Happy Newyear!
2007


Dit wensen u Sandra, Wim, giovanni en Marnick!




PRETTIGE FEESTEN!

Ik was woensdag vrij...recuup 3, het moet dus al lukken dat ze je dan oproepen.
Ik ging met mijn boys de kerstsfeer opsnuiven in het Waasland shoppingcenter...en op jacht naar items die wat Hippie-achtig aandoen, in voorbereiding op ons personeelsfeest.
HET embleem heb ik niet gevonden...dat vrijheidsteken...spijtig!

We genoten bij Caro's van een lekkere croque monsieur en jammie-vanille-milkshakes.

Terug thuis liet ik Marnick zijn nieuwjaarsbrief voorlezen...ze gaan immers met nieuwjaar niet bij ons zijn en dan kon ik hem zijn kado al geven...en Giovanni zijn pré en PS2-spelletje.
Marnick droomt al héél lang van een gitaar...maar dat hij die nu ging krijgen, had hij hélemaal niet verwacht.

Zijn kamion is ook al af...die heeft Gio in mekaar gestoken...da's daar echt een kei in.
Wim had uitzonderlijk een week de laten en ik gisteren ook.
Make ging uit...de boys konden gelukkig bij Wim zijn ouders terecht.

We lagen tot 12u in ons bed...en dan rap opstaan om nog de laatste voorbereidingen te treffen, want Wim zijn ouders kwamen naar ons om 13u30...samen met zijn broers Dirk, vrouwtje Catherine en hun 2 zoons, Patrick met Mimi en hun dochtertje.
Dan ging het wel wat rustiger!
Zij brachten eten mee van een traiteur, dat bij ons werd opgewarmd.

Er werden ook al nieuwjaarskadootjes uitgewisseld.
Wim is peteren van Arnoud, de oudste zoon van zijn broer Dirk...en hij kreeg pré.
Wim zijn ma drinkt graag eens een pintje, dus hebben we haar een halve meter aan pintjes gekocht

Om 19u30 waren ze al naar huis...ze waren ook moe van het feesten de avond ervoor.
We gaan volgend jaar afspreken om naar een restaurant te gaan eten en op een andere datum...want het was echt tékort op mekaar.
En dan heb je er méér aan.
Ik viel daarna gewoon op de zetel in slaap en sanderendaags moesten we weer gaan werken, hé!

Kerstavond...was KEIGOED!
Ik had dat weekend gewerkt en ook onze nieuuwe collega (sinds 27 nov), was van dienst.
Ik had zaterdag 8 patiënten van haar overgenomen en de zondag 5, omdat ze nog zo rap niet is als wij...is begrijpelijk, natuurlijk, hé!
Maar ik was zo moe, dat ik al bijna in slaap viel in mijn bad en het feest was nog niet eens begonnen!!!
We vierden dat bij ons make, samen met haar vriend Roger, mijn broer Joeri en zijn gezin, wij ons vieren, make's broer Danny, zijn vrouwtje Ingrid en diens zus Vivianne.
Eerst las Marnick zijn Nieuwjaarsbrief voor zijn peteren...mijn broer, en dan kreeg hij zijn 'kadootje' al.

Hij kreeg wel hulp van zijn broer en zijn tante Katia om die grote kamion in mekaar te steken.
Na enkele glazen schuimwijn en hapjes te hebben verorberd, begonnen we aan het voorgerecht.
Ik lust geen garnalen...dus was er voor mij, make en de kids een bordje tonijn met perzik voorzien...

Tijdens het hoofdgerecht (gourmet), hadden we al veel plezier...en mijn broer dacht dat ieder een schaal vlees kreeg...de hebber

Na het eten kon het niet rap genoeg tijd zijn voor de pakskes!
Ieder persoon had 4 pakskes van maximum 5 €, zelfs mijn 2 boys en de 2 boys van mijn broer.
De tafel stond echt vol!
Er zat vanalles tussen...en wie een 3 of 5 gooide, die mocht een kadootje kiezen en open maken.
Als je kon raden wat er in zat, dan mocht je het onder je stoel zetten en was het al van jou.
Ik had veel geluk...veel kadootjes voor mijn neus en enkele onder mijn stoel.
Marnick had over 2 jaar héél véél geluk en hij ging toen met de meeste gaan lopen.
Nu had zijn broer meer geluk...hij kon ook gokken dat er in eentje een fles champagne zat met confettie in...en Roger had ook zo'n fles...en die werden beiden geopend!

