Op het artikel over de 86-jarige plezante patiënte, zei SLOEFKE "zo moesten er nog meer van zijn, niet? Zou je werk aangenamer maken."
Geloof me, Sloefke...er zijn er nog meer plezante tussen.
Vandaag nog plezier gehad met de oudste van mijn toertje, Elizabeth, een dame van maar liefst 93 jaar.
Ik was er sinds donderdag niet meer geweest en ze was ze me weer aan't plagen, dat ik altijd aan haar trek en sleur, haar bijna ophang, dat ze dat eens tegen mijn hoofdverpleegster zal zeggen.
Ik zag roodheid onder haar borsten en deed er zalf aan.
Ik zei dat het van te zweten komt, huid tegen huid.
"Ik zweet nooit", zei ze "Misschien onder mijn borsten, maar ja, der wordt ook niet meer mee gespeeld, hé!"
 
"En ik speel er zelf ook niet meer mee!"
Ik kon niet meer, echt.
Nu moet je weten dat zij door de andere collega's niet graag gezien wordt, en een verpleger uit ons team mag nooit meer bij haar binnen komen.
Maar tussen ons klikt dat goed.

Dat doet mij denken aan een andere patiënte, een 90-jarige dame van Beveren.
Ze is jammer genoeg al overleden.
Ik kwam er in het weekend of als springster, in de periode toen ik nog geen vaste toer had.
Ze vertelde dat ze haar man aan zijn sterfbed beloofde, dat ze nooit nog een man in huis zou nemen.
Ze was toen nog geen 50 jaar, en crieus zoals ik ben, vroeg ik of ze die belofte heeft kunnen waarmaken.
"Jaja," zei ze fier "maar ik had toch beter wel ne vent in huis gepakt. Ene van 18 jaar."
Ja...wat dacht je...ikke

Zij rap "om mijn werk te doen, hé Sandra...haha...om mijn werk te doen."
JAJA.
De mensen hebben soms ook veel last en ongemakken...maar toch kan er nog altijd een grapje af, hier en daar.
En dat maakt mijn job nog extra aangenamer!