dat wat zich het ik noemt is zoals de wolken voor de blauwe hemel, vluchtig en soms doorzichtig en soms donker en grauw. Deze schrijver voelt zich meer zoals de blauwe hemel, alles omvattend en toch niet bestaand. Ooit een onbeschreven boorling en nu een senioor. ...en welk is het verschil? Wat je ziet ben ik niet. Zoek je mijn ik? 's Nachts is het weg, god weet niet waar naartoe... En wat blijft heeft met dat ik niets te maken. Het is puur en wit als een maagd.
dharma
|