Alle mensen groot en klein worden bezield en al of niet geleid door een innerlijk personage dat er van overtuigd is een rol te spelen op het temporaire podium dat al of niet vergezeld wordt door een vrije wil, vol zelfvertrouwen zijnd dat de toekomst aan hun voeten ligt en de hemel de limiet is, toch zien ze niet dat ze slechts schakels zijn in een tijdloos verhaal dat geen enkele belangstelling heeft voor individuen die voor haar slechts  flamboyante silhouetten zijn op een wit doek, dit in tegenstelling met al de andere flora- en faunawezens die op dit aardrijk voorkomen want zij resideren tussen geboorte en dood zonder klachten en ambities op de stroom des levens, welk trouwens ook een spijtig kenmerk is van vele menselijke exemplaren. Het menselijk personage creëert een eigen spiegelbeeld dat het ik noemt en stelt het tegenover al de andere ikken en op die manier begint het spel van vriendschap en vijandschap of het epos van oorlog en vrede. Het plot van Pinokkio is het begin van de Mens, voor sommigen een zegen en voor anderen een kruis maar altijd omringd door de glans van schijn, en om die te doorbreken eist de zoektocht naar de zin van het leven - die de meeste medereizigers toch wel willen kennen - een scherp opmerkinsvermogen, die merkwaardig genoeg niet ondersteund kan worden door de ratio maar eerder door stille momenten.

12-10-2011 om 23:30 geschreven door erika