Mijn trouwe metgezel, mijn makker onderaan
wat hangt gij daar nu slapkes en helemaal ontdaan.
Ge fronst en buigt uw kopke, werkloos, onbemind
sinds 't vrouwke van ons wegging, van mij met mijne vriend

Hoe konden wij ons eertijds toch bandeloos vermaken
en 't foefke van verrukking scheetjes laten slaken.
Gij waart mijn hete totem, gij strekte mij tot eer
wanneer het vrouwke smachtte van "doe nog één keer"

'k Beloof u beste maat, m'n ridder van de nacht
zodra de lente komt, vertrekken wij op jacht
dan breng ik voor u mee, een hete jachttrofee
want zo'n schoon machien verdient een natte snee

Zie, daar verschijnt een glimlach op uwe rode kop
en richt gij, bij 't gedacht alleen al, uw kletsenbol weer op!
Welnu ik denk aan 't zelfde, 'k versta uw wenk zeer wel
kom hier, ik zal u helpen, mijn trouwe metgezel...

(Guido GezWelle)