Ik moet mijn blogje efkes aan de kant zetten en mijn bezoekers vragen om wat geduld met me te hebben. We moeten ons huurhuis een grondige poetsbeurt geven, want morgen komt de huisbaas naar onze kapotte oven kijken en die man van het woonbureau komt met eventuele huurders, om 18u, 18u30 en 19u. Den eletriek en de gas is gekeurd en tussendoor nog dozen vullen en over verhuizen naar onze zolder. Ik moet ook 8 dagen op rij werken, ik ben van maandag begonnen en werk tot en met volgende week maandag. Mijn oudste zoon zijn fiets is gestolen in zijn voorlaatste lesweek, we zijn dat gaan aangeven en zijn al gaan kijken of hij gevonden is, maar geen sjans. Een mountainbike met dikke gele banden, dat moet toch ergens wel opvallen, hé! Dus druk...druk...druk!
Ik had veel geluk vandaag...of ik had weer voor garagiste mogen spelen en mijn band mogen vervangen...voor de verandering! Ik had een encyclopedie aan een patiënt van mij beloofd en in een doos gestoken. Wim had die vanmorgen aan mijn auto gezet om die zeker niet te vergeten mee te nemen en hij had gezien dat ik een platte band had. Hij vertrekt dagelijks vroeger dan mij, rond 4u. Hij had zijn pomp genomen en mijn band opgepompt en de pomp in mijn auto gelegd, voor het geval! Na mijn toer zag ik dat de band weer enorm plat stond, dus ermee naar de garage gereden. Ik vroeg ook om mijn banden eens uit te balanseren, dat waren ze blijkbaar vergeten te doen na het grote onderhoud van enkele weken geleden. Sindsdien trilde mijn stuur niet enkel bij het naderen van de 100, maar nu al bij 40. Ik ben de volgende in rij om een nieuwe auto te krijgen, van die grijze nissan micra's nieuw model, maar ik moet mijn autootje eerst oprijden. Bij 160000 km gaan de witte er vantussen, maar ik heb 20000km te kort. Als er een nieuwe collega bij komt, en ze zoeken momenteel iemand, krijg ik een grijze. Stuur allemaal elke verpleegster die jullie kennen eens naar de Bond Moyson sektor Sint-Niklaas om te komen solliciteren, dan krijg ik die wat rapper, haha!
De VERPLEEGSTERS aan de TOP...er heeft WEER een verpleegster een prijs in de wacht gesleept...FEMKE is mijn 10000 enzoveelste bezoekster! PROFICIAT meisje! Voor jou een mooi gedicht!
Ja zeg, ik heb de 10000ste bezoeker gemist, dat heb je natuurlijk voor wanneer je niemand mailt dat die eraan komt, dus dan maar weer op zijn Sandra's. Hetzelfde als de vorige keer...wie NU in mijn gastenboek komt en GEDICHT schrijft in drukletters, daar schrijf ik een gedicht voor. De winnaar van de 5000ste was LANA. Waarover? Jij zegt het maar. Wanneer? Als ik alle gegevens per mail heb gekregen over het onderwerp. Ik mail het gedicht zo rap mogelijk naar jou. Wat ermee te doen? Maakt mij niet uit. Ik had gehoopt dat het gisteren de 10000ste ging passeren, maar nu valt dat toch wel op een maandag, zeker! PRETTIGE MAANDAG en een goed begin van de week!
Beste Bloggers, Momenteel is er door de webmaster van het Seniorennet nog geen vaste plaats bepaald waar de zakken met kledij en spullenkunnen gedeponeerd worden.
Wat kan nu al wel:
- Voor de mensen die per trein naar Oostende reizen.
- Voor de mensen die niet naar Oostende komen
- Voor de mensen die geen ruimte in de wagen overhouden
Belangrijk: - Wij zijn dringend op zoek naar mensen uit diverse provincies en plaatsen, die voldoende opslagruimte hebben en uiteraard bereidt zijn om spullen op te stapelen tot bij hun ophaal eind april. Ten dien einde kan u contact op nemen met mezelf via het e-mailadres:peeters.jean2@wanadoo.fr ofvia het-mailadres van Opapat:patrickvincke@telenet.be
- Wie nog een bijdrage wil storten voor"Belgen in Nood" kan dat nu ook op een Belgische bankrekening.