 

Maar dan kwam het spannenste gedeelte van ons spel...ik en Katia hadden de kaartjes geschreven met opdrachten.
Dat kon zijn; schuif allemaal een plaats op naar links...geef een kadootje aan de persoon rechts van je...zet dit pakje onder je stoel, het is van jou...kies van iedereen een kadootje naar keuze...en dat kaartje trok Wim!

Ik trok ook een kaartje...ik moest mij verzetten...op een plek waar bijna géén kadootjes lagen...en ik was er niet blij mee

Het spel was bijna ten einde...iedereen had zich wel al eens moeten verzetten...kreeg kadootjes...moest er afgeven!
Bij Marnick lagen er handboeien en ijsblokjesmakers in de vorm van een penis...die had hij gelukkig al moeten afgeven !
Maar dan...het spannenste moment...het LAATSTE kaartje...dat was voor mijn tante Ingrid...'U mag zich zetten op een plaats naar keuze!'..."Wim, verzet je jongen, ik kom daar zitten!"...en Wimmeke was ALLEMAAL zijn kadootjes kwijt, want op Ingrid haat plek lag NIKS meer

De stralende winnares ging met de meeste kadootjes lopen...hoeveel juist weet ik niet, maar het was een kabas VOL!
De eerste keer dat zij meedoen en dan schieten ze de hoofdvogel af!
Ieder van ons had toch wel al iets onder de stoel liggen of had nog eentje voor zich staan, niemand ging met lege handen naar huis.
Ik heb de arme Wim moeten troosten...die jongen was zelfs niet meer in staat om zelf te drinken

We aten nog een lekker stukje...2 stukjes taart, gewone en ijstaart...en we hielpen ons make nog opkuisen...met al die confettie was er veel werk aan, maar we konden het niet alleen aan haar overlaten, hé!
Enfin...we lagen rond 4u30 in ons bed!

Onze goede blogvriendin Frieda, ons lachbekje...zot vlaaike...trezebeezeke...is ziek en ik wil haar via deze weg een hart onder de riem steken.
Ze heeft de zoveelste operatie om nierstenen te verwijderen, achter de rug en ze heeft enorm veel pijn.
Het is altijd vervelend, maar nu met die dagen...met het eindejaar in zicht!
Haar kerstdagen heeft ze maar half kunnen vieren...ik hoop echt dat ze nieuwjaar weer volop kan meefeesten!
Mijn eerste wens is dan ook...VEEL BETERSCHAP voor FRIEDAke!

Wat gebeurt er toch op onze aard
is een dierenleven dan zo weinig waard
hier gaat het om een eend of een gans
die dieren krijgen echt geen kans

Ze krijgen in hun keel een dikke buis
dat gaat sneller dan een sluis
zij worden gevoederd onder dwang
dat lijdt tot fysieke aftakeling, ze leven niet lang

Men wil hun lever tien keer groter maken
om als Franse delicatesse te eindigen op een tafellaken
bij rijke mensen of in een duur restaurant
die mensen zonder hart zijn er niet tegen gekant

De lever vergroot al na enkele weken
waarbij ze die dieren in te kleine hokken steken
Met hun snavel pikken ze naar mekaar
maar algauw staat de beul weer klaar

Door een gloeiend mes heeft de snavel dan geen punt meer
hierdoor krijgen die dieren hun leven lang zeer
er wordt hiermee in zenuwrijk weefsel gebrand
zo'n dier ziet echt af voor het op een bord belandt

Hebben zij dan helemaal geen rechten?
gelukkig hebben ze GAIA om voor hen te vechten
maar dat is nog niet genoeg
hoe kan ik helpen, is wat ik mij afvroeg

Ik wil het de nodige extra aandacht geven
want jaarlijks lijden zo'n 24 miljoen hun korte leven
Daarom schrijf ik hun lijden in een gedicht neer
want hen laten afzien, dat kan echt niet meer!

