Zoek je eindejaarskado's die tegelijk een goed doel steunen? Kijk dan eens op de boetiek van de dierenbescherming CAD. Hier vindt je onder andere lekkere marsepein die niet alleen je buik spekt maar ook de kas van de dierenbescherming
http://users.pandora.be/coordinatie.dierenbescherming.antwerpen1/boet.htm

Dit is het vervolg op de foto's die ik te Beveren heb gefotografeerd.
Ik heb ook de fontein aan het kasteel op de digikaart vastgelegd en da's nog goed gelukt ook...had ik niet verwacht.
Ik had wel al een fontein gefotografeerd, maar dan ging het mij niet om de regenboog die erin verschenen was.
En ik zal morgen foto's kunnen gaan trekken...ik heb totaal onverwacht een recuupdag gekregen.
Ik en een collega waren dubbel geboekt...wij 2 op één en dezelfde toer...foutje!
Maar ze vroeg of zij mocht werken, omdat ze al veel dagen thuis was en haar vele overuren nu toch goed aan't zakken zijn...en ik vond het goed...ajaaaaa!
Hopelijk niemand ziek, want ook voor het weekend sta ik reserve.
Vier dagen thuis of slechts één...weet ik nog niet...vrijdag verlofdag...dan heb ik nog ene om foto's te kunnen gaan trekken...wie weet

Deze foto's zijn ook te Beveren genomen...in het park rondom het kasteel, de paddestoelen, de bijtjes en andere vliegende insekten, de bloemen.

Het levenspad is soms moeilijk te begaan
bezaaid met valluiken en ander gevaar
We moeten onderweg heel wat doortstaan
met vallen en opstaan hier en daar

Het pad verloopt niet altijd zoals wij het willen
Ongeluk komt al eens vanonder een steen gekropen
We moeten vele hindernissen optillen
en soms een berg ellende slopen

Met behulp van anderen slaan we ons er wel door
het leven is niet altijd rozegeur en maneschijn
Soms gaat er al eens een zijwegje teloor
maar we moeten de padgebreken voor zijn

Ons pad loopt ook niet eindeloos
aan alles komt een eind
Je hoopt dan dat je altijd het juiste pad koos
dat je rechte pad niet werd ondermijndt

Ons levenspad loopt over hoge pieken en diepe dallen
het is iets dat iedereen overkomt
Zolang je je maar niet op de grond laat vallen
en je je eigen leven vormt

Zet je zorgen aan de kant
bewandel je pad met véél plezier en trek op tijd aan de noodbel
Dan is er niks aan de hand
en overleef je die moeilijke trektocht wel!

Zaterdag was het een plezante dag.
Ik had vrij en ik ben Lisette (Roosje) bij haar thuis gaan ophalen om eens samen naar mijn make te gaan.
Van Beveren naar Puivelde is een serieus ritje, maar we zijn er toch op tijd geraakt.
Tussen make en Lisette klikt dat ongelofelijk...die kunnen tetteren, amai!
Make liet ook haar RX-foto's zien...die pinnen zaten blijkbaar in het bot...ik wist dat niet eens...ik dacht dat die ernaast liepen.
Lisette verschoot er ook van...dat waren lange fixatie-pinnen, zenne!
We zijn ook een lange tijd gebleven en met lekkere chocolatte dingskes voor onze neus...daar ben ik toch kunnen afblijven (mijn lijn, hé)
We trokken ook foto's...(aja )...maar Lisetteke haar batterijkes (van haar digi) waren plat en de reserves ook...klinkt bekend...heb ik ook al voorgehad en da's om te vloeken dan, hé!
Ik had gelukkig reserve bij en die waren vol...we hebben dus een aantal foto's kunnen nemen...maar deze 3 foto's vind ik de mooiste!
Via den expressweg was de rit langer, maar toch rapper.
Niet dat we rap moesten thuis zijn, zen...Wim was aan 't verven en Walter aan't koken.
Ik ben dus wat blijven napraten en Walter weet Puivelde zijn, die kent bijna overal zijne weg.
Enfin...we hebben een héle toffe en gezellige zaterdag gehad!

