Ik heb mij gisteren een nieuwe scanner gekocht en ik wilde hem eens uittesten. Vermits ik op het blog van Viva op bezoek was en daar naar aanleiding van het sterven van haar poes Nestje ook aan mijn poezen terugdacht, en dat het 1 november is, ben ik in mijn albums gaan neuzen en heb ik de foto's van mijn overleden poezen ingescand. We hadden enorm veel poezen bij make thuis...ik heb niet anders geweten...maar mijn eigen eerste poes was een kater Mickey genaamd. Ik en mijn ex-man woonden toen samen in een huurhuisje en mijn schoonzusje kwam Mickey bij ons brengen, haar broertje was er allergisch aan. Het was één van een nest katjes die een poes op haar werk achter een machine had weggestoken, maar omdat ze begonnen rond te lopen, werden ze ontdekt en haar baas wilde ze in de put steken, dus nam ze eentje mee. De moeder was een gewone zwarte poes, maar zijn vader was een rasechte siamees en hij was de enige die op zijne pa leek. Ik had dus een chocolat point halfbloed siamese kater...net een grijs muisje en feitelijk te klein om bij de moeder weg te gaan...deed me denken aan Mickey Mouse met die zwarte oortjes en zwarte snoet, dus was de naam vlug gekozen. Ik heb hem grootgebracht met een papflesje waar oorspronkelijk snoepjes in zat.

Mickey was de liefste en braafste kat die ik ooit gekend heb! Hij kwam niet aan onze parkieten en zelfs Giovanni mocht ermee doen wat hij wou...aan zijn oren en staart trekken, dat deed hem niets. Hij liet hem efkes doen en maakte zich dan uit de voeten...hoewel ze mij bang hadden gemaakt "Een siamees is een jaloerse kat, dus let op als die bij je baby in de buurt komt!" Tja...hij kreeg altijd de volle aandacht en moest dat nu delen...maar nooit geen problemen mee gehad, zenne!
Mickey maakte ook ne verhuis mee, want na 8 maanden in dat huisje te hebben gewoond, kochten wij ons een huis. We zijn dan getrouwd (slechts 2 dagen op die foto hieronder) en dan de geboorte van Giovanni. Mickey werd 3 jaar...tot ik hem langs de baan vond...hij was overreden en daar heb ik echt wel héél lang van afgezien...dierenvrienden zullen mij daar wel in verstaan!

Na Mickey wilde ik geen andere kat meer, omdat ik er teveel vanaf zag als ze verdwenen...vooral als ik ze dood zag...maar dat was buiten Mousti gerekend. Mousti verscheen ineens bij ons en ik gaf haar te eten...ze is dan blijven komen, tot ze kort nadien plots verdween. Ik dacht dat ze terug naar haar baasjes was gegaan, maar ik mistte haar toch, omdat het zo'n lieve en een speelvogel was. Het was winter toen ze verdwenen was, en toen het wat beter weer begon te worden, begonnen we iets te ruiken. We hadden een inkommetje voor onze achterdeur, dat we later hebben afgebroken en een groot schuifraam aan de zijkant gestoken, na de aankoop van een nieuwe keuken. We vonden daar onze Mousti dood...blijkbaar was ze bevroren geweest en al een tijd dood. Macaber, ik weet het, maar zo is het gebeurd! We denken dat ze vergiftigd is en naar huis is gekomen toen wij op dat moment niet thuis waren. En daar heb ik verdorie ook veel van afgezien!

Misja was ook al een volwassen kat toen ze bij ons kwam...gekregen van een kennis van ons. Na deze schattige katjes, kreeg ze nog een nestje van 5 en dan was ze plotseling verdwenen...we weten niet wat er met haar is gebeurd. Die kleintjes heb ik op dezelfde manier als Mickey grootgebracht, zelfs toen ik moest inspringen voor de nacht in het rusthuis waar ik werkte. Ik was rond 8u thuis, maar lag dan pas rond 10u in mijn bed...dat was nogal een werk, zenne! Ik heb ze toch 5 een thuis kunnen bezorgen en we hebben zelf geen gehouden. Marnick kwam er ook bij en dat werd me efkes teveel...met een echtgenoot die nooit hielp noch thuis was, zag ik dat niet meer zitten.

Ik ben dan met de boys verhuist en we zijn bij een vriendin van mij een klein poesje gaan halen, die we ook Mickey noemden, hoewel zij een meisje was. En dat heb we meermaals ondervonden...ze wierp altijd een nest van 5 jonkie's, die ik wel rap kwijt raakte, omdat het meestal rostjes waren. Blijkbaar was er een roste kater verliefd op mijn kattin :lol: Het was ook wel een dankbare kat...ze kon alle hulp gebruiken, wanneer die katjes alle 5 te eten wilden hebben...die vochten om een tepel en dan weende ze terwijl ze naar mij keek...dan vroeg ze mijn hulp. En dan begon ze te spinnen wanneer dat deed. Ik heb ook oud en nieuw van 1999-2000...het millenium, met haar gevierd. De boys lagen al in hun bed en ik had op dat moment niemand...de zelfontspanner aangezet, enkele films gehuurd en gezellig de avond doorgebracht met onze lieve Mickey...een schat, maar wel de vuilste kat die ik ooit gehad heb. Mensenlief...ik ben er ook dikwijls kwaad op geweest, zenne omdat ze het telkens weer klaarspeelde om haar behoefte te doen naast haar kattenbak :lol: Ook zij verdween spoorloos en we hebben haar nooit teruggezien. Ik heb daarna geen poezen meer gehad, omdat mijn broer zijn jongste zoontje er allergisch aan is en ook astma heeft.

Het is 1 november...maar ik ga nooit naar het kerkhof. Wat ik wel doe, is de mensen die gestorven zijn van mijn familie, mijn oma (die we moeke noemden) en opa's, 3 nonkels, Jackie, Alex, en Eddy...mijn 2 neven Jonas en Ronnie (véél te jong gestorven)...of van de patiënten die ik gekend heb...mijn Hollandse penvriendin Diënne die op 15-jarige leeftijd is gestorven aan leukemie...mijn beste vriendin haar vriend Tom die het ook moest afleggen tegen leukemie...en een collegatje van mij die een auto-accident had op 25-jarige leeftijd...ik wil al deze mensen herdenken!
|