Julius Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 8

05-11-2011

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

* Julia *

uit de echo
van de schepping
is opnieuw
blinkend goud geboren

en nog wel in de lente
door de vroege adem
van het eerste jaargetij

op een namiddag
waarin de glans van groen
ons in warme zonnestralen
verlicht doet bekoren

zij is de zevende in de rij;
een rijkdom aan schatten

deze waarneembare tederheid
is op onze aardse wijze
nauwelijks te bevatten

05-11-2011 om 09:59 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Wonderlijk

in de dageraad
van de voortschrijdende
achtste dag

wordt de mens,
zo hij wil en kan,
bewust van groeiend gezag

dat aan hem
het ademen leent
en hij allengs voelt
dat stof geringer is dan
een zonnestraal

maar ook dat hij in zijn wezen
een scheppende kracht ontdekt
in een liefdevolle taal:
een glimlach die erkenning verwekt

05-11-2011 om 09:59 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

lijken uit de kast (duogedicht)

ze tilden zichzelf uit bed
met gestrekte benen
iedere morgen weer
werd gezocht naar
ogen zonder spijlen

wind rook naar de kamer
en een enkel wisseldeken

nog immer waait
hij over nachten en jaren heen
met schimmen, zo dichtbij als gister
aldoor slijpen zij dromen
in halfzijdigen
wrijven tussen hart en steen

eens als de adem zich vernedert
zal wellicht bevrijding komen

de kinderen, soms niet meer
dan een wimper van waarheid
van een oorlog die donker blijft
in een waterloze kast
vervloekt tot angst en felle strijd

geklemd tussen het klapwieken
en een pijn als ijzeren bast

*opgedragen aan Rob Spronk

05-11-2011 om 09:58 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Ode aan een dichter

op een hoogte
planken met tafel en stoel bekleed
zit hij
met woorden
in zijn wereld

haast roerloos
slechts zijn lippen bewegen
de ogen schuiven in stille gang
achter glas in korset

hij zucht zijn gedicht
naar oplopende treden
in de schaduw
voetstappen verwijderd
van beschijnend licht

een karaf siert
zijn verstilde mimiek
klanken raken teder verspreid

ik hoor meer
de ziel van de dichter
word niet door
ontbrekende gebaren afgeleid

05-11-2011 om 09:57 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

in't furjaore

in't furjaore
van ut aghterlaent
riepe nog stits
soete druufe

ol droaghe sie
unne rimmplighe fliese
ende siene tu strammigh
in unne flaoghe tu wuuve

sie witte nog dickels
van twinckle ooghe
ende diene haerte gheraocke
biewiele ghootgheraent

daore in wiederwille
uut onfaeste ferlorenhiet
tere ghnaode ghruuit
gheliecke ons
unne draoghende miedooghe kent

(iegene taole)
luister http link

Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=fF-lJGzMdh4

05-11-2011 om 09:57 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Ontluiken

langzaam ontwaakt
de lentelucht in mij
voelt nog wel als naakt
en soms kil

af en toe
zeg maar bij vlagen
weet ik weer
ja, dat is het
wat ik wil

de geur van natte bladeren
of vers gemaaid gras
parfum naturel
zo als het in wezen bedoeld was

en kleuren zien rijpen
van groen naar
wonderlijke tinten
groots en onnavolgbaar eigen
-terwijl huid en haar
immer meer vertoeven
in het aangeboren najaar-

maar ook
het moet gezegd
groeit een verlangen
dat morgen heet
en in handen
van een zwoele zomeravond
wordt gelegd

(ingesproken : zie link )

Zie ook: http://www.youtube.com/wa...ds3nZM&feature=player_embedded

05-11-2011 om 09:56 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

De achterkant van de schaduw

ik zie mijn schaduwkant
zo duidelijk terug
in woorden van
duistere figuren

zij wonen aan de leugenkant
spelen in het brein
bejubelen daar hun kuren
afdwalend van de rechte lijn

hun spiegelreflex herkent enkel zwart
dat lijkt op een hemelse troon
echter de balk in de ogen speelt hen part
genoeg om de waarheid te bedekken;

het geweten lijkt doorgaans
brandschoon

het onderscheidend vermogen
gaat echter op in duivels vertoon
van grenzenloze inktvlekken

ja, niets is mij vreemd
soms ben ik,
maar dan voor even,
ook van mijzelf ontheemd

05-11-2011 om 09:55 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Als de dagen lengen

langzaam trekt het zwart
zo lang bevlekt geweest
met uitgedroogd vocht

weg uit de verdichte nacht;
woud van een wederkerend
en wezenloos gedrocht

traag slinkt in eigen taal
het vlies dat de dood bedekt

terwijl vanuit de herinnering
schuchter over het licht
van morgen wordt verteld

de geest is wederom
met leegte opgerekt

in deze alom verdeelde schaduw
en als de natuur dat eist
wordt het eigen ademen gekweld