Wim was 's avonds toch gelukkig klaar met verven.
Giovanni's kamer heeft hij opnieuw gedaan en die appelblauwzeegroene verf is niet van het beste merk, dus heeft hij die muren weer enkele lagen moeten geven.
We zijn niet meer aan opkuisen toegekomen...we hebben ons in de zetel laten ploffen (de boys waren bij hun papa) en hebben naar films gekeken.
Wim was 14 dagen thuis en had belooft dat hij ging opkuisen...maar hij was 's morgens weg om te gaan biken, dus ben ik dan maar al begonnen.
Hij heeft me gelukkig toch geholpen en die kuis was broodnodig...alles zat onder wit stof...tijd om te bloggen had ik niet, en dat haal ik nu wat in.

Deze foto's nam ik op een vrije zondag en ik ben er trots op...ze zijn echt héél goed gelukt...zo goed dat het er zeker 67 geworden zijn.
Rechtover ons lieve Roosje (Lisetteke) stonden héle mooie paddestoelen, maar door werken in de straat zijn ze wel al vernietigd...spijtig genoeg!
Ik heb ze toch nog op digikaart kunnen vereeuwigen
Zelfs een mooi blauw blad dat in doorheen een omheining zat en na snoeien als afval was geëindigd, kon niet aan mijn lens ontsnappen.
In Cortewalle, waar een mooi kasteel staat, heb ik ook héél wat foto's getrokken.
Ik heb 27 foto's van bijtjes, wespen en een strontvlieg, die op bloemen zitten en smullen van al het lekkers.
Ik heb er ongeveer een 150-tal getrokken, om er toch zeker van te zijn dat enkele zouden gelukt zijn...de verrassing was groot toen bleek dat het er toch veel meer waren...maar ik moest selekteren, want sommige leken wel erg op mekaar...de ene ietsjes zuiverder dan de andere.
Ik heb daar planten gezien...rode met rode bollen, die ik nog nooit had gezien...ook een foto waard!
Zelfs een veertje dat aan de rand van de grote vijver lag spotte en fotografeerde ik.
Ik zag mooie bloemen liggen aan een oorlogsslachtoffers-herdenkingsbeeld die onder de regentraantjes zaten...ook weer mooi om te fotograferen.
Enfin...kijk zelf maar.

Marnick wilde kok worden en we zouden hem naar een hotelschool sturen.

Normaal had hij er nu gezeten, ware het niet dat hij het tweede leerjaar heeft overgedaan.
Maar het koken zat niet in hem...enkel als wij eens vroegen om iets te helpen maken, maar helpen uit zijn eigen, deed hij niet.
Of als ik vroeg om eens ergens in een saus te roeren, dan verdween hij als hij het beu was om dat te doen.
Terwijl Giovanni al van kleine boy met knex, lego en elektrische draadjes bezig was...een auto laten vooruit rijden met een zelfgemaakte afstandsbediening...lichtjes laten branden met batterijtjes die ergens aan vast werden geplakt...een windmolentje dat rond begon te draaien en wind maakte...dat soort dingen.
Waar marnick dan weer wél goed in is...veel beter dan zijn broer, dat is sporten...Giovanni is helemaal niet sportief...integendeel...maar die's dan weer echt handig en da's Marnick niet.
Er zit toch altijd veel verschil tussen kinderen, hé!
Mijn broer was een prutser die alles kapot maakte, terwijl ik allerlei dingen maakte, zoals kleedjes voor mijn poppen en mooie tekeningen (iets dat allebei mijn boys goed kunnen)...sportief ben ik ook nooit geweest, buiten eens gaan joggen met make en een buurvrouw, soms eens gaan zwemmen of gaan paardrijden.
Wat wil Marnick dus nu worden?
Een sportleraar!!!

En ik denk dat dat een véél betere keuze is voor hem...op 12-jarige leeftijd is een keuze maken echt niet gemakkelijk, hé!
Het zal dus niet de piva worden te Antwerpen, maar welke studie's hij nu zal moeten doen en in welke school...dat moet ik nog uitzoeken.
Tenzij hij terug van gedachte verandert...kan altijd hé...maar we hebben nog wel wat tijd...we zien wel!

