Onze hoofdverpleegster heeft een weekje verlof...plezant en lekker ontspannend, zou je denken! Maar niks van dat, omwille van iets dat ze heeft meegemaakt en dat ieder van ons kan overkomen. Ze is vlak voor haar eigen voordeur aangerand door een psychiatrische patiënt. Hij liep haar voorbij met zijn hond, loslopend en niet aan de leiband. Mijn collega en haar man zijn lid van een hondenschool, dus niet wetend wie ze voor zich had, vraagt ze om de hond aan de leiband te doen. Daarop grijpt die kerel haar naar de keel, na een vloed van verwijten. Haar man hoort het gelukkig, hij schiet zich buiten met een baseballknuppel en kan de vluchtende man een paar klappen verkopen. Die kerel trok ook een knipmes, dus was dit niet zonder gevaar, hé! De politie werdt erbij gehaald en ze konden niks doen! Het is algemeen geweten dat ze pas iets doen als het slachtoffer bijna dood is, maar dat ze zo koel zouden reageren op deze aanval, dat had ik toch niet verwacht! Met andere woorden: Het is door de politie toegestaan om je medemens voor hun eigen huis te verwijten, naar de keel te grijpen en te bedreigen met een knipmes!!! Een vrijbrief voor allerhande gespuis! Waar gaat dat heen! Mijn collega heeft er in ieder geval gedurende enkele dagen keelpijn aan overgehouden, en wie weet wat de psychische gevolgen zijn, hé! Ik zou me in ieder geval nergens meer veilig voelen. Een echte schande, is het. En tegen iemand met een mes in de hand, valt er niets te beginnen, hé! Vooral niet als vrouw.
Ik werd in Antwerpen regelmatig aangesproken, overdag en 's avonds nadat ik ziekenhuis Stuyvenberg na mijn stage had verlaten (kinderpsychiatrie) En ik hield mijn autosleutel steevast tussen mijn vingers, voor 't geval er iets zou gebeuren. Een collega van 't Wit-gele kruis, werd door een kerel met een mes bedreigd, terwijl ze zich moest uitkleden. Ze is kunnen ontsnappen (gelukkig), maar werd met verschillende diepe snee's in het ziekenhuis opgenomen. Ze werkt nu niet meer als thuisverpleegster. We staan er niet vaak bij stil...maar we moeten! Vooral nu weer na dit voorval met onze hoofdverpleegster.
Reacties op bericht (3)
24-06-2007
Ja wadde !!
De wereld is om zeep Sandra !!!!!!!! Er zit niets anders op dan alles van de positieve kant te bekijken en er ons zeker niet bij neerleggen !! Toch wens ik je nog een fijne zondag verder en de groetjes uit.....
24-06-2007, 17:21 geschreven door Mieke moma
Jammer,
Haar man had beter eens goed doorgemept, maar dat weet je natuurlijk altijd maar als het te laat is, verder nog een prettige en hopelijk een zonnige zondag.
Je kan me ook vinden op,
http://freddy11wandelt.blogspot.com
http://hetfotograafje.blogspot.com
24-06-2007, 07:19 geschreven door freddy11
23-06-2007
een fijne zaterdag
wat je tegenwoordig allemaal hoort te gek om over te praten, het zal je maar overkomen ik moet er niet aan denken
Wees maar voorzichtig hoor Sandra
Een heel fijn weekend
Groetjes Corry
23-06-2007, 16:41 geschreven door corry
Copyright by Sandra
Over mijzelf
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje