Dit ben ik op mijn trouwdag anno 1991.
Ik had beloofd dat ik foto's van mijn trouwkleed op mijn blog ging zetten,
STEVE EN WENDY waren erg geïnteresseerd en ik had het ook al tegen INGRID gezegd, vandaar.
Ik maakte mijn kleed zelf, een kleed in witte satijn dat ik met roze bloemetjes liet borduren op de schouderstrikjes, de voorzijde en de strikknoop aan de achterzijde.
Je kan het op deze gescande foto's niet zo goed zien,
maar ik had de afboordingen aan het bovenstuk, de mouwpunten en tussen het boven-en onderstuk versierd met parellint.



Aan de achterkant van het kleed, had ik een grote strik gemaakt, een eivorm met plat bovenaan, enkele driegdraden in en alles opfronsen.
Het bovenste werd meegestikt tussen het boven-en onderstuk.
Het kleed was ook volledig gevoeierd (of hoe zeg je dat in 't schoon Vlaams), tot mijn lange sleep toe. 
Dit model had ik uit de Burda gehaald, een boek met allerlei kledingstukken en patronen.
Ik maakte ook het jasje van mijn ex-man zelf, de kleren voor mijn make, de 2 jongens hun jasje was in dezelfde stof als die van mijn ex, daar maakte ik de knoopsgaten, de rest deed mijn tante (2 broers).
Mijn 2 nichtjes droegen een kleedje in witte satijn met roze satijn bij verwerkt, dat mijn andere tante liet maken.



Anno 1998 was ik nog niet zo lang gescheiden, maar mijn nicht trouwde, één van de nichtjes die toen op mijn trouwdag in de stoet liep.
Ze dierf het bijna niet vragen, omdat ik toen in die periode zat, wanneer ik iemand zag trouwen, dat ik dacht 'weeral iemand die in haar ongeluk loopt', haha!
Ze vroeg of ik haar wilde helpen bij het maken van haar trouwjurk.
Dit was ook een jurk met bijgekocht patroon, maar het bovenstuk klopte van geen kanten, de borstnepen zaten bij mijn nicht bijna op haar buik.
Dus moest dat hertekend worden, én ze wilde de décolté ietsje lager hebben.
Dat was niet gemakkelijk, omdat de afboording niet recht was, maar met boogjes.



Het kleed had ook oorspronkelijk 2 kleine strikjes, ene bovenaan de rug en eentje op haar achterste, hetgeen op niks trok, vond ik toch.
Mijn nicht had de patronen op de stof gelegd en dacht dat ze moest gaan bijkopen, wilde zijde kostte toen ongeveer 75 euro per meter.
Ik heb alles telkens hervouwen en toen kregen we er zelfs dezelfde strik uit als die aan mijn kleed.
Ik heb het patroon van de strik erbij gehaald en we hebben die aan haar kleed gemaakt...en zeg nu zelf, wat zouden jullie het mooiste gevonden hebben!
Ze maakte het kleed volledig zelf, ik heb niet helpen naaien noch stikken, maar bij de voorbereiding heb ik veel geholpen.
En het is toch een groots en fier moment, wanneer de grote dag dan aanbreekt en je kan zeggen 'ik heb eraan meegeholpen!'
Nu is het al héél lang geleden dat ik nog iets gemaakt heb, mijn stikmachine is kapot en de tijd ontbreekt.
Spijtig!
'k Zal er ooit nog wel eens terug tijd voor maken!