Vorig jaar kregen we veel bezoek van een koppel eendjes, die gewoon in onze tuin kwamen (of hoe je die zandhoop kunt noemen )
Ik nam dan foto's van hen en deze vind ik toch speciaal.
Zo speciaal dat het een favoriete foto van mij is geworden en een plaatsje krijgt op mijn blog.

Deze foto's zijn ook in make's tuin genomen.
De volgende serie's vind ik wel knapper, maar da's voor de volgende keer.

Eindelijk vrij...pfff...dat ging tijd worden, zeg!
Na de spanningen met die patiënte die mij niet binnen liet en daarna nog belde met een dreigement om het in proces te trekken, omdat wij niet op het uur komen dat zij wilt!!!
Een nieuwtje...weten jullie om hoe laat dat de voormiddag begint?
Niet om 7u15, want da's 's morgens...nee, de voormiddag begint om 10u en dan pas zouden wij haar mogen komen verzorgen...ja zeg!
Ze heeft ondertussen al andere verpleging gebeld en ik wens hen véél succes! 
Na 10 werkdagen effen ontspannen en mij uitslapen...'t was echt nodig!
Ik ben nu 2 dagjes vrij en het weekend ook...mijn eerste dag heb ik al benut.
Terwijl Wimmeke aan't verven was, ben ik naar make gegaan en mijn tante zat er ook.
Make wordt 60 jaar in januari en ikke 40 jaar in mei en we gaan dat vieren met een etentje tussen de twee maanden.
We zijn naar Sint-Pauwels gereden om een eethuis uit te testen...moet ook gebeuren, hé!
Make heeft weeral getrakteerd...nu op een slaatje met kip, currysaus, ananas en frietjes in een grote tipzak...wel jammie!
Maar we zullen het waarschijnlijk toch in een restaurant gaan bepreken, denk ik.
Vandaag hadden we ook vergadering op het werk, maar ik ben er niet naartoe gegaan.
De verdeling van de feestdagen moest gebeuren en ik heb enkele optie's opgegeven, maar ze kregen mij niet tot daar...vandaag niet, zenne!
Ik heb bijna 80 uren gewerkt en da's méér dan genoeg!
Straks neem ik mij een lekker heet badje...dat gaat deugd doen, amai!

Ik kom agauw de rest van de reeks foto's op mijn blogske zetten.
Straks zijn het pizza's...'k heb het mij gemakkelijk gemaakt, want ik ben moe!
Ik heb juist mijn 8 ste werkdag achter de rug en 't was een drukke dag.
Nog 2 te gaan...pfff...na dat werkweekend is het echt wel vermoeiend, zenne!
En ik had een patiënte die me niet binnen liet omdat ik te vroeg was volgens haar.
Ik herkende haar, we zijn er nog al eens geweest een hele tijd terug, maar dat ontkende ze.
Ik vroeg "Mag ik binnen komen, aub?"
Ze zei "Nee, ge komt nie binnen!" en deed het slaapkamerraam dicht.
Ik heb ervoor naar Zwijnaarde gebeld en ze heeft niet te kiezen...ze was uit haar bed en kon me gemakkelijk binnen gelaten hebben...nee, ik mocht maar vanaf 9u komen en dat gaat niet op dienen toer...ik heb 102 km gedaan vandaag...de patiënten wonen te ver van mekaar.
Ze had ook naar Zwijnaarde gebeld om te 'zeggen' dat we met de laten 'moeten' komen en dat 'zij' beslist wanneer wij mogen langskomen...en ze gaat een aangetekende brief schrijven.
Erna van den bureau in Zwijnaarde zei "Laat maar komen!" gelukkig staan ze dan toch achter ons.
Ik zag het niet zitten om daar nog eens naartoe te rijden, zenne!
Enfin, 't ging hier feitelijk over die foto's hé...'k ben weeral aan 't afwijken...ik denk precies al dat de titel 'Werkperikelen' is!
Als ik vanavond niet meer langskom, dan weten jullie dat ik plat in mijnen zetel lig met mijn beentjes omhoog en dat ik er niet meer uitgeraakt ben...goed!

Ook weer een foto in de zomer van 2006 genomen en ook weer van een prachtdier...een giraf.
Ik vind deze foto speciaal, omdat de giraf de grootste moeite doen om aan het gras te kunnen...geen klein probleemke, hé!
Toch hebben ze daar een oplossing voor!

