...hier ben ik weer met wat nieuwtjes...
Ik geraakte gisteren weer niet in mijn gastenboek,
ik heb dat toch dikwijls, hé!
Enfin, ik kreeg enkele dagen geleden een smsje van mijn oudste zoon...
hij had een gewond konijntje gevonden onderweg naar school en vroeg wat hij ermee moest doen.
Toen ik dat las, kreeg ik het benauwd!
Hij ging die dag naar Gent met de klas en ik vreesde al het ergste.
Giovanni is zoals mij...zeker waar het over dieren gaat,
hetzelfde kleine hartje.
Ik weet dat ik met het konijntje terug naar huis zou rijden, om het in een doos te steken en te verzorgen, en dan pas naar school rijden.
Ik zou er geen barst om geven dat ik te laat zou komen.
Ik kwam ooit eens met een gewond musje naar mijn grootmoeder.
Mijn nonkel, een broer van mijn make vroeg om het aan hem te geven, hij zou het eens genezen...en hij draaide dat beestje de nek om, vlak voor mijn neus.
Nu kom ik weer goed met die nonkel overeen, maar dat heeft wel enkele jaartjes geduurd, :lol:
Het konijntje kon niet gered worden, 2 geplette pootjes.
Ik had ooit eens 3 konijntjes van mijne kater Mickey afgenomen en goed verzorgd.
Sanderendaags waren ze dood en zat ik te wenen.
Ik wilde dat Gio besparen en hem naar school krijgen.
Hij heeft een half uurtje bij het konijntje gezeten en is dan toch naar school gereden...en nog op tijd gekomen ook.
En ik was opgelucht, natuurlijk.