05-11-2011 om 09:54 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Een windegroet

wuift jouw
breedgerande hoed
naar mij

als een knipoog
die vele tellen kent

ik zie gespreide vingers
een zomers vlaagje bedwingen
die ons beiden ook zwoel verwent

je gelaagde rokken
dansen om en om in het rond
een windegroet is daar aan gewend

het verraadt even
de ronding van je mond

*

daar is hij plots
je liefde
in een maatkostuum

ik zie in de zon
je ogen blinken
ook een lichte trilling
gaat door je lijf

als jullie van elkaars
nabijheid drinken

05-11-2011 om 09:53 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Als de avond nadert

fijnbesnaarde klanken
vertellen over mijn innerlijke waarden
zij omsluiten heden mijn trage denken
woorden blijven liggen op de aarde

alleen mijn vingers bewegen
door wat mij wordt opgedragen
ik volg slechts de toonaangevende zegen
die opborrelt uit onaantastbare lagen

afscheid hangt boven het meer
in een dromerig hemels groen
stilte geeft de volheid van leegte weer
een treurwilg overweegt de laatste zoen

(beluister muziek http)

Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=jOcY6KPwfx8

05-11-2011 om 09:53 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

De volière

ik ben er nog niet zegt de man
prevelend met verweerde lippen
zoveel al achtergelaten
menig spiegel moeten vervangen
de weg die ik bewandel
kent vele hobbels en gaten
ook luchtkastelen vol verlangen
en kinderogen die nog steeds
vrijelijk tegen me praten

waar ben ik toch naar op zoek
de jaren hebben mij toch alles verteld
talloze malen is mijn huid vervangen
de haren van blond, grijs naar kaal
mijn geschiedenis talloze malen bijgesteld
seizoenen zijn verworden tot gelijkmatig vaal
ook mijn ruggengraat is eerbiedwaardig
vol geloof naar de aarde overgeheld

samen lopen we hand in hand
over het aangeharkte pad
rondom de volière in de tuin
kijken naar fladderende kleuren
en luisteren naar onverstaanbaar gefluit
we gaan zitten en zwijgen de stilte
delen de omvangrijke eenvoud
gemengd met welriekende geuren

05-11-2011 om 09:52 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Pas de deux

in vuur en vlam
dooft zij het naakte lijf
langs een robe van ijzige blokken
die dooien aan opvrijende benen

haar gezicht huist
in een vragende schaduw
zij wil haar blik niet aan mij vertonen
enkel hem zonder schroom
met een onaantastbare
verleiding belonen

zij bespeelt een minnaar
die ook door adem is omhuld
en in hetzelfde verlangen gekleed

in deze pas de deux
is pure passie
door dragende zuchten
te vermoeden

enkel beider ogen hebben weet
van zuigende harten
hun driften mogen
een onthulling bevroeden

05-11-2011 om 09:52 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Heure de la mort

als de dood
sterft

en aarde
leven erft

kent geen ziel
enige smart

dan ademt immers
een eeuwig hart

(zie ook link)

Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=x2jjZ3Q3OFM

05-11-2011 om 09:50 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Kamermuziek

de ochtend is al laat
als hij spreekt
voor eigen publiek

de kamer kent nog
een nachtelijke staat
de bejaarde pendule
is achtergrondmuziek

toch start hij
met goede morgen
al jarenlang
door niemand verstaan

wel wordt de echo
van deze geringe rede
eeuwig in stilte geborgen

daar heeft hij
weet van

stilaan

05-11-2011 om 09:50 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Thuiskomen

ik verpoosde een wijle
over de grens
van mijn moedertaal

de ziel geleek even
als een opengaande lotus
het was gelijk andermaal
wanneer ik mijn liefde
in den vreemden sus

zelfs klanken kwamen
in overvloed naar buiten
waar een hobo mijn stem
vertederd liet horen

mijn handen gebruikten
met een trage vingerbeweging
het verborgen koor
met lentefluiten

*

hier ben ik weer
met woorden, mij zo eigen
waarin mijn hart klopt
en dromen
naar verbeelding neigen

(hoor ook de muziek onder de link)

Zie ook: http://www.youtube.com/us...zuschlamm1#p/a/u/0/gYOrKHrCxNk

05-11-2011 om 09:49 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Als de dag van heden

de dag
sliep
geen licht
kwam binnen

ik rookte wel
en toetsen bewogen even
maar de ogen
en het denken
lieten mij
in een baarmoeder zweven

de viervoeter
bewaakte op mijn borst
ingeslopen hazenslaapjes
die aan elkander waren geregen

toen teneinde
het wakkere zich aandiende
scheen het zwart door mijn raam

was het nog een late ochtend
of al de vroege avond
ik hoorde wel de maag knorren
maar niet mijn hitsige haan

.

