboot hangen.
Ik heb hoogtevrees en toch wilde ik dat meemaken.
San dierf niet, zij nam foto's van mijn avontuur.
Het was echt fantastisch, daar boven hangen, en dat uitzicht...echt knap...maar van hele korte duur.
Toch één van de hoogtepunten van deze reis, zeker weten!
Ik nam ook foto's van ons appartement.
De eigenaar woonde beneden en wij zaten op de tweede verdieping.

s' Avonds zaten we enkele uren in de auto om naar Hammamet te rijden.
We aten daar in een restaurantje.
 

We kwamen voorbij een kerremis en gingen in de boksauto's, en dan gingen we naar een héle grote dancing.
Het Amerikaans vrijheidsstandbeeld stond in die dancing en het noemde er de 'Manhatten', ik nam er een bierviltje mee en dat plakt ook in mijn album
De volgende dag kocht ik 'de hand van Fatima', een geluksbrenger voor de moslims.
Wanneer ik en San alleen op straat liepen, dan deden we dat hand in hand.
Die opdringerige mannen dachten dat wij lesbische vrouwen waren en lieten ons dan met rust
Ik nam een foto van het koppel op ons balkon en dan waren we naar het strand.
We wilden gaan jet-skieën en Kamél kon dat allemaal regelen, hij kende al die jongens op het strand.
Eerst gingen hij en San, dan ik en San...maar ze kregen die jet-skie niet meer in gang en ik had pech!
Ik was teleurgesteld, want ik had dat graag gedaan, en Kamél regelde dan een tochtje met de speedboot voor ons.

Die avond was het onze laatste avond samen en we bleven in Sousse, waar we eerst iets aten.
Het is daar de gewoonte om verschillende gerechten te bestellen en die dan te delen onder mekaar...dat hebben we de ganse reis ook gedaan.
We eindigden in hun stamcafé en daar vertoefden we ettelijke uurtjes.

We moesten sanderendaags afscheid nemen , en dat was moeilijk en zéér emotioneel.
We waren op die korte tijd zo close geworden, dat ik Kamél mijn broertje noemde, hij was 22 jaar.
Hij is met ons meegegaan naar het vliegveld om te zorgen dat we goed op tijd konden vertrekken.

We hebben de foto's doorgestuurd en hadden nog een tijdje contact.
Maar San vondt een vriend in België en het contact werd verbroken.
Kamél had plannen om naar Nederland te gaan wonen, misschien is hem dat ondertussen gelukt.
Achmed vondt een Duitse vriendin en zou nu daar wonen.
Van Mogless weten we niks.

We hebben wééral een zieke collega...onze nieuwe die slechts enkele maanden geleden begonnen is, is voor de tweede maal ziek.
Ik kreeg een sms van de hoofdverpleegster om te vragen om morgen na de vroegen nog een stuk laten te doen.
Ze heeft een week verlof en zal er geen erg in gehad hebben, maar ik heb morgen een verlofdag!
Ik muis er vantussen...en sjans...want da's één van mijn eigen recupen die ik liet veranderen in betaald verlof, nadat ze gezien had dat ik nog 3 verlofdagen tegoed had.
Pech voor mijn collega's.
Maar...ik ga van die dag eens extra goed genieten, zie!



En Giovanni is genezen, die gaat morgen weer naar school...gelukkig niks ergs...maag en darmen wat overhoop gelegen.