Ik vraag om die levers niet meer te eten
ik doe een beroep op jullie geweten
als je als liefhebber dit toevallig eens leest
serveer dan alstublieft geen foie gras meer op een feest!


Ik kan niet verdergaan met mijn bezoeken, mijn blog valt steeds weg.
maar toen ik bij MAY op bezoek was...kreeg één bepaald item toch mijn extra aandacht!
Er zou een stijging zijn van het eten van Foie Gras...zeer verontrustend nieuws!
Ik schreef dit gedicht in januari vorig jaar...ik vond het tijd om nog maar eens op mijn blog te plaatsen.
Lees het met veel aandacht aub en denk ook eens aan het leed van deze dieren!
Tot morgen!

Lieve mensen...heb geduld met mij...en mijn peeceetje!
na enkele dagen peecee-loos te zijn geweest (door de feestdagen en het werken geen tijd gehad), lijkt het alsof dit beestje (de peecee) is vastgeroest!
Een simpele opdracht als het gastenboek openen, zodat ik het op mijn gemak kan lezen, is al teveel gevraagd...dan slaat hij vast...ik sluit het programma af en het reageert niet...en dan werk ik er niet graag op...pfffff...dan duurt het lang eerdat ik rond ben, zenne!
Dus heb geduld met mij...ik kom zéker bij je langs...ik ga gewoon het rijtje af.
Ook het feit dat Wim en mijn boys mij zeggen dat ik nogal véél tijd in de peecee steek de laatste tijd...heeft mij aan het denken gezet....daar moet dus een limietje op.
Ik krijg ook elke keer dat ik iets aanklik...vb een blog, dan het gastenboek, op vorige om terug te keren..."klik hier als u een ActiveX-besturingselement op deze webpagina wilt uitvoeren"...en daar slaat mijn blog tielt van en hij verdwijnt dan ineens!
Ook mijn mailboxje zit blijkbaar overvol!
Heb ook daarmee geduld met mij!

 

Nu ga ik toch mijn bedje in, zenne!
Ik kom nog wel eens naar jullie blogje piepen...misschien morgen.
Ik moet dit weekend werken (om 6u) en wat opkuisen voor ons bezoek op kerstdag.
Mijn ventje gaat helpen, met 2 gaat dat rapper.
Hij moet morgen ook werken en volgende week heeft hij eens uitzonderlijk een week de laten.
SWEET DREAMS!

Voor de mannen daarentegen...

Keuze en variatie in OVERVLOED!!!!!!!!!!!!
Let maar eens op, mannen!
Met één sexy kerstvrouwtje heb ik al jullie aandacht...maar wat dacht je hier van?

Ik ging op zoek naar sexy kerstmannen.
Buiten die 'schatjes' die ik al eerder op mijn blog heb gezet, heb ik niet veel gevonden.
Sorry lady's...PRETTIG KERSTWEEKEND voor jullie!

  


 

En deze kerstman is al helemAAl niet sexy...

Dit kwam ik tegen tijdens mijn zoektocht naar kerstafbeeldingen.


Ik denk niet dat je deze kerstBallen op een kerstmarkt gaat vinden, dames!
Da's eerder iets voor een 'upper at home', denkt ge dat ook niet?...

We krijgen TWEE nieuwe collega's...jaja, jullie lezen dat goed!
We breiden alsmaar uit...drukkere toeren door meer patiënten, dus meer verplegend personeel nodig.
Op 15 januari begint de eerste nieuwe...eentje dat van de concurenten komt (ik zal hen beter niet vernoemen).
Wij gaan haar meepakken naar ons personeelsfeest de 19e...direct een doop tussen die zotte bende...en onze partners zijn NOG zotter...dus dat beloofd!
Gisteren is onze tweede nieuwe collega met ons hoofd meegereden en ze heeft 's avonds nog beslist dat ze ook bij ons komt werken.
We hebben haar gezien en met haar gebabbeld en dat viel haar blijkbaar zéér goed mee.
Ze wil eerst haar contract tekenen en dan gaat ze haar ontslag geven.
En da's een collega van onze andere nieuwe collega...het loopt daar naar 't schijnt leeg, toch hier in deze omgeving.
Zij zal dan in april kunnen beginnen.
In maart komt een collega uit zwangerschapsverlof en dan zijn we met 14, dan kunnen we er een toertje bijmaken en zal het dubbele-shiftweekend worden afgeschaft...JOEPIE!
We leven dus op hoop!