1.Wat kan er ingezameld worden : kledij - schoeisel - kleine elektronische, of niet electronische keukenapparatuur - huishoudartikelen - toiletartikelen - kinderspeelgoed - schrijfgerei en papier - leesboeken Nederlands en Frans - baby artikelen (wastafel, badje enz..) - klein werkmateriaal, elektrisch of niet. Kortom al wat bruikbaar is in een huishouden.
Opgepast! - Aan versleten en uitgerafelde kledij, schoeisel, of kapotte apparatuur heeft niemand wat aan, het overbelast enkel het voertuig. - Broeken, vesten, overjassen, anorak's, kleedjes enz.., waar de ritssluiting aan ontbreekt of stuk is, kan evenmin worden gebruikt. - Kledij waar er knopen aan ontbreken is eveneens af te raden, doch wel aanvaardbaar.
Ik heb dan toch een prijs in de wacht kunnen slepen bij Jean van 'La douce France'. Het was niet zo moeilijk als zijn eerst wedstrijd, dat geef ik gerust toe...daar zat ik op het verkeerde spoor. Maar deze keer was het raak! Hij zal wel niet veel mails met een gokje ontvangen hebben, omdat de prijsvraag op de 1e april werd gevraagd...goed voor mij. Als jean zegt dat het geen aprilgrap is, dan geloof ik hem! Ik krijg een fles bordeaux in Oostende...dank je Jean, ik neem dat met veel plezier in ontvangst!
Ik maak nu van de gelegenheid gebruik om dit te zeggen... Ik ben ook al veel spullen bijeen aan 't rapen (eens iets anders dan paaseieren, haha) voor 'Belgen in nood'...jullie toch ook? Niet vergeten, hé!
Na een bezoekje op een héél mooi blog met inspirerende gedichten, kreeg ik de smaak te pakken om zelf weer eentje te schrijven. Ik kreeg inspiratie dankzij SPEELSTER. Ga ook daar maar eens een kijkje nemen, de moeite waard!
Ik ril heb het kil 'k ben soms stil en verspil
Ik bel en vertel ik herstel goed in m'n vel
Ik ben bang jaag op stang ik verlang al zo lang
Ik ben uniek geef repliek hou van muziek soms eens ziek
Ik geniet en verschiet 'k ben een deugniet zie je dat niet?
Ik praat wordt soms kwaad kom te laat 'k ben in staat
Ik schrijf en verblijf 'k heb een lijf 't is soms stijf
1 april, doet mij denken aan enkele geslaagde grappen die ik ooit uithaalde, een aantal jaartjes geleden.
Ik belde naar ons make: "Mevrouw, ik ben Sofie van de telefooncentrale en wij zouden enkele testen willen doen om de kwaliteit van uw telefoontoestel te controleren. Zou u daar willen aan meewerken?" Ons make had daar natuurlijk geen bezwaar tegen. "Dat is heel vriendelijk van u, mevrouw. U zal wel denken, wat vraagt die mij nu, maar deze test is echt nodig om een goede geluidskwatiteit te kunnen garanderen. Wil u eens in de hoorn van het toestel blazen?" Ons make deed wat er van haar gevraagd werd en blies in de hoorn. "Mevrouw, ik vrees dat de eerste test mislukt is. Wilt u harder blazen en het wat langer aanhouden." Ons make met volle borst... " U doet het heel goed, mevrouw. Wil u toch voor de zekerheid nog eens een keertje blazen?" Ons make wederom...tot ik mij niet meer kon inhouden van 't lachen en zij de grap door kreeg, haha ze kon er ook goed om lachen.
Op school namen we de leerkrachten beet en ene hadden we toch goed te stekken. We wisten dat hij één van de leraars een zoetbek was en we trakteerden hem op kauwgom...blauwe...zelfs zijn tanden zagen blauw. Nu moest dat juist lukken dat de directeur onze leraar moest spreken en hij riep hem in de gang. Ook hij kon er toch goed om lachen.
