De laatste tijd moet ik steeds meer en meer vaststellen dat ik al een hele hoop boeken geopend en doorpluisd heb en dat doe sinds ik de onschatbare waarde ontdekt heb van het geschreven woord als erfenis van vele wijze meesters die wegwijzers wilden achterlaten voor diegenen die de weg nog moesten bewandelen zoekende naar het einddoel aan de horizon dat geeneen kent en niettemin het spirituele hart vroeg of laat roert van eenieder. Tegelijkertijd stel ik ook vast dat die neiging om mijn oude boekenkast voortdurend te laten kraken door het binnenloodsen van steeds meer presieuze ingebonden wijze woorden en steeds herhaalde raadgevingen en authentieke richtlijnen wegebt en ververst wordt door een onstuitbaar verlangen om zelf te beginnen met het creëren van een origineel levensboek geschreven met de inkt van empirische ervaringen op de bladzijden van intieme relaties zoals honingbijen ook slechts afkomen wanneer de rijpe lentebloesems geuren.