Morgen heb ik de laten, maar niet alleen.
Onze laatste aanwinst, die op 27 november bij ons is beginnen werken...moet ik opleiden om de laten te leren.
Donderdag rijdt ze met een andere collega mee, vrijdag moet ze alleen de baan op...de grote vuurdoop!
Maar dat zal haar wel lukken.

dan maar aan mijn artikeltjes werken, zeker?
Wat kan een mens anders doen (op de blog, hé...hihi).
Volgens de laatste weerberichten gaat het winteren...en is't feitelijk al begonnen.
Ik heb het gevoeld...gisteren glad en mist, vandaag mist...en nog daarjuist een stukske laten gedaan, we hadden een collega tekort...door dat verlof en die ene die ontslag heeft genomen.
En als ik onze collega-blogger Joeltje (onze zotte drummer) mag geloven (bedankt voor deze foto), gaat het zelfs koud zijn in Jamaïca...ze namen daar hun voorzorgen al...om niet stijf te staan van de kou...kijk zelf maar!

Dat doet mij ook wat aan hippie's denken...die kleuren...spijtig dat onze 3 mannelijke collega's zich niet in een hippie willen verkleden tijdens ons personeelsfeest.
Ik zou hen anders deze foto hebben laten zien...kwestie van een tip te geven...hihi!

Alléé, 't is hier weer plezant.
Ik wil mijn gastenboekbezoekers bezoeken en dat gaat niet.
't Is te zeggen...ik geraak wel binnen, maar er blijkt een storing te zijn in de communicatie!
Dat wil dan weer zeggen...ik zie nergens een code staan!
Bij Ingridje van villa_kakelbont zag ik een code staan.
Ook bij Charel, maar daar was ik happy newyear vergeten wensen, dus ikke terug...ineens geen code meer te zien.
Ook niet bij onze wandelaars uit Borgloon, Johnny en Christiane...ook niet bij prins Lana, die zo vriendelijk is geweest mij gelukkige feestdagen te wensen met mijn eigen face op zijnen button  goed gedaan!
Ook niet bij Amor Fati...die weer WAUW-foto's op zijn blog heeft staan.
Bij Mieke opent de pagina zelfs niet.
Ik ben er dan maar mee opgehouden...ik probeer het morgen opnieuw.
Ook bij de anderen die bij reactie staan en in mijn gastenboek... zal voor morgen zijn!
Sennet zal dit eerst moeten rechttrekken, vrees ik.

We zijn gisteren gaan shoppen in Parijs met.
Met mijn make, tante Ingrid, diens zus Vivianne en Ingrid's schoondochter Patricia.
We hadden om 5u30 aan hotel Serwir afgesproken waar de bus ons kwam ophalen en we vertrokken, naar PARIJS.
We reden voor bij de Arc De Triomphe en ik nam mij voor om die zéker te gaan bekijken.
We reden ook de Champs Elysées af...DE winkelstraat van Parijs, en we werden op 'le place de la concorde' gedropt.
Dat plein was PRACHTIG en we waren er om ongeveer 10u30!
Eén tussenstop gedaan van een half uurtje.
In de geschiedenis heeft er zich een bloedbad afgespeeld en Marie-Antoinette kwam hier met haar nek onder het guillot terecht, samen met nog een 1199 andere ongelukkigen.
Een reuzenrad, de Obelisk (kadootje van een Egyptische onderkoning aan Frankrijk, 3300 jaar oud), hotel Crillon en het ministerie van de marine, rue de Royale daartussen, het Assamblee Nationale en mooie fonteinen...wauw!
Maar niet te vergeten...het Louvre.
Mijn tante kwam naar Parijs om uitsluitend te shoppen...make en Vivianne volgden haar...maar ik kon hen samen met Patricia toch overtuigen om eerst en vooral het Louvre te geen bezichtigen...OEF!
En van daar had je zicht op de Eiffeltoren...die ook op mijn programma stond.