We hadden ook wel veel mislukte grappen, natuurlijk. Ook ik werd eens beetgenomen op stage door de verpleging. Zij stuurden mij om iets dat niet bleek te bestaan, naar een andere afdeling. En ook IK kon er toch om lachen.
Ik nam deel aan de wedstrijd op het blog Jean van 'La douce France', maar...ik was niet bij de winnaars. Eén iemand heeft het goed geraden en heeft de 2 flessen champagne gewonnen.
Ik wil MIEKEMUIS DIKKE PROFICIAT wensen, want geef toe...gemakkelijk was het antwoord niet, hé! Een toekomstige collega...ik was daar nooit opgekomen. Ik zocht het te ver en maakte er een echte detective van, haha!
Maar ik wil ook meedelen dat ook IK een winnaar heb van de prijs in MIJN wedstrijd. Ik zou een glaasje champagne geven aan degene die mij per mail de goede antwoorden zou doorsturen. Het artikel was als grap bedoelt, maar dat ik zou trakteren...niet! Het zal wel géén champagne zijn, maar wel een drankje naar eigen keuze, geheel op MIJN kosten. Ik had echter maar één deelnemer, ik kreeg 1 mailtje met de antwoorden. Belofte maakt schuld, bij deze JEAN van het blog La douce France, de Belg in Frankrijk...ook voor jou DIKKE PROFICIAT! Tot in Oostende de 29ste april!
Ik nam gisteren een eerste fotootje van ons bad. Er volgt nog een andere foto na het paasverlof, wanneer alles betegelt zal zijn. Er volgt echter wél géén foto van mij naakt in het bad...tenzij er zich een overvloed aan schuim rondom mij zou bevinden...hihi! Ik zou natuurlijk aan het knappe mannelijke model met zijn schoon poepke kunnen vragen om even naar ons te komen om voor een fotootje te poseren...maar Wim zou hier niet mee akkoord gaan. Die zou daar liever een schoon vrouwelijk modelletje in willen zien baden...haha! Wat dachten de dames onder ons van Wim naakt in dat bad? NO WAY...dat is enkel voor MIJN oogskes bestemd, wat dacht je! Haha, ik ben weer aan het afdwalen en aan 't zeveren, hé! Den eletrieker is ook ter plaatse gekomen om enkele prieskes en lichtschakelaars te komen installeren én onze deurbel. Wij gingen gisterenavond gaan kijken (en blijven kletsen bij de buren). We hadden internet-priezen gevraagd op de boys hun kamer. Giovanni had dat, maar dat van Marnick was nergens te bespeuren. De bezetters hadden té ijverig te werk gegaan en erover bezet, ook over nog enkele priezen. We hadden ook een waterlek, zei den eletrieker. Dat bleek van één van de chauffagen te komen...de loodgieter had het stopje daar nog niet opgezet...oeps! Maar alléé, we zijn alweer een stapje verder tot de verhuis...over 2 maandjes...YES!
Ik heb terug een patiënt bij! Toen ik de taken in onze job uit de doeken deed, sprak ik van een patiënt die in het ziekenhuis terechtkwam en een gecompliceerde operatie moest ondergaan aan de darmen (ingeklemd) en er boverop ook nog eens MRSA kreeg. Een kadootje van het ziekenhuis. Ik moet er twee keer per dag naartoe, mijn collega van de laten dan ook nog eens, om te beginnen al voor 3 maanden. We moeten met een sonde in de wonde gaan rond de darmen en spoelen met Iso-betadine aangelengd met water. Je ziet de netjes om zij darmen goed zitten, waar een ontsteking op was gekomen en de veroorzaker was van een tweede ziekenhuisopname na zijn operatie. Als hij in het ziekenhuis zou blijven, zou het een verblijf worden van 6 maanden. In de thuissituatie heeft hij meer kans dat de MRSA verdwijnt. Rond de wonde zit nog één beestje, vertelde hij mij. We moeten onszelf dus goed beschermen. Hij vertelde mij nog iets, iets dat ik totaal niet begrijpen kan. De verpleging van het ziekenhuis verzorgden zijn wonden zonder handschoenen te dragen. Geen wonder dat er nog andere gevallen van MRSA op de afdeling zijn. Verschieten zij daar dan nog van?
