Vorige week donderdag (tijdens ons verlof...ik sta wat achter) hebben we weer een topdag gehad.
We zijn op uitnodiging een bezoekske gaan brengen aan een héle lieve en sympathieke vriendin...Magda.
We zijn bij haar thuis echt gastvrij ontvangen.
Eerst wat bijbabbelen, natuurlijk, hé!
En Giovanni liet zich van zijnen beste kant zien...die viel bijna in slaap in haar zetel :lol: echt typisch voor nen tiener.
We hebben lekkere spaghettie gegeten op het terras, het was een heerlijk weertje.

En dan gingen we Hasselt gaan verkennen...naar het jenevermuseummmmmmmmm...en euh...dat was interessant, zenne!
Ik dacht eerst dat ik mijn zus zag, maar ik had me vergist...toen ik achter tepels begon te zoeken, bleek het ne stier te zijn! :lol:
Ook de play-mobillekes kennen jenever, zag ik.
Het plezantste kwam wel op 't laatste...we mochten jenever proeven...en dat was zo goed, dat we een fleske gekocht hebben.
Marnick was beteuterd, omdat hij als "11"-jarige (zogezegd) geen jetonneke kreeg, waarmee je een glaasje kon krijgen.
Ik heb hem laten proeven en hij weet ook wat lekker is, amai!
We zaten ook nog wat te genieten op het terrasje op het binnenplein van het museum.

 
 

 

  

Je kon met een combi-ticket ook de Japanse tuin bekijken via het toeristentreintje.
Dat waren we eerst van plan, maar het treintje was just weg...en zo hadden we tijd genoeg om jenever te proeven, hé!
De Japanse tuin was prachtig!
Mooie vijvers met watervalletjes en dan middenin die schoonheid...een Chinees paviljoen.
Ik wilde er persé foto's van nemen, en Marnick zag ook iets staan dat hem interesseerde...hij ging een stapje te ver, en ineens begon er een alarm af te gaan...je ziet aan zijn gezicht hoe hij ervan verschoot, hé! :lol:
We kregen wel niet echt onder ons voeten, maar we werden erop gewezen dat die afsluiting daar stond om de mensen buiten het paviljoen te houden.
Wij wisten dat natuurlijk wel...en zij ook...ik denk dat ze regelmatig zo'n situatie's meemaken...zeker met niet-Japanners met een camera in de hand! :lol:
Maar ik was toch ook verschoten, zenne! Zo luid!
We hadden al héle grote en kleurrijke vissen in die vijver zien zwemmen, en die kwamen gewoon naar je toe gezwommen.
Aan de waterkant komen die vissen samen...ze komen echt bijna op den droge.
Je zag dat die Japanse koi gewoon waren om eten te krijgen.
Wim vond stukjes brood en we gaven die aan die vissen.
Dat had je moeten zien...hun bek ging open en ze zogen mijn vingers mee...raar gevoel...en de vissen zelf voelden aan als natte rubber.
Wij hadden ooit een goudvis thuis...hij's oud geworden, 9 jaar...werd zelfs al wat grijs...en die zoog ook aan onze vinger toen we die in de viskom staken...maar die had een kleine bek.
We hebben héél wat tijd aan die vissen besteedt...wie weer de meeste moeite had om daar weg te gaan, was ik, vaneigest!
En ik had natte schoenen en kousen, en aan de onderkant van mijn broek was ik ook niet meer droog...telkens wanneer die vissen zich omdraaiden en terug het water inzwommen, werd ik nat gemaakt door het zwiepen van hun staart...:lol:
De grote waterval was ook de moeite.
Het is daar echt knap in die Japanse tuin, en ik kan mij voorstellen dat het nog mooier is, wanneer de bloemen in bloei staan.
We zijn dan met het treintje teruggereden en we zijn het heilig paterke gaan kijken.

 

Bij Magda thuis smulden we nog van een lekkerse ananastaart...we aten boterhammen en we hebben nog een héél plezante avond gehad...een lange avond!
Als je je amuseert, gaat de tijd rap voorbij!
De jongens zaten binnen naar de radio te luisteren en te tekenen...die voelden zich al goed thuis bij Magda.
En wij zaten gezellig op het terras.
Voor ons vertrek richting Sint-Niklaas, dronken we binnen nog een taske koffie.
Dit is één van mijn topdagen tijdens ons verlof...en dat dankzij Magda, want had zij ons niet uitgenodigd, dan hadden wij het mooie Hasselt zeker niet ontdekt.
En mekaar zien op een meeting is wel plezant, maar toch anders dan wanneer je mekaar daarbuiten ziet...het was een blij weerzien!
Bedankt Magdake...