Binnenkort zullen we misschien de handleiding nodig hebben die Noach van zijn God kreeg om een Ark te bouwen want het blijft maar nat onder ons hemelendak; hij moest ook van elk dier verschillende koppeltjes meenemen en van de onreine dieren slechts één koppel, alsof dat ging beletten dat die onreine dieren dan in mindere aantallen gingen rondlopen op onze moeder Aarde, want ik zie in de statistieken dat er vorig jaar alleen al in België bijna twaalf miljoen varkens onder de hamer gingen, dat was dus van God een verkeerde gok. Ofwel vergiste Noach zich van dier toen God sprak over het verschil tussen de reine en de onreine dieren en moest hij bijvoorbeeld nog de dinosaurussen als laatste op zijn Ark een plaatsje geven en dan kan ik me voorstellen dat de varkenskotelletjes hun gepreviligeerde plaatsje op de Ark mochten behouden en moesten de geschubde monsters het stellen met een beperkte ruimte voor slechts één koppeltje, het is dan niet te verwonderen dat deze giganten van de aardbol verdwenen zijn. Met alle gekheid op een stokje moet ik er nog aan toevoegen dat onze wijze Noach toe hij zijn schip ineenknutselde volgens de Bijbel juist zeshonderd jaar was geworden, hip hip hoera maar onze honderdjarigen zie ik dat nog niet nadoen. Om maar te zeggen dat we niet alles uit de Bijbel moeten accepteren als waarheid en als feitelijkheden. Het is een boek dat bestaat uit een mengeling van mythologieën en legenden dat door de clerus verdedigd wordt als een stamppot van waargebeurde verhalen. Hetgeen we uit het Verhaal van Noach misschien moeten onthouden is dat de richtlijnen die onze innerlijke intuïtie ons bij momenten toefluisterd niet zonder rede terzijde moeten leggen maar eerder moeten overdenken en zelfs opvolgen, ook indien die tegen al de regels van het logische denken indruisen.
|