Ik kreeg telefoon van onze loodgieter, hij zou vandaag langskomen om het één en 't ander verder af te werken. Ook de electriciën zou langskomen. Ik ging na mijn werk eens gaan kijken. De loodgieter was inderdaad aan het werk, de electriciën was van geen kanten te bespeuren. De dakwerker van de buren was (eindelijk) de ontbrekende dakpannen aan het plaatsen. Wim ging ook eens gaan kijken, enkele uren later. Het bad en de douche staan nu ter plaatse, dan kan mijn broer alles vloeren en betegelen tijdens de tweede week van de paasvakantie. Dat bad is een zalig vooruitzicht, we hebben nu een zitbad. Het gaat goed vooruit! JOEPIE!
Ik heb weer iets speciaals gehoord vandaag. Nee, deze keer eens niet via de radio, hoewel het daar ook weer interessant op was. Nee, dit was een anekdote, gehoord van een patiënte van mij, de liefste in ons patiëntenbestand. De dame in kwestie is nu 86 jaar en ze heeft maar liefst 19 kinderen. Zij woont in Waasmunster en wilde vandaag zo graag naar de koffietafel van de ziekenzorg gaan, een 3-tal jaarlijks gebeuren. Maar ze voelde zich niet zo goed vandaag en twijfelde of ze wel zou kunnen gaan. Het speelde zich een jaar of 2 geleden af (geloof ik) op zo'n koffietafel. Net op dat moment was Julia begraven en de mensen hadden het over haar. "Wat? Die lieve Julia? Is die dood? Ocharme...en ik had ze toch zo graag." Een kwartiertje later stapte Julia de zaal binnen...de mensen stonden recht en bekeken haar met ver open gespreide monden, vol ongeloof, men kneep zichzelf in de kaak, men kuiste de brillen. Sommigen spraken al van een mirakel...Julia die verrezen is...een wonder! Neenee, geen wonder maar een vergissing. Julia was inderdaad die dag begraven, een andere Julia met dezelfde familienaam met één lettertje verschil en één klein detail, want 'onze' Julia was en is nog steeds springlevend! Ik moest wel erg lachen met dit verhaal...hoe voel je je dan op zo'n moment, hé! 'Onze' Julia zal waarschijnlijk terugkomen als een engel, hetgeen zij in feite al is, een vrouw met een niet zo plezant verleden, maar die het leven steeds opneemt met een lach en nooit klaagt of zaagt...een prachtvrouw!
Doe mee en win een glaasje champagne. Hoe? Niet moeilijk, beantwoord enkele vragen en je maakt kans op een glaasje champagne dat ik je op 29 april zal inschenken te Oostende. De fles champagne moet ik wel eerst nog winnen door vragen op te lossen op het blog van Jean "La douce France". Er kan maar 1 winnaar(es) zijn, vermits ik anders zelf niet veel meer over heb en ik grote dorst zal hebben.
De vragen: 1) In mijn artikel 'schokkende mail' reed ik naar mijn werk Om hoe laat moest ik beginnen werken?
2) In mijn artikel 'raar' schreef ik over een blokkade aan een bepaalde afrit Welke?
3) In 'Mijn gedicht: de lente, raast er iets door het land Wat?
4) In mijn artikel 'Oostende' gaat het over de spulleninzameling voor 'belgen in nood' Bij wie kan men verdere inlichtingen krijgen?
5) In mijn 'Mopje: Bij de kapper' gaat er iets op de pruim van het meisje komen (die dat ze aan 't eten is, weliswaar) Wat?
En nu maar hopen dat ik bij de winnaars ben die in Oostende een fles champagne gaan krijgen van Jean la douce france, of er valt met dit raadsel helemaal niets te winnen. Hoewel, je kan dan een glaasje cola of wijn krijgen bij gebrek aan champagne, op mijn kosten, ik trakteer. Nog eens duidelijk zeggen, ik trakteer dan wel maar ene winnaar, hé! Ik ben aan't bouwen en dus kan er maar 1 glaasje van af. Te winnen vanaf donderdag 20 uur, dan weet ik of ik bij de gelukkige ben of niet! Je kent mijn mailadres, mail de antwoorden door.
