Anno 2000 vertrok ik samen met een héle goeie vriendin Sandra (ik noem haar San of Sanneke) naar Tunesië.
De kroon op onze 20-jarige vriendschap!
EN voor mij voor het eerst met de vlieger.
Ik was alleen en mijn boys zaten bij hun papa.
San was er dat jaar al geweest met een andere vriendin en ze had er een jongen leren kennen, Kamél.
Ik was echt nerveus voor ons vertrek, twee uur later waren we ter plekke, het vliegveld van Monastir, en het viel reuzegoed mee.

Kamél kwam ons samen met een jongere broer en een vriend ophalen en we reden naar het appartementje in Sousse, dat hij voor ons had geregeld.
Daar verbleven we voor een 7-tal dagen.
Er waren 2 slaapkamers, een hele ruime living met TV en sateliet, een balkon aan de keuken, aan de ene slaapkamer en ene aan de living, een badkamer met ligbad...het was in orde.
Kamél sprak zéér goed Nederlands, hij kende Nederland goed, hij had daar al eens 3 weken bij vrienden gelogeerd.
 Kamél verdween voor enkele uren en kwam dan terug met een andere vriend, die zich Dhali noemde en henna-tattoo's plaatste in de Medina.
We gingen s' avonds naar Port El Kantaoui en het begon al goed...ik vergat mijn fototoestel :oops:
We hebben daar in de jachthaven rondgewandeld en aten iets in een restaurant.
Daar kwamen de katten (katouse) eten bedelen en je mocht die niks geven, maar mijn hart werd verteerd door een héle mooie en ik deed dat toch.
De volgende dag verkenden we Sousse en Kamél was onze gids.

Hij werktte ook in de Medina, maar had voor ons verlof genomen.
s' Avonds kwam er een andere vriend langs Achmed, met die Dhali klikte dat niet, zo'n blaas.
We zijn dan met Achmed naar een dancing geweest en hadden een plezante avond.

En Kamél kooktte elke keer voor ons, lekker eten!
 


Overdag waren we met Kamél op stap.
s' Avonds kwam er buiten Achmed nog een andere vriend bij, ene Mogless, die enkel Frans sprak en wij waren daar niet goed in, maar hij verstond ons.
Wij dachten dat het daar nog bakje vol zou worden, als Kamél elke keer nieuwe vrienden zou meebrengen, maar gelukkig bleef het daar bij en het klikte goed.
Mogless had een auto en reed ons overal naartoe.
We reden naar een kleine dancing en er werd Tunesische techno gedraaid in zijn auto...dat klonk wel goed.
Kamél en San sliepen zich uit na die woelige nacht en van een uitstap kwam er niet veel in huis.
s' Avonds zijn we wel met Mogless en Achmed erbij naar Monastir gereden en daarna naar Port El Kantaoui, maar de foto's zijn niet goed gelukt.
Die van mij en San is de enige die op iets trekt, en de foto op het terras van een café is nog redelijk.
We hadden in die tijd nog geen digitjes, spijtig genoeg.

 



s' Avonds hebben we in ons appartement een feestje gehouden tot in de vroege uurtjes.
Die gasten zaten al in de wind en dan hebben we véél plezier gehad, verkleedpartijtjes, dansjes, zingen, ze deden dat allemaal.
En ik...de 'prettig gestoorde' daar tussen :lol:

De volgende dag gingen we eindelijk eens naar de Medina, naar de toeristische winkeltje waar de jongens werktten.
Het was er enorm druk en met Kamél als gids, lieten de winkeliers ons met rust.
We bezochten een andere broer van Kamél in zijn winkel en Achmed, die daar twee linguanen zitten hadden, die voelden raar aan.
De laatste foto is een panoramafoto, zo hebben we er enkele héle mooie.

We hadden dan een rustig avondje, we bekeken een Amerikaanse film met Tunesische stemmen, echt onrealistisch.
De volgende dag probeerden we een waterpijp uit met appelsmaak en dat beviel mij wel, San minder.
En s' avonds hadden we weer een plezant feestje met Achmed en Mogless.

De volgende dag trokken we met Kamél weer naar het strand en ik wilde met een parachute achter een speedboot hangen.
Ik heb hoogtevrees en toch wilde ik dat meemaken.
San dierf niet, zij nam foto's van mijn avontuur.
Het was echt fantastisch, daar boven hangen, en dat uitzicht...echt knap...maar van hele korte duur.
Toch één van de hoogtepunten van deze reis, zeker weten!
Ik nam ook foto's van ons appartement.
De eigenaar woonde beneden en wij zaten op de tweede verdieping.

s' Avonds zaten we enkele uren in de auto om naar Hammamet te rijden.
We aten daar in een restaurantje.
 

We kwamen voorbij een kerremis en gingen in de boksauto's, en dan gingen we naar een héle grote dancing.
Het Amerikaans vrijheidsstandbeeld stond in die dancing en het noemde er de 'Manhatten', ik nam er een bierviltje mee en dat plakt ook in mijn album :lol:
De volgende dag kocht ik 'de hand van Fatima', een geluksbrenger voor de moslims.
Wanneer ik en San alleen op straat liepen, dan deden we dat hand in hand.
Die opdringerige mannen dachten dat wij lesbische vrouwen waren en lieten ons dan met rust :lol:
Ik nam een foto van het koppel op ons balkon en dan waren we naar het strand.
We wilden gaan jet-skieën en Kamél kon dat allemaal regelen, hij kende al die jongens op het strand.
Eerst gingen hij en San, dan ik en San...maar ze kregen die jet-skie niet meer in gang en ik had pech!
Ik was teleurgesteld, want ik had dat graag gedaan, en Kamél regelde dan een tochtje met de speedboot voor ons.

Die avond was het onze laatste avond samen en we bleven in Sousse, waar we eerst iets aten.
Het is daar de gewoonte om verschillende gerechten te bestellen en die dan te delen onder mekaar...dat hebben we de ganse reis ook gedaan.
We eindigden in hun stamcafé en daar vertoefden we ettelijke uurtjes.

We moesten sanderendaags afscheid nemen , en dat was moeilijk en zéér emotioneel.
We waren op die korte tijd zo close geworden, dat ik Kamél mijn broertje noemde, hij was 22 jaar.
Hij is met ons meegegaan naar het vliegveld om te zorgen dat we goed op tijd konden vertrekken.

We hebben de foto's doorgestuurd en hadden nog een tijdje contact.
Maar San vondt een vriend in België en het contact werd verbroken.
Kamél had plannen om naar Nederland te gaan wonen, misschien is hem dat ondertussen gelukt.
Achmed vondt een Duitse vriendin en zou nu daar wonen.
Van Mogless weten we niks.