 


 




Er stond een hele rij Japanners te poseren voor een foto...ik en Patricia riepen 'smile', toen we hen passeerden en sprongen op de achtergrond met de armen in de lucht om op de foto te staan.
Die Japanners keerden zich om en konden er toch mee lachen.
Wat verder nam ik een foto aan de voorkant van dit gebouw...diezelfde Japanners riepen nu op hun beurt 'smile' en die ene wilde op de foto met Patricia.
Ik nam er ook een foto van en die fotograaf zei 'OK' en ik ook 'OK' en Patricia kreeg een speltje van de Omympische spelen.
Ze vroegen ook waar wij vandaan kwamen...en wij maar fantaseren dat dit verhaal en die foto ergens in Japan op een site ging terecht komen...we zouden bekend worden in Japan ...het verschijnt in ieder geval al hier in België!

     

    
       

We zagen ook de glazen pyramide aan het Louvre, en héle mooie beelden.
We liepen terug naar de poort, voorbij de 2 grote vijvers, en we gingen omhoog boven de ingang waar ik deze mooie plaatjes schoot...en ook van het 'Assemblee Nationale' en één der tweeling-gebouwen...het hotel of het ministerie van de marine.

 

Het was ondertussen goed beginnen regenen...pech...maar dat hield ons niet tegen!
Mijn tante wilde gaan shoppen...en dat gingen we nu doen.
We hadden hen al naar het Louvre meegelokt en we hielden ons nu koest...voor een tijdje.
Maar ze gingen ergens een zijstraatje in...helemaal de andere kant op als dat van de Arc De Triomphe...dus heb ik een 'klein beetje' bijgestuurd
Als je wil shoppen...waar anders dan het Champs Elysées kun je dat beter doen?????
Dus wij daar naartoe...echt ook wel de moeite!
We werden nat en ik met Patricia kochten ons een barret en nog allerlei souvenierkes.
We kwamen ook op een plein waar het gesneeuwd had...die illusie kreeg je toch door die vele watten en witte kerstbomen.
En ook van het shoppen werden natuurlijk enkele shots genomen!

Toen we in de buurt van de Arc kwamen, we gegeten hadden...en we ongeduldig werden, kwam ik met een voorstel.
"Jullie drinken een tasje koffie en ondertussen beklimmen ik en Patricia de bijna 250 treden.
Ingrid kwam met een tegenvoorstel (en véél beter)..."wij verder shoppen en jullie naar die Arc." "OK"
En het was de MOEITE waard om die overwinningsboog te gaan bezichtigen.
Je hebt daar helemaal boven op de top een uitzicht over gans Parijs...dat nu wel omhult was door een wazig en mistig tapijt.

 








 




Ik vond dat de Eiffeltoren van daaruit niet zo ver was en ik wilde patricia overhalen om dat ook rap mee te pikken met ons tweetjes.
Maar ze vondt het nogal ver en haar botten waren doorweekt.
Nu bleken die versleten te zijn en vocht op te slorpen...met gevolg: Natte kousen en koude voeten.
Dus wij terug naar de shoppers...en we gingen terug de grote Champs Elysées af.

 


    

We kwamen voorbij een straat waar 'Le grand Palais' en 'Le petit Palais' te bezichtigen waren...en 'Le Pont Alexandre III'.
Ik kon hen overhalen om naar daar te gaan...ons make haar voet deed wel zeer.
Zij liet zich daar inspuiten met cortisone om van de pijn vanaf te zijn en mee te kunnen naar Parijs...ze heeft er al weken last van...een 'doortrapte voet', zoals ze zeggen...maar ze deed haar best en je hoorde haar niet klagen...chapeau mama!

