Gisteren zaterdag, was het een emotionele dag voor ons...en ook voor ons duifje Sparky.
We hebben haar weer vrij gelaten en we namen foto's van deze gebeurtenis.
We reden met de auto naar enkele velden richting Beveren, niet ver van de Westakkers en daar lieten we Sparky los.
Giovanni had haar daar ergens in de buurt gevonden, dus was het logisch om haar daar ook vrij te laten...zo zou ze de omgeving herkennen en misschien terug naar haren thuis vliegen.

Toen ik haar losliet, vloog ze in het rond en wou ze in een boom landen, maar dat lukte niet en ze kwam niet ver van ons op de grond terecht.
Toen Marnick dan dichterbij kwam, vloog ze weg en zooo snel als een vuurpijl.
We hebben nog nooit een duif zo hard zien vliegen, hoog boven ons eerst cirkelend, om dan uit ons zicht te verdwijnen.
Ik denk dat dit duifje van nog geen jaartje jong, een echte winner is...een duif die véél waard is.
Ik ben daar zeker van, een specialleke.
We missen dat rondhuppelende duifje in huis...maar het gevoel van vrijheid die we haar gaven, hoe blij we voor haar zijn, dat overheerst toch, zenne!
Het ga je goed, klein vrouwke...be free!