Ik zet er ook al direkt het vervolg op.
Dat insekt nam ik tijdens de fotosessie van Marnick zijn communiefoto's...die zat ineens op zijne jas.
Ook de gans is tijdens die fotosessie getrokken...zelfs dan heb ik alles wat ik kan fotograferen in de gaten geen beestje, bloemeke of insektje ontsnapt aan mijn aandacht.
Soms zie ik iets moois en dan denk ik "verdoeme, 'k heb just mijne camera nie bij"...'t is erg...'t is een verslaving! Arme ik

Ik ben morgen nog een laatste dagske thuis...een dag die ik kreeg voor de communie.
En terwijl ik nu toch bezig ben, zet ik nog wat macrofoto's van mijne fuji op mijn blogske.
Deze en één of twee volgende serie's zullen waarschijnlijk de laatste zijn die ik met mijn Fuji heb getrokken, want ik heb een nieuw speeltje.
Een Canon EOS 40D met macrolens...goed hé! 'k heb er lang voor gespaard.
Ik kocht die wel niet in de winkel zelf, maar via hun webshop...da's véél goedkoper!
Ik ben er nu wel nog volop mee aan't oefenen, want 't is gene simpelen, amai!
Je zou denken dat zo'n supergoed toestel het je gemakkelijker maakt, maar dat is niet zo...het is alleen veel ingewikkelder.
Maar al doende leert men, hé!
Ik wacht nu nog op de cash-back van Canon zelf...150 euro krijg ik terug voor den body en 50 euro voor de lens.
En dan ga ik mij nog een gewone lens aanschaffen, waar ik ook 50 euro van ga terugkrijgen.
Niet dat ik de Fuji nu een plaats in de vergeethoek ga geven, verre van...dat toestel heeft zijn dienst al volop bewezen...maar eens dat ik met de canon ga overweg kunnen, zullen de meeste macrofoto's toch met dat toestel genomen worden.
Het zal van de locatie en de onderwerpen afhangen, denk ik.
Ik heb feitelijk een ander toestel met aparte lenzen...een pentax met gewone en telelens, maar die is niet digitaal en het verschil in kwaliteit merk je toch direct, zenne!
Die pentax heb ik al jaren, van toen ik nog thuis woonde en dat zal nu al zo'n kleine 17 jaar zijn.
Ik heb hem de laatste keer in Duitsland gebruikt in 2005...maar toch kan ik er geen afscheid van nemen.
Ik hoop het met mijn andere toestellen ook zo lang te kunnen trekken.

Vannemorgen 9u15 moesten we in de kerk zijn voor Marnick zijn communie.
Ik, Marnick, Giovanni, make, Roger en mijn broer Joeri met zoontjes Robbe en Tibo gingen te voet...Wim reed met zijn ouders met de auto naar de kerk.



Mijn ex-man zagen we ginds.
De mis duurde ongeveer anderhalf uur en er werden foto's genomen door een fotograaf.
De CD-rom waarop de foto's zullen verzameld zijn, heb ik al betaald en die krijgen we achteraf.
Er was ook een andere fotograaf om een foto te nemen van de meter (make) en peter (Joeri) aan de zijde van Marnick tijdens het vormsel.
Na de mis was er een receptie die van de kerk uitging in het ontmoetingscentrum naast de kerk.

 

Make belde mijn tante Ingrid op en zij kwam achteraf samen met haar zus Viviane en haar man (mijne nonkel Danny) naar ons thuis.
We hadden ook hen uitgenodigd om te komen eten op onze 'indoor-BBQ'

 

Ons terras is nog altijd niet klaar, dat werd weeral eens uitgesteld tot 17 en 18 april.
Ik had gehoopt dat het voor de communie ging klaar zijn, maar dat was spijtig genoeg niet zo.
De BBQ zelf stond buiten...de gewone en we hebben ook een elektrische...met 2 gaat dat wat rapper.
We hadden ook 2 koks...Wim en mijn broer.