             


  


Die brug was PRACHTIG!
Je had er een mooi zicht op de Seine, de 'pont de la concorde' en in de verte zag je de Eiffeltoren.
Daar zagen we ook een héél mooi gebouw 'Invalides', waar het lichaam van Napoleon blijkbaar begraven ligt.
Zijn paleis is niet Parijs te Fontainebleu, en ik zag dat ooit.

 




We konden langs de Seine terug naar 'Place de la Concorde' en een de 'pont de la Concorde' zag ik 2 punten van de kathedraal de Notre Dame' boven de daken uit steken.
Ik had niemand meegekregen naar de Eiffeltoren...en ook niet naar de Notre Dame...en dat vind ik het grote minpunt aan deze uitstap...grotendeels te danken aan die regen...echt spijtig!


Naar Parijs gaan zonder de Eiffeltoren te bezoeken...ik weet het niet, zenne...maar je hebt het gevoel dat je iets gemist hebt...een groot iets.
Die toren viel wel erg klein uit, ik had die groter verwacht...maar ik had hem graag bezocht.
Ach...dat komt ooit wel, samen met Wim voor een uitstap van 2 dagen dan...dan kan ik ook het Sacré-coeur zien en nog een aantal bezienswaardigheden, waar we nu geen tijd voor hadden...het graf van Napoleon binnen dat gebouw, enz...
We eindigden terug op het 'place de la Concorde' en het was nog maar iets na 17u...om 18u vertrok de bus.
We dronken nog iets, bekeken nog enkele shops en wachtten dan op de afspreekplaats.
Ik nam nog enkele foto's van het verlichte plein en de Eiffeltoren in de verte

 


En ik nam enkele 'kunstige foto's' by night...allee ja, toch in het donker.
Dit terwijl we op de bus wachtten die er pas om 17u55 was.
Ik had tijd genoeg gehad om de Eiffeltoren nog te gaan bekijken, al was het in mijn eentje.
Ik heb nu spijt dat ik dat niet gedaan heb.
MAAR...we hebben wel een schitterende dag gehad...ook 2 super-plezante buschauffeurs, die ons echt bedienden.
Het bracht wel soms hillarische taferelen met zich mee...te vergelijken met een zatte garcon die je koffie komt brengen

En deze foto is vanuit de rijdende bus genomen...een laatste blik op de Champs elysées.
En dan was er ENORM véél volk op straat...en auto's zeg...zovéél.
Die mensen komen daar precies pas op straat als het donker wordt...wel veel gezelliger met die lichtjes, natuurlijk, hé!

We waren om ongeveer 22u30 in St-Niklaas.
Mijn tante voerde iedereen naar huis en we wisten dat onze mannen ook weg waren, ene gaan pakken en gaan biljarten en Wim was mee.
Mijn tante was hen achterna, maar ik wilde thuis zitten, op mijn gemakske...en ook om mijn foto's te bekijken.
Mijn nonkel (ma's broer) belde en wilde dat ik persé afkwam.
Ik printe al een 16-tal foto's af voor mijn tante en we zijn daar blijven plakken in dat café, samen met Roger (ons make's vriend).
Hij was wel als eerste naar huis, maar ik en Wim waren pas om 2u30 thuis.
Ik ben tot 's middags in mijn bed blijven liggen...en STIJF dat ik ben, amai!
En...ik heb 119 foto's...véél, hé!

Ik wens aan iederéén een héél mooi weekend...en liefst met een béétje zon...please!!!!!
Jullie gaan mij morgen niet zien...ik zal zondag wel weer efkes langskomen.
Ik ben enkele blogjes afgegaan...op een slakkentochtje...het was hier weer sakkeren op diene peecee tot en met!
Ik moet nog véél bezoekjes afleggen...het zal niet meer voor vandaag zijn, vrees ik.
Ik moet al 't één en 't ander klaarnemen voor mijn uitstapje naar Parijs...en vroeg onder de wol kruipen.
Ik word om 5u30 aan hotel Serwir verwacht, waar de bus vertrekt.
Ik zal er wel een verslagje over maken.