05-11-2011 om 09:44 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Als de dag van toen

de dag is nog maagd
terwijl ik toch
door gisteren ben bevrucht

het oorverdovend lawaai
en mijn Bourgondische stijl
worden langzaam in stilte gelucht

nog 365 dagen te gaan
met voornemens die slijten
zo hoort het ook:
waarom zou ik
het genot verwijten

je moet gedrag veranderen
zeggen wijze mensen
alles met mate
zei een filosoof
een eeuwigheid terug

hij kan de pot op
ook hij heeft de aarde
na overdadig denken
overeenkomstig het lot
als sterfelijk mens verlaten

05-11-2011 om 09:44 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Afreizen naar Hiernamaals

mij werd de weg gevraagd
ik wees met de wind mee

tot de nacht mij wakker blies
en ik in de richting doolde

de hand van een verlichte duivel raakte mij aan
en zette mij schaakmat op het veld van eer

daar zweefden nog de zielen der laatste dagen
door verstillend lawaai voortgetrokken

zij treurden om het gemiste aardse jaar
zelfs de dood laat de schijn van de hoop voortleven
het is naakt verblijven in de hel zonder vuur

de lucht van aardse oliebollen
kleefden aan wolken van
wegdrijvende hersenpannen

een stinkende draak glimlachte en zei
er is geen weg terug

alle lantaarnpalen zwijgen
bovendien: het is uw tijd

dit is eeuwigheid riep hij nog
maar verdween in een verloren gedachte

alles inleveren riep de luidspreker:
herinneringen bij loket negen

restanten van verwachtingen
worden hergebruikt bij container zes

uw lot kunt u afgeven bij de cipier

daar aangekomen
herkende ik de toiletdame
van het station te Appelscha
en haar Delftsblauw bordje

met de tekst:
...vergeet niet een gunst

ik voelde me even " onder ons "

05-11-2011 om 09:43 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Acte de Présence

ik vul de geboden tijd
veel minder in dan
het denken zou willen

ontleen de huidige zin
aan het heden
dat mijn gevoel alleen
met de thans aanwezige
ervaring kan stillen

niet dat ik spreek
over onmacht
of al van overgave

ik word geacht,
daar de ziel dat vraagt,
mij aan de werkelijkheid
hetzij zoet dan wel zuur
doorgaans te laven

het is ook raken
aan de uiteinden
van een regenboog

of vertragen in een andante
de ogen gedrenkt
in vormeloze liefde
die de hoop zo aanlengt

ik ben geaard in het leven
doch ook meedrijvend
in de onkenbare stroom

dat draagt mijn adem
waarom zou ik hopen
op een nu nog
onverstaanbare droom

05-11-2011 om 09:42 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Als een kerstmysterie

*

onder de oude
middeleeuwse toren
sta ik even stil
als de bejaarde slag
het Angelus laat horen

*

zij is een roepende
over winterse velden
met statige galm
zonder dat men haar nog
ziet als hemelse bruid

*

gedragen door
een stenen verleden
en echoënde psalmen,
naar verluidt

*

maar laten we ons
nog verwonderen
door eenvoud en mystiek
ik zou het niet weten:
zie zoveel koude mimiek

*

doch bij de geboorte
van ieder mensenkind
mag men ervaren
hoe een vreugdevolle
verwachting
kan worden bemind

***

(herschreven)

05-11-2011 om 09:42 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Inhoud blog

	Goedemorgen- twee ochtendgedichten
	de kruisende cirkel
	In dit moment
	er zij schaduw
	er zij licht
	Woordenglans
	Drijvende wolken
	Onmin
	Al tastend
	Meierijstad
	Paris, La realité?
	ter plekke
	Op een kier (2)
	Op een kier
	In mijn Doka (variant op gedicht " De Duivel " )
	de duivel
	Kantelen
	Bloemke
	In de namiddag
	La vie en rose
	Aanraken
	Als bomen huilen (2)
	Hartstochtelijk
	jij, mijn kind
	Dode wortels
	Mij is geen woord bekend
	uitzien
	Lucht
	Hemelse bruiden
	Doorgang
	Moeder
	Verschieten
	Blindelings
	Huiswerk 1963
	Thuis
	In het voorjaar
	Zijn (1) Sein (1)
	Ronding
	Dat
	Gaan
	Dat lucht op.
	Telkens
	Liefde
	winter
	verlaten
	Anne
	Vertoeven
	Horizon
	Het naakte kleden
	Memoire
	Het is de weg
	Autumn blues
	Mijn vader
	Toen
	Grijze zondag
	Als het stormt
	Naakt
	Schijnen
	Het is
	Schaduwtaal
	Geketende bevrijding
	Rijpen
	Stuurloos
	Droomboek
	Als de stilte mij zegt
	Doordacht
	Al even in de schemering
	Gerucht
	Herinnering
	Dan de mist
	Golfje
	Donderslag
	De hoogste diepte
	Als groen grijs oogt
	Aan banden gelegd
	Zijn gezicht straalt
	De weg
	De weg
	Lente blues
	Liefde
	Muze
	Gij daar
	Zij kust
	Lente
	Golvende stilte
	Titelloos
	Dat wat komt
	Uma
	Als vloeiend water
	Als de dag van gister
	Jij, die is
	ik ga maar
	De blinde weg
	Geketend
	Tijd van leven
	ik dwaal soms
	Schaduw
	Dichter bij de mens
	Als de schaduw bemint
	Afscheid

	Gedichten 1
	Deutsche Gedichte 1
	Activiteiten op YouTube
	Activiteiten op Gedichten.nl

Blog tegen de regels? Meld het ons!
Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!