Menig aanhanger van de Oosterse cultuur is vertrouwd met termen zoals chakra's, karma en asanas, en natuurlijk ook met de term maya. Niet te verwarren met de populaire kalender die men decennia's geleden plachtte te verkopen van deur tot deur ter hoogte van Midden-Amerika. De term 'maya' heeft zijn ontstaan te danken aan de idee dat de wereld een illusie is. De doorsnee westerling die zijn fundamenten heeft op het wetenschappelijk denken van mannen zoals René Descartes en zijn rationalisme en meer van dat soort, laat zich niet meesleuren door de exotische verhalen over het mysterieuze feit dat de wereld een zelfbegoocheling  zou kunnen zijn. De wetenschappelijke bewijzen en de kracht van de ratio laten zich niet van de wijs brengen door de Indische mythologische verhalen over goden met olifantenhoofden en duizendarmige godinnen. De mystieke filosofieën van de op nagelbed liggende fakirs kunnen ook de meewarig kijkende professoren amper bekoren. De ware betekenis van het woord maya geeft zich inderdaad niet prijs aan de eerste de beste hoogleraar, maar ontsluierd zich gewillig eerder aan de eenvoudige en eerlijke Aladdin, metafoor voor iedere Mens die achter de coulissen van leven en dood op zoek is naar de zin van zijn bestaan. Voor de moedige eenlingen die de queeste doorlopen omvat de term slechts de ineenstorting van de identificatie met hun lichaam en hun denken, en ontwaren ze alzo de realiteit achter de illusie: de Kosmische Moederschoot van waaruit alle Paradijzen tevoorschijn komen en die alleen door de empirische ervaring gekend kunnen worden.