 

 

 

 

 

 

Enjoy and see ya!
Knuffel

Ik denk dat er iets niet pluis is met mijn peeceetje.
Hij werkt weer zo traag, hé!
Vooral wanneer ik mails binnen krijg of er verstuur.
En als ik op mijn blog zit, valt die constant weg.
Dan is er ergens een fout ingeslopen...en moet hij het programma sluiten...
of ineens verdwijnt mijn blog...
ofwel reageert hij niet wanneer ik hem afsluit.
Leutig, zenne!
Ge hebt dan zowiezo al niet veel tijd en ge moet dan altijd weer opnieuw opstarten.
Ik ben er al mee bezig geweest met hem op te kuisen...ik heb er al veel afgezwierd...geformateerd...enz...maar hoe meer ik dat doe, hoe trager dat diene koppigaard werkt
Ik ga mij er nu niet druk om maken...ik ga mijn beddeke in.
Vandaag terug gaan werken en we hadden al ineens een vergadering.
Het ging vooral over het personeelsfeest, we gaan allemaal als hippie...zal plezant zijn.
Ik ga wat gekleurde stofkes halen, rekkertje rond en dan kunnen we die aan onze broekspijpen hangen.
Een ketting met het 'peaceteken' zou ik nog willen hebben en een pruik met lang sluik haar.
Het zal tot morgen zijn, denk ik!

  
Hopelijk!

We hebben eindelijk tijd vrij gemaakt om onze kerstversieringen van de zolder te halen en ons huisje te versieren.

En Giovanni was druk aan 't studeren...Frans en mechanica morgen.
Tot hiertoe gaat het goed, maar ik moet héél véél tijd steken in het overhoren en helpen studeren.
Dus neem het mij niet kwalijk als ik niet direct op bezoek kom op jullie blogske.

En ik ben ook ondertussen weer aan het werk, hé!
Maar ik kom zéker eens langs!
Tot dan!

Eén van mijn allerbeste vriendinnen  verjaart vandaag

ROMX

en daarom heb ik een foto van ons beidjes proberen te bewerken.
Verder dan ons op de voorgrond halen, geraakte ik niet.
Kaderke rond gemaakt, op een kalender gezet, zwart-wit en op een verjaardagskaart...ik ben er spijtig genoeg geen expert in.
Ik sloeg alles op en dan was er een fout ingekropen en was die foto niet meer te zien.
Ik heb mijn best gedaan...maar deze foto van ons is wel knap, hé...two girls that having fun...

Ik belde haar gisteren...om haar een gelukkige verjaardag te wensen...ik was een dagje te vroeg da's weer iets typisch voor mij, hé!

Zoetje!

Ik ben vandaag naar Beveren getrokken...naar Lisetteke (Roosje).
Zij is aan haar schouder geopereerd en ik had de kans nog niet gehad om haar te bezoeken.
Ik ging eerst naar een bloemen-en plantenzaak en liet bloemen combineren met een rieten hertje...met kerstversiering als finishing touch...mooi!
Ik vind nooit rap mijn goesting, ik moet altijd iets anders doen, ipv gewoon een potje te kopen...soms tot grote ergernis van de verkoopsters
Deze verkoopster had wel veel geduld met mij en was zéér behulpzaam.
Enfin...eerdat ik bij Lisette toekwam, was het al een half uur verder.
Het was plezant bij Lisette en ik heb enkele foto's genomen.
Van haar ventje Walter, die aan het koken was, de lievelingskost van hun jarige zoon Walter.
Van Lisette aan haar peeceetje...haar eigen peeceetje, die zij eerder moest delen met haar zoon en nu voor zichzelf heeft.
En Walter nam enkele foto's van ons samen.

We aten een lekker stukje taart en pralines...ikke met 2 grote tassen koffie...jammie!
Ik kreeg een sms van Giovanni, die had schrik dat hij tijd tekort ging komen bij het studeren voor zijn examen...de spelbreker en het was dan nog voor niks.
Wim was hem al bij mijn thuiskomst aan het helpen.

't Was een kort bezoekje, maar het deed deugd van jullie nog eens terug te zien!
En happy birthday aan jullie zoon!