Ik kom tijdens het dozen-vullen eens efkes bloggen om jullie op de hoogte te houden van de vorderingen. Ik ben al zeer goed opgeschoten, het begint hier al leeg te geraken. Wim en zijne pa...die zijn niet ver geraakt. De plannen waren om het WC-muurtje onder den trap op te metsen, maar da's er niet van gekomen. De mannen zijn wel om gerief gegaan en Raymond heeft ons iets gekocht...een mini-serre. We hebben nog geen tuin, maar binnenkort wel sla of tomaatjes, haha! Ze zijn ook eens naar de andere klanten van onze bouwfirma gegaan wat verder in de wijk, om daar naar den trap te gaan zien. Wij hebben een verweven trap, maar die loopt schuin en nu kunnen wij daar geen plaat tegen slaan, omdat die dan ook scheef zou lopen en wij anders met ons hoofd daar tegen zouden stampen na het doen van onze behoefte... Ze hebben daar 4 huizen gezet, 3 in dezelfde stijl van ons, maar met een andere gevelsteen. Welke verhalen ze daar gehoord hebben, jongens toch, dat houden jullie niet voor mogelijk! Het ene koppeltje liet een kraan komen om zand aan te brengen om op te hogen. Die reed tegen de waterput, kantelde opzij met als gevolg, de kraan in het raam en een stuk van de muur weg! Zij zouden normaal ook gelijk met ons verhuizen, dat gaat nu nog 2 maand langer duren. Een ander koppeltje woont al in hun huis. Zij hebben een grote watervlek ter hoogte van een binnenmuur aan de trap, die steeds maar groter wordt en er normaal niet hoort te zijn. Resultaat...de binnenmuur moet eruit en worden heropgemetst. Een derde koppeltje kreeg een steen in een ruit, vandalen of jaloerse mensen, dat is een raadsel. Mijn toekomstig buurmeisje heeft mijn blog ontdekt en schreef al eens in mijn gastenboek. Ik leef met deze mensen mee, zoiets meemaken, moet verschrikkelijk zijn! Dan weet ik nog niet hoe het met mijn naaste buren is gesteld en hun trage bezetter. Je bouwt aan je droom en dat verandert in een regelrechte nachtmerrie...da's echt niet te doen! Wim en zijn pa waren naar ons huurhuis gekomen, we hadden om 16 u met mijn nonkel afgesproken die de balken zou komen brengen voor de verhuislift die we zelf gaan maken. Hij kwam niet opdagen...hij was in slaap gevallen, zal dus voor morgen zijn. Dan komen de schrijnwerkers de laminaat leggen. Wij houden al hout vast en doen de rolluiken naar beneden uit schrik voor het onheil dat ons misschien nog kan overkomen, als je zoiets hoort, je zou voor minder, hé!
(Foto: Wim, Raymond en Marnick vorige week zondag)
Reacties op bericht (0)
Copyright by Sandra
Over mijzelf
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