De zondag begon met uitslapen...mmm...plezant! We moesten wel een paar keer naar den bouw...om te dweilen. Jaja, nu al! Die opgevoegde vloer, hé! Het droogde wel goed, toen we alle deuren open zetten en de wind vrij spel gaven, met de vensters op klik droogde dat niet. Ik dacht, ik zal nog eens een fotootje van mij laten nemen, al dweilend...pech...batterijtjes weeral plat van mijn digitaal toestelletje. De batterijen die Giovanni heeft getest, werken maar voor efkes, om het toestel aan te zetten en weer uit na de melding dat ze plat waren.
We hadden na de middag een verjaardagsfeestje, make haar vriend Roger is op 22 maart 60 jaar geworden, maar géén groot feest! Hij heeft een feest gegeven toen hij 50 werd, dan zijn we met zen allen gaan eten, nu wilde hij het sober houden...hij had er moeite mee. We aten een stukje taart bij ons make, samen met mijn broer en zijn gezin, Roger zijn 2 dochters met gezin en de schoonma van één van zijn dochters. We zijn al eens met zen allen gaan eten, zomaar...en dat was enorm plezant. Maria, de schoonma, daar kwam ik reuzegoed mee overeen. Ik moet eens met haar zoon en ons make met Roger naar haar thuis komen. Een echt lachbekje en levensgenietster. Dat zij dan ook maar eens meekomt naar ons huis, na de verhuis. We zijn ook blijven eten en blijven plakken. HAPPY BIRTHDAY ROGER!!!!!!!!!!! (foto: Roger met zijn jongste dochter in het restaurant waar we enkele maanden geleden zaten)
Een klein meisje vergezelt haar vader naar de kapper. Terwijl haar vader's haar geknipt wordt, staat ze ondertussen naast de kapperstoel een pruim te eten. De kapper bukt zich naar het meisje en zegt: "Ik denk dat je seffens allemaal haar op je pruim gaat krijgen." "Ja, ik weet het" zegt het meisje "en ik krijg ook tetten."
Gisteravond hoorde ik iets op de radio waar ik toch wel erg van schrok...in wat voor wereld leven wij toch! 7 jongens van Noord-Afrikaanse afkomst, hebben een 15-jarige gehandicapte jongen zo hard geslagen, dat hij levensgevaarlijk gewond is geraakt. Dat niet alleen, ene heeft zelfs alles gefilmd met zijn gsm. Maar alléé, dat gaat er met mij toch niet in, zenne! Oke, er wordt onderling wel eens gevochten, ook meestal in groep tegen ene, maar dat dan filmen om er achteraf nog eens van te kunnen nagenieten? En iemand vrijwillig slaan om te raken en pijn te doen, zonder enige aanleiding of wat dan ook? Dan scheelt er psychisch toch wel iets. Het rare is, je hebt altijd één die op het idee komt, degene die het waarschijnlijk filmde, dat was de aanvoerder. De andere 6 zijn gewoon de meelopers, die er misschien niet eens helemaal achter staan, maar toch meedoen om zelf geen last te krijgen. Iedereen wordt wel eens gepest, maar niet iedereen zijn pesters. Ik heb nooit iemand gepest of aangevallen, gewoon voor de lol. Ik heb mij wel verdedigd, want ik had mijn grootte niet mee en dikwijls dacht men "we zullen die kleine eens aanpakken!"...verkeerd gedacht! Ik kan daar niet tegen, tegen pesters die de 'zwakke' eruit halen om hen te vernederen of iemand die genegeerd wordt door een groep, door opmakerij van één persoon. Ik neem het dan op voor de zwakke, desnoods tegen die hele groep. Je moet alleen weten wie de aanvoerder is en de rest volgt. De mens is een raar beest, maar wanneer kinderen al zo'n agressief en sadistisch gedrag gaan vertonen, waar gaat dat dan naartoe??????? De gehandicapte jongen heeft het overleefd, de andere zijn in een instelling geplaatst.
