Mensenlief, ik heb gisteren weer gehuild van 't lachen!
Ik was bij mijn patiënte Julia,
een dame van 86 die 17 kinderen heeft gebaard.
Het OCMW van Waasmunster brengt dagelijks haar eten
en ze kan nooit wachten om te zien wat ze heeft.
Ze eet haar soep ook altijd zeer vroeg op
en kijkt dan naar de hoofdschotel.
Dat was gisteren een zwarte bulling (bloedworst)
"Amai, wat een eind, da ben ik nie meer gewoon, zulle!"

"Ik ben da feitelijk nooit gewoon geweest, zo ne groten!"
 
Ze deed er nog een schepje bovenop, vaneigest hé!
"Da dik gedeelte is vanboven en da dun vanonder."

"Da's precies ene van ne Congolees."

Ik ben er met buikpijn van 't lachen naar buiten gegaan, echt waar!