Ik heb al een héle hoop foto's op stapel staan...mijn blogske kan al niet meer volgen.
Het is nu al ZO erg geworden, dat ik mijnen digi zelfs bij heb als ik moet werken...stel je voor!!!
Zoals gisteren en vandaag...'s morgens vroeg zijn er altijd héle mooie landschappen te zien...hoe vroeger hoe mooier met die zonsopgang en witte velden.
Ik zette mij aan de kant...met mijne witte schort en dan maar foto's trekken, jong!
Ik had nogal beziens, zenne!
Het scheelde niet veel of ik had een foto van een mooie volle rode zon boven de Lokerse velden, maar ik zag nergens een goed shot...en tegen dat ik van bij een patiënt kwam, was die zon al hoger geklommen en zag ze niet meer rood...spijtig!
Ik kan bijna niet wachten om de foto's van dit weekend op mijn blog te zetten, maar eerst wil ik jullie de voorgaande reeksen laten zien.
Ik zag deze shots toen ik een laten deed...het vrije weekend erop reed ik er naartoe en ik had dan mijnen digi mee.
Ik zat in St-Gillis-Waas, waar ik die plas in het maïsveld, dat beeld en allerlei bloemen fotografeerde.
Ik zat in Stekene, waar ik die paarden, ganzen en die tweeling-eenden fotografeerde.
Onder de baan naar Eksaarde nam ik de foto's van de herten, boot, het natte gras en nog allerlei flora.
Rond de herten stond een omheinig en ik moest echt mijn lens tussen die kleine vierkante openingen steken om goede foto's te nemen...toen dat beest zich dan verzette, kon ik het niet volgen...dus lens eruit en in een andere opening gaan steken dat was nogal wat, zenne!
Het mannetjeshert was duidelijk den groten baas...amai...en ik kon dat weer niet verdragen, hé!
Ik negeerde hem soms of gaf hem gras of brood, om dan rap de vrouwtjes ook van al dat lekkers te voorzien
Slim als ze zijn (de vrouwtjes) hadden ze dat nogal rap door en bleven volgden ze me als ik enkele stappen opzij ging om die kerel te misleiden!
Dat was wel plezant!

Wim heeft nu 2 weken verlof en is sinds dinsdag onze kamers beginnen verven.
Giovanni zijn kamer gaat ook veranderen, want we hebben nog veel van die grijze verf over van Marnick zijn kamer en dat met het appelblauwzeegroen in Gio's kamer...dat gaat vééél schoner zijn dan nu met dat licht blauw-grijs.
Onze kamer is bijna af...vandaag is hij gaan mountainbiken met de vrienden uit de wijk en hij had geen goesting om verder te doen.
Enkel de donkere kleur moet nog een laagske krijgen en dan is 't af.
Hij heeft nog een week verlof, dus kan hij er nog eens invliegen.
De kleuren heten safari (de donkere) en Toscane...Afrika met Italië gecombineerd...als dat van enige invloed zou zijn...amai...dan zou dat daar op dat kamertje nog WILD aan toe kunnen gaan...dat belooft (hihi)

 

Deze foto werd vrijdag genomen door mijn goede vriendin Lisetteke (Blog Roosje)
Ik was aan 't werken, dus met mijne schort aan stond ik ineens rond 9u aan haar deur.
Ik had de zondag ervoor foto's komen trekken van de paddestoelen die voor haar deur staan aan de overkant van de straat, maar ik was dan niet bij haar binnengewipt en ze vond dat spijtig.
Vrijdag stond ik in Beveren en ik moest niet naar een patiënte in Kallo...en omdat we enkele patiënten hebben in Lisetteke's straat, had ik de kans om dan eens ne keer binnen te springen...geheel onverwachts!
Ik kreeg vanalle snoepgoed aangeboden, maar dat heb ik afgeslagen, omdat ik van de snoep probeer te blijven...maar dat lekkere theetje heb ik naar binnen gewerkt.
Lisetteke nam haar digietje en nam deze toffe foto...ingekadert met een programma via een link van speurneus...staat daar op het blog.

 

Tof fotoke, hé?
Ik was wel goed ingepakt tegen de kou, want da's altijd binnen en buiten voor ons en dan kun je wel een dikke gilé gebruiken, zenne!
Alléé...het was echt plezant om Lisette en Walter nog eens terug te zien...nu in penoir weliswaar door het vroege uur maar de volgende keer gaan we eens naar mijn make.
Lisetteke heeft make al leren kennen toen we in 't shoppingcentrum waren en make met mijn tante Ingrid ook naar daar kwamen...en daarna zijn we gaan markten...en die drie dames kwamen zéér goed overeen met mekaar, zenne!
Plezant, hé!

Deze foto's zijn ook in de zomer van 2006 getrokken.
Ik moest doorheen het glas van het aquarium heen fotograferen en ik dacht dat ik weerkaatsing ging hebben, zoals altijd als je zoiets probeert...maar dat viel reuzegoed mee.

 

Knap hé!

Deze foto's zijn op 1 november genomen, toen ik op bezoek was bij mijn make.
Ik neem tegenwoordig altijd mijnen digi mee...ge kunt nooit weten wat ik weer in mijn vizier krijg, hé!
Een stenen bloemeke bijvoorbeeld...da's eens iets anders dan echte!
Of een vlieg op mijnen auto of één of ander insekt.
Of een boeketje bloemen die op make's tafel staan te pronken.
Of de pot pourie of hoe wordt datte geschreven...opgevreten maïs...alles kan dienen om er foto's van te nemen...kijk maar!

Geniet van een mooi weekend...ik moet werken, ik heb de vroegen, dus vertrek ik morgenvroeg om 6u!
Ik heb 10 dagen na mekaar te werken (Ik ben nu aan de helft).
Vandaag toch efkes tijd gehad om tijdens mijnen toer bij één van mijn beste blogvriendinnen binnen te springen...en daar dan nog ondertussen voor betaald worden ook ...da's kunnen, hé?
Zo moet ge dat doen, zie!
Maar daarover later meer!

Achter onze tuin is een privébos en daarachter heb je een grote tuin en een huis, van geburen uit de straat achter ons huis.
Die hebben twee honden en die begonnen te blaffen, niet te doen, en alsmaar omhoog te springen.
Eerst had ik het niet door, maar dan zag ik ineens een kat in een boom zitten.
Ze kwam er niet uit toen de honden weg waren en ik zag dat ze niet meer uit de boom dierf.
Wim was boven onze kamer aan't verven en ik wees uit het raam "Daar zit een kat in een boom en die durft daar niet uit"
"Maar nee, da's een vogelnest"
Het leek daar wel op zo vanuit het kamerraam vanuit de hoogte bekeken...maar dat beweegt toch normaal niet???
Enfin, hij ging toch gaan kijken en 't was inderdaad een poes die in een boom zat.
Wim is in die boom geklommen...jongens ik verschoot ervan, zo vlot dat dat ging...en hij redde dat arme beest...de poes van de buren.
Die kat wist niet wat haar overkwam...die sprong op de grond en zette het op een lopen...dan bleef ze efkes staan en ze bekeek Wim met veel ongeloof...en dan liep ze verder!
Die heeft nog nooit ne mens in een boom zien klimmen en ze vond dat een wonder, peis ik

Make moest naar het ziekenhuis vandaag om die verdomde 'pinnen' uit haar elleboog te laten halen.
Ik kon haar niet wegbrengen, noch gaan halen, omdat ik in opleiding zat te Zwijnaarde (van 9u t/m 16u), maar ze had haar vriend Roger en mijn tante om haar te helpen.
Ze heeft rond 17u gebeld nadat ze wat had gegeten, en alles is goed verlopen...OEF!
Ze mocht dezelfde dag nog terug naar huis en ze kreeg zelfs een aandenken mee...die verdomde 'pinnen'...amai, schoon aandenken, hé!
Ik hoop dat het nu genoeg is, dat ze niet wéér terug moet, en zij hoopt dat natuurlijk ook.
Want er zit nog een groot stuk 'ijzer' in haar arm, van haar elleboog totaan haar pols en zolang ze er geen last van heeft, mag dat blijven zitten...ze is het nu wel al wat beu en ik geloof dat gerust!
Over twee dagen moet de naad verzorgd worden en dan zal ik terug haar privé-verpleegster spelen