Ik heb een hele zware laten achter de rug, zelden zo één meegemaakt(gelukkig). Ik had 34 verschillende adressen te bezoeken, beginnend in Stekene (4), dan naar Temse (2) St-Niklaas (7) Beveren (3) Rupelmonde (1) Temse nog eens (1) Nieuwkerken (4) St-Gillis (1) terug Stekene (1) Lokeren (2) Waasmunster (1) weeral Temse (2) weeral Beveren (1) en St-Niklaas (4). De vrijdag is altijd druk (ook drukker verkeer), maar als je patiënten hebt die je moet opstarten, dan duurt dat wat langer en zo had ik er 4. Ik vertrok om 14u15 en was pas om 23u thuis, na zo'n 205 km te hebben gebold. Ook weer op zoek moeten gaan naar een nieuw adres, in de pikkedonker, in een straat waar de huizen ver naar achter staan en geen enkel nummer op de brievenbussen...amai zenne! Ik was doodop en daar moet ik nu de gevolgen van dragen, ik ben zo lui als 'k weet niet wat, als een luiaard misschien? En ook al ben je vrij, toch heb je dan nog niet gedaan, want er moet gebrieft worden, vandaag de laten overlopen met de collega die nu aan 't werken is. Gelukkig voor hem, zijn het nu veel minder patiënten, want nu heeft hij dubbele shift. Ik kreeg ook al telefoon van mijn hoofdverpleegster, ze was iets vergeten door te geven voor mijn toer van maandag.
Ik reed al naar den bouw, nieuwsgierig als ik was, omdat er weer al enkele veranderingen te zien zijn. De loodgieter is onze daalderop komen plaatsen en de buis loopt langs boven, doorheen Marnick zijn kamer, de zolder en het dak. Waarom? Door de schouw kon niet, dan was er geen plaats meer voor een vuur later. Door de voorgevel wilde ik het niet. Achteraan ging ook niet, vermits er later een terras gaat komen. Mijn broertje is de vloer aan 't opvoegen en de drempels in de berging aan 't afwerken, waar wasmachine, droogkast, 2e ijskast en diepvriezer op komen te staan. Wim zijne pa is ook aan 't werk bij ons. Hij's vroeger metser geweest en zag een (klein) foutje. Omdat de grond nog niet is opgehoogd, zijn de afloopbuizen van het water zichtbaar. Er klopte iets niet, de ene kant lag hoger dan de andere...en vermits water niet omhoog loopt, maar naar beneden...Raymond had dat gelukkig nog op tijd gezien en metst er nu stenen onder, ook om steun te geven. Mijn broer zijn schoonvader, ook een metser, is steengruis komen brengen voor op onze oprit. Ik reed naar de colroyt en bracht het verjaardagskado van mijne pa mee, want dat had hij nog niet eens gekregen, schandalig!!!! Hij's ook ondertussen op reis geweest naar Egypte. Dus ook eens langs pa zijn huis gepasseerd, samen met de boys. En naar de fun om hun pasen...en dan...eindelijk thuis...genieten van mijn vrije dag...ontspannen...uitrusten...luirikken...OEF!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik moet mijn blogje efkes aan de kant zetten en mijn bezoekers vragen om wat geduld met me te hebben.
Ik had veel geluk vandaag...of ik had weer voor garagiste mogen spelen en mijn band mogen vervangen...voor de verandering!
De VERPLEEGSTERS aan de TOP...er heeft WEER een verpleegster een prijs in de wacht gesleept...FEMKE is mijn 10000 enzoveelste bezoekster!
Ja zeg, ik heb de 10000ste bezoeker gemist, dat heb je natuurlijk voor wanneer je niemand mailt dat die eraan komt, dus dan maar weer op zijn Sandra's.
Ik heb dan toch een prijs in de wacht kunnen slepen bij Jean van 'La douce France'.
1 april, doet mij denken aan enkele geslaagde grappen die ik ooit uithaalde, een aantal jaartjes geleden.
Ik nam deel aan de wedstrijd op het blog Jean van 'La douce France', maar...ik was niet bij de winnaars.
Ik heb terug een patiënt bij!
Ik kreeg telefoon van onze loodgieter, hij zou vandaag langskomen om het één en 't ander verder af te werken.
Ik heb weer iets speciaals gehoord vandaag.
Een klein meisje vergezelt haar vader naar de kapper.
EEN PRETTIG en REGENLOOS WEEKEND voor IEDEREEN!!!!!!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
