Ik kijk om mij heen
ik ben zo alleen
alleen en eenzaam
wachtend voor mijn raam

komt er nu niemand naar mij
maak me blij
met mij is er niks aan de hand
'k ben gewoon in mijn eentje gestrand

Ik ben oud, niet versleten
wil je mij niet vergeten?
ik voel mij nog actief
kom je naar mij alstublief?

Ik woon nog in hetzelfde huis
waar ik met mijn ventje zat voor de buis
met kinderen om ons heen
nu ben ik alleen

De enige die ik nog zie
is niet familie
verpleegsterkes die mij komen swanjeren
daar kom ik vroeg voor uit de veren

verpleegsterke, blijf nog even hier
doe mij dat plezier
'n tas koffie met een koek
mijn noorden is zoek

Ik wil praten
mijn hart open laten
mijn tijd doden
ja, ik heb ook nog noden!

Ik wilde dit gedicht schrijven, omdat wij dikwijls met deze   situaties geconfronteerd worden, het is soms echt schrijnend.
Geef hen de aandacht die zij verdienen!
Vergeet hen niet!