Lieden die zich laten leiden door de uiterlijkheden van bepaalde lui om die hun spiritueel nivo te meten komen sowieso van een kale reis terug thuis en dat is een zeer eng huis. De 'spirituele mens' heeft zich de laatste decenia's laten kennen als een rebelse sterveling die op zoek was naar zichzelf al of niet geholpen door een dagelijkse portie wiet en die vooral kennis had van de kosmische verbanden dankzij het ouijabord en dergelijke orakels. Voor de meeste New-Agers was dit misschien de gangbare weg, maar godzijdank waren er ook diegene die zich niet in de luren hebben laten leggen door de lethargische guru's die er enkel op uit waren om zich te wentelen in oosterse mystieke rituelen en keltisch bijgeloof. Diegene die eerlijk zijn met zichzelf nemen de moed in eigen handen en nemen het risico om hun eigen leven op het spel te zetten spijts alle daarmee samenhangende kritieken en tegenslagen enkel en alleen met het oog  op de eeuwige queeste om de ultieme waarheid te ontdekken en een handvol van die reizigers ontdekt dan dat die ultieme waarheid alleen maar kan worden beleeft, en niet met woorden en zeker niet met handelingen kan omschreven worden. De beroemde en beruchte Tempeliers die ontstaan zijn in de twaalfde eeuw uit een monnikenorde en die er niet voor terugdeinzden om het heilige zwaard te trekken gebruikten de spreuk Nusquam est verus, panton est licitus. Wat niet betekent dat we zomaar op straat een zwaard moeten gebruiken om al diegene die door het rood licht rijden te doorboren, maar wel dat we in het samen leven met anderen soms zelf iets verkeerd doen en daardoor leren uit onze ervaringen om steeds betere mensen te worden en de maatschappij, waarin we allemaal leven, te veredelen.