 

Op die foto zie je onze haag op de achtergrond.
We zijn daar via onze gebuur aan die kant gratis aan geraakt.
Ze zijn die over enkele weken in het weekend gaan halen en hebben die haag gezet.
We hebben toch lekker gegeten en het was supergezellig.
Sommigen aten nog eens een tweede keer, omdat het ondertussen al avond was geworden.
We hadden onze keukentafel in de living gezet en onze tuintafel in de keuken, om daar de kommen met groenten en sausjes op te zetten.
We hebben daarna nog nagepraat en de boys zaten natuurlijk alle vier boven spelletjes te spelen.
Wim bracht zijn ouders dan naar huis.
Onze eerste BBQ van dit jaar is goed geslaagd en hopelijk de volgende op ons terras.
Het weer viel ook goed mee, zeg!
Daar hadden we sjans mee, want ze hadden slecht weer afgeroepen...een echte meevaller.
De laatste foto nam Giovanni na de BBQ...een mooie foto van mij met mijne communicant...de mooiste die erbij was (alhoewel dat iedere moeder dat wel van hun kind zal vinden, hé!)
Marnick was wel speciaal gekleed...zowat stoer, met een rode doodskop op zijn truitje en zijn all-stars.
Ik heb hem zijn goesting laten doen en deze kleren zijn zijne stijl...pastte volledig bij Marnick...just hé?

Vandaag was het een speciale dag...Marnick deed zijn communie.
Ik had eerder al foto's van hem getrokken in zijn communiekleren, op 4 verschillende plaatsen.
Ik heb er de mooiste uitgekozen om aan jullie te laten zien.

Ik had een heleboel foto's...veel te veel feitelijk.
Ik denk dat ik er een 400-tal had in totaal.
Ik heb echt keuzes moeten maken en er zijn er ongeveer een kleine 50-tal van overgebleven.
Ik heb er uiteindelijk 6 uitgekozen, samen met Marnick en daar hebben we de communiekaarten van gemaakt.

 

Dat maken was met vallen en opstaan, omdat ik eerst een wazige kader rond de foto's had gemaakt en er een tekst onder had gezet.
Bij het ontwikkelen van de foto's gingen enkele millimeters foto af en dan kwam dat niet goed met die kader...de tekst was ook te klein en niet leesbaar.
Ik mocht gelukkig gratis proefdrukken laten maken bij de fotograaf en dan zag ik wat ik verkeerd had gedaan.
Ik vroeg zelfs hulp aan mijn goede blogvriendin Lisetteke (Roosje)
Ze had ook goeie ideetjes, maar ik kon die niet laten afdrukken, omdat het formaat niet goed was en toen ik die wilde vergroten, werden ze misvormd, spijtig genoeg.
Dit zijn Lisetteke's kaarten.
Ook schoon gedaan, hé?
Lisetteke...nog eens neig bedankt, zenne!

Ik had efkes tijd nodig om pitteke's dood te verwerken en om met de voorbereidingen van Marnick zijn communie bezig te zijn...ik had geen goesting om te bloggen.
Ik heb de draad weer opgenomen en kom jullie vertellen over mijn pitteke.
Ik en make zijn haar gaan begroeten en ze lag mooi...met haar lippen gerood, zoals toen ze nog leefde...alsof ze lag te slapen en ieder moment kon ontwaken.
De begrafenis was ook mooi...eerst een mis in de protestanse kerk waar ze lid van was van haar 16 jaar.
Wij zijn geen kerkgangers, maar toen mijn nonkel en oudste zoon van mijn pitteke een tekst voorlas, vloeiden er traantjes.
Ook toen een nichtje in naam van alle kleinkinderen een tekst voorlas...mooie en aangrijpende teksten!
De 8 kinderen van mijn pitteke (oorspronkelijk 9, één zoon overleedt toen hij 3 maanden jong was, Jozef) nonkels en tantes van mij, gingen in een rij staan en wij schudden hen de hand en gaven kussen.
We zijn daarna naar de begraafplaats gegaan, waar ze een plaats heeft gevonden bij haar overleden echtgenoot, mijne pé, die gestorven is in '93.
We kregen een bloem in de hand die we op de kist mochten gooien.
Iedereen maakte er een kruisteken mee, maar ik gaf er een kusje op en gooide het dan op pitteke's kist...mijn manier van afscheid nemen.
Daarna gingen we naar de koffietafel en daar werd veel bijgepraat.
We zagen neven en nichten die we het laatst gezien hadden toen ze nog kinderen waren.
Het is raar dat men bij zo'n gelegenheden de familie terug ziet, dat je er anders soms in geen jaren van hoort, hé!



Foto's heb ik wel niet en daar heb ik wel spijt van.
Ik ga één dezer dagen wel naar pé en pitteke hun graf en dan ga ik er een foto van nemen.
De spil die de familie bijeen hield is nu weg, maar ik hoop dat we het contact met hen kunnen blijven behouden.
Ik ben wel blij dat ik pitteke nog thuis heb gezien kort voor haar overlijden...en verschillende keren in het ziekenhuis.
Dat zijn herinneringen die ik ga blijven koesteren.
Ik wil ook iedereen bedanken voor de steun die ik kreeg...da's echt lief van jullie